ต่อจาก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7707641/W7707641.html
แคนโต้ ๑๑ - ๒๐
๑๑.
โบราณสถานแห่งนั้น
มันคงไม่รู้หรอกว่า
มันสังกัดอยู่ในประเทศใด
๑๒.
ประเทศที่น่าอยู่
คือประเทศที่
ไม่มีรัฐบาลปรกครอง
๑๓.
เรามีสมอง
เพื่อสร้างอาวุธ
ไว้ประหัตประหารกัน
๑๔.
ข้าเด็ดดอกไม้
ซึ่งยังไม่ถึงเวลา
ที่มันจะล่วงโรย
๑๕.
ถ้าข้าเป็นนักโทษประหาร
ข้าจะขอเขียนบทกวีซักชิ้น
แทนอาหารมื้อสุดท้าย
๑๖.
ข้าเลี้ยงไก่ห้าเดือน
เพียงเพื่อจะกินมัน
ให้หมดในมื้อเดียว
๑๗.
ข้าเห็นพวงหรีด
ยิ้มให้กับคนตาย
และหัวเราะให้แก่ผู้มางาน
๑๘.
หลังสงครามสิ้นสุด
เหล่าทหารตายเกลื่อน
เลือดสีแดงเข้มไหลรวมเป็นหนึ่งเดียว
๑๙.
ทหารที่ดี
คือทหารที่
ไม่ยิงแม้แต่ศัตรู
๒๐.
นานเท่าไรแล้ว
ที่เราหลงลืมไปว่า
ข้าวในปากแม่มีรสชาติอย่างไร
จากคุณ :
สยามวรรณกรรม
- [
วันเนา (14) 10:15:58
]