กระบือตัวหนึ่ง อาศัยอยู่ท้องทุ่งชายป่า
ทุกวันอยู่อย่างสุขสบาย ไม่ต้องทำอะไร
หากินหญ้า นอนเล่นน้ำ ไปตามประสา
แต่ด้วยคำร่ำลือมากมายที่ได้ยินมาว่า
ในท้องนา เต็มไปด้วยกระบือมากมาย
ต่างทำงานกันในท้องนาอย่างสนุกสนาน
กระบือตัวนั้น ก็บนบานสานกล่าว บรวงสรวงต่อเทวดา
ขอให้ได้เดินทางมาทำงานยังท้องนา
เทวดารับรู้ก็บันดาลให้กระบือตัวนั้นมาอยู่ในท้องนา
แต่แล้วเมื่อมาถึงก็พบกับการทำงานที่หนักหนาสาหัส
ชาวนาใช้งาน ไถนา ลากของ ต่างๆนานา
ไม่อยู่สุขสบายเหมือนอาศัยในป่าเช่นเคย
กระบือตัวนั้นรีบอ้อนวอนต่อเทวดาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
ว่าขอให้ตนเองได้กลับไปอยู่ชายป่าด้วยเถิด
เทวดาก็ดลบันดาลให้สมปรารถนา
กระบือได้กลับมาอยู่ที่ป่าเช่นเคย
"แล้วเทวดาก็ ถามว่าเหตุใดเจ้าจึงรีบกลับ
ในเมื่อตอนแรกเจ้าอยากจะไปมากไม่ใช่รึ"
กระบือก็ รีบตอบเทวดาว่า
"ข้าเสียดายความสามารถของข้าที่จะทำประโยชน์แก่ป่าแห่งนี้
ไม่อยากไปเสียเวลา จึงอยากรีบกลับมาเพื่อป่าแห่งนี้"
เทวดา "......................."
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...........................
จากคุณ :
KongMing 
- [
วันเถลิงศก (15) 16:53:20
]
กระบือ ป่า และท้องนา
