ได้แค่ฝืน ฝืนใจ ไม่ให้คิด
รักยังติด... ติดเวียนวน คนรักเก่า
อยากจะหัก... หักใจจาก เค้าลืมเรา
กลับต้องเศร้า เศร้าสุดทน... เหลือเกินใจ


เฝ้าทำใจ...ให้ใจ...ไม่ร้องไห้
น้ำตาไหล...ให้ย้อนคืน กลืนเก็บได้
เค้าไม่รัก...ไม่คิดถึง...หนึ่งเสี้ยวใจ
ก็ทนไป...ถ้าหัวใจ...ยังอยาก..."ทน"


เธอเคยไหม...สักครั้งใจ...ยังคงคิด
แม้เพียงนิด คิดถึงฉัน...วันก่อนเก่า
คิดถึงวัน...ที่เริ่มต้นของสองเรา...
ก่อนวันเหงา...ที่เราสอง...ต้องร้างลา...


ฉันยังคง...เหมือนเก่า...วันเราเริ่ม
และยังเพิ่ม...ความเจ็บร้าว...ตอนเรียกหา...
ยิ่งได้รู้...ว่าเธอนั้น...ไม่กลับมา...
หนาวน้ำตา...คราคิดถึง...หนึ่งคนไกล...


ยังได้ยิน...เสียงหัวใจ...วันไกลห่าง
วันที่คว้าง...อ้างว้างใจ...ได้ยินไหม
เธอ...คงคิด แตกต่างจากฉันไป...
คนเคยใกล้...คนในใจ...แตกต่างกัน


คนไกลๆ น้ำตาไหล จากใจล้น
คิดถึงคน...เคยใกล้...จนไหวหวั่น
เธอเคยไหม...สักนาที คิดถึงกัน...
หรือแค่ฉัน...คิดคนเดียว...เปลี่ยวเหงาดาย...


ยังจำจด คนเคยเคียง ที่เคยรัก...
วันนี้จัก...คิดถึงเธอ...ที่เพ้อหา...
แต่จะคิดเท่าที่สิทธิ์...เคยมีมา...
แค่หวังว่า...คนเคยชิด...สิทธิ์คงพอ...


คิดถึงฉันบ้างไหม...ใจมันถาม
ขอแค่ความคิดเล็ก...เล็ก ได้ไหมหนอ
คนตรงนี้...แค่คิดถึง คงมากพอ
ไม่ได้ขอ...เท่าทั้งหมด...ที่ต้องการ....


ต่อให้ใคร สักกี่คน...วนมาหา
ต่อให้หน้าตาเหมือน...สักเพียงไหน...
ใจก็ยังเวียนว่าย...ถึงคนไกล
หักไม่ได้...หรอกใจ...วันไกลเธอ...


แค่ได้เห็น ชื่อเธอ...ที่มือถือ
เหมือนใจรื้อ ฟื้นวัน...ที่เคยเพ้อ...
เธอ.. เท่านั้นที่หัวใจ...ยังอยากเจอ...
ต่อให้ใครมาเสนอ...มิต้องการ...




(รวมไว้ซึ่งบทกวีวันที่คิดถึงเธอเหลือเกิน . . . ขอบคุณพี่ต๊ะ แห่งร้านเจอหน้า คร่าตา  ที่ได้ช่วยสะท้อนความรู้สึกผ่านทุกตัวอักษร  ขอบคุณค่ะ)

จากคุณ : ระรื่น..อิอิ - [ 16 เม.ย. 52 09:28:02 ]