ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ ๑๓ งานปาร์ตี้เล็กๆ ได้จัดขึ้นที่ริมชายหาด เพื่อฉลองให้กับปลายฟ้าที่เพิ่งรอดชีวิตมาได้อย่างปาฏิหาริย์ พนักงานของทางรีสอร์ทกำลังวุ่นวายอยู่กับการตกแต่งสถานที่ บ้างก็กำลังติดไฟกระพริบตามต้นไม้ บ้างก็กำลังจัดโต๊ะอาหาร อิศราออกมายืนคุมด้วยตัวเองเพราะอยากให้งานออกมาดีสมกับเป็นงานของคนพิเศษของเพื่อนสนิทตัวเอง "ขอบใจมากนะเว้ย ไอ้อิศ" ธนดลเอ่ยพร้อมกับตบไหล่เพื่อนเบาๆ "เฮ้ย...ไม่เป็นไร แค่นี้เรื่องเล็ก เดี๋ยวฉันจะให้เขาเปิดไฟสลัวๆ จะได้บรรยากาศโรแมนติกๆ ไง ดีมั้ย" "เออ...ขอบใจ แกนี่รู้ใจฉันจริงๆ เลยนะ ไอ้อิศ" ธนดลรู้ว่าเรื่องสร้างความประทับใจให้กับสาวๆ เพื่อนของเขาคนนี้ถนัดนักล่ะ ที่ผ่าน ก็เพราะไอ้ความสามารถพิเศษนี้แหละที่ทำให้สาวๆ ทั้งหลายมาติดกับเพื่อนของเขาไม่รู้กี่รายต่อกี่ราย แต่ความสามารถพิเศษที่เพื่อนของเขาไม่มีก็คือการทำให้ผู้หญิงเหล่านั้นคบกับตัวเองได้อย่างตลอดรอดฝั่ง เพราะเท่าที่เขาเห็น แต่ละคนคบกันได้ไม่เกินสามเดือนก็ต้องเลิกรากันไปทุกราย "เออ...ว่าแต่ พวกสาวๆ ป่านนี้ยังไม่ออกมากันอีกเหรอเนี่ย" อิศราถามพร้อมกับชะเง้อมองไปทางบ้านพักของสองสาว "อีกสักพักก็คงออกมากันนั่นแหละ ตอนนี้ยังไม่ได้เวลานัดเลยนี่หว่า" ธนดลตอบ แล้วก็หันไปเห็นเพื่อนชะเง้อชะแง้ผิดปกติจึงเกิดความรู้สึกไม่ไว้ใจขึ้นทันที "แกชะเง้อมองหาใครวะ ไอ้อิศ...อย่าบอกนะ ว่าแกคิดอะไรกับปลายฟ้าของฉัน" ธนดลทำหน้าเอาเรื่องใส่เพื่อนทันที "เปล่านะเว้ย" อีกฝ่ายรีบปฏิเสธทันควัน "แล้วถ้าแกไม่ได้ชะเง้อมองหาปลายฟ้า แล้วแกมองหาใคร เอ...หรือว่า..." ธนดลทำท่าเหมือนคิดอะไรบางอย่างได้ "ถ้าไม่ใช่ปลายฟ้า ก็ต้องเป็น...นี่แก...ปิ๊งคุณเมหรือวะ ไอ้อิศ" ธนดลตาลุกวาวถามด้วยความกระตือรือร้น "จะบ้าเหรอ ไอ้ดล ฉันเนี่ยนะจะปิ๊งยัยจอมแสบนั่น ไม่มีทาง ผู้หญิงซ่าๆ แบบนั้นน่ะ ไม่ได้อยู่ในสเปคฉันสักนิด คนอะไร...ป่าเถื่อนชะมัด เจอกันวันแรกก็ต้อนรับด้วยไม้หน้าสามซะแล้ว ขืนฉันเอามาทำเป็นแฟนหล่อนไม่ทุบฉันทุกวันๆ จนนิ่มเป็นกระท้อนเลยเหรอ" "เฮ้ย...แต่เขาว่า กระท้อนน่ะ...ยิ่งทุบยิ่งหวานไม่ใช่เหรอวะ" ธนดลพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ "ฮึ...ไม่เอาล่ะ คนอะไร...หาความน่ารักอ่อนหวานไม่เจอเลยสักนิด" ปากอิศราปฏิเสธยิกๆ แต่ก็ไม่วายชะเง้อมองไปทางบ้านพักของสองสาวอีกครั้ง ธนดลเห็นแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้าให้กับเพื่อนตัวเอง จริงๆ แล้วเขาก็นึกอยากจะให้เมธาวีมาเป็นแฟนกับเพื่อนตัวเองเสียจริงๆ เพราะคิดว่าคนอย่างอิศราก็ต้องเจอคู่มวยที่สมน้ำสมเนื้ออย่างเมธาวีนี่แหละถึงจะสูสีกัน เพื่อนของเขาคนนี้จะได้เลิกทำตัวเป็นเพลย์บอยสักที ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ "เมื่อไหร่เธอจะแต่งตัวเสร็จสักทีล่ะยัยเม ฉันเห็นเธอเปลี่ยนชุดนั้นชุดนี้มาหลายชุดแล้วนะ" ปลายฟ้าทนไม่ไหวจึงเอ่ยขึ้นเพราะเห็นเพื่อนเดินเข้าออกห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุดหลายรอบทำให้หล่อนต้องนั่งรอจนจะหลับอยู่แล้ว "เธอว่าชุดนี้เป็นยังไงบ้าง" เมธาวีส่องดูตัวเองในกระจกแล้วก็หมุนไปหมุนมาอย่างไม่มั่นใจ "สวยแล้ว ยัยเม" ปลายฟ้าตอบ "แต่ฉันรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจเลยน่ะ" เมธาวีหันไปมองในกระจกอีกรอบแล้วก็หมุนแล้วหมุนอีกอยู่หน้ากระจกนั้น จนผู้ที่นั่งรอมาเกือบชั่วโมงได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเอือมระอา "ก็แค่ออกไปกินข้าวที่ชายหาดนี้เอง ทำไมจะต้องแต่งให้สวยอะไรกันหนักหนาด้วยล่ะ ยัยเม" "ก็ถ้า...แค่ไปกินข้าวกับเธอสองคน ฉันก็คงไม่ต้องแต่งตัวมากขนาดนี้หรอก แต่นี่........." เมธาวีพูดไม่ทันจบประโยคก็ยืนอายม้วนต้วนอยู่หน้ากระจกซะแล้ว ถึงแม้ว่าเพื่อนรักจะพูดไม่จบ แต่หญิงสาวก็เดาได้ว่าเพื่อนตัวเองหมายถึงอะไร หล่อนสังเกตเห็นว่าเพื่อนรักแสดงออกมากขึ้นๆ ทุกวัน จนทำให้หล่อนแน่ใจแล้วว่าเพื่อนรักของหล่อนคนนี้คงชอบคุณธนดลจริงๆ "ไปกันเถอะ ยัยปลาย...ฉันพร้อมแล้ว" เมธาวีฉุดมือปลายฟ้าให้ลุกขึ้นจากเตียง แล้วก็ลากหล่อนเดินออกจากห้องมาอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะเดินไปยังชายหาดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ผิดกับคนที่ถูกจูง ที่เดินตามไปอย่างร่างที่ไร้วิญญาณ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ จากคุณ : ลักษิกา (Plum Tree) - [ 20 เม.ย. 52 06:02:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ต่อค่ะ..... "มากันแล้วไอ้ดล" อิศราตาไวสะกิดเพื่อนทันทีที่เห็นเมธาวีกำลังเดินตรงมา พอมองเห็นธนดล เมธาวีก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งยิ้มร่าตรงมาหาเขาทันที แต่พอประชิดตัวหล่อนก็พบว่าเขาไม่ได้ยืนอยู่คนเดียว แต่ว่ามีคนที่หล่อนไม่อยากเจอะเจออีกตลอดชีวิตยืนยิ้มอยู่ข้างๆ ด้วย เมธาวีถึงกับหุบยิ้มทันที แล้วก็ทำทีเป็นเห็นรายนั้นเป็นอากาศธาตุแล้วก็หันไปพูดกับคนที่หล่อนอยากเจอทันที "รอนานมั๊ยคะ คุณธนดล...ขอโทษด้วยนะคะที่เมกับยัยปลายแต่งตัวกันนานไปหน่อย" "ไม่เป็นไรหรอกครับ เอ่อ...แล้วคุณปลายฟ้าล่ะครับ" ธนดลถามเพราะไม่เห็นหญิงสาวคนที่เขาเฝ้ารอ เดินมาด้วยกัน "ยัยปลายเหรอคะ...นั่นไงคะ เดินมาโน่นแล้ว" ด้วยความที่เดินเร็วไม่ทันใจเมธาวีที่ต้องการจะรีบเดินไปหาธนดลเร็วๆ ปลายฟ้าจึงถูกทิ้งเอาไว้กลางทาง แล้วก็เดินตามมาอย่างร่างที่ไร้วิญญาณ เมื่อธนดลมองเห็นปลายฟ้ากำลังเดินตรงมาก็ถึงกับยิ้มกว้าง วันนี้หญิงสาวแต่งตัวก็ดูน่ารักไปอีกแบบตามความคิดของเขา หล่อนใส่แค่ผ้าลายดอกที่ขายกันให้เกลื่อนตามชายหาดแล้วก็เสื้อกล้ามสีขาวธรรมดาๆ แต่เมื่ออยู่บนร่างของหญิงสาวแล้วกลับดูดีอย่างไม่น่าเชื่อ ผมที่ยาวสลวยถูกมัดไว้หลวมๆ ด้วยผ้าเช็ดหน้าสีขาว ทำให้เห็นใบหน้าที่เรียวงามของหญิงสาวได้ชัดเจนยิ่งขึ้น "ทำไมเดินช้าจังเลย ยัยปลาย" เมธาวีบ่นทันทีที่ปลายฟ้าเดินมารวมกลุ่มกับหล่อนและคนอื่นๆ "อย่าไปว่าเพื่อนคุณเลยครับ...เพื่อนคุณ คงจะยังไม่ค่อยหายดี แถมวันนี้ยังไปวิ่งออกกำลังกายมาด้วย ก็คงจะเหนื่อย เลยไม่ค่อยมีแรงเดินเท่าไหร่นะครับ" ธนดลเอ่ยอย่างนั้น เพื่อที่จะแกล้งปลายฟ้าเล่น "จริงเหรอ ยัยปลาย นี่เธอก็ยังไม่หายดีเลยนะ แล้วไปวิ่งออกกำลังกายทำไม ทำไมไม่รอให้หายดีก่อน แล้วถ้าอาการหนักขึ้นมาอีกจะทำยังไง" เมธาวีต่อว่าเพื่อนด้วยความเป็นห่วง ปลายฟ้าแอบถลึงตาใส่ชายหนุ่มทันที รู้ทั้งรู้ว่าหล่อนไม่ได้ไปวิ่งออกกำลังกาย แต่ที่หล่อนวิ่งก็เพราะวิ่งตามเขาเมื่อเช้านี้ แล้วยังจะมาพูดแหย่หล่อนเล่นให้สนุกอีก ส่วนอีกฝ่ายเมื่อยั่วโมโหหญิงสาวได้ก็ยิ้มอย่างมีความสุข แล้วเขาก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้ยืนอยู่กันแค่สามคน เขาจึงหันไปแนะนำเพื่อนตัวเองให้สาวๆ รู้จัก "คุณเม คุณปลายฟ้าครับ...นี่เพื่อนผม ชื่อ อิศรา...ไอ้อิศ นี่คุณเมธาวีกับคุณปลายฟ้านะ" "ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณอิศรา" ปลายฟ้ากล่าวทักทายชายหนุ่มพร้อมกับยิ้มให้นิดๆ ตามมารยาท "ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันครับ คุณปลายฟ้า วันก่อนคุณมัวแต่สลบอยู่ก็เลยยังไม่ได้แนะนำตัวกัน วันนี้ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการครับ" อิศราทักทายหญิงสาวกลับ แล้วก็มองเลยบ่าหญิงสาวไปยังหญิงสาวอีกคนที่กำลังทำลอยหน้าลอยตาแสร้งทำเป็นไม่สนใจผู้ที่ถูกแนะนำ จนปลายฟ้าต้องเอาศอกกระแทกเพื่อนตัวเองให้รู้สึกตัวว่ากำลังเสียมารยาทกับเพื่อนของเจ้านายอยู่ "ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณอิศรา" เมธาวีเอ่ยลอยๆ โดยไม่มองหน้าคู่สนทนาเลยสักนิด แต่ว่าคู่สนทนาก็ไม่ได้ถือสาแถมยังยิ้มตอบอีกด้วย "ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการครับ คุณ เม ธา วี" เขาทักทายหญิงสาวกลับแล้วก็มองหล่อนด้วยสายตายียวน ทำให้ผู้ที่ถูกมองถึงกับต้องเต้นเร่ากับความกวนประสาทของอีกฝ่าย "ถ้าคุณสองคนต้องการอะไรเป็นพิเศษ หรือว่าอยากจะรู้อะไรที่เกี่ยวกับรีสอร์ทนี้ก็ถามไอ้อิศได้เลยนะครับ เพราะไอ้อิศน่ะรู้ดีทุกซอกทุกมุมของรีสอร์ทนี้เลยล่ะครับ" ธนดลพูด "เพื่อนของคุณธนดลคงจะทำงานที่นี่มานานล่ะสิคะ ถึงได้รู้ทุกซอกทุกมุม แถมยัง 'สนิท' กับเจ้าของรีสอร์ทดีซะด้วย" เมธาวีไม่วายพูดแขวะอิศรา เรื่องที่เขาอ้างว่าตัวเองสนิทกับเจ้าของรีสอร์ทนักหนา ทำให้หล่อนเอาความเรื่องที่เขาบังอาจจูบหล่อนเมื่อวานนี้ไม่ได้ ธนดลงงกับคำพูดของเมธาวี "เจ้าของรีสอร์ท?...ก็ไอ้....." ธนดลยังพูดไม่ทันจบอิศราก็แย่งพูดทันที "ใช่ครับ...ผมน่ะทำงานที่นี่มานาน ตั้งแต่ก่อสร้างรีสอร์ทนี้เลยล่ะครับ กระเบื้องทุกแผ่น เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้น ต้นไม้ทุกต้น ผมก็เป็นคนเลือกเองกับมือทั้งนั้น" "นี่คุณกำลังจะบอกว่าคุณน่ะสนิทกับเจ้าของรีสอร์ท แล้วก็รู้ใจกันมาก จนเขาไว้วางใจให้คุณทำทุกอย่างแทนเขางั้นสิ" เมธาวีถามประชดด้วยความหมั่นไส้ "ก็คงยังงั้นมั้งครับ" อิศราตอบแล้วก็มองคู่สนทนาด้วยสายตายียวน เมธาวีเบ้ปากแล้วก็พูดขึ้นลอยๆ "ฮึ...ทำเป็นคุย...แหวะ" "เราไปนั่งที่โต๊ะกันเถอะค่ะ ยืนนานเมชักจะเมื่อยแล้ว" พูดเสร็จเมธาวีก็เดินหน้ามุ่ยไปนั่งที่โต๊ะทันที ปลายฟ้ายืนงงอยู่สักพักกับการกิริยาอาการแปลกๆ ของเพื่อน ด้วยความที่ไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเมธาวีกับอิศราเลย พอตั้งสติได้ก็เดินตามเมธาวีไปนั่งที่โต๊ะทันที "นี่มันอะไรกันวะ ไอ้อิศ ทำไมคุณเมเขาถึงดูปั้นปึ่งกับแกอย่างนั้น...แล้วทำไมแกจะต้องปิดบังเรื่องที่แกเป็นเจ้าของรีสอร์ทด้วยวะ" ธนดลเองก็งงไม่แพ้กัน เพราะอิศราก็ไม่ได้เล่ารายละเอียดให้ฟังว่าเมื่อวานนี้เกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับผู้หญิงที่เพิ่งเดินปั้นปึ่งไปนั้น แต่ดูท่าทางแล้วจะไม่ใช่แค่การเข้าใจผิดกันเล็กๆ น้อยๆ ซะแล้ว เพราะฝ่ายหญิงนั้นท่าทางจะเกลียดขี้หน้าเพื่อนเขาไม่น้อยเลยทีเดียว "เอาน่า...ไอ้ดล ฉันก็แค่ไม่อยากจะหักหน้าใครบางคนเท่านั้นแหละ ไป...ไปนั่งที่โต๊ะกันเถอะไป" อิศราเดินนำไปนั่งตรงข้ามกับเมธาวีทันที แต่รายนั้นกลับลุกขึ้นอย่างกับติดสปริงแล้วก็ขอสลับที่กับปลายฟ้าทันทีด้วยความที่ไม่อยากจะเห็นหน้าคนที่นั่งตรงข้ามตลอดเวลาอาหารเย็นเพราะพลอยจะทานอาหารไม่ลงไปด้วย อีกฝ่ายแทนที่จะโกรธ แต่กลับยิ้มชอบใจ ธนดลเป็นคนสุดท้ายที่มานั่งที่โต๊ะจึงต้องนั่งตรงที่ว่างที่เหลือ นั่นก็คือตรงข้ามกับเมธาวี ปลายฟ้านึกขอบใจเมธาวีที่ขอสลับที่เพราะหล่อนเองก็ไม่อยากจะนั่งตรงข้ามกับธนดลเท่าไหร่นัก แต่พอนั่งๆ ไปก็เหมือนจะไม่ได้แต่งต่างกันเท่าไหร่เพราะระหว่างที่ทานอาหาร รายนั้นก็ไม่วายเหลือบมามองหล่อนอย่างสม่ำเสมอ ทำให้ผู้ถูกมองรู้สึกอึดอัดจึงต้องหาข้ออ้างเพื่อที่จะลุกออกไปจากโต๊ะ "เดี๋ยวดิฉันไปเอากุ้งมาเพิ่มให้แล้วกันนะคะ" "ไม่ต้องลำบากทำด้วยตัวเองหรอกครับคุณปลายฟ้า เดี๋ยวผมสั่งให้พนักงานจัดการให้ก็ได้" อิศราเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นปลายฟ้าทำท่าจะลุกออกจากโต๊ะไป "แหวะ...ทำเป็นวางอำนาจ ใหญ่ตายล่ะ" เมธาวีอดไม่ได้ที่จะแขวะใส่คู่ปรับทันทีที่มีโอกาส "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณอิศรา พอดีดิฉันชอบปิ้งด้วยตัวเองน่ะค่ะ...สนุกดี" พูดเสร็จหญิงสาวก็ลุกออกจากโต๊ะเดินตรงไปยังเตาย่างทันที แต่รู้สึกว่าถึงแม้จะลุกออกมาแล้วก็ยังไม่พ้นสายตาของคนที่หล่อนเพิ่งจะลุกหนีมาเลย รายนั้นเหลือบมามองแล้วก็ส่งยิ้มให้หล่อนเป็นระยะๆ ทำให้คนที่ถูกมองมือสั่นคีบกุ้งเท่าไหร่ก็คีบไม่ติดสักที จนคนที่กำลังจ้องมองถึงกับแอบหัวเราะกับอาการเงอะๆ งะๆ ของหล่อน จากคุณ : ลักษิกา (Plum Tree) - [ 20 เม.ย. 52 06:03:26 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ต่อค่ะ........ "รู้สึกว่าคุณปลายฟ้าจะมีปัญหากับการคีบกุ้งนะครับ...เดี๋ยวผมขอตัวไปช่วยเธอก่อนแล้วกันนะครับ" "ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเมไปช่วยด้วยค่ะ" เมธาวีทำท่าจะลุกตามธนดลไปด้วยทันที "ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณเมนั่งอยู่ที่นี่น่ะดีแล้ว จะได้อยู่เป็นเพื่อนคุยกับเพื่อนผมด้วย" เมื่อเป็นคำสั่งเจ้านาย เมธาวีจึงไม่กล้าขัด ต้องยอมนั่งลงโดยปริยาย แล้วก็หันไปมองหน้าเพื่อนของเจ้านายที่กำลังยิ้มเยาะๆ ด้วยความสะใจอยู่ และแทนที่จะคุยกับเขาตามที่เจ้านายฝากฝังเอาไว้ หล่อนกลับนั่งเฉยทำเหมือนตัวเองนั่งอยู่คนเดียวซะอย่างนั้น เมธาวีตัดสินใจเบนหน้าหันไปทางทะเลเพราะไม่อยากจะเห็นหน้ากวนๆ ของผู้ร่วมโต๊ะ จนทำให้ผู้ที่ถูกเบนหน้าหนีถึงกับขันกับกิริยาเชิดๆ หยิ่งๆ ของอีกฝ่าย "เดี๋ยวก็คอเคล็ดแย่หรอกคุณ...เอ...เมื่อกี้ผมได้ยินว่าเจ้านายคุณสั่งให้คุณอยู่เป็นเพื่อนคุยกับผมไม่ใช่เหรอครับ แต่รู้สึกว่าคุณสนใจที่จะคุยกับทะเลมากกว่าผมอีกนะ เอ...หรือว่า คุณเป็นพวกคนบ้าที่ชอบพูดกับ ดิน ฟ้า อากาศ อะไรพวกนี้" อิศราพูดเพื่อที่จะยั่วหญิงสาวเล่น และก็ได้ผล เมธาวีหันมาจ้องตาเขาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ "นี่คุณ..." เวลานี้เมธาวีอยากจะเข้าไปซัดหน้าคนที่พูดจายียวนกวนประสาทหล่อนเสียจริง ถ้าไม่ติดว่าเกรงใจเจ้านายตัวเองที่ยืนอยู่ใกล้ๆ จึงต้องระงับอารมณ์ตัวเองไว้ "ฉันว่า...พูดกับลมกับแล้งยังจะดีกว่าคุยกับคุณเป็นไหนๆ" "อะไรกันคุณ...ผมน่ะออกจะหล่อเหลาขนาดนี้ คุณยังไม่อยากจะคุยด้วยอีกเหรอ" "แหวะ...หลงตัวเอง" "ผมไม่ได้หลงตัวเองนะคุณ...ใครๆ ก็บอกว่าผมหล่อกันทั้งนั้นแหละ" ทีจริงเมธาวีก็เห็นด้วยกับใครๆ ของเขาเหมือนกัน อีตากวนประสาทนี่จริงๆ แล้วก็หล่อไม่เบา เสียอย่างเดียวที่ปากเสียเป็นที่สุด และผู้ชายปากเสียอย่างนี้ก็ไม่จัดอยู่ในสเปคของหล่อนเลยสักนิด เมธาวีขี้เกียจต่อปากต่อคำกับคนปากเสียก็เลยตัดสินใจนั่งเงียบๆ แล้วก็เบนหน้าหันไปทางทะเลแทน เพื่อที่จะได้ไม่ต้องทนมองหน้ากวนๆ ของอีกฝ่าย ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ปลายฟ้าตั้งหน้าตั้งตาใช้ที่คีบหนีบกุ้งเพื่อที่จะเอาไปวางลงบนเตาปิ้ง แต่ก็ดูเหมือนไอ้กุ้งพวกนี้มันจะไม่อยากจะลงไปนอนบนตะแกรงเตาปิ้งเท่าไหร่ เพราะเวลาที่หล่อนคีบมันขึ้นมาได้สักพักก็หล่นลงไปอีกทุกที "นี่มันกุ้งหรือว่าปลาไหลกันแน่เนี่ย ทำไมถึงได้ลื่นอย่างนี้เนี่ย" หญิงสาวบ่นกับตัวเอง แล้วจู่ๆ หล่อนก็รู้สึกว่ามีมือใหญ่ๆ อุ่นๆ มาจับมือเล็กๆ ของหล่อน หล่อนตกใจหันไปมองเจ้าของมือนั้น พอเห็นว่าเป็นใครก็ตกใจรีบชักมือออกจากมือเขาทันที "คุณธนดล!" หญิงสาวเอ่ยชื่อเขาด้วยความตกใจ แล้วก็รีบหันไปมองทางโต๊ะที่เมธาวีนั่งอยู่ทันทีเพื่อดูว่ามีใครเห็นหรือเปล่า เมื่อเห็นว่าเมธาวีกำลังนั่งหันหน้าออกไปทางทะเลก็ถึงกับโล่งใจ ธนดลหัวเราะเบาๆ ที่เห็นหน้าของหญิงสาวมีสีแดงเรื่อๆ และนั่นก็คงเพราะเขินอายที่เขามาจับมือนั่นเอง "ทำไมจะต้องตกใจ แล้วก็เขินจนหน้าแดงอย่างนั้นด้วยล่ะคุณ" ปลายฟ้ายกมือขึ้นมาจับหน้าตัวเอง หล่อนไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองหน้าแดงจนทำให้อีกฝ่ายจับได้ว่าหล่อนกำลังเขินอาย "ที่ฉันหน้าแดง ก็เพราะยืนอยู่ใกล้เตาไฟนี่ต่างหาก" หญิงสาวเฉไฉไปเรื่อย และก็ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเชื่อหรือไม่ "แล้วนี่คุณลุกมาทำไมคะ" หญิงสาวพยายามจะเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายสนใจเรื่องหน้าของหล่อนมากนัก "แล้วคุณล่ะครับ...ลุกหนีผมมาทำไม" เขาถามกลับ "ใครบอกว่าฉันหนีคุณล่ะคะ...ฉันก็แค่อยากจะกินกุ้ง ก็เลยเดินออกมา" "อย่างนั้นเหรอครับ?...ก็ได้ครับ ผมจะพยายามเชื่อก็แล้วกันว่าคุณน่ะ อยากจะกินกุ้งจริงๆ" หญิงสาวค้อนขวับให้กับชายหนุ่มทันที เพราะปากเขาบอกว่าเชื่อแต่หน้าตาเหมือนไม่เชื่อที่หล่อนพูดเลยสักนิด ใจจริงหล่อนอยากจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ แต่ก็กลัวว่าจะผิดสังเกต แล้วอีกอย่างคนที่กำลังจับผิดหล่อนอยู่ตอนนี้ก็จะจับได้ว่าหล่อนไม่ได้อยากจะกินกุ้งอย่างที่บอกแต่จริงๆ แล้วอยากจะหลบหน้าเขาอย่างที่เขากล่าวหามากกว่า เมธาวีเริ่มรู้สึกอึดอัดที่ต้องนั่งอยู่กับคู่ปรับนานๆ แบบนี้ พอหันไปมองทีไรก็เห็นรายนั้นทำหน้าทะเล้นใส่ทุกที แล้วหล่อนก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเมื่อยหน้าเต็มทีแล้วก็เลยตัดสินใจลุกออกจากโต๊ะเพื่อไปสมทบกับธนดลและปลายฟ้า "อ้าว...จะไปไหนละครับคุณ" อิศราถามขึ้นทันทีที่เห็นอีกฝ่ายกำลังจะลุกหนี เมธาวีไม่สนใจกับคำพูดกระแนะกระแหนของอีกฝ่าย ลุกออกจากโต๊ะเดินตรงไปหาธนดลกับปลายฟ้าที่กำลังยืนปิ้งกุ้งอยู่ทันที อิศรามองตามหลังร่างบางๆ ที่เดินกระฟัดกระเฟียดไป แล้วก็ยิ้มกว้างอย่างมีความสุขที่สามารถยียวนอีกฝ่ายจนต้องเดินหนีไปได้สำเร็จ ............โปรดติดตามตอนต่อไป.................. จากคุณ : ลักษิกา (Plum Tree) - [ 20 เม.ย. 52 06:04:30 ]

ความคิดเห็นที่ 4 miss the beach in Thailand jung ka. จากคุณ : Tyra - [ 20 เม.ย. 52 08:10:31 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หวังว่าจะไม่เกิดกรณ๊เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด อิอิ จากคุณ : scottie - [ 20 เม.ย. 52 18:44:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 งานนี้ต้องเชียร์อิศราซะแล้ว  ^^ จากคุณ : คุริคุริ - [ 20 เม.ย. 52 19:31:36 ]