 |
คืนหนึ่ง...กลางฤดูร้อน
คืนหนึ่งกลางฤดูร้อน
ฉันยืนมองดาวอยู่คนเดียวหลังบ้าน ลมร้อนพัดหวีดหวิวพาความเย็นมากระทบผิวกายเป็นระรอก
เสียงดังกรุ๊งกริ๊งจากโมบายบนห้องดังบาดหูอยู่ไม่ขาด บางครั้งมันก็ฟังดูไพเราะดี บางครั้งมันก็เป็นอะไรที่น่ารำคาญ
ความมืดครอบงำตัวฉันให้กลืนไปกับสิ่งรอบข้าง แสงจันทร์ลาลับไปในคืนนี้เหลือเอาไว้เพียงดาวดวงเล็กๆบนท้องฟ้า
เมฆบางๆลอยเคลื่อนผ่านหมู่ดาวพวกนั้น ไม่นานมันก็จากไปพร้อมๆกับลมร้อนที่พัดมาอีกครั้ง
ฉันยืนมองดาวบนฟ้า ชื่นชมความงามของมันเหมือนทุกครั้งที่เคยทำ ถึงแม้ว่าดาวหน้าร้อนจะไม่สวย ไม่กระจ่างเหมือนตอนหน้าหนาวแต่ฉันก็ยังมองมันสวยงามเสมอ
ดาวดวงหนึ่งส่งประกายระยิบให้ฉันในขณะที่ฉันกำลังมองมันอยู่ มันทำให้ฉันนึกถึงใครอีกคน คนที่ฉันอาจรู้จัก หรือไม่เคยรู้จัก คนที่ฉันเคยคิดถึง หรือไม่เคยนึกถึง คนที่อยู่ไกลออกไปสุดขอบฟ้า หรืออยู่ห่างกันแค่ก้าวเดียว
ในบรรดาดาวนับพันนับแสนดวงบนท้องฟ้า ฉันเชื่อว่าจะต้องมีอีกหลายๆคนที่กำลังแหงนหน้ามองดาวเหมือนกับฉัน แต่จะมีสักคนไหมที่จะยืนอยู่ท่ามกลางคืมมืดมิดยามราตรีเหมือนกับฉัน จะมีสักคนไหมที่จะมองเห็นดาวดวงเดียวกันกับที่ฉันกำลังมองอยู่
... มีไหม
... หรือไม่มีเลย
จากคุณ :
อศิธารา  
- [
22 เม.ย. 52 00:06:14
]
|
|
|
|
|
|
