บทที่ ๔
. . . คิดได้อย่างนั้น
จิตใจของเขาก็ปลอดโปร่ง รู้สึกสบายใจเป็นที่สุด
จึงยิ้มออกมาให้ตัวเอง กับสิ่งที่คิดที่ทำลงไป
ตอนนี้เขาอยากกลับให้ถึงบ้าน
อาบน้ำให้สบายตัว
แล้วหลับให้ลืมเรื่องต่าง ๆ ตื่นขึ้นมาตอนเช้า
เขาก็จะยิ้มให้พี
อย่าง ธีรทัศน์ เพื่อนคนเก่าของเธอ . . .
. . . . .
. . .จะเป็นฉัน คนเดิม เพื่อนของเธอ
ที่ยิ้มให้ กันเสมอ แม้ในวันเหงา
จะเป็นเพื่อน เพียงข้างกาย ไม่ห่างเงา
จะเป็นเรา ที่ยังมั่น ผูกพันนาน
เป็นมิตรภาพ ให้เธอ ได้มาหา
เป็นผืนฟ้า ให้เธอ คอยเรียกขาน
เป็นที่พึ่ง เมื่อยาม เธอร้าวราน
จะเป็นบ้าน ที่ต้อนรับ . . . เธอกลับมา...
. . . . .
แต่ทว่า โชคชะตา
ไม่ยอมให้ ธีรทัศน์ ได้อยู่
เพื่อเป็นผู้ช่วยพระเอกหรือนางเอกที่ไหนอีก
......ไม่ แม้แต่จะให้โอกาสเขา
ได้พูดคุยกับเพื่อนเป็นครั้งสุดท้าย
ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วเหลือเกิน
"เอี๊ยด!!!.....โครม!!"
. . . . .
. . . . .
ดังนี้ ขอรับ.
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
23 เม.ย. 52 15:34:13
]
บันทึกให้น้อง : บทกวีที่แสนหวาน จากผลงานที่แสนรัก ของ คุณ ปาร์ลิมา Forever Friends - รักเธอ . . . เพื่อนตลอดกาล
