PANTIP.COM : W7814182 กว่าจะเป็นวันนี้ เรื่องจริงมาผ่านไซเบอร์ ตอนที่ 1 [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 1

ต่อนะครับ ขอย้อนเวลาไปก่อนหน้านั้นนะ นิดนึง ผมเป็นลูกคนเล็กคนที่ 5 แต่ว่าใช่จะเป็นลูกคนที่รัก ผมเป็นคนไม่ประจบเพราะไม่ชอบเลียใคร พูดอะไรก็คือยึดหลักความจริงไว้ก่อน แม่เลยไม่ค่อยรัก ผมขายผักในตลาดสดตอนนั้นเหมือนกันเป็นนักโทษคุมขังจะไปไหนไม่ได้ หยุดไม่ได้เลย ไหนจะยกแผงเหล็ก หั่นของ ขายของ คุยกับลูกค้า ผมเป็นคนที่สามารถทำอะไรหลายๆอย่างได้ในเวลาเดียวกัน ฉะนั้นถ้าขายของตรงนี้ขาดผมไปก็จะลำบากเหมือนกัน

ตอนนี้ผมยังได้เงินวันละ 80 บาทเหมือนเดิม ทำงานวันละ 11 ชั่วโมงเป็นกลางคืนด้วย ผมก็มานั่งคิดไปคิดมาว่าตัวผมเนี่ยทำอะไรอยู่ทำไมชีวิตผมถึงได้ตกอัพขนาดนี้ เรียนหนังสือก็ไม่จบไม่ใช่ไม่อยากจะเรียนแต่ว่าหัวสมองไม่รับข้อมูล ผมติด 0 ถึง7 ตัวใน ม.3 จึงทำให้เรียนไม่จบ อาจจะเป็นเพราะว่าถ้าผมต้องไปเรียนต้องมาช่วยขายของถึง ตี 2 แล้วถึงนอนได้ถ้าไม่ทำไม่ต้องเรียนหนังสือเพราะว่าผมต้องขอเงินไปเรียนวันละ 30 บาท สมองเลยไม่รับข้อมูล แล้วถ้าจะไปแก้ผมว่าเรียนใหม่เลยดีกว่ายิ่งวิชาเลขไม่ต้องพูดถึง

ผมก็นั่งพูดคนเดียวทุกวี่วัน ทำไมๆเราถึงได้โง่ขนาดนี้ โดนด่าว่าไอ้ควายทุกวัน ที่ตลาดยังไม่พอนะครับ กลับบ้านมาไม่ใช่ว่าจะไม่โดน บางคืนในบ้านผมทำอะไรไม่ถูกใจแม่ แม่เป็นคนอารมณ์ค่อยข้างร้อนมากๆ เวลาไม่พอใจผมขึ้นมาสักอย่างเขาก็บอกว่าอย่ามาเหยียบบ้าน กรู วันนั้นจำได้โดนกระป๋องแป้งปาหัว ตอนนั้นผมนอนร้องไห้ทุกวันทุกคืน เพื่อนก็ไม่มีใครจะคบ เพราะไปไหนก็ไม่ได้ต้องอยู่แต่บ้าน ถ้าแม่เห็นเพื่อนมาบ้านตอนกลางคืนนะ ว่าจะไปหาไรกินหน่อย ก็ไล่ตะเพิดไปจนหมดไม่เหลือสักคน ก็ต้องอยู่คนเดียวปรับทุกข์กับใครไม่ได้
เคยมีช่วงเวลาหนึ่งว่า คิดจะกินยาฆ่าตัวตายเลย ไปซื้อมาแล้ว แต่กำลังจะกินเพราะชีวิตมันถึงที่สุดแล้วตกอัพมากๆ หันไปทางไหนก็เหมือนความมืดมิด ไม่ใช่ว่าขายผักกับแม่กับพี่แล้วไม่ดี แต่การทำงานมันเหมือนถูกล่ามโซ่ให้ทำ ต้องทนทุกข์เหมือนตายทั้งเป็น เจ็บกายมันหาย แต่ใจมันยาก จนกระทั่งอายุ 16 ปี แต่ใช่ว่าโตขึ้นจะโดนน้อยลงนะครับ แต่ผมก็ลอบริบเงินมาระดับหนึ่งแล้วแต่ก็ไม่วายโดนพี่ชายคนที่ 4 ขโมยกระปุกออมสินไปจนไม่เหลือเงินสักบาท

ผมพูดไม่ออกเงินที่เก็บว่าจะใช้ ตอนนี้ก็ไม่มีแล้วเหลือแต่เศษๆที่เก็บไว้ ผมก็ทำไงได้ละ ก็ต้องนั่งร้องไห้มันเป็นเวรกรรมอะไรของผมเนี่ย คนทั้งบ้านทำเหมือนว่า ผมเป็นตัวที่น่ารังเกลียด น่าขยะแขยง แต่ผมเป็นคนไม่เศร้ากับเรื่องอะไรได้นานๆ ของนอกกายไม่ตายก็หาใหม่ได้ สักวันการขโมยเงินของพี่ชายผมจะต้องสนองเขาอย่างสาแก่ใจ ผมก็แค่ภาวนาให้เป็นอย่างนั้นแต่มันก็เป็น แต่ยังไม่บอกว่าตอนไหนอ่านๆฟังๆกันไปก่อนแล้วกัน ผมเริ่มเปลี่ยนวิธีเก็บเงินใหม่จากวันละ80 บาทขอบอกก่อน ว่าไม่ได้เก็บเยอะเพราะผมเล่นไม่ใช้อะไรเลย

ผมอยากไปจากที่นี่ และผมก็ไม่หยอดกระปุกแล้วแต่ซ่อนไว้ เยอะๆแล้วไปเก็บไว้ในธนาคาร ผมจะหลุดพ้นจากขุมนรกนี้สักที อยากไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่นี่ ไฟในหนียาก ไฟนอกหนีง่าย แต่ผมเจอแต่ไฟใน ตรงนี้ถ้าเป็นคนอื่นคงกินยาตายไปแล้วก็ได้ ผมยังไม่ได้สาธยากับความเลวร้ายที่ผมเจอ อันนี้แค่ซอฟๆ ไม่รวมตบหน้า เอาน้ำสาดหน้า จานกิโลตบหัวจนหัวโน

มีหลายตอนมากๆ ถ้ามีตอนจบก็จะเขียนไว้ว่า ตอนจบ นะครับ

จากคุณ : ธาร นาวา - [ วันแรงงาน 13:24:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2

หลังจากวันนั้นไม่ใช่ว่าจะไม่ร้องไห้ ร้องทุกวันร้องทุกคืนเพราะมันเจ็บปวดไปทั้งกายและใจแต่ผมก็เก็บเงินไปเรื่อยๆเพื่อที่จะไปจากที่นี่ผมไม่อยากจะอยู่ที่นี่อีกแล้ว มันเหมือนเป็นขุมนรกอย่างหนึ่ง ทุกๆวันผมมีเพื่อนเป็นเพียงเสียงเพลง และสุนัขเท่านั้นเอง แต่ผมก็ดูโทรทัศน์บ้างเพื่อจะหาวิธีคลายเครียด ผมเป็นนางแบบ นายแบบหุ่นดีเดินชุดว่ายน้ำกัน ในใจผมคิดแล้วว่าถ้าเราเป็นนายแบบคงมีคนชื่นชม ไม่ต้องมาจมปรักอยู่ที่นี่ไม่ต้องมาทนทุกข์แบบนี้

แต่ตอนนั้นขอบอกว่ามันไปยากเหลือเกิน เพราะตัวผมไม่ได้เป็นคนหล่ออะไรเลย แค่ขาวเฉยๆที่เหลือขี้เหล่หมดเลย บางคนเห็นรูปผมอาจจะตกใจไปเลยก็ได้ เพราะทั้งอ้วน ทั้งฟันเหยิน พุงไม่ต้องพูดถึงเคยยืนแล้วมันล้ำหน้ามา 1 ไม้บรรทัดซึ่งมันเยอะมากๆซึ่งตอนนั้นผมสูง 171 หนัก 75 กิโลกรัม (อ้วนมาก) แล้วเราจะทำอย่างไรเพื่อให้มันดูดี ทั้งวิ่ง ทั้งอดข้าว ก็ไม่มีวี่วาว ว่าจะลงได้เลย จนมาเจอใบปลิวว่าลดน้ำหนักอย่างเป็นธรรมชาติปลอดภัย

ผมโทรไปเลยเดี๋ยวนั้นเลย แต่ราคาแพงมาก แพงที่ชนิดว่าเด็กอายุเพียงแค่นี้จะซื้อได้อย่างไร ขอเงินใครก็ไม่มีใครให้หรอก แต่ก่อนหน้าที่บอกผมเก็บเงินมาเป็นปีๆแทบไม่ได้ใช้เลยตอนนั้นมีเงินอยู่เพียง 20,000 กว่าบาท แต่กว่าจะเก็บได้มันต้องแลกด้วยหยาดเหงื่อ ความอดทน น้ำตาไม่รู้กี่หยดต่อกี่หยด ผมไม่เคยรู้จักกับการเที่ยวกลางคืนซะด้วยซ้ำไปว่าผับคืออะไร เพราะจะถูกบังคับอยู่ตลอดเวลา อาหารลดน้ำหนักนี้คือ จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงร่างกาย ใบหน้า เปลี่ยนทุกๆอย่าง

แล้วผมก็มานั่งคิดประมาณ 1 สัปดาห์ได้ว่าควรซื้อเพราะอาจจะทำให้ดูดีแล้วได้งานที่ดีกว่านี้ คิดมากนะ ของไม่ใช่พันสองพันเกือบ 7 พันบาท เครียดมากตอนนั้น แต่คนอย่างผมกล้าได้กล้าเสีย ผมตัดสินใจซื้อมา กินทุกวัน กระโดดเชือกวันละ 30 นาทีมีความมุ่งมั่นว่าจะเปลี่ยนตัวเองอย่างจริงจัง ทำไป 1 เดือน พระเจ้าจอร์ตไม่มีใครเชื่อผมเลยว่าจะลดและดูดีได้ น้ำหนักหายไป 8 กิโล อีกเดือน หายไป 4 กิโล ส่วนสูงกับเพิ่มอีกเป็น 173 เซนติเมตร เพราะเราออกกำลังกายและลดอย่างถูกวิธี (ไม่ขอบอกนะว่ายี่ห้ออะไรเพราะจะเป็นการโฆษณา แต่ถามได้เฉพาะคนอย่างรู้)

ตอนนี้ผมเริ่มมีกำลังใจขึ้นมาแล้ว อีกอย่างผมนอนร้องไห้มาเป็นปีๆ ผมเริ่มจะชินชากับคำด่า กับการร้องไห้ ต่อไปนี้คือโตโต้คนใหม่แล้ว ผมไม่มีการสะทบสะท้านกับคำด่า เพราะมันด้านชา ทีนี้ผมชักจะทนไม่ไหวกับสิ่งที่เขาพยายามยัดเยียดให้ผม เคยดูอาทิตย์ชิงดวงไหม ผมเริ่มจะทำแบบนั้นแล้วเพราะนี่คือชีวิตจริงไม่ใช่ละคร ใครมันจะทนได้ตลอดไป จากคนอ่อนแอ ไร้สมอง ผมเริ่มปฏิวัติตัวเองอย่างไม่มีสิ้นสุด ใครดีผมดีตอบ ใครชอบผมตอบแทน ใครร้ายผมร้ายแสน นี่คือ ผมคนใหม่ไม่เคยยอมใครเหมือนก่อนอีกแล้ว ตอนนี้ใครจะว่าอะไรผมได้กลายเป็นหินไปซะแล้ว

ต่อมาผมก็ได้เจอรักกับผู้หญิงคนหนึ่งนามสมมุติว่า ฟ้าใส

มีหลายตอนมากๆ ถ้ามีตอนจบก็จะเขียนไว้ว่า ตอนจบ นะครับ

จากคุณ : ธาร นาวา - [ วันแรงงาน 13:26:48 ]