อ๊ะ... เสียงเพลงสวรรค์อันเป็นสัญญานเลิกงานดังขึ้นแล้ว ต้องรีบล้วงเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดหาไอ้ล่ำ เพื่อนสมัยมัธยมของฉันที่บังเอิญมาเจอกันอีกครั้งในฐานะครูสอนเต้นแอโรบิคเพื่อสุขภาพในสวนสาธารณะแถวบ้าน
ฮัลโหล สวัสดีครับ
หืม... แปลกแฮะ ทำไมวันนี้มันเก๊กเสียงหล่อแมนขนาดนี้
สวัสดีค่ะ สงสัยดิฉันจะโทรผิดเบอร์ ฉันเลยลองยิงมุขมั่ง
วุ้ย ฉันก็นึกว่าใครโทรหา ถ้ารู้ว่าเป็นแกฉันไม่ทำแมนให้คันลูกกระเดือกหรอกย่ะ ฉันยัดบลูทูธในรูหูอยู่ กำลังยกเวท แล้วแกว่าไง ไสหัวออกมาจากโรงงานยังล่ะ
เสียงแมนเมื่อครู่พลิกผัน**อย่างรวดเร็วเมื่อมันรู้ว่าชะนีตัวสนิทโทรหา มันถามถึงโรงงานในนิคมอุตสาหกรรมภาคตะวันออกที่ฉันมาสถิตย์ด้วยการถูกเตะโด่งออกมาจากออฟฟิศสำนักงานใหญ่ในกรุงเทพฯ โดยเจ้านายจอมโหดด้วยภาระหน้าที่การเซ็ตระบบเป็นเวลาเกือบสองเดือน
สองเดือนที่ฉันต้องเก็บกระเป๋าลาเมืองกรุงมาอยู่เมืองติดทะเล มาเกาะต้นมะพร้าวดูหนุ่มตังเกได้ทุกวัน
ฮี่ๆ สวรรค์ชัดๆ!!!
แต่อย่างไรก็ตาม ไอ้ล่ำมันช่างหาเรื่องให้ฉันต้องรี่เข้ากรุงได้ตั้งแต่สุดสัปดาห์แรก เมื่อวานตอนดึกดื่นขณะที่ฉันกำลังอาบน้ำขัดขี้ไคลอยู่ มันก็ตะบี้ตะบันโทรมาห้ามิสคอลเพื่อให้ฉันตะลีตะลานโทรกลับเพราะไม่รู้ว่ามีอะไรด่วนขนาดคอขาดบาดตายไหม ที่แท้แค่มันบอกว่าไปเจอเพื่อนเก่าสมัยมัธยม และก็ได้ไอเดียในการรวบรวมสมัครพรรคพวกเลี้ยงรุ่นเสียเลย และที่สำคัญไปกว่านั้น แต่ละคนนั้นช่างไร้ความอดทน เจอกันเมื่อวานนัดเลี้ยงวันนี้ สถานที่ไอ้ล่ำเสนอ เพราะอย่างนั้นฉันจึงรับคำอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด
หึๆๆ บาร์เทนเดอร์ร้านนั้นต้องไม่ธรรมดาแน่
แผนที่ร้านบาร์เทนเดอร์หล่อร้านหนึ่งในย่านเกษตร-นวมินท์ถูกฉันพิมพ์ออกมาจากเครื่องพิมพ์อิงค์เจ็ททรัพย์สินบริษัทส่วนโรงงานด้วยความละเอียดสูงสุดเพราะฉันลืมปรับความละเอียดก่อนสั่งพิมพ์ มันอยู่ในมือฉันขณะที่ฉันพยายามเอียงคออ่านและนึกภาพว่ามันอยู่ตรงส่วนไหนของประเทศไทย
ตี๊ดดดดดด...
ตรวจกระเป๋าด้วยครับ
สิ่งที่ทำให้ฉันเงยหน้าจากแผนที่สีสวยสดคือเสียงสัญญาณเสียดหูกับประโยคเด็ดที่ได้ยินหลายครั้งหลายคราจากเหล่าพนักงานรักษาความปลอดภัยที่ฉันแอบค่อนขอดเรียกว่ายมทูตเฝ้าประตูนรก มันเป็นสมญานามที่ฉันให้ไว้ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาแล้วพบว่าโรงงานแห่งนี้มีเครื่องสแกนแบบที่เคยเห็นในสนามบิน ชะรอยโรงงานนี้จะกลัวใครก่อการร้ายเสียกระมัง
เหมือนเดิมแหละค่ะพี่ คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค นี่ค่ะ ใบอนุญาต ฉันรูดซิปเปิดกระเป๋าสลิมของคอมพิวเตอร์พกพาขนาดเล็กที่เอาไว้เชื่อมต่อกับเครือข่ายในทุกที่ทั่วโลกเพื่อชี้ให้เห็นสติกเกอร์ระบุหมายเลขลงทะเบียนอนุญาตนำเข้าและออกตลอดระยะเวลาสองเดือนนี้ให้แก่พี่รปภ. ที่หล่อเหมือนเพชรทาย วงศ์คำเหลาได้เบิ่งตามธรรมเนียม
แต่แทนที่ฉันจะได้รูดซิปปิดกระเป๋าคอมพิวเตอร์พร้อมยิ้มหวานอย่างทุกครั้ง วันนี้เกิดมีปัญหาขึ้นมา เมื่อรปภ. หน้าใหม่ยังไม่ถนัดในรูปแบบใบอนุญาตที่น้อยคนในโรงงานนี้จะใช้
บังเอิญฉันเป็นหนึ่งในน้อยคนที่ว่าเสียด้วย
เอ่อ... ลองถามคนอื่นในป้อมดีไหมคะว่าดูยังไง พยายามแนะแนวรปภ. คนใหม่ที่พยายามเปิดแฟ้มตัวอย่างเอกสารหาว่าไอ้หน้าตาสติกเกอร์ที่ปะหราหน้าฝาปิดคอมพิวเตอร์เครื่องนี้มันคืออะไร
มันไม่มีใครอยู่เลยอะครับ มันไปซื้อข้าวกันหมด นึกว่าพนักงานกลับกันออกไปหมดแล้ว ผมต้องขอดูก่อนนิดหนึ่ง เดี๋ยวหัวหน้าว่าผมทำงานไม่รอบคอบ
ถ้าฉันเป็นหัวหน้าพี่รปภ. คนนี้ฉันคงดีใจจัด แต่บังเอิญฉันไม่ใช่ แถมยังต้องรีบไปให้ทันตามนัดในระยะทางอีกร้อยกว่ากิโลเมตร
เอ่อ... ตรงนี้นะคะ หมายเลขลงทะเบียน แล้วตรงนี้นะคะ ลายเซ็นต์ผู้จัดการทั่วไปแผนกไอที ฉันพยายามกรีดนิ้วลากไปที่ตัวเลขสิบหกหลักเท่าบัตรประชาชนที่แสดงถึงความมีตัวตนชนิดไม่ผิดกฎหมายของเครื่องที่ถืออยู่ กับจิ้มลงไปที่ลายเซ็นต์ยึกยือของผู้จัดการทั่วไปอันเป็นตำแหน่งที่สามารถเซ็นต์อนุญาตตามระเบียบบริษัทได้
เอ... ยังไงผมว่า ขอเวลาผมอีกนิดครับ เดี๋ยวผมหาตัวอย่างลายเซ็นต์เทียบก่อน
พี่รปภ. ที่ว่าผลุบเข้าไปทำอะไรโครมครามในป้อมอึดใจหนึ่ง แล้ววิ่งออกมาพร้อมแฟ้มบางๆ อีกหนึ่งเล่ม
เอ คุณว่าแผนกไหนนะ อีที???
หงะ ไอทีค่ะพี่ ตัวไอกับตัวที ไหนลองดูทีสิคะ มีไหม พี่รปภ. ผู้ใส่ใจกฎระเบียบเทียบเท่าเทศกิจเมืองกรุงพยายามสอดส่องหาว่าไอ้แผนกไอทีหรืออีทีที่แกว่านั้นมันอยู่หนใดในแฟ้มโดยที่มีฉันเป็นผู้ช่วยพนักงานรักษาความปลอดภัยหมายเลขหนึ่ง
และมันก็กินเวลาไปนานกว่าที่คิด เมื่อห้านาทีผ่านไป ฉันยังไม่สามารถหาตัวอย่างลายเซ็นต์ของพี่จีเอ็ม (General Manager) แผนกอีที เอ๊ย ไอทีได้สำเร็จ
ตอนที่ฉันกำลังเร่งเครื่องปั่นไฟในร่างกายให้ร้อนขึ้นเพราะคิดว่าจะต้องเพิ่มความเร็วในการเหยียบคันเร่งกระตุ้นรอบเครื่องยนต์อีกนิด โชคก็โดดเข้ามาช่วยฉันในนามพี่รปภ. หน้าเก่า
อ้าว คุณ... ทำไมมานั่งดูเอกสารอยู่เล่าครับ พี่แกโดดลงมาจากอานมอเตอร์ไซค์ฮ่างพร้อมถุงส้มตำข้าวเหนียวกะหล่ำปลีสดหั่นซีกกับผักบุ้งกำใหญ่
ผมหาตัวอย่างลายเซ็นต์อยู่เนี่ย หาไม่เจอสักที คุณเขามาช่วยหาอยู่นานแล้วก็ยังไม่เจอ รปภ. ใหม่ปาดเหงื่อก่อนถามอีกคน
ไหน... โฮ้ย นี่มันแฟ้มเก่า ของใหม่เขาอยู่อีกแฟ้ม ว่าแล้วพี่รปภ. เก๋าก็เดินไปหยิบแฟ้มที่วางอยู่หน้าป้อมมาให้เบิ่งกันจะจะ เพื่อที่จะให้พี่รปภ. หน้าใหม่กลายเป็นหน้าม้าน ส่วนฉันต้องทำหน้านิ่งยิ้มน้อยๆ อย่าให้เสียภาพสตรีใจดีน่ารัก
ก็อย่างน้อยฉันต้องเข้าออกที่นี่อีกเดือนค่อนแน่ะ
กว่าจะพาเอาไอ้คอมพิวเตอร์พกพาเจ้าปัญหาเหน็บมาโยนใส่รถได้ก็หมดไปเกือบสิบนาที
คงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกแล้ว... รถติดหน้านิคม ยังไม่ทันออกไปถึงไหนเลยแท้ๆ รถบัสสองชั้นคันโตกำลังขวางแยกไฟแดงที่ต่อให้ไฟเขียวก็ไร้ความหมาย พี่บัสแกช่างทำกันได้ลง พอตีวงหักเลี้ยวป๊าบ... เครื่องดับแฟ่ดไปซะงั้น ฉันต่อหลังมาอีกสามคันเบรกตัวโก่ง แลเห็นเงาคนขับในรถยึกยักอยู่พัก แกก็เปิดประตูโหนตัวลงมา เพื่อยิ้มแหยๆ แล้วโบกไม้โบกมือให้รถที่ตามหลังมาหารูเบี่ยงแกออกไปเอง
ประมาณว่าแกหมดปัญญาขยับรถคันนี้ออกไปแล้ว
แต่ฉันก็หมดปัญญาเอาหัวรถออกไปจากตรงนี้ได้โดยไวเช่นกัน
ลองนึกดูเอาเถิดค่ะท่านผู้อ่าน เย็นวันทำงานสุดสัปดาห์ที่ใครๆ ต่างพารถมาทำงานแล้วออกจากบริษัทในเวลาไล่เลี่ยกัน สายหลักรถจึงเยอะและมุ่งหน้าไปทางเดียวกันหมด แล้วดันมาจอดติดๆ กัน พอเกิดเหตุแบบนี้ คันหน้าสุดจะเบี่ยงออกไปทีก็ต้องถอย แล้วไอ้ที่จะถอยก็ติดแน่น เพราะคันหลังก็จี้มาใกล้ ไอ้เลนข้างๆ ก็ใจร้ายใจดำไม่ยอมปล่อยช่องว่างให้กันมั่ง
กว่าจะออกมาได้ฉันหมดไปอีกสิบห้านาที
แถมต้องคลำทางลัดเลาะหลังนิคมที่ต้องอ้อมอีกกว่าสิบกิโลเพื่อจุดประสงค์การออกมาหายใจที่ถนนใหญ่อีกต่างหาก
ฉันพยายามหายใจยาวๆ อย่ารีบ อย่าเร่ง ยิ่งรีบยิ่งช้า ท่องไว้ ไฟถนนในนิคมโซนใหม่ด้านหลังติดพรึ่บทำให้ฉันเลิกคิ้วงามๆ ตามความเห็นตัวฉันเองขึ้นเพราะเกิดอารมณ์บรรเจิดกะทันหัน* ฉันผ่อนฝีเท้าลงนิดหนึ่ง เบี่ยงรถไปเลนซ้ายให้คันที่ตามมาแซงไปได้เลยเต็มที่ เพราะว่าตลอดแนวถนนที่ค่อนข้างสะอาดจากความใหม่นั้นมีไฟสว่างเรียงรายเป็นแนว ยิ่งมาผสมกับท้องฟ้าสีน้ำเงินขรึมยามเย็นแบบนี้แล้ว มันสวยจริงๆ
ต่อมติสท์ฉันเลยแตก
ฉันขยับรถไปจอดข้างทางหน้าโรงงานใหม่เอี่ยมเพิ่งสร้างเสร็จแห่งหนึ่ง เปิดไฟฉุกเฉินทิ้งไว้ แล้วหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดโปรแกรมกล้องถ่ายภาพ ขอสักแชะเถอะค่ะ เอาไปอวดไอ้ล่ำมัน ว่าที่มันตราหน้าว่าฉันถูกส่งไปกันดารเนี่ย มันมีความงามซ่อนอยู่
อา... งาม
(มีต่อค่ะ)
*แก้คำผิดตามของแถมคุณดีน ดาเรนค่ะ ขอบคุณมากค่า
**แก้คำผิดตามที่พี่ดาว แพรวดาวชี้มาค่ะ ขอบคุณค่า
แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 52 00:07:34
แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 52 19:09:10
ท้องฟ้า จุดหมาย ไฟถนน คนหิวข้าว
ผู้ชายดีๆไม่ได้มีแต่ในนิยาย แค่เค้าเป็นของคนอื่นเท่านั้นเอง
คุณหนมจีน เศร้าได้สะใจเหลือเกินนะคะ แง่มๆ ขอบคุณแก้คำผิดด้วยค่ะ
