".....เส้นขอบฟ้า....."
ฉัน...ชอบมองไปที่เส้นขอบฟ้า....
ฉัน...หลงใหลเส้นตรงที่ทอดยาวไกลสุดสายตา
เส้นที่กั้นกลางระหว่างพื้นดิน..และท้องฟ้าอันกว้างใหญ่...
แต่ ณ ที่นั้น เป็นที่ที่พื้นดิน และท้องฟ้า...ได้ใกล้ชิดกันมากที่สุด
ยามที่พระอาทิตย์ได้เวลาพัก.....
ลูกไฟกลมๆสีส้มเจิดจ้า ค่อยๆพาตัวเองเคลื่อนหายลาลับหลังแนว
เส้นขอบฟ้าอย่างช้าๆ...จนลับตา
แสงสีแดงอมส้มที่สาดกระจายทั่วท้องฟ้า ก็ค่อยๆเลือนหายไป จน
ท้องฟ้าและพื้นดินมืดมิด กลายเป็นสีเดียวกัน ....
มัน..เป็นเสน่ห์ที่ดึงดูดฉันไว้เกินกว่าจะละสายตาออกมาได้...
ฉัน...หวังว่าสักวัน จะพาตัวเองไปยัง ณ เส้นขอบฟ้าให้ได้...
ฉัน...ออกเดินทาง มุ่งหน้าไปยังเส้นขอบฟ้า อย่างที่ใจต้องการ
เดินไป... เดินไป.... ก็ยังไม่ถึงเส้นขอบฟ้าสักที
ฉัน...จึงคิดว่า แค่การเดิน..มันอาจจะช้าไป ฉันจึงรวบรวมกำลังที่มี
แล้วออกวิ่งให้สุดฝีเท้า เท่าที่แรงของฉันจะมีได้
วิ่งไป... วิ่งไป... แต่ระยะทางของเส้นขอบฟ้า ก็ยังไกลเท่าเดิม..
ฉัน...เหนื่อยจนแทบขาดใจ ฉันวิ่งช้าลง... ช้าลง...
จนเท้าทั้งสองข้าง มีแรงเพียงแค่เดิน ช้าๆ... ช้าๆ...
หากฉันยังคงมองเห็น"เส้นขอบฟ้า" อยู่ไกลเท่าเดิม...
ฉัน...หยุดเดิน และ ยืนมองดูเส้นขอบฟ้านั้น
ดวงอาทิตย์....กำลังจะลาลับ
เส้นขอบฟ้า....กำลังจะเลือนหาย
ฉัน...เหลียวมองรอบกาย ณ ที่สุดท้ายที่ฉันยืนอยู่...
กับกลายเป็นที่เดียวกับ จุดที่ฉันเริ่มออกเดินทาง...
ฉันยิ้ม....ให้ตัวเอง
ยิ้ม....ให้กับ ความพยายามที่สูญเปล่า
ยิ้ม....ให้กับ การไขว่คว้าสิ่งที่เป็น" มายา"
ยิ้ม....ให้กับ การตามหา "เส้นขอบฟ้า" ทั้งๆ ที่รู้ว่า มันไม่มีอยู่จริง
แต่กระนั้น...ฉันยังคงชอบมองไป ณ ที่ "เส้นขอบฟ้า"เหมือนเดิม...
-------------------------------
แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 52 14:34:08
จากคุณ :
ร้อยคำ คณาความ 
- [
วันฉัตรมงคล 14:32:39
]
***............เส้นขอบฟ้า............***
...ชอบการใช้คำจังค่ะ
