พอดีผมไปเจอนิทานเรื่องหนึ่งในหนังสือของคุณ ประภาส ชลศรานนท์ ครับ
จะอ่านเอาขบหรืออ่านเอาขันก็แล้วแต่ศรัทธา ชื่อเรื่อง ครูไหว..ลายมือหวัด ครับ
ลองนึกภาพบรรยากาศโรงเรียนสมัยประถม แถม คุณครูดุๆอีกซักคน
ตามไปด้วยก็ได้ครับจะได้เพิ่มอรรถรสให้นิทานสนุกขึ้น
----------
เด็กชายสุธีนักเรียนหัวขี้เลื่อยของครูไหว
กำลังเดินตัวลีบถือสมุดการบ้านเข้ามาหาครูไหว
หากนึกหน้าเด็กชายสุธีไม่ออก ก็นึกถึงหน้าผมแทนแล้วกัน
"มีอะไรหรือนายสุธี" ครูไหวถามขึ้นก่อนที่เด็กชายสุธีจะเดินถึงโต๊ะด้วยซ้ำ
"มีอะไรจะถามครูหน่อยครับ" เด็กชายสุธีถามเสียงสั่น
ครูไหวขยับแว่น "เธอนี่หัวทึบจริงๆ ไม่เข้าใจการบ้านอีกละสิ"
เด็กชายสุธีกางสมุดการบ้านลงบนโต๊ะครูไหว "ตรงนี้ครับครู"
"อะไรหรือ" ครูไหวขยับแว่นมองสมุด
เด็กชายสุธีชี้ไปตรงตัวหนังสือที่เขียนด้วยปากกาสีแดงใต้การบ้านที่เขาทำมา
ครูไหวจำได้ว่าเป็นลายมือตัวเอง
"ผมอ่านไม่ออกครับ ไม่รู้ครูเขียนว่าอย่างไร" สุธีก้มหน้า
"อะไรกันจ๊ะ แค่นี้ก็อ่านไม่ออก" ครูไหวเลิกแว่นขึ้นอีก
"ครูเขียนว่า ทีหลังอย่าเขียนลายมือหวัดนัก มันอ่านไม่ออก"
-----------
CREDIT : หนังสือคุยกับประภาส ซักเล่มหนึ่งครับ แต่ต้องขออภัยที่จำไม่ได้ว่าอยู่ในเล่มไหน
แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 52 02:44:22
แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 52 02:42:13
แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 52 02:42:02
แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 52 02:41:26
จากคุณ :
torprc 
- [
7 พ.ค. 52 02:39:09
]
..ครูไหว ลายมือหวัด..
