ความคิดเห็นที่ 1 ..... แต่เอาเข้าจริงฉันคงไม่ได้ไปไหนหรอกวันพระ เผลอๆจะตื่นสายไม่ทันใส่บาตรอีกละ บ่ายจนตกเย็นก็คงนอนเล่น นั่งเล่นทำงานหน้าคอม อาจจะได้ไหว้พระ สวดมนต์ก่อนนอนสักหน่อย หรือไม่อาจจะถือศีลแปดสักวันก็ได้ ถ้าไม่เหนื่อยจนเกินไปนะ ฉันมันพวกจะถือศีลทำบุญอะไรก็แล้วแต่ จะต้องไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน เพราะไม่งั้นจะกลายเป็นเบียดเบียนตัวเองไป เป็นบาปอีกเปล่าๆ ถือศีลแปดตอนที่ร่างกายอดนอนไม่ได้พักผ่อนท่าทางจะไม่เวิร์คเท่าไร ฉันกลับมานั่งทำงานเงียบๆค้นหารูปสำหรับให้เพื่อนทำงาน ค้นไปค้นมาเจอเข้ากับไฟล์งานเก่าๆที่เก็บไว้ เป็นภาพเมื่อตอนที่ฉันกลับไปบ้านเยี่ยมพ่อกับแม่ที่ต่างจังหวัด มันเป็นวันที่เหงาๆอยากกลับบ้านเพื่อพักผ่อนและคิดว่าอยากกลับไปดูอะไรที่บ้านนิดหน่อย   ฉันถ่ายรูปวัดและพระที่เคยอยู่ร่วมวัดเดียวกันตอนที่ฉันบวช เมื่อนั่งดูทำให้นึกถึงเรื่องเมื่อวันที่ฉันห่มผ้าเหลือง แปลงเพศจากฆราวาสเป็นสมณะ ..... จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ วันวิสาขบูชา 16:14:43 ]

ความคิดเห็นที่ 2 .... นั่นมันเป็นวันที่ฉันอกหัก จากงาน จากเพื่อน จากคนรัก ขาดงาน ขาดเงิน ความเจ็บปวดช้ำชอกมีมากมายประดังประเด ฉันนั่งนิ่งๆ นอนนิ่งๆอยู่ในบ้านหลังเล็กๆในชุมชนที่แวดล้อมไปด้วยเพื่อนบ้านที่คุ้นเคยมาแต่เด็ก เพราะพ่อพาครอบครัวมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่น้องคนเล็กเพิ่งคลอดจนเดี๋ยวนี้มันก็ยี่สิบปลายๆเข้าแล้ว ฉันเองนั้นคุ้นเคยกับบ้านนอกมาแต่เด็กจนมาเรียนหนังสือถึงมาอยู่กับพ่อและแม่ แล้วเวลาก็ย้อนทุกอย่างไปเหมือนเดิม พ่อกับแม่ไปอยู่บ้านนอกที่ฉันเคยโตมาแทนที่ตากับยาย ฉันและพี่ๆน้องๆ ต่างแยกย้ายกันทำมาหากิน มีครอบครัว อยู่กันคนละที่ ไม่ค่อยได้เจอกันนอกจากเวลางาน ฉันเลยอยู่บ้านเดิมคนเดียว ฉันนั่งคิดนอนคิดท่ามกลางกองหนังสือและข้าวของ คงถึงเวลาที่จะต้องละจากของพวกนี้ไปบ้าง เพื่อสงบสติอารมณ์ ฉันโทรปรึกษาพี่สาวเพื่อให้บอกข่าวกับที่บ้าน ว่าฉันจะบวช แม่โทรมาคุยด้วย ด้วยน้ำเสียงที่ฉันจับได้ว่า ตื่นเต้น ..... จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ วันวิสาขบูชา 16:18:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 .... อำเภอเล็ก ๆ ที่ห่างไกลความวุ่นวาย จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ วันวิสาขบูชา 16:23:15 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ..... ฉันเก็บข้าวของและดูบ้านให้ทั่ว หลังจากนี้ไปอีกหลายเดือนจะไม่มีใครอยู่บ้านนี้ นอกจากพ่อกับแม่จะแวะเวียนมาดูบ้างซึ่งก็ยากเต็มที อีกอย่างช่วงที่จากไปคือหน้าฝน บ้านไม่มีคนดูแลอาจจะน่าสยองหลังจากกลับมาอีกรอบ แต่ก็ช่างเถอะ ฉันตั้งใจแล้ว ขี้เกียจมานั่งกังวลใจ พ่อกับแม่ของฉันอยู่บ้านหลังเดิมของตากับยายที่อำเภอเล็กๆของจังหวัดชัยภูมิ อำเภอที่คนพูดภาษาโคราช ในขณะที่อีกอำเภอหนึ่งห่างกันยี่สิบกิโลเมตรพูดภาษาลาว นั่นเพราะก่อนหน้านี้ในอดีตอำเภอนี้ขึ้นตรงกับมณฑลนครราชสีมา ตามรูปแบบการปกครองแบบเทศาภิบาล ผู้คนดั้งเดิมส่วนใหญ่ของที่นี่เป็นคนพื้นเพโคราช และส่วนหนึ่งเป็นนักรบ เนื่องจากที่นี่เป็นเสมือนชายแดนระหว่างไทยกับลาว เหมือนชายแดนทางพิมาย ในอดีตราชอาณาจักรสยามด้านนี้ สุดเขตที่บ้านยายฉันนี่เอง บ้านตากับยายฉันอยู่ห่างจากวัดหลวงพ่อคูณราวสามสิบกิโลเมตร คนที่บ้านหลายคนเป็นลูกศิษย์ใกล้ชิด ใกล้ชิดขนาดไหน ขนาดที่นิมนต์มางานทำบุญเล็กๆที่บ้านได้นะแหละ วัดกับบ้านยายฉันอยู่ห่างกันแค่ตลาดกั้น อันที่จริงตลาดไม่ได้กั้นหรอกแต่เราต้องเดินผ่านตลาด เดินออกจากบ้านราวหนึ่งร้อยก้าวจะถึงหน้าประตูวัด หรือยืนอยู่หน้าบ้านก็จะโบกมือให้หลวงพี่ที่อยู่บนชั้นสองของศาลาได้ ขนาดนั้น ..... จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ วันวิสาขบูชา 16:32:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ... ผู้คนดั้งเดิมของที่นี่ คุณตาและคุณยายสองท่านนี้เพิ่ง ถ่ายภาพนี้เมื่อราวปี พุทธศักราช ๒๔๗๐ ขณะอายุได้ ๘๐ ปีเศษ จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ วันวิสาขบูชา 16:35:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ..... วัดที่ฉันจะไปบวชจำพรรษาเนี่ย นี้เป็นวัดประจำอำเภอนะ เป็นวัดในสังกัดมหานิกาย ชาวบ้านเรียกวัดใหญ่ ไม่ไกลจะมีวัดของอีกตำบลห่างกันประมาณทุ่งนากั้น แล้วไกลๆจะมีวัดธรรมยุต ชาวบ้านเรียกวัดป่าอีกแห่ง ทั้งสามวัดนี้พอจะรองรับกิจกรรมทางศาสนาสำหรับผู้คนในอำเภอเล็กๆแห่งนี้ได้ ที่วัดมีพร้อมทุกอย่างเท่าที่วัดในชนบทจะพึงมีได้ตามอัตภาพ ถึงแม้จะไม่มากหรือใหญ่โตเหมือนวัดร่ำรวยในเมือง แต่ก็หรูพอที่ชาวบ้านจะภาคภูมิใจได้ โบสถ์สร้างใหม่ใหญ่โตสูงตระหง่าน ศาลาเอนกประสงค์หลังใหม่ เมรุไฟฟ้าแห่งแรกของอำเภอ ศาลาการเปรียญไม้ตะเคียนหลังใหญ่ที่รอวันขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน และที่สำคัญเป็นวัดของ เจ้าคณะอำเภอ ฉันตรงไปกราบหลวงพ่อเจ้าอาวาส ซึ่งอีกไม่กี่วันท่านจะกลายเป็นอุปัชฌาย์ที่จับมือบวชให้ จะกลายเป็นดั่งพ่อที่ต้องคอยดูแลพระบวชใหม่ให้เดินตามทางที่ถูกที่ควร เป็นครูอาจารย์ที่จะคอยสั่งสอนให้เดินตามพระวินัย เป็นผู้บังคับบัญชาเพราะเราเป็นพระลูกวัดของท่าน และเป็นทุกสิ่งทุกอย่างดังที่ผู้นำทางจิตวิญญาณพึงกระทำ เมื่อฉันเข้าไปกราบท่านหลังจากไม่ได้พบท่านนานปี ท่านทักทายพอเป็นพิธี ไม่ได้ว่าอะไร ท่านเป็นพระผู้เฒ่าที่ตัวอ้วนใหญ่ หน้าง้ำ เสียงใหญ่ มองไกลๆเหมือนพระสังกัจจาย์ แต่เดินเหินคล่องแคล่ว ถ้าคุยกับท่านนานๆแล้วท่านติดลมจะคุยสนุก เพราะท่านจะมีเรื่องสมัยมาบุกเบิกวัดเล่าให้ฟังเยอะ ท่านเป็นพระที่พระลูกวัดไม่ค่อยเข้าใกล้ ไม่ใช่เพราะท่านดุ แต่ท่านเป็นคนไม่อยู่นิ่งเฉย ใครอยู่ใกล้ท่านจะได้มีงานทำทุกคน บางทีทำกันจนดึกดื่น แต่ช่วงที่ฉันไปเป็นพระลูกวัดนั้นท่านมีโอกาสใช้สอยฉันได้เพียงไม่นาน ฉันเองก็มาเสียดายและไม่คิดเลยว่าช่วงเวลาสั้นๆของการเป็นพระ ฉันจะสร้างเรื่องปวดหัวให้กับท่านได้มากมายตามประสาหลานที่อยู่ไม่สุข วันที่พ่อมาปรึกษาท่านเรื่องที่ฉันจะบวช ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่ส่งเสียงในลำคอ อือ . ทางผมต้องเตรียมอะไรให้หลวงพี่บ้างครับ พ่อฉันจะเรียกท่านว่าหลวงพี่ เนื่องเพราะท่านนับถือเป็นพี่เป็นน้องกัน เอาตัวมันมาก็พอ คือคำตอบของท่าน ..... จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ วันวิสาขบูชา 16:49:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ..... ฉันเป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน โตมาท่ามกลางครอบครัวชนบทที่ยึดมั่นกับประเพณีดั้งเดิม วัดเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต การใส่บาตรไปวัดเป็นชีวิตประจำวัน พระสงฆ์เปรียบเหมือนพ่อ พี่ น้อง คนในครอบครัวที่ต้องให้ความเคารพนับถือ เกรงใจ โดยเฉพาะหลวงพ่อเจ้าอาวาส ซึ่งถือเป็นเสมือนเสาหลักของตำบล บ้านไหนมีพี่น้องผู้ชายละก็นับวันบวชกันได้เลย ถ้าไอ้หนุ่มนั่นไม่เกเรหรือไม่ตายเพราะมอเตอร์ไซค์ก่อนนะ ตาย่าตายายก็จะได้ถือบาตรถือไตรเดินแห่นาคหน้าบานเข้าโบสถ์ ได้บุญกุศลกันไปถ้วนหน้า ฉันเองเป็นหลานสนิทชิดเชื้อของหลวงพ่อ ตายายเห็นกันมาแต่ตีนเท่าหอยขม คนรู้จักกันค่อนตำบล มีหรือที่จะไม่มีฉันอยู่ในรายชื่อคนที่จะต้องไปงานบวชในลิสของชาวบ้าน เอาเข้าจริงฉันจัดงานได้อย่างเรียบง่ายมากๆ หลังจากบอกที่บ้าน คุยกับแม่แล้ว ฉันก็เตรียมตัวเก็บข้าวของที่บ้านแล้วบอกกล่าวเพื่อนๆและเพื่อนบ้านไม่กี่คน จากนั้นจึงเดินทางกลับบ้าน และนี่เป็นครั้งแรกในรอบเกือบยี่สิบปี หลังจากที่ฉันจากบ้านยายที่อยู่ตั้งแต่เด็กมาเรียนหนังสือและทำงาน ครั้งนี้เป็นครั้งที่ได้กลับมานานที่สุด เพียงแต่ว่าอยู่วัดไม่ได้อยู่บ้าน ..... จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ วันวิสาขบูชา 16:55:00 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ..... ที่นี่มีธรรมเนียมที่จะให้พ่อนาคปรับตัวให้เข้ากับวัด ด้วยการไปอยู่ที่วัดเพื่อหัดท่องสวดมนต์ ขานนาค อันนี้ก็พอเข้าใจคนจะบวชจะเรียน ขานนาคไม่ได้ อายพ่อแม่ ตายาย อุปัชฌาย์แย่ เพราะงั้นต้องมานั่งท่องที่วัดจนคล่องปาก วันๆก็หิ้วหนังสือหามุมสงบๆหัดขานนาค สักพักเสียงเจื้อยแจ้วก็เงียบไป ก็แหง วัดตามบ้านนอกเย็นสบายจะตายไป มีแต่ต้นไม้คนเคยชินกับห้องแอร์ในเมืองอย่างฉัน มาเจออากาศดีๆแถมไม่ต้องเร่งรีบด้วย เป็นเสร็จ ต้องไปเฝ้าพระอินทร์ทุกราย อีกอย่างที่ต้องปฏิบัติทุกเช้าคือการตื่นแต่เช้าเพื่อเดินบิณฑบาต ถูกแล้วบิณฑบาต โดยเดินตามหลังพระหรือเณรเป็นอันดับสุดท้าย นัยหนึ่งเพื่อสร้างความคุ้นเคยให้แก่พ่อนาค อีกนัยเพื่อเป็นการประกาศโดยทางอ้อมว่าฉันจะบวชแล้วนะ ตายายอย่าลืมไปโกนผมฉันเน้อ สามสี่วันที่เดินบิณฑบาตตามพระก่อนบวช ฉันกลายเป็นจุดสนใจของชาวบ้าน ด้วยความที่ไม่คุ้นหน้าและหน้าตาไม่ละม้ายคนในพื้นที่ ( จะบอกว่าหน้าตาดีงั้นแหละ ) ทำให้ต้องคอยตอบคำถามว่าลูกเต้าเหล่าใคร บ้านใด บวชเมื่อไร พอได้คำตอบก็เข้ามาจับหน้า จับแก้ม จับหัว จับแขน โอ๊ หลานยายพุดนี คือยายจำไม่ได้ โอ้ ตาย ตายแล้วหนุ่มเอ๊ย ไม่เจอกันนาน ใหญ่จนป่านนี่ เสียดายยายพุดไม่ได้อยู่บวชหลานน๊อ ( ว้า อย่าทำฉันน้ำตารื้นสิยาย ว่าแต่ อะไรฉันใหญ่รือ ???  ) แล้วแกก็หันไปพยักหน้าบอกคนอื่นว่าฉันเป็นใคร ( เมื่อในอดีต ) เป็นอย่างนี้อยู่หลายวัน สักพักถึงเริ่มคุ้น ที่บอกอย่างนั้นเพราะตาและยายฉันตายไปตั้งแต่ฉันยังเรียนมัธยม ฉันได้แต่บวชเณรหน้าไฟให้แกได้เท่านั้น ไม่ได้มีโอกาสอย่างวันนี้ ฉันเดินอวดโฉมอยู่ได้ราวหนึ่งอาทิตย์ก็ได้ฤกษ์บวชเสียที แค่นี้คนก็รู้กันค่อนอำเภอแล้ว ว่าลูกใครบ้านไหนจะบวช ไม่ต้องเสียเวลา เสียเงินพิมพ์การ์ด แต่ยังก่อน ..... จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ วันวิสาขบูชา 17:01:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ..... ฉันแอบบอกไปว่างานบวชฉันจัดได้อย่างเรียบง่ายมาก หลังจากที่บ้านรับรู้ สปอนเซอร์ใหญ่คือคุณยายน้อย พี่น้องของยายคนเดียวที่เหลืออยู่ ท่านเป็นผู้อุปถัมภ์พี่น้องลูกหลาน ทั้งของส่วนของท่านและส่วนของพี่สาวคือยายของฉัน ทุกวันนี้บ้านหลังใหญ่คือบ้านที่ป้าของฉันสามคน น้าสาว น้าชาย หลานๆ รวมถึงพ่อและแม่ของฉันไปอยู่ช่วยดูแลกิจการหอพักและร้านค้าของชำในตัวจังหวัด มีพ่อกับแม่ที่แยกมาอยู่ที่บ้านหลังเก่าของตากับยายและแวะเวียนไปช่วยไม่ขาด คุณยายเมตตาให้เงินมาช่วยงานตามสมควร ซึ่งฉันก็ว่ามากสำหรับการเลี้ยงพระเลี้ยงคน มหรสพอย่าหวัง ทั้งฉันและพ่อส่ายหน้า ถ้าแกจะมีฉันไม่จัดให้  ไม่ต้องบวช อายเขา . พ่อว่างี้ พ่อไม่เอาเรื่องยุ่งยาก เอาตามที่ควรจะทำและสมเหตุผล ซึ่งฉันก็ว่าเหมาะแล้ว ดีหน่อยที่ทางบ้านรวมทั้งผู้ใหญ่  ไม่บ้าจี้ตามชาวบ้านที่อยากให้มีลิเก หนัง รำวงหรือแม้แต่ลำซิ่ง ( โอ้ว ) โดยอ้างว่าบวชลูกชายคนเดียวทั้งทีนะ พ่อก็ได้แต่ยิ้มๆ เหล้ากับเบียร์ เป็นอีกอย่างที่ฉันกับพ่อเห็นพ้องต้องกันว่า งด นี่งานฉันนะ เป็นงานบุญขออย่าให้มีเลี้ยงของดองของเมา หรืออย่าถึงกับต้องฆ่าวัวควายเชือดหมูเลยนะ ซื้อจากตลาดเถอะ เราไม่ได้เลี้ยงคนทั้งอำเภอ แค่พี่น้องคนกันเอง แค่บอกป่าวว่าไม่เลี้ยงเหล้า คนก็หายไปครึ่งนึงแล้ว ( ไอเดียพ่อ ) ..... จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ วันวิสาขบูชา 17:08:31 ]

ความคิดเห็นที่ 10 บริเวณวัดยามค่ำ จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ วันวิสาขบูชา 17:09:54 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ..... ฉันนั่งๆนอนๆรอวันงานจนคุ้นเคยกับพระรุ่นพี่ ที่จะต้องอยู่ร่วมกันในฤดูพรรษาที่จะถึงนี้ หลวงพี่โหน่งและเณร ดูจะสนิทคุ้นเคยกันได้ไวที่สุด เหตุเพราะช่วงวัยใกล้กัน หลวงพี่โหน่งนั้นบวชมาได้สี่พรรษาแล้ว ถือเป็นพระหนุ่มอนาคตไกลของวัด ส่วนเณรนั้นสืบไปได้ว่าเป็นญาติห่างๆกัน ทำให้สนิทได้ไว   นอกนั้นยังมีหลวงพี่หนุ่มซึ่งเป็นพระอาวุโสลำดับรองจากหลวงพ่อ เป็นพระคล่องงาน ช่างเจรจา ท่านไม่ได้สนใจร่ำเรียนทางธรรมมากนัก หนักไปทางพระพ่อบ้านที่คอยดูแล น้ำไฟ ข้าวปลาอาหาร สมบัติพัสถานของวัด เหตุนี้เองสารพัดกุญแจจึงอยู่กับท่าน หลวงตาชัย เป็นพระที่มาบวชเมื่อแก่ ท่านคอยให้ลูกๆเรียนจบมีงานทำ ท่านจึงปลีกตัวจากที่บ้านมาบวชเพราะเมียก็ไม่มีแล้ว ท่านเป็นคนบ้านไกล นิวาสถานอยู่ใกล้ๆเขาภูพังเหยที่จังหวัดชัยภูมิ ที่ขึ้นชื่อมาหลายปีด้วยเรื่องดอกกระเจียวบาน ฉันเห็นโปรโมทกันจังให้คนไปเที่ยว ฉันไปปีหลังๆเจอแต่คนแห่มาเที่ยวปูเสื่อปูผ้ากินเหล้าเมาโขลกส้มตำ ร้องรำเฮฮากัน ดอกกระเจียวลืองามก็ตามมือบอนน้อยๆที่คอยเด็ดติดมาทุกรอบๆ ฉันไปสองทีได้แต่เข็ด จนบัดนี้ยังไม่คิดจะไปอีก จนสะกิดใจเมื่อหลวงตาชัยท่านบอกชวนเมื่อบวชเป็นพระกันแล้ว ไว้ไปเที่ยวบ้านผมกันท่าน . กับหลวงตาชัย ฉันก็ไม่ได้ไปเที่ยวบ้านหลวงตาท่านตามที่ท่านชวนหรอกแต่ไปผจญภัยกับท่านไกลกว่านั้นอีก หลวงพี่ออด เป็นพระรุ่นพี่อีกรูปที่มาบวชตอนอายุมาก อันที่จริงก็ไม่เชิงจะมาก เพราะท่านเป็นพี่ฉันราวห้าปี ไม่ได้เจอกันนานมากหลังจากเราแยกย้ายกันตั้งแต่เด็ก ท่านเป็นคนที่เรียกว่าหัวทึบ ซื่อติดจะเขลา อ่านหนังสือไม่แตก ตะกุกตะกัก พ่อของท่านอยากให้ลูกชายได้บวช หลวงพ่อท่านก็เมตตาบวชให้ คิดเสียว่าเดี๋ยวให้มันมาปรับปรุงตัวเอาตอนเป็นพระแล้วกัน มีเรื่องที่เล่ากันไม่จบคือเมื่อสมัยที่ยังเป็นเด็กชายออดเรียนปอสาม ท่านเป็นคนตัวใหญ่กว่าใครในชั้น คุณครูเลยจะให้เป็นหัวหน้าห้อง ท่านไม่ยอม จึงหนีกลับบ้านและไม่ยอมมาโรงเรียนอีกเลย ท่านออกจากดงมาบวชก่อนฉันได้เดือนกว่าๆ ..... จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ วันวิสาขบูชา 17:22:20 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ..... พระรูปสุดท้ายที่ฉันทั้งรักและเคารพท่านดุจดั่งพี่ชาย ท่านเป็นเด็กยากจนบ้านอยู่ห่างไปทางหลังวัด เรียกว่าบ้านหลุง เข้าไปเรียน ป.ว.ช. วิชาช่าง ตามอย่างเด็กคนอื่นๆในตัวจังหวัด ใช้ชีวิตตามประสาเด็กหนุ่มทั่วไป เป็นคนที่จัดได้ว่าซื่อ และไม่มีพิษมีภัย จนถึงวัยครบบวชก็กลับมาบวชที่บ้าน จนถึงปัจจุบันได้ห้าพรรษา ตามพระวินัยถือว่าท่านเป็นพระที่พ้นนิสัย คือสามารถออกไปจำพรรษาที่อื่นได้โดยไม่ต้องมีพระพี่เลี้ยงคอยดูแลได้ วันที่ฉันมาถึงวัดช่วงแรกๆ ท่านไม่อยู่ ทราบเพียงว่าท่านไปจำพรรษาที่อื่น จนใกล้จะวันปวารณาเข้าพรรษาแล้วนั่นแหละ ถึงได้เจอท่านเป็นครั้งแรก หลวงพี่ชื่อต่ายเด้อ พระต่าย มีอะไร ให้ช่วยก็เนี่ย บอกได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ โยมพ่อท่านหนะ กับหลวงพี่สนิ๊ดกันดี .. นี่คือบทสนทนาสำเนียงเหน่อแนะนำตัวสั้นๆเมื่อวันแรกที่เจอท่าน หลวงพี่ต่าย หรือพระต่าย ที่เป็นที่ภูมิใจของชาวบ้านในอำเภอของเรา ตลอดเวลาที่ฉันอยู่ในเพศพระและได้เรียนรู้หลักปฏิบัติหลายอย่างจากท่าน ทำให้ฉันก็คิดแบบเดียวกับชาวบ้าน ..... จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ วันวิสาขบูชา 17:27:44 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ..... ฉันนั่งไล่ดูรูปที่ถ่ายมาอย่างละเลียดทีละรูป ทีละรูป หลายๆภาพทำให้ยิ้มได้ ขณะที่บางภาพทำเอาก้อนสะอื้นติดลำคอ ไม่น่าเชื่อว่าฉันสึกหาลาเพศมานานหลายปี จนเด็กๆที่เคยรอใส่บาตรตอนเช้า โตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้ว ลุงป้าหลายคนหายไป อย่าถามถึงรุ่นตารุ่นยายเลย สะเทือนใจเปล่าๆ หลายคนที่คุ้นเคยตายไปโดยที่ฉันไม่ได้ไปเผาผี บางคนตายไปหลายปีโดยไม่รู้ด้วยซ้ำ   นี่เป็นสิ่งที่ฉันพยายามหนีมาเรื่อยนับแต่ยายเสียไป ทำให้ฉันไม่อยากกลับมาที่นี่อีก เพราะความรักความผูกพัน ทำให้ความเหงาและเสียใจเข้ามาเกาะกุม เมื่อได้เห็นบ้านที่เคยอยู่กับตายาย ได้เห็นขนม เห็นตลาด เห็นตายายท่านอื่นที่เราคุ้นเคยวิ่งไปหา ขอขนม ไปเล่นในสวนของท่านโดยที่ไม่โดนดุด่า สิ่งเหล่านี้เมื่อวันนึงมันขาดหายไปโดยที่เรายังอาลัยอาวรณ์ มันทำให้ทุกข์ใจ แม้เวลาจะผ่านไปนับสิบปีมันก็ยังไม่หาย เวลาและความรู้สึกแบบนี้แหละที่ธรรมมะจะช่วยเราได้ ฉันปิดคอมเก็บของกลับบ้านตอนเลิกงาน จะไปนั่งคิดดูว่ามีแรงจะไปวัดทำบุญกับเขาบ้างไหม เสียงสวดขานนาคอันคุ้นหูแว่วมาก้องในโสตสัมผัส อุกาสะ วันทามิ ภันเต , สัพพัง อะปะราธัง ขะถะเม ภันเต มะยา กะตัง ปุญญัง สามินา อะนุโมทิตัพพัง สามินา กะตัง ปุญญัง มัยหัง ทาตัพพัง สาธุ สาธุ อะนุโมทามิฯ .     _______________________________________________________                            จบตอน จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ วันวิสาขบูชา 17:34:06 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ... จบตอนครับ ฝากไว้ให้ติชม ยาวหน่อยแต่พยายามจัดหน้าให้อ่านง่าย จะเอาตอนต่อไปมาลงเร็วๆนี้ครับ ขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านมาชมภาพนะครับ   จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ วันวิสาขบูชา 17:35:50 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ปาดดด นึกว่าไปผ่าตัดปิ๊กาจุ๊ออกค่ะ... จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ - [ วันวิสาขบูชา 17:40:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดดด............กระทู้ พี่เหมียวออก้า ไม่ทัน.............. ปูเล...ชื่อกระทู้ มันชวนให้คิดจริงๆๆ จากคุณ : Miracles in my life - [ วันวิสาขบูชา 17:47:43 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตกกะใจกับหัวข้อกระทู้ ^^ จากคุณ : ผู้ชายมีเขี้ยวกับนางฟ้าชุดแซก - [ วันวิสาขบูชา 17:54:15 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กร๊ากกกกกก ตกใจหัวข้อกระทู้เหมือนกัน 55555+ บรรยายได้เห็นภาพบรรยากาศของชนบทดีจังเลยค่ะ แต่แอบขำตรงนี้   ...แต่เอาเข้าจริงฉันคงไม่ได้ไปไหนหรอกวันพระ เผลอๆจะตื่นสายไม่ทันใส่บาตรอีกละ บ่ายจนตกเย็นก็คงนอนเล่น นั่งเล่นทำงานหน้าคอม... 5555555+ ทำไมมานตรงกับดิฉันเยี่ยงนี้ ตื่นไม่เคยทันเลย มารออ่านตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา - [ วันวิสาขบูชา 18:27:32 ]

ความคิดเห็นที่ 19 โหยยย ตกใจหัวข้อกระทู้ด้วยคนค่ะ จากคุณ : -+-JuStThEgIrL-+- - [ วันวิสาขบูชา 19:03:45 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ปังมามุงค่ะ จากคุณ : ปังจิ้มนม - [ วันวิสาขบูชา 19:20:59 ]

ความคิดเห็นที่ 21 o_O!  ก่อนอ่านแอบตกใจเล็กน้อย จากคุณ : vivi & picky - [ วันวิสาขบูชา 19:53:34 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!! พี่เหมียวทำหัวใจจะวาย!!!! =[]= จากคุณ : งามครอบคลุมจักรวาล - [ วันวิสาขบูชา 19:56:59 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านแล้ว เหมือนชีวิตจริงเลยค่ะ .. จากคุณ : Art of Illusion - [ วันวิสาขบูชา 20:10:36 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านเพลินจังค่ะ รออ่านตอนต่อไป จากคุณ : scottie - [ วันวิสาขบูชา 20:18:17 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ติดตามจ้าๆ จากคุณ : a lovely rainbow - [ วันวิสาขบูชา 20:31:34 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แหม่ พี่เหมียวตั้งหัวกระทู้หวาดเสียวจิงๆ จากคุณ : กลัวที่หนาย - [ วันวิสาขบูชา 20:46:48 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ภาษาดีค่ะ ชัดเจนแล้วก็ไม่น่าเบื่อ รออ่านตอนต่อไปนะคะ ^^ จากคุณ : Idealistic Identity* - [ วันวิสาขบูชา 22:21:03 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตกใจเหมิอนกันค่ะ นึกว่าคุณต้นเปลี่ยนไป อ่านแล้วน่าติดตามดีค่ะ ^^ จากคุณ : +:+SoMEonE ExacTlY likE yoU+:+ - [ วันวิสาขบูชา 23:50:18 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านเพลินจริงๆค่ะ บรรยายไหลลื่น เห็นภาพเชียว รออ่านตอนไปผจญภัยนะคะ จากคุณ : หนมจีน - [ 9 พ.ค. 52 00:02:45 A:58.37.214.227 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แว๊บมาอ่านตอนดึกๆ อิอิ ตอนแรกนึกว่าจะไปตัด....ซะอีก แหะๆๆ อยากย้อนอดีตไปมั่ง แต่มันเลือนลางๆยังไงไม่รู้ สงสัยยังเด็กเกิน รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ ^^ จากคุณ : มิสพรหล้า - [ 9 พ.ค. 52 02:45:42 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เห็นชื่อกระทู้แล้วอึ้งนิดหน่อย ฮี่ๆ ที่แท้ก็แปลงจากเพศฆราวาสเป็นบรรพชิตนี่เอง รอติดตามนะคะ จากคุณ : NMR (NMR) - [ 9 พ.ค. 52 09:50:29 ]

ความคิดเห็นที่ 32 กำลังคิดจะไปแปลงเพศมั่งพอดี..เอิ๊ก..แก่แล้วเค้าคงไม่รับ..เอิ๊ก..เอิ๊ก... ปู่ดีน..... จากคุณ : ดาเรน - [ 9 พ.ค. 52 15:01:26 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ตกใจชื่อทู้เลยฮับพี่ต้น -*- อ่านแล้วได้บรรยากาศดีฮับ... รู้สึกถึงความอาวรณ์ในเรื่องเก่าๆในชีวิตที่ผ่านมา... ชอบๆ... จากคุณ : จ่าลิล (VoDkA_sHoT) - [ 9 พ.ค. 52 16:44:40 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อ่านเพลินดีจริงๆ ครับ ^^ จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 9 พ.ค. 52 20:41:32 ]

ความคิดเห็นที่ 35 แวะมาอ่านค่ะ   ตอนเล่าเรื่องนี่แปลงเรียบร้อยแล้วใช่มะคะ จากคุณ : Herri - [ 10 พ.ค. 52 11:51:54 ]

ความคิดเห็นที่ 36 คลิกอ่านเพราะชื่อเหมือนกัน ชอบใจที่บอกว่างดเหล้า นึกถึงงานแต่งของพี่ชาย เจ้าบ่าวไม่กินเหล้า พ่อก็ไม่กินเหล้ามาหลายปีแล้ว แต่พ่อบอกว่าต้องมี ไม่งั้นขายหน้า เงินค่าเหล้าก็ไม่น้อย เลยบอกพ่อว่า น่าจะจัดให้ตรงช่วงก่อนวันเลือกตั้งนะ จะได้ไม่ต้องจัดหาเหล้า ไม่งั้นก็บอกไปเลยว่า คู่บ่าวสาวถือศีล เลยงดไม่ให้มีเหล้า ไม่รู้ใครคิดธรรมเนียมว่าต้องมีเหล้าในงานเลี้ยง จากคุณ : Canossa - [ 10 พ.ค. 52 16:51:34 ]

ความคิดเห็นที่ 37 สำนวนการเขียน ทำให้ชวนนึกถึงหนังสือเรื่อง นิกกับพิม ของ ว.ณ ประมวญมารค อ่านเข้าใจง่าย ไม่ใช้ศัพท์แสงสลับซับซ้อน เล่าเรื่องได้เพลิดเพลินดีค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : หนอยแน่ะ - [ 11 พ.ค. 52 10:13:16 ]

ความคิดเห็นที่ 38 นี่แหละความสุขทางใจจากการแปลงเพศ... จากคุณ : uter - [ 11 พ.ค. 52 14:18:37 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อ่านแล้วสบายใจ อ่านแล้วปิติ อ่านแล้วจิตใจเบิกบาน จากคุณ : หฤหรรษ์ - [ 11 พ.ค. 52 22:13:17 ]

ความคิดเห็นที่ 40 แหล่มมากค่ะพีต้น อยากเขียนมั่งแล้วแหะ จากคุณ : Jamuay - [ 11 พ.ค. 52 23:36:23 ]

ความคิดเห็นที่ 41 โอวววว น่าประทับใจจัง จากคุณ : แดงเร็กเก้บาร์ - [ 11 พ.ค. 52 23:44:39 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านจากหัวเรื่องแล้วเสียวแว๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบ อ่านคราวๆ แจ่มอยู่อ่ะคุณน้อง แต่ช่วงนี้ยุ่งๆอ่า จะมาอ่านโดยละเอียดทีหลังจ้า จากคุณ : KHIMM - [ 12 พ.ค. 52 08:08:38 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ในส่วนลึก อยากสึกมาแปลง "เพศ" จริงๆ ใช่ม้า~~~~ ตะเอง @^________^@ จากคุณ : kee20th - [ 12 พ.ค. 52 10:06:50 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ต้องกลับมาอ่านบทนำเลยทีเดียว แฟนฉัน ฉบับ บวชพระเลยนะเนี่ย เยี่ยมครับผม จากคุณ : microtoso - [ 12 พ.ค. 52 18:12:08 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ลงชื่ออ่านครับ ... ว่าแต่ ตรูมาห้องนี้ได้อย่างไรเนี่ย ?_? จากคุณ : the_architect - [ 12 พ.ค. 52 23:28:14 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านทู้ต่อก่อน แล้วค่อยมาอ่านบทนำ มาลงชื่อ แล้วนะคะ อ่านเพลินดีค่ะ จากคุณ : tanmay - [ 13 พ.ค. 52 20:54:45 ]