 |
๐ คือ....ภาพฝัน....๐
๐ คือภาพความใฝ่ฝัน..ของวันผ่าน
ยังคงกล่อมวิญญาณ..ให้หวานหอม
คืออ่อนโยนล้อถวิล..จนยินยอม
คงหล่อหลอมคำนึง..ติดตรึงใจ
๐ คือภาพแสนงดงามในความคิด
เมื่อใกล้ชิดเมื่อนั้น..ความสั่นไหว-
แห่งตัวตนอัตตา..ต้องลาไกล
เอื้ออาลัย..เผยตอนกลับย้อนคืน
๐ แต่ละครั้งแต่ละคราว..ยามหนาวสั่น
ห้อมห่มขวัญ..ดวงสุดา..เข้าฝ่าฝืน
อบอุ่นในสัมพันธ์..แห่งวันคืน
เอาเข้าขืนขัดหนาว..ให้ร้าวรอน
๐ นึก-ตักนิ่มเนื้ออุ่น..ให้หนุนอิง
พาดเศียรกลิ้งเกลือกแม้น..ว่าแทนหมอน
แล้วสดับความกล่าว..แผ่ว..เว้าวอน
เพื่อสุมซ้อนเสน่หาสู่อารมณ์
๐ ว่า..ครั้งหนึ่งครั้งนั้น..เมื่อขวัญเจ้า-
เผยรูปเงาผ่านสู่ให้รู้สม
ครั้งแล้วและครั้งเล่า..รอเฝ้าชม-
ย่อมปรารมภ์นัยถ้อยที่คอย..รอ
๐ วันแล้วและวันเล่า..ใฝ่เฝ้าอยู่
หมายมอบสู่ความปวง..ที่บวงขอ
เพื่ออ่อนหวานในหมาย..จักฉายทอ-
ขึ้นอยู่ล้อแรงถวิลให้ดิ้นรน
๐ อบอุ่นด้วยอาลัย..แห่งใจหนึ่ง
จะหน่วงรอบหวานซึ้งสักครึ่งหน-
ก็ดูคล้ายยุ่งยากลำบากจน-
ผ่านหลุดพ้นจำพราก..นั้นยากเย็น
๐ ละคาบช่วงจังหวะ..ที่ชะเชี่ยว
คืออาวรณ์กราดเกรี้ยว..โหม-เคี่ยวเข็ญ
ละห้อยหาถวิลสู่..ราวอยู่เป็น-
ทัณฑ์ลอบเร้นแฝงอยู่ให้รู้รส
๐ รูปเอย..รูปพิไลผู้ไกลตา
กอปรรูปรอยคุณค่า..ขึ้นปรากฎ
พร้อมอ่อนหวานซ้อนซ้ำ..ถ้อยคำพจน์-
บรรจบจดโสตแล้ว..สุดแล้วลา
๐ รูปเอย..รูปพิไลผู้ไกลแสน
อุ่นวงแขน..รอกล่อมจักน้อมหา
เมื่อสนิทในฝันนะขวัญตา
เสน่หาจักล้อมเข้ากล่อมใจ
๐ รูปเอย..รูปแถนทั้งแดนฟ้า
จง..โปรดมารอบล้อม..เห่กล่อมให้-
ผู้นิทราหลับฝัน..เมื่อฝันไป-
พึงฝันให้แรงชู้..น้อมสู่ตน
๐ คือภาพความใฝ่ฝัน..ตราบวันนี้
แต่ละครั้งแต่ละที..หรือกี่หน
ยังอ่อนโยนล้อถวิลให้ดิ้นรน
พาใจวนวกอยู่ไม่รู้แล้ว !
จากคุณ :
สดายุ...   
- [
วันวิสาขบูชา 21:31:00
]
|
|
|
|
|
|
