ความคิดเห็นที่ 1 ณ ห้องอาหารจีน โรงแรมหรูย่านธุรกิจดัง แทนไท เหลือบดูนาฬิกาที่ข้อมือ เข็มนาฬิกาบอกเวลาที่ 12 นาฬิกา 25 นาที เขาก้าวเท้ายาว ๆ ถี่ ๆ กึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าไปที่ปากประตูทางเข้าห้อง “บ้าฉิบ รถโคตรติดเลย แล้วไอ้โรงแรมบ้านี่ ก็หาที่จอดรถยากจริง ๆ” ชายหนุ่มสบถเบา ๆกับตัวเอง พร้อมกับเหลียวมองรอบข้าง พนักงานเสริฟ์ปรี่เข้ามาต้อนรับ ชายหนุ่มบอกชื่อห้องเบา ๆ พนักงานเสริฟ์ก็ผายมือ แล้วเดินนำหน้าไปยังจุดหมาย เสียงเคาะประตูสั้น ๆ สองสามครั้ง ก่อนที่ประตูจะเปิดออก แทนไท กวาดสายตามองเข้าไปในห้องอาหาร หัวโต๊ะนั่งไว้ด้วยนายของเขา กษนนท์ ศิลาอัศวเทพ เจ้าของบริษัทศิลานนท์จำกัด ที่กำลังหยิบแก้วน้ำขึ้นจิบ ขณะที่มองตรงมายังปากประตู ชายร่างอ้วนยิ้มรับ และพยักหน้านิด ๆ เมื่อชายหนุ่มกระพุ่มมือขึ้นไหว้ ข้าง ๆ เป็นชายวัยกลางคนสองคน คนหนึ่งร่างเล็กผมหยักศก อีกคนหนึ่งร่างท้วม แทนไท คุ้นหน้าชายวัยกลางคนทั้งสองคน เพราะเคยได้ร่วมพูดคุย และร่วมวงดื่มกินในบางโอกาส กับนายของเขามาก่อน ชายวัยกลางคนทั้งสองคน ส่งยิ้มมาให้ ขณะที่เขายกมือขึ้นไหว้ทั้งคู่ ถัดจากชายวัยกลางคนทั้งสอง เป็นชายรูปร่างสันทัด ผิวดำแดง อายุน่าจะประมาณสามสิบต้น ๆ แต่งกายสุภาพในชุดสูทสีกรมท่า สายตาหลุกหลิก เหลือบตาขึ้นมามอง แต่ไม่สบตาโดยตรง แทนไท ยกมือไหว้ตามมารยาท แล้วเดินเข้าไปที่โต๊ะอาหาร ส่งเสียงขึ้นเบา ๆ เป็นเชิงขอโทษ ที่มาสายกว่าเวลาที่นัดหมาย “กินอะไรก่อนสิ แล้วเดี๋ยวค่อยคุยธุระกัน นี่ก็เพิ่งเริ่มกันสักแป๊บนี่ล่ะ” ชายร่างอ้วนพูดขึ้นเสียงไม่เบานัก “อ้อ เดี๋ยวแนะนำให้รู้จักกันไว้ก่อน แทนไท นี่ คุณสำราญ เขาเอาเอกสารเรื่องที่ดินมาให้ดู เดี๋ยวกินอะไรกันเสร็จ แล้วก็ค่อยดูกันอีกที” ชายร่างอ้วน พูดต่อพร้อมกับผายมือ ไปที่ชายรูปร่างสันทัด แทนไท รับคำเบา ๆ ชำเลืองสายตาสำรวจไปยังชายร่างสันทัด ที่ชื่อ สำราญ วูบหนึ่ง เขาสังเกตเห็นว่า ชายร่างสันทัด มักจะลอบแอบมองมา แต่เมื่อเขาหันไปสบตา ชายที่ชื่อสำราญ ก็มักจะหลบตาลงไปทุกครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก และคิดไปเพียงว่า อาจเป็นเพราะยังไม่คุ้นเคยกัน จึงหลีกเลี่ยงที่จะสบตากันตรง ๆ ชายหนุ่มจัดการอาหารที่อยู่ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว ขณะที่ทุก ๆ คนในวง เพียงแต่ตักชิมคล้ายกับพอเป็นพิธี สลับกับการพูดคุยในเรื่องทั่ว ๆ ไป อย่างไม่เป็นทางการ กระทั่งเขาจัดการอาหารตรงหน้าเสร็จสิ้น ชายหนุ่มรวบช้อนส้อม เอื้อมมือหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มตามหลัง จากนั้น ก็เช็คปากด้วยผ้ากันเปื้อนสีขาว ที่วางอยู่บนตัก แล้วนั่งตัวตรงมองไปที่ชายร่างอ้วน ชายร่างอ้วน พยักหน้ารับ แล้วพูดขึ้นเสียงไม่เบานัก “เอาล่ะ เรามาเริ่มกันเลยดีกว่าไหม จะได้ไม่เสียเวลากันมาก” กษนนท์ กวาดสายตาเป็นเชิงคำถามไปรอบ ๆ โต๊ะอาหาร คล้ายกับเป็นการขอความเห็น ซึ่งดูเหมือนว่า จะไม่มีใครคัดค้าน “คุณสำราญ เตรียมเอกสาร มาด้วยใช่ไหม เดี๋ยวผมขอดูสักหน่อย แล้วจะให้ แทนไท เขาช่วยดูให้ด้วยอีกทาง” กษนนท์ เอ่ยปากต่อ พร้อมกับสายตาที่ทอดไปถึง ขณะที่ชายรูปร่างสันทัด พยักหน้าน้อย ๆ เอี้ยวตัวลงไปทางขวา เอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าเอกสารสีดำขนาดพอเหมาะ ที่วางอยู่ข้างเท้า ขึ้นมาวางบนตัก แล้วกดคลิกเปิดเบา ๆ เพื่อหยิบเอกสารปึกเล็ก ๆ ปึกหนึ่งขึ้นมา “มีเอกสารอยู่ 2-3 ชุด ที่ผมเอามาให้ คุณกษนนท์ ดูก่อนครับ” ชายที่ชื่อสำราญ พูดขึ้นเบา ๆ พร้อมกับพลิกดูเอกสารทีละหน้า แล้วหยิบส่งต่อให้กับชายร่างอ้วน ที่เอื้อมมือมารับ “ชุดนี้ เป็นเอกสารการมอบอำนาจของบริษัท ที่ให้ผมทำการขายที่ดิน พร้อมใบอนุญาตปลูกสร้างอาคารครับ” ชายที่ชื่อสำราญ อธิบายตามหลัง ขณะส่งเอกสารให้ชายร่างอ้วน ที่รับไปพลิกดูคร่าว ๆ แล้วส่งต่อให้กับชายหนุ่ม เกือบจะทันที “ส่วนชุดนี้ เป็นสำเนาโฉนดที่ดิน ที่จะขาย รวม 295 ตารางวาครับ” ชายร่างสันทัด ส่งเอกสารชุดที่สอง ถึงมือ กษนนท์ ขณะที่ปากก็พูดแจกแจงถึงรายละเอียดของเอกสารที่ส่งให้ “แล้วอันนี้ ก็เป็นสำเนาแบบแปลน และใบอนุญาตปลูกสร้างอาคารสูง 20 ชั้นครับ” ชายที่ชื่อสำราญ พูดต่อ พร้อมกับส่งเอกสารในมือให้กับชายร่างอ้วน กษนนท์ รับเอกสารมาทีละชุด พลิกดูรายละเอียดผ่านตาคร่าว ๆ แล้วทะยอยส่งเอกสารที่ได้รับทั้งหมด ไปถึงมือชายหนุ่ม แทนไท รับเอกสารแต่ละชุด มาพลิกดูทีละหน้า อ่านดูรายละเอียดอย่างละเอียด เขาพลิกดูเอกสารแต่ละฉบับ อ่านช้า ๆ คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากันเป็นระยะ ระหว่างที่เขาพลิกดูเอกสารทีละหน้าอย่างละเอียด หูก็ได้ยินเสียงชายที่ชื่อว่า สำราญ เอ่ยขึ้นเบา ๆ “ที่ดินบริเวณนี้ ถือเป็นทำเลชั้นเยี่ยมเลยนะครับ คุณกษนนท์ เหมาะที่จะลงทุนอย่างยิ่งครับ” “แล้วราคาขาย ก็ไม่ถือว่าสูงนักครับ” ชายร่างสันทัดพูดต่อ “ตั้ง 45 ล้านเนี่ยนะ” “ไม่ถือว่าสูงหรอกครับ คุณกษนนท์ เมื่อเทียบกับทำเลที่ตั้งในย่านใจกลางธุรกิจ ที่กำลังเติบโต” ชายรูปร่างสันทัดเอ่ยขัดขึ้น “แล้วอีกอย่าง ก็มีใบอนุญาตก่อสร้างอาคารสูง 20 ชั้น พร้อมแบบแปลนครบถ้วน” ชายรูปร่างสันทัดพูดต่อ “ถ้าคุณกษนนท์ ซื้อไป ก็สามารถดำเนินการได้เลย ไม่ต้องไปเสียเวลาเดินเรื่องอีก ผมรับรองได้เลยครับว่า คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้มอีก” “แต่แหม คุณสำราญ ราคาก็ยังสูงอยู่นา” “ต่อรองกันได้ครับ ถ้าไม่ลดต่ำจนเกินไปนัก ผมก็คิดว่า น่าจะพอได้” ชายร่างสันทัดเอ่ยขึ้นเบา ๆ “อืม ผมก็สนใจนะ แต่ก็คิดว่า ราคามันน่าจะลงกว่านี้ได้อีก” กษนนท์ ตอบคำแล้วว่า “ช่วงนี้ เศรษฐกิจก็ไม่ใคร่ดีนัก ผมก็เกรง ๆ เหมือนกันว่า ทำไปมันจะไม่ค่อยคุ้มเท่าไหร่น่ะสิ หรือลื้อว่าไงวะ สงคราม” กษนนท์ หันไปถามเพื่อน “ก็แล้วแต่ลื้อว่ะ อั้วก็แค่แนะนำให้ จะเอายังไงก็แล้วแต่ลื้อ” สงคราม ตอบพร้อมกับผายมือสองข้าง ยักไหล่นิด ๆ แล้วเสไปหยิบแก้วน้ำขึ้นดื่ม “ไม่ต้องมาถามอั้วนะเว้ย อั้วมานั่งฟังเฉย ๆ” เสียง เทวะ แทรกขึ้นมา เมื่อ กษนันท์ เปลี่ยนเป้าสายตามาหา “อั้วรอให้ลื้อคุยกันให้จบ ๆ ซะที จะได้ไปคาราโอเกะกันต่อ ฮ่า ๆ” เทวะ เปลี่ยนประเด็นไปสู่หัวข้อที่เขาสนใจ พร้อม ๆ กับเสียงหัวเราะจากรอบวง ที่ดังขึ้นแทบจะพร้อมกัน ขณะที่ กษนนท์ สบถออกมาเบา ๆ อย่างอารมณ์ดี “ไอ้เวงเอ๊ย ฮ่า ๆ” (ยังมีต่อ) จากคุณ : นายทิวา - [ 20 พ.ค. 52 17:06:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แทนไท ยังคงพลิกดูเอกสารทีละหน้า เขาไล่นิ้วทีละบรรทัด แล้วเขียนอะไรบางอย่างยุกยิก คล้ายกับโน๊ตข้อความสั้น ๆ ไว้ในสมุดเล่มเล็ก ที่เตรียมมา อันที่จริงเอกสารที่ แทนไท รับมา ก็มีจำนวนไม่มากนัก แต่ด้วยความที่ไม่อยากให้เกิดข้อผิดพลาดใด ๆ แม้แต่น้อย ในช่วงระยะเวลาที่มีจำกัด เขาจึงไล่อ่านอย่างละเอียด พร้อมกับย้อนทบทวนดูบางข้อความ ที่รู้สึกว่ายังไม่ชัดเจนเพียงพอ ชายหนุ่มจดบันทึกข้อความสั้น ๆ และหมายเหตุไว้ท้ายเอกสารที่ได้รับมา โดยเฉพาะในจุดที่เขาเห็นว่า มีบางประเด็นที่ยังต้องสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม เขาใช้เวลาร่วม ๆ สิบนาที ในการไล่อ่านเอกสารทั้งหมด เมื่ออ่านจนครบถ้วนแล้ว ชายหนุ่มก็รวบเอกสารทั้งหมดไว้รวมกัน พร้อมกับเงยหน้าขึ้น “ขอโทษนะครับ คุณสำราญครับ มีข้อต้องสอบถามรายละเอียดอยู่ 2-3 ประเด็นน่ะครับ” ชายหนุ่ม ส่งสายตาไปที่ชายที่ชื่อว่าสำราญ แล้วพูดต่อ “สำเนาโฉนดที่ดินฉบับนี้ ติดภาระจำนองด้วยใช่ไหมครับ” แทนไท ส่งเสียงถามข้อสงสัย “อ่า... เดี๋ยวนะครับ ผมขอดูนิดนึง” ชายรูปร่างสันทัด หยิบเอกสารอีกชุด ขึ้นมาพลิกดู แล้วเอ่ยขึ้นช้า ๆ “เอ่อ.. ใช่ครับ ที่ดินแปลงนี้ ถูกจำนองเอาไว้ที่ธนาคาร...... ในช่วงกลางปี 34 น่ะครับ” ชายร่างสันทัดพูดชื่อธนาคารแห่งหนึ่งขึ้นมา พร้อมกับพลิกเอกสารในมือไปทีละหน้า “เอ่อ... จำนองไว้ในวงเงิน 30 กว่าล้านครับ” เขาพูดต่ออย่างรวดเร็ว “แต่ไม่มีปัญหาอะไรครับ เพราะเมื่อซื้อขายกัน ก็ไถ่ถอนจำนองได้เลยครับ” ชายที่ชื่อสำราญ เงยหน้าขึ้นพูด พร้อมกับเลี่ยงสายตาไปที่ชายร่างอ้วน “ไม่มีปัญหาครับ เป็นการจดจำนองหลักทรัพย์ธรรมดา เมื่อซื้อขายก็ไถ่ถอนได้ครับ” ชายร่างสันทัด ระลักระล่ำบอกกับ กษนันท์ ที่ทำสีหน้าสงสัย “ไม่มีภาระผูกพันอย่างอื่นนะครับ” แทนไท แทรกคำถามขึ้นมา “อ่า... ไม่มีครับ มีเรื่องจดจำนองกับธนาคารไว้ แต่ไม่มีปัญหาครับ” “โอเคครับ ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมขอไปตรวจสอบดูอีกครั้งครับ” “อ่า... ได้ครับ” “แล้วสำเนาแบบแปลน กับใบอนุญาตปลูกสร้างอาคารสูง 20 ชั้นนี่ ก็ถูกต้องนะครับ” “อ่า.. ครับ ถูกต้องครับ” “ราคาซื้อขายนี่ ยู่ที่ 45 ล้านบาท รวมกรรมสิทธิในที่ดิน แบบแปลน และใบอนุญาตก่อสร้างอาคารนะครับ” “ใช่ครับ” “แต่ก็ต่อรองกันได้ครับ ถ้าไม่ต่ำจนไม่สามารถขายให้ได้ ก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาครับ” “โอเคครับ งั้นเดี๋ยวผมขอตรวจสอบเอกสารทั้งหมดอีกครั้งก่อนแล้วกันนะครับ” แทนไท สอบถามประเด็นข้อสงสัยบางประการ กับชายที่ชื่อสำราญ พร้อมกับจดบันทึกรายละเอียดการพูดคุยไว้คร่าว ๆ ในสมุดบันทึกส่วนตัว จากนั้น ก็หันไปพูดกับชายร่างอ้วน “คุณกษนันท์ครับ ผมคงต้องใช้เวลา ในการตรวจสอบเอกสารความถูกต้องทั้งหมด แต่น่าจะไม่เกินสัปดาห์ครับ” “โอเค ไม่มีปัญหา ได้เรื่องยังไงก็แจ้งมา” “คุณสำราญ ติดขัดอะไรไหม ถ้าผมจะขอตรวจสอบรายละเอียดเบื้องต้นดูก่อน” กษนนท์ หันไปพูดกับนายหน้าที่ดินรายนี้ “ไม่ ไม่ครับ ไม่ติดขัดอะไร” “งั้นเอางี้ ผมขอเวลาสักไม่เกิน 2 อาทิตย์ แล้วผมจะโทรศัพท์ไปนัดพูดคุยกันอีกที” กษนนท์ พูดต่อ “แต่แหม ราคามันต้องลดลงกว่านี้อีกนะ มันสูงไปมากเหมือนกัน” “แหม คุณกษนนท์ ก็พูดไป ต่อรองกันลงมาได้ครับ ก็เอาอย่างนี้ คุณกษนนท์ ลองพิจารณาดูก่อนว่า สนใจจริง ๆ หรือเปล่า ถ้าสนใจก็ลองต่อรองราคาลงมา” ชายร่างสันทัดขัดขึ้น แล้วว่า “ถ้าผมรับไหว ไม่ต่ำมากไป ก็ไม่เป็นปัญหาครับ” เขาพูดขึ้นช้า ๆ พร้อมกับรวบเอกสารเก็บใส่กระเป๋าเอกสารใบเดิม “เอา ๆ แล้วเดี๋ยวได้เรื่องยังไง ผมจะโทรบอกคุณสำราญอีกที” “ได้ครับ แหะ แหะ ไม่มีปัญหาครับ” “โอเค ๆ แล้วค่อยคุยกันอีกที” “ครับ ๆ ได้ครับ งั้นผมถือโอกาสลาเลยครับ เดี๋ยวจะไปธุระอีกที่หนึ่งต่อเลย” ชายร่างสันทัดลุกขึ้น แล้วยกมือขึ้นไหว้ไปรอบ ๆ “เอางั้นเหรอ ได้ ๆ แล้วค่อยคุยกันอีกที โชคดี ๆ” กษนนท์ ลุกขึ้นยืนรับไหว้ แล้วก็ผายมือเป็นการส่งแขกในตัว และทันทีที่ประตูห้องอาหารปิดลงสนิท เขาก็ส่งเสียงถามขึ้นเบา ๆ “มีปัญหาอะไรมั๊ย” “ไม่แน่ใจครับ ขอเวลาให้ผมลองตรวจสอบดูก่อน” “เร่งหน่อยแล้วกัน ผมสนใจที่ดินแปลงนี้ ถึงแม้ว่า ราคาจะสูงไปสักหน่อย แต่คิดว่า ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ก็น่าจะต่อรองราคาลงมาได้อีกสักหน่อย” “ไม่นานครับ เดี๋ยววันนี้ ผมจะเริ่มตรวจสอบเอกสารต่าง ๆ จากทุกที่ที่เกี่ยวข้อง” “โอเค ได้เรื่องยังไงแล้วแจ้งผมเลยแล้วกัน” “ได้ครับ ผมจะเร่งให้ครับ” “โอเค ๆ” “แล้วลื้อจะไปไหนต่อล่ะ จะไปหาอะไรกินกันต่อกับพวกอั้วไหม ไอ้สองคนนี้ มันรอจะไปคาราโอเกะกันต่อ จนจะรอไม่ไหวอยู่แล้ว” “ไม่ล่ะครับ เดี๋ยวผมกลับเข้าออฟฟิคเลย มีงานต้องไปเคลียร์ต่อ กับจะไปตรวจสอบเอกสารเรื่องที่ดินนี้ด้วยครับ” “โอเค ๆ ตามใจ งั้นเดี๋ยวก็แยกย้ายกันเลยแล้วกัน” “เฮ้ย สงคราม เทวะ ตกลงเราไปต่อที่เดิมนะ ฮ่า ๆ คราวนี้ อั้วขอยอมแพ้ เอาแค่หนึ่งเดียวก็พอว่ะ สองคนไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวหัวใจวายตายแน่ ๆ ฮ่า ๆ” ..................จบบทที่ ๓...................... จากคุณ : นายทิวา - [ 20 พ.ค. 52 17:08:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดี ขอรับ ทุกท่าน บทที่ ๓ ขอรับ แหะ แหะ ขอบคุณทุก ๆ ท่านมากมาย สวัสดี ขอรับ ปล. ขออนุญาต คัดลอกข้อความ ที่ตอบผู้มาเยี่ยมชมแลกเปลี่ยนความเห็นในบทที่ ๒ มาลงไว้ที่นี่ด้วยนะ ขอรับ ... ขอบคุณ คุณ Scottie   แหะ แหะ ดูท่า คดี+รัก จะเข้าเป้า ตอนนี้ เป็น คดีโทรศัพท์ ไปแล้ว ขอรับ แหะ แหะ ขอบคุณมากมาย ขอรับ ขอบคุณ คุณ คุณพีทคุง (พิธันดร) แหะ แหะ เบิ้ลสอง หวุดหวิดได้สองเท่าเสียแล้ว แหะ แหะ ขอบคุณมากมาย ขอรับ ขอบคุณ คุณ นาวาไม่ไหลกลับ แหะ แหะ เรื่องเคาะประตู ทำ “ตัวแดง” ไว้แล้ว ขอรับ ขอบคุณมากมาย ขอรับ ขอบคุณ คุณ ฮิปโปร้อยฝัน ขอบคุณยิ้มกว้าง ถือว่า เป็นกำลังใจนะ ขอรับ แหะ แหะ ขอบคุณมากมาย ขอรับ แหะ แหะ ขอบคุณทุก ๆ ท่านมากมายอีกครั้งครา ขอรับ สวัสดี ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 20 พ.ค. 52 17:09:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ต้องเจอตุกติกแน่ๆ เลย จากคุณ : scottie - [ 20 พ.ค. 52 21:20:17 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดี ขอรับ ทุกท่าน แหะ แหะ ขอบคุณ คุณ Scottie   ที่ยังติดตามอยู่ ขอรับ แหะ แหะ ขอบคุณ ขอรับ ขอบคุณทุก ๆ ท่านมากมาย สวัสดี ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 25 พ.ค. 52 18:04:40 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณแทนไทดูเท่จังเลยนะ จากคุณ : ต้นอ้อสีม่วง - [ 10 มิ.ย. 52 19:54:55 ]