ฉันน่ารักล่ะซิ ถึงโทรเข้ามา~ เสียงโทรศัพท์จากมือถือของฉันดังขึ้น เห็นชื่อเพื่อนซี้พร้อมรูปหน้าขาวๆ กลมๆ ยิ้มเขินๆ ขึ้นโชว์ภาพจอโทรศัพท์มือถือ
พอฉันกรอกหูทักทาย ฮัลโหล ยังไม่ทันเสร็จดี ยังจัง เพื่อนซี้ก็บอกเรื่องที่โทรหาฉันทันควัน
ฮัลโหล เจ้ จังน้อยมีเรื่องปรึกษา
เรื่องหนุ่มๆ ล่ะซี่.. ฉันเดาหัวข้อเจ้ายังทันควัน
เจ้.... น้ำเสียงยังจังออกแนวเศร้า ๆ ไม่เหมือนน้ำเสียงของยังจังอย่างที่เคยแฮะ พอจับน้ำเสียงที่ไม่ทะเล้นดั่งเคย ฉันเลยทำเสียงเป็นทางการ... เอ่อ.. เป็นที่ปรึกษาให้น่ะ ว่าไงจ๊ะ จังน้อย จะปรึกษาเรื่องอะไร
มีแมวมาฝากมรดกเป็นๆ ไว้ให้จังน่ะ
....!!... อึ้งไปสามวิกับประโยคของเจ้ายัง ลูกแมวเรอะ จึงตีความได้อย่างนี้
ใช่..เจ้ แม่แมวอยู่ ๆ ก็คาบลูกมาที่ห้องจัง แล้วก็หายไปเลย นี่ก็สามวันแล้ว ตัวก็ยังเล็กๆ อยู่ เจ้ว่า..จังจะทำไงดี นมก็ให้แล้ว แต่ตัวมันเล็กมาก จังห่มผ้าให้มันด้วย แต่ไม่กล้าแปรงฟันให้ กลัวมันจะหายใจไม่ออก เจ้... ทำไงดี
ทำไมกลัวมันหายใจไม่ออกล่ะ" (ตรูล่ะสงสัยมากๆ)
อ้อ.. ก็ตัวมันเล็กไง กลัวจับมัน ไปแปรงฟัน แล้วมันจะหายใจไม่ออก
คงไม่คิดจะเอามันไปอาบน้ำด้วยใช่ไหม (มองเห็นภาพเจ้ายังพยักหน้า.. ท่าทางอยากทำความสะอาดให้)
โธ่..เจ้ เดี๋ยวเอานมไปให้มันกินแล้วดีกว่า แค่นี้นะ ว่าแล้วสายก็ถูกตัดไป
......สามสี่วันต่อมา .......
ฉันน่ารักล่ะซิ ถึงโทรเข้ามา~
ฮัลโหล เจ้...
ว่าไง ยังน้อยเกิน
จังน้อยต่างหาก
ฮ่า ๆ.. ว่าไง
เจ้าดุ๊กดิ๊ก.. ตอนนี้มันสั่นกระตุกใหญ่เลยอ่ะ ทำไงดีล่ะ
ดุ๊กดิ๊ก? อ้อ.. เจ้าลูกแมวนั่นเหรอ อ้าว..มันยังไม่ตายใช่ไหม
โธ่..เจ้ จะแช่งมันเหรอ จังอตุส่าห์ดูแลป้อนนมให้มันวันละ 2 มื้อ เพียงแต่เมื่อวานตื่นสายเลยรีบไปทำงาน เลยไม่ได้ให้นม พอกลับมา มันก็สั่นอยู่นั่น ทำไงดีอ่ะ
แล้วให้นมมันกินยัง เผื่อมันจะได้กระดุกกระดิกเหมือนชื่อ
จังก็ให้มันกิน แต่มันเอาแต่สั่นน่ะ ทำไงดี น้ำเสียงจังน้อยตอนท้ายประโยคแสดงอาการกังวล
ฉันเริ่มเกาหัว พร้อมกับคิด (เวร.. ตรูไม่ใช่สัตวแพทย์นะเฟ้ย) เอ่อ.. จังลองพาไปหาหมอที่จังเคยพาเจ้าเดี้ยง (ชื่อหมา) ไปหาดูซิ
เดี๋ยวนะเจ้.. (ยังจังหันไปมองเจ้าดุ๊กดิ๊ก) เจ้.. มันเลยดูดนมแล้วล่ะ แค่นี้ก่อนนะ
........ ห้านาทีต่อมา...........
....อึกๆ เจ้... จังโทรมาจะบอกว่า ตอนนี้กำลังพาเจ้าดุ๊กดิ๊กไปหาหมอแล้ว เมื่อกี้นึกว่ามันหายหนาวเห็นนิ่งๆ หลังกินนมเสร็จ จังก็นึกว่ามันหลับ พอเข้าไปดูอีกทีมันหายใจเป็นห้วงๆ เลยอ่ะ อึกๆ.. แค่นี้ก่อนนะ กำลังนั่งมอไซค์อยู่ เดี๋ยวโทรมาปรึกษาใหม่
.........ครึ่งชั่วโมงผ่านไป.......
.............หนึ่งชั่วโมงผ่านไป.........
เจ้ายัง.. ดุ๊กดิ๊กหายยัง คอยนานชักเป็นห่วงไม่โทรมาสักที เลยโทรหาซะเลย
อืม.. ดีขึ้นแล้ว หมอฉีดยาให้ ตอนนี้มันหลับปุ๋ยเลย
........วันต่อมา................
เจ้.. ตอนนี้จังน้อยกำลังสวดมนต์อยู่
................. (กำลังฟังประโยคถัดไป เพราะจังน้อยสวดมนต์เป็นปกติประจำวันอยู่แล้ว)
สวดให้เจ้าดุ๊กดิ๊ก... มันตายแล้ว...
อ้าว!
เมื่อคืน.. หลังโดนหมอฉีดยา พอจังอุ้มมันขึ้นมอไซด์ จังก็เกาหูให้มันเบาๆ เห็นมันหลับสบาย จังก็ดีใจนึกว่ามันคงหายดีแล้ว แต่พอเช้านี้... พอจังจะไปให้นม มันก็...ไม่หายใจแล้ว
อืม
แต่ยังทำใจได้แล้วล่ะ ตอนนี้จังกำลังสวดมนต์ให้มันอยู่ จังว่านะ.. เจ้าดุ๊กดิ๊กน่ะสอนอะไรให้จังมากมายเลย ว่าชีวิตนี้เดี๋ยวเดียวก็ต้องตาย
จริงด้วยนะ ชีวิตมันแสนสั้น ฉันเห็นพ้องตาม
ใช่ เจ้ เจ้าดุ๊กดิ๊กทำให้จังไม่กล้าที่จะลืมความตายเลย เฮ้อ.. เห็นมันน่ารัก อยู่ดีๆ ก็ป่วย พาไปหาหมอไม่ทันไรก็ไปซะแล้ว จังน้อยเริ่มพรรณนา
อืม... จริงสินะ แล้วจังน้อยอย่าลืมไปทำสังฆทานให้มันด้วยนะ
จ๊ะเจ้
เดี๋ยวเราก็จะไปทำให้มันด้วย ตอนนี้มันคงไปสบายกว่าพวกเราเยอะ
แล้วทั้งยังจังและฉันต่างก็พากันไปทำสังฆทานเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้เจ้าดุ๊กดิ๊ก ลูกแมวตัวน้อยที่แม่แมวมาทิ้งมรดกให้.. เพียงแต่มรดกชิ้นนี้.. เป็นมรดกที่มีเลือดและเนื้อ ซึ่งไม่ต่างกับเราเลย สุดท้ายพอหมดวาระ (ตาย) เขาก็ไป และอีกไม่ช้าไม่นาน.. เราก็จะตามไปด้วยเช่นกัน
หมายเหตุ : ในเรื่อง "ยังจัง" ติดนิสัยเรียกฉันว่า "เจ้" ทำให้บทสนทนามีคำว่า เจ้แทนชื่อคะ
จากคุณ :
สัมผัสรักในใจเรา 
- [
22 พ.ค. 52 17:13:40
]
๐๐๐ด้วยความห่วงใย๐๐๐
