 |
กวีที่วัด....ตอน....ธรรมชาติ
..............................................................
นั่งสงบบนขอนไม้ที่หยาบ หยาบ
รอบข้างเต็มไปด้วยมวลหมู่ไม้ใหญ่
เสียงนกร้องบินว่อนช่างจับใจ
พาดวงใจกลับไปสู่ความร่มเย็น
.........................................................
เสียงกลองเพลดังระรัว
หมา แมว หิวโซเฝ้าเห่าร้อง
เป็นเสียงเพลงที่ไม่มีทำนอง
แต่มันก้องให้เรารู้จักเวลา
.........................................................
ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้
นั่งมองอาจารย์ที่ยิ่งใหญ่คือธรรมชาติ
สิ่งที่ท่านสอนฉันไม่เคยขาด
คือไม่มีอะไรเที่ยงแท้ และแน่นอน
......................................................
จากคุณ :
Romeoza  
- [
25 พ.ค. 52 20:27:36
]
|
|
|
|
|
|
