บางคนมีอดีตขมขื่น บางคนอนาคตกำลังสดใส ขณะที่หลายคนปัจจุบันสุขทุกข์คละเคล้าปะปน สัจธรรมของชีวิตมักเป็นเช่นนี้ ดั่งที่พุทธองค์ทรงตรัสไว้เมื่อกว่า 2500 ปี แต่ทุกอย่างหายวับไปทันที ที่เมื่อคืนนี้โลก ดาวเคราะห์สีน้ำเงินของจักรวาลหยุดหมุนกระทันหัน เพียง 6 ชั่วโมงของปรากฎการณ์ประหลาด ก็กวาดชีวิตมนุษย์โลกไปเกือบครึ่ง ส่วนใหญ่ตายภายในไม่ถึง 1 ชั่วโมงที่โลกหยุดหมุน เมื่อแรงเฉื่อยจากการหมุนของโลก ทำหน้าที่ผลักกระแสน้ำทะเลก่อเป็นคลื่นยักษ์โถมใส่ตั้งแต่ชายฝั่งทะเลลึกลงไปถึงทะเลทรายตะวันออกกลาง ซากสัตว์ใต้ทะเลลึกที่ไม่เห็นมาก่อน นอนเกลือกตายใกล้กับมนุษย์หลากหลายสายพันธุ์และศาสนา ที่ทะเลคลุกเคล้าให้ตกตายเกลื่อนไปตามกัน
               ประเทศไทยเป็นยังไง ฉันไม่สนใจแล้ว ลำพังชีวิตตัวเองยังแทบเอาตัวไม่รอด เมื่อคืนนอนเสพสุขดูดาว ที่กำลังพราวพร่างกลางนภา ในมือคีบบุหรี่พันลำดูดดื่มกลิ่นกรุ่นของพืชหญ้าประเภทหนึ่งอย่างลึกซึ้ง เสียงดังโครมใหญ่ จากนั้นดาวดาวที่พร่างพราวเต็มท้องฟ้าพลันส่ายไปมา นึกว่าเพียงม้วนแรกก็เมาแปร๊ดเสียแล้วเรา แต่ไม่ใช่ รอบๆ เต็นท์ห่างไปไม่ถึง 20 เมตรแตกตื่นกับปรากฎการณ์เช่นเดียวกับเรา
              ขณะกำลังจะลุกขึ้นยืน เหมือนตัวเราหนักเป็นสองเท่า ม่ายเมาตอนนี้ ฉันบอกตัวเอง แต่ทำยังไงก็ต้องยันตัวลุกขึ้นยากกว่าทุกครั้ง นั่นเป็นเหมือนกันกับทุกคนในบริเวณนี้
              ต่างจับกลุ่มคุยกันถึงปรากฎการณ์ประหลาด กับน้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้นกระทันหัน หลายคนเริ่มรู้สึกวิงเวียน การทรงตัวผิดปกติ ไม่ใช่ซิฉันก็รู้สึกเช่นกัน เหมือนโลกไม่เป็นเช่นเดิมๆ ที่ฉันเกิดมาย่างเข้า 25 ปีเมื่อวานนี้
             วันครบรอบคล้ายวันเกิด ฉันหนีครอบครัว ญาติพี่น้อง และแฟนสาวมาฉลองเพียงลำพัง พวกเขาว่าฉันไม่เอาไหน เรียนไม่จบ ไม่มีงานทำ ไม่มีเงินใช้จ่าย และที่สำคัญเซ็กส์เสื่อมอีกต่างหาก ออกเดินทางด้วยเสื้อผ้า 2 ชุดเต็นท์ 1 หลัง กับการโบกรถบรรทุกอ้อย มุ่งหน้าขึ้นเขาใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา อ้อ ไม่ลืมกัญชาอีกห่อใหญ่ในเป้หลัง
              ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงหลังปรากฎการณ์นี้ เสียงโครมใหญ่ดังกึกก้องลั่นท้องฟ้า ไม่ใช่เสียงฟ้าร้อง เสียงนั้นเริ่มมาแต่ไกล และยิ่งใกล้เข้ามาๆ เรื่อยๆ ฉันว่าฉันเมากัญชาแน่นอน เมื่อเห็นสายน้ำขนาดมหึมาคืบเข้าท่วมอย่างรวดเร็ว แต่แปลกตรงที่นี่มันเขาใหญ่ ฉันอยู่บนเขาใหญ่ อยู่บนยอดของเขาใหญ่
              ถึงตอนนี้ ผู้คนที่ปักกางเต้นท์อยู่ด้านล่าง ข้างๆ ที่ทำการอุทยานพยายามวิ่งขึ้นเขามาที่ฉันกางเต้นท์ มีทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ หญิงสาว ชายแก่ อลหม่านไปหมด ดูทุกคนจะเคลื่อนไหวช้ากว่าปกติที่ควรเป็น แต่ละขาแต่ละก้าวยากเย็น ฉันก็เริ่มถอยหลังขึ้นเขาไปเรื่อยๆ อีกเมื่อเริ่มเห็นก้อนน้ำสีดามหึมาไหลมาเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงโครมใหญ่ที่ดังไม่หยุด แต่เหมือนหนังผีที่กว่าจะก้าวขาออกได้ต้องใช้พลังมากเป็นเท่าทวี
             เสียงคลื่นโครมใหญ่ไล่เข้ามาใกล้ถึงตัวฉันแล้ว ทางเดียวที่รอดได้ฉันหันวิ่งอย่างเต็มกำลัง จำได้ว่านอกจากน้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้นแล้ว การวิ่งขึ้นเขาทำให้เป็นงานหนักยิ่งไปอีก ตอนนี้ฉันรู้สึกถึงกลิ่นแห่งความตายเกาะอยู่ที่หลังฉันแล้ว เป็นกลิ่นน้ำ ใช่ซิก้น้ำมันกำลังไต่ขึ้นขา ไปถึงข้อเข่าลำเอวแล้ว เฮ้ยฉันกำลังจากตายแล้วใช่ไหม ฉันเริ่มคว้ากิ่งไม้แรกแต่พลาด ตอนนี้ฉันจมลงใต้น้ำแล้ว แต่ยังมีแรงอีกอึดหนึ่งใช้เท้าทั้งสองดันพื้นดินเบื้องล่างโผล่พรวดขึ้นเหนือน้ำ จับกิ่งไม้เดิมอีกครั้ง รอดครั้งแรก ยังมีใจภาวนาอย่าให้น้ำหลากมามากกว่านี้ หรืออย่าให้กิ่งไม้หักโครมลงมาเลย
            รู้สึกเหมือนกิ่งไม้ที่ฉันเกี่ยวอยู่ฉีกขาด ใจหล่นวูบ ตอนนี้น้ำเริ่มทรงตัวแล้ว เสียงโครมใหญ่ของสายน้ำหายไป มีแต่เสียงร้องโหยหวล และขอความช่วยเหลือดังไปทั่ว บางคนเกาะต้นไม้ได้อย่างฉันพยายามมองหาญาติพี่น้องเพื่อนฝูงของตัว แต่ไม่กล้าแม้แต่จะปล่อยมือใดมือหนึ่งจากการเกาะกุม บางคนพยายามว่ายไปหาที่เกาะหวังรอดชีวิต แต่ไม่ได้ไกลก็จมหายไป สัตว์ป่าทั้งช้าง เสื้อ ลิงค่าง สัตว์เลื่อยคลานต่างเป็นเช่นเดียวกันคือหาต้นไม้เกาะหวังเอาชีวิตรอด มันจึงเป็นการต่อสู้ระหว่างคนกับคน คนกับสัตว์เพื่อชีวิตอีกครั้ง แม้จะเป็นระยะสั้นๆ ก็ตาม
           เสียงดังโครมใหญ่ดังขึ้นอีกครั้ง ฉันว่าไมรอดแล้ว น้ำต้องท่วมเขาลูกนี้แน่ แต่การกลับกัน น้ำที่ท่วมอยู่ไหลลดลงอย่างรวดเร็ว คราวนี้กวาดคนสัตย์ และสิ่งของที่ลอยอยู่ไหลกลับไปอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางเสียงร้องให้ช่วยเหลือ
          ตรงที่ฉัน ฉันเพิ่งสลัดลูกเสื้อที่พยายามไต่หลังฉันขึ้นเหนือน้ำ ฉันไม่อาจรับสิ่งใดได้อีก ลำพังตัวฉันกิ่งไม้ที่เกาะอาจเอาไม่อยู่ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า นั่นอีกคนร้องให้ฉันช่วย แต่ฉันไม่กล้ายื่นมือไปฉุดดึงเขาไว้ ทั้งที่คนๆ นี้จำได้เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน เขาให้ฉันอาศัยรถกระบะขึ้นเขาใหญ่ ตอนนี้ฉันเห็นเขาไหลลงไปๆ หายไปในความมืด
          เหตุการณ์ครั้งนี้เพียงครึ่งชั่วโมงก็จบลง ตอนนี้ฉันลงนั่งที่พื้นแล้ว มองเห็นซากศพทั้งคน สัตว์ สิ่งของต่างๆ เกลื่อนบริเวณเนินเขา นั่นไม่เท่าไหร่ ฉันเห็นรถพ่วง 1 8 ล้อบรรทุกปูน รถบรรทุกอ้อย รถประจำทางสาธารณะ ที่แปลกคือรถประจำทางเอ็นจีวี สาย 8 ขสมก.รวมอยู่บนเนินเขาไม่ห่างจากเขาเท่าใดด้วย ทั้งทีไม่น่าจะขึ้นมาได้

จากคุณ : จ.นันทภาคย์ - [ 27 พ.ค. 52 14:37:22 ]