หมอครับ...ผมรักคุณ # Until I die


‘            ปัญชลีย์เป็นนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่หกแล้ว เธอพบเห็นผู้ป่วยมาก็มาก เห็นความเจ็บปวดทุกข์ทรมานของผู้ป่วยมาจนชินตา แม้จะรู้สึกสงสารและเห็นใจพวกเขาเพียงไร ก็เป็นเพียงความรู้สึกเห็นใจในฐานะที่หมอพึงมีให้กับคนไข้ทุกคนและในฐานะเพื่อนมนุษย์มีให้กันเท่านั้น แต่กับนายตินห์คนนี้ ปัญชลีย์ไม่รู้ เธอไม่สามารถอธิบายความรู้สึกนั้นได้ รู้เพียงว่าภาพที่เขาเจ็บปวดทรมานนั้นซ้อนทับอยู่กับเงาของผู้ชายอีกคนหนึ่ง...ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้จัก หรืออย่างน้อยเธอก็จำไม่ได้ว่าเคยรู้จัก ' แล้วทำไมฉันถึงได้รู้สึกว่านายตินห์คนนี้น่าสงสารนักนะ'   ’

-------------

บทนำ

“โอ๊ย !” เสียงหนึ่งร้องครวญขึ้นด้วยความเจ็บปวด ขณะที่แพทย์พิมพ์พากำลังใช้ใบมีดสะอาดเล่มเล็กๆกรีดผ่านผิวหนังบริเวณช่องซี่โครงด้านขวา

“ยังเจ็บอยู่หรือคะ?” ถามไปแต่ไม่ได้รับคำตอบ ปัญชลีย์จึงละสายตาจากหัตถการที่แพทย์รุ่นพี่ทำอยู่ หันไปมองหน้าเจ้าของเสียงร้อง เธอจึงทันเห็นว่าเขาส่ายหน้าปฏิเสธ ใบหน้าได้รูปขาวหมดจดนั้นซีดเผือด ตาสองข้างปิดสนิท คิ้วเข้มขมวดมุ่นนั้นเองที่ทำให้เธอรู้ว่าเขาไม่ได้  ‘ไม่ปวด’ อย่างที่ส่ายหน้าเลยสักนิด

“คนไข้ยังเจ็บอยู่น่ะค่ะ เราฉีดยาชาเพิ่มหน่อยดีไหมคะ?” เธอเสนอรุ่นพี่
“อืม งั้นเหรอ” พี่พิมพ์เงยหน้าขึ้นมอง แล้วหันไปพูดกับคนที่กำลังนอนอยู่บนเตียง
“งั้นหมอฉีดยาเพิ่มให้นะคะคุณตินห์ แต่ยาจะช่วยแค่บรรเทานะคะ คงไม่ได้หายปวดเลยทีเดียว”
เธอรอครู่หนึ่งให้ยาที่เพิ่งฉีดผ่านชั้นผิวหนังนั้นออกฤทธิ์แล้วจึงลงมือทำหัตถการต่อไปพร้อมกับบรรยายวิธีการทำหัตถการให้รุ่นน้องหมอสาวฟัง

“ใส่ chest drain หรือ ICD* เนี่ย ต้องทำให้คล่องเลยนะ เพราะใช้เยอะมากตอนออกไปใช้ทุนข้างนอก เดี๋ยวเทอมหน้าออกไปเรียนข้างนอกคงได้ฝึกทำเองอีกเยอะ...” ปัญชลีย์ฟังอย่างตั้งใจ มือทั้งสองข้างคอยประคองตัวผู้ป่วยซึ่งนอนตะแคงอยู่เข้าหาตัวเพื่อให้พี่พิมพ์ที่อยู่อีกฟากหนึ่งของเตียงทำงานได้ถนัดขึ้นและป้องกันไม่ให้ผู้ป่วยขยับเคลื่อนไหวจนเข้าไปในพื้นที่สะอาดที่ใช้ทำหัตถการ  

เสียงรุ่นพี่ยังคงบรรยายต่อ
“...อย่างกรณีของคนไข้ เราใส่เพราะมีภาวะเลือดออกในช่องเยื่อหุ้มปอดเยอะ…”

ระหว่างฟังพี่พิมพ์อย่างใจจดจ่อ ปัญชลีย์รู้สึกถึงมือทื่เปียกชื้นและเย็นเฉียบเข้ามาคว้าข้อมือเธอไว้แน่นทำให้เธอละสายตาจากจุดที่ทำหัตถการใส่ท่อระบายเลือดจากช่องเยื่อหุ้มปอด ก้มลงมองมือนั้นแล้วหันกลับไปมองหน้าคนไข้อีกครั้ง

ตาทั้งสองข้างยังคงปิดสนิท แต่คราวนี้ปัญชลีย์เห็นเหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นทั่วใบหน้าและลำตัวท่อนบนที่ปราศจากเสื้อผ้าของเขา มือทั้งสองกุมราวเหล็กข้างเตียงแน่น ลมหายใจเร็วและบางครั้งขาดเป็นห้วงๆตามจังหวะที่พี่พิมพ์แหวกแผลให้ใหญ่มากพอที่จะสอดท่อเข้าไปในช่องอกได้  คราวนี้เธอไม่ได้ถามเขา เพราะเพียงแค่เห็นสีหน้าที่เจ็บปวดและเหงื่อที่ไหลซึม เธอก็พอเดาได้ว่าเขารู้สึกอย่างไร  

เอาอีกแล้ว...เห็นเขาเป็นอย่างนี้ใจเธอก็สั่น...ราวกับว่าเธอกำลังเจ็บปวดเหมือนกับที่เขากำลังเป็น

ความรู้สึกแปลกๆนี้มันเริ่มตั้งแต่ได้ฟังพี่พิมพ์เล่าประวัติของเขาในวันแรกที่เธอย้ายมาเรียนพร้อมๆกับมาช่วยงานที่วอร์ดนี้เมื่อหลายสัปดาห์ก่อน ตอนที่นายตินห์คนนี้นอนโรงพยาบาลครั้งที่แล้ว...

ปัญชลีย์หลุดจากภวังค์เมื่อรู้สึกได้ถึงแรงบีบที่ข้อมืออีกครั้ง เธอรีบบิดข้อมือออกเพื่อให้พ้นจากการเกาะกุม ดูเหมือนเขาเองจะรับรู้ถึงแรงต้านนั้น มือนั้นกระตุกเล็กน้อยก่อนจะคลายมือออกเกือบจะทันที แต่ก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นมองเธอ

ชั่วครู่ปัญชลีย์ก็เปลี่ยนเป็นฝ่ายกุมมือเปียกชื้นข้างนั้นของเขาไว้เสียเองและบีบเบาๆตอบ คนป่วยคลายสีหน้าลงลืมตาขึ้นมองเธอแว่บหนึ่งแล้วปิดลงเช่นเดิม...แว่บเดียวจริงๆจนปัญชลีย์ไม่ทันสังเกตว่าตาคู่นั้นมีความรู้สึกอย่างไร แต่เธอไม่ได้สนใจหรอกน่า เธอก็แค่ทำในสิ่งที่หมอควรจะทำ ไม่ได้คิดว่าเค้าจะลืมตาขึ้นมามองด้วยความซาบซึ้งใจเสียหน่อย...อย่างอีตานี่เนี่ยนะจะซึ้งอกซึ้งใจใครเค้าเป็น...ปัดความคิดนี้ทิ้งไปแล้วเธอก็หันไปตั้งอกตั้งใจฟังพี่พิมพ์บรรยายต่อไป

ตลอดยี่สิบนาทีเศษที่ทำหัตถการนั้น มือสองข้างต่างเจ้าของกระชับแน่นขึ้นและแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ปัญชลีย์ฟังพี่พิมพ์พูดต่อไป เธอหันมาสังเกตสีหน้าคนบนเตียงเป็นระยะทุกครั้งที่พี่พิมพ์กรีด แหวก หรือสอดสายเข้าออกจากแผลเพื่อให้ได้ระดับที่เหมาะสม  และก็พบเพียงตาทั้งสองข้างของคนป่วยยังคงปิดสนิท

แต่ปัญชลีย์ไม่ทันได้สังเกตว่าเหงื่อที่ผุดขึ้นทั่วตัวเริ่มแห้งหายไป หายใจช้าลงและเป็นจังหวะสม่ำเสมอ คิ้วที่ขมวดนั้นค่อยๆคลายลงทีละน้อย...

----------------------------
--------------------------------------
-------------------------------------------------

* chest drain หรือ ICD (Intercostal drainage) เป็นท่อที่ใส่ไว้ในช่องเยื่อหุ้มปอดเพื่อระบายลม เลือด น้ำหรือหนองที่ผิดปกติออกจากช่องเยื่อหุ้มปอด

จากคุณ : hitch-hiker - [ 29 พ.ค. 52 22:47:53 ]