ความคิดเห็นที่ 1 จบแล้วเหรอคะ สั้นจัง จากคุณ : หริชา (หริชา) - [ 1 มิ.ย. 52 16:56:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาอ่านต่อครับ ลุ้นระทึกดีจัง ลงสั้นทุกครั้งเลย (มีลงแถมให้ด้วย) ถ้าลงซักกระทู้ละอย่างน้อย 6 - 10 หน้าเอสี่ได้ ก็จะกำลังเหมาะกับการอ่านแต่ละครั้งนะครับ จะได้ต่อเนื่องหน่อย และช่วยกันประหยัด จำนวนกระทู้ด้วย กระทู้เพื่อนคนอื่นๆ จะได้ไม่ตกเร็วครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 1 มิ.ย. 52 19:18:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สั้นจังค่ะ จากคุณ : scottie - [ 1 มิ.ย. 52 20:21:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สั้นจังอ่ะ  กำลังน่ากลัวเลย   แต่ก็เข้าใจนะว่าคนเขียนก็พยายามปั่นอยู่ ถ้าปั่นได้เยอะกว่านี้จะยินดีมาก จากคุณ : angji009 - [ 2 มิ.ย. 52 01:59:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รอแถมค่ะ จากคุณ : หมูน้อยห้อยหัว - [ 2 มิ.ย. 52 09:58:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ซิกๆๆ ทุกคนรอแถม ใจร้ายจังเลย T_T ปั่นต่อก็ได้ ฮือๆๆๆ เดี๋ยว...ก่อนแถมอธิบายก่อน คืองี้ค่ะ... สาเหตุที่น้อยเพราะมันก็ต้องปั่นใช่ม๊า แล้วการปั่นมันก็แบบว่า... ต้องขึ้นอยูกับสภวาะอารมณ์ด้วยใช่ม๊า... แล้วมันก็แบบว่า... อาทิตย์ที่ผ่านมาเราได้ไปเจออุปสรรคอันใหญ่หลวง สืบเนื่องมาจากอันนี้ http://aquarius.exteen.com/20090530/my-computer-1 ถ้าขี้เกียจตามไปอ่านก็จะขอสรุปให้สั้นๆ คำเดียวค่ะว่า Computer และนั่นแหล่ะ... มันก็เลยทำงานไม่ได้ เขียนนิยายไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่ได้ คลั่งอย่างเดียวเลย แง่งๆๆๆๆๆ เพราะงั้นก็เลยผลิตออกมาได้ต๋อยเดียวประมาณนี้ แหล่ะค่ะ แต่สรุป...ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและเข้ามาเมนต์นะคะ จะแถมให้ตามรีเควส ณ บัดนี้ค่า คฤหาสน์วิญญาณหลอน บทที่ 2 ฉาก 3   "เสียงผู้หญิงกรีดร้องโหยหวนยามวิกาล สายลมพัดมาเย็นยะเยือก สักพัก... เสียงเพลงกล่อมเด็กก็ลอยมากับสายลม เจ้านกกาเหว่า ไข่ให้แม่กาฟัก แม่กาก็หลงรัก นึกว่าลูกในอุธร ผู้ชายคนนั้นกลัวมาก พอเขาหันไปมองข้างหลัง...!!" "ปัง!!" เสียงประตูไม้ปิดดังลั่นสนั่น ทันใด!! "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!" เสียงกรีดร้องดังระงม ไฟในห้องส่องสว่าง กลุ่มเด็กหนุ่มสาวสี่ห้าคนต่างหันซ้ายหันขวาด้วยท่าทีเลิ่กลั่กลุกลน หากเมื่อทุกคนจับสายตาไปยังประตูหน้าชั้นเรียน... "ไอ้นะ!!" กลุ่มเด็กหนุ่มสาวต่างพร้อมใจกันตวาดเจ้าของนามพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าชั้นเรียนไม่ได้มีอาการตกใจเหมือนคนอื่นๆ แม้แต่น้อย นัยน์ตาสีความมืดมองฝูงเพื่อนที่นั่งจับกลุ่มล้อมวงกันอยู่ที่โต๊ะเรียนของเขา เบื้องหน้าแต่ละคนมีเทียนไขจุดสว่าง นับเป็นอุปกรณ์... เป็นหลักฐานบ่งชี้กิจกรรมยามค่ำหลังโรงเรียนเลิกได้เป็นอย่างดี "ทำอะไรของเอ็งวะ ตกใจหมด" เมธีหนึ่งในกลุ่มที่ร่วมแหกปากโวยวายดังลั่น "กรูต่างหากต้องถามพวกมิง โรงเรียนเลิกแล้วมาทำหอกอะไรกัน ไม่กลับบ้านกลับช่อง" คนถูกว่าบ่นกลับหน้าเซ็ง ร่างสูงเพรียวเดินตัวปลิวมายังโต๊ะเรียนของตนที่กลางห้อง ณ ตำแหน่งโต๊ะเรียนของเขาเวลานี้กลับกลายเป็นที่ตั้งของเทียนไขหลายเล่มที่เพื่อนต่าง เอามาจุดวางไว้ "ถามได้ ก็เล่าเรื่องผีสิ เรื่องผีน่ะ รู้จักป่ะ" เด็กสาวในกลุ่มตอบเสียงห้าว "ลงโลงด้วยกันเอาป่ะ" ประโยคนั้นของเพื่อนอีกคนคือการชวนให้เด็กหนุ่มเข้าไป ผสมโรงสนทนาเรื่องผีด้วยกัน คิดว่าหน้าตาอย่างหัวหน้าห้องคงจะมีเรื่องผีมาเล่า ข้ามปีก็ยังไม่หมดเรื่องได้แน่ๆ รัตนะกราดตาสำรวจมองโต๊ะเรียนของตนเองที่เกรอะกรังไปด้วยน้ำตาเทียน 'เวง... เดี๋ยวพรุ่งนี้กรูต้องเอาไม้บรรทัดมานั่งแซะออกอีกล่ะสิ' คิดไปก็ให้ปลงตกถอนหายใจเองอยู่คนเดียว โต๊ะตัวอื่นในห้องมีเป็นสิบๆ มันเจาะจงอะไรถึงต้องมาใช้โต๊ะตัวนี้ทุกทีเลยฟะ ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด ดวงตาสีความมืดตวัดมองกลุ่มเพื่อนอีกครั้งอย่างเข่นเขี้ยว ไอ้พวกนี้... มันไม่ได้รู้เลยใช่ไหมว่านอกจากจะทำให้เขาเดือดร้อนต้องมานั่ง ทำความสะอาดโต๊ะเรียนของตัวเองแล้ว เวลาที่ใครก็ตามเล่าเรื่องผี... จิตที่นึกถึงผี ความอยากรู้อยากเห็นของชั่วขณะความคิดที่คิดอยากจะเห็นผีเนี่ย จิตเหล่านั้นแหล่ะที่อัญเชิญนิมนต์ผีจากทั่วสากลโลกให้มาอยู่รวมกัน แล้วดูสิ... นอกจากเมธีที่ยืนตัวโล่งอยู่คนเดียวแล้ว คนอื่นๆ ในกลุ่มเวลานี้เต็มไปด้วยภูติ ผี วิญญาณ เกาะหัวบ้าง ไหล่บ้าง ยั๊วเยี๊ยะอยู่เต็มไปหมด "ภารโรงจะปิดประตูโรงเรียนแล้วเว้ย เดี๋ยวก็ให้พี่เขาขังไว้บนตึกนี่ซะหรอก" คิดหงุดหงิดได้ก็หันไปด่ากลับไอ้คนชวน ทำคนเดือดร้อนแล้วยังจะมาชวนลงโลงอีก ร่างสูงเพรียวยกขาถีบเก้าอี้ที่เพื่อนนั่งเบาๆ ด้วยสีหน้ารำคาญใจอย่างสุดซึ้ง "โธ่... ไอ้นะ มิงไปขอต่อเวลาให้พวกกรูทีสิวะ เป็นประธานนักเรียนซะเปล่า อำนาจหน้าที่หัดใช้ในทางมิชอบหน่อยดิ" "เวรสิมิง กะแค่ประธานนักเรียนคงมีอำนาจล้นฟ้าได้ขนาดนั้นหรอกนะ" เถียงพลางยกขาถีบเก้าอี้อีกครั้งจนเก้าอี้โคลงเคลง "พวกมิงไม่รู้หรือไงว่าเวลาเล่าเรื่องผี จิตที่นึกถึงผีมันจะทำให้ผีมารวมตัวกัน อย่างตอนนี้นะเว้ย วนเวียนอยู่ทั้งหน้า ทั้งหลัง ทั้งบนหัวกบาลพวกมิงเต็มไปหมดแล้ว" "ไอ้บ้ารัตนะ!! นายอย่าเที่ยวมาหลอกคนอื่นให้กลัวสิ!" ฟ้าใส เด็กสาวที่รวมกลุ่มอยู่ด้วยแว้ดขึ้น "จริงๆ คนยิ่งกลัวๆ อย่ามาหลอกกันสิวะ" เมธีรีบหนุนเด็กสาว "ไม่ได้หลอกเว้ย ไอ้เป้คืนนี้ถ้ามิงกลับไปแล้วปวดหัวกรูจะบอกให้ว่ามันขี่คอเกาะ กบาลมิงเป็นชัตเตอร์เลยล่ะ" "เฮ้ย!!" เพื่อนเป้เสียงหลง สองมือยกขึ้นคลำบนศีรษะตัวเองไปมา ไม่นับว่าระหว่างที่นั่งฟังเพื่อนเล่าเรื่องผีออกอรรถรสอยู่เมื่อกี้จู่ๆ ก็รู้สึก ปวดหัวขึ้นมาตงิดๆ แล้วล่ะก็นะ ไอ้การเอานิ้วชี้ตราหน้าทักอย่างอย่างมั่นอกมั่นใจ ของหัวหน้าห้องนี่แหล่ะสุดยอดสยอง ทำอย่างกับว่ามีผีมาเกาะหัวเขาอยู่จริงๆ อย่างนั้นแหล่ะ "ไอ้โป้ง มิงหนักไหล่ขวาอยู่ใช่ไหมล่ะ ที่เกาะไหล่มิงน่ะ ท้องแก่เลือดโชกเลยกรูจะบอกให้" "ไอ้นะ!! กรูหลอนนะมิง!!" ว่ากลับพลางใช้มือซ้ายบีบไหลตัวเอง จะว่าไปก็รู้สึกปวดๆ หนักๆ อยู่จริงๆ ด้วยแฮะ "ส่วนเธอนะฟ้า..." "พอๆๆๆๆ พอเลย!!" เพื่อนสาวเสียงห้าวโวยลั่น "กลับก็ได้ กลับเป็นพอใช่ไหม รู้ว่าคนขวัญอ่อนก็อย่ามาหลอกกันสิ" ว่าพลางเป่าดับเทียนไขบนโต๊ะหัวหน้าห้องแล้วลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋า นักเรียนที่โต๊ะของตน เพื่อนนักเรียนชายคนอื่นๆ เลยต้องรามือตามกันเป็นแถว "ขวัญอ่อน กลัวผีแล้วเสือกคุยเรื่องผีกันทำซากอะไรวะ" รัตนะบ่นกับตนเองเบาๆ ใบหน้าคมส่ายไปมาเชื่องช้าเหมือนอนาถใจกับเพื่อนฝูงนี้สุดๆ "มิงจะไปไหนต่อวะ" เมธีหันมาถามประธานนักเรียนที่กำลังเก็บหนังสือเรียนของตนลงกระเป๋า "ไปไหน? กรูก็กลับบ้านกรูสิ" รัตนะตอบเพื่อน ยังไม่วายจะเหล่สายตาเขม่นมองโต๊ะเรียนที่มีคราบน้ำตาเทียนเกรอะกรัง "ไอ้บ้านหลังนั้นน่ะนะ" เมธีถาม เขาไม่เคยเห็นบ้านหลังที่รัตนะเพิ่งจะย้ายเข้าไปอยู่ใหม่ แต่ก็พอจะสามารถจินตนาการสภาพอาถรรพณ์ได้อยู่รางๆ จากคำบ่นที่เพื่อนบรรยายให้เขาฟังว่ามันแทบจะไม่ต่างอะไรกับบ้านผีสิงที่เห็นในหนรังเลยแม้แต่น้อย ในบรรดานักเรียนทั้งหมดทั้งโรงเรียนนี้ เมธีเป็นเพื่อนที่รัตนะสนิทด้วยที่สุดมาตั้งแต่เด็กๆ เวลามีเรื่องหรือมีปัญหาอะไร คนขรึมๆ อย่างรัตนะจะเอ่ยปากบ่นหรือเล่าปัญหาให้ฟังก็กับเฉพาะแค่เมธีเพื่อนตายคนนี้เท่านั้น "ตอนนี้กรูมีบ้านที่ไหนให้กลับอีกล่ะ แถมวันนี้พ่อกับแม่ค้างที่โรงละคร ลูกแก้วอยู่บ้านคนเดียว กรูต้องรีบกลับก่อนจะมีผีที่ไหนโผล่มาลากน้องกรูไปกิน" รีบกลับ... ที่รัตนะกล่าวอ้างนั้น คือรีบกลับในเวลานี้ซึ่งเป็นเวลาหลังจากที่เขาไปช่วยอาจารย์ทำงานให้โรงเรียนจนกว่าจะเสร็จก็เย็นค่ำ เด็กหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดูเวลา เป็นเวลาทุ่มกว่าๆ ที่ประธานนักเรียนเพิ่งจะได้ฤกษ์รีบกลับบ้าน "งั้นมิงก็อยู่กับน้องสองคนดิ แถมในบ้านอย่างนั้น?" เมธีขมวดคิ้ว สรรพคุณของบ้านเท่าที่เพื่อนเคยเล่าให้ฟังช่างน่าสยดสยองใช่เล่น "เออเด่ะ พรุ่งนี้ถ้ากรูไม่มาโรงเรียนก็รู้ไว้ด้วยแล้วกันว่ากรูถูกบ้านนั่นแ_กไปแล้วเรียบร้อย" รัตนะบ่นพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างปลงๆ เมธีชะงักคำพูดเหมือนหยุดนิ่งคิด ว่าไปเขาก็อยากจะเห็นบ้านอาถรรพณ์ที่เพื่อนผู้ไม่กลัวผีบังเกิดความรู้สึกสยองขึ้นมาได้ เพราะผีภายในบ้านอยู่เหมือนกัน แต่เมธี... ถึงจะเป็นคนชอบฟังเรื่องผี ชอบเล่าเรื่องผีอะไรพวกนี้ก็เถอะ แต่เด็กหนุ่มก็ออกจะมั่นใจในตัวเองสุดๆ ว่าเขาเป็นคนกลัวผีอย่างแน่นอน ถึงจะชอบดูหนังผี ชอบฟังเรื่องผี แต่เรื่องมีประสบการณ์ตรงกับภูตผีนี่เห็นทีต้องขอตัวก่อน แต่จะว่าไป... นอกจากเรื่องถ่ายรูปติดวิญญาณแล้ว ตั้งแต่เกิดมาเขาไปเห็นผีตัวเป็นๆ เลยสักครั้ง ขนาดในสถานที่ที่ไอ้นะมองเห็นแล้วยืนยันว่ามีผีอยู่ตรงนั้นจริงๆ ชี้ให้ดูยังไงเขาก็ไม่มีพรสวรรค์จะมองเห็น หรือจริงๆ แล้วเขาจะเป็นคนเซนต์เสื่อมในเรื่องภูตผีหว่า ถ้าอย่างนั้น... น้ำหน้าอย่างเขาต่อให้ไปเยือนถึงบ้านหลังสยองของไอ้นะเขาก็คงไม่มีทางซวยได้เจอผีหรอกล่ะมั้ง ไหนๆ คืนนี้ไอ้นะมันก็ต้องเฝ้าบ้านหลังสยองอยู่กับน้องมันแค่สองคน เขาเองก็อยากจะเห็นบ้านหลอนๆ นั่นด้วยตาตัวเองสักครั้ง ติดกล้องไปถ่ายอะไรๆ ภายในบ้านก็คงจะมันส์ดีอยู่ เผื่อจะได้รูปติดวิญญาณเอามาหลอกคนอื่นได้บ้าง คิดสรุปกับตัวเองเสร็จสรรพก็กลับตบผลั่กเข้ากลางหลังของเพื่อนร่างสูงเพรียว เด็กหนุ่มผิวคล้ำถอนหายใจยาวเหยียดออกมาตามเพื่อน ทำท่าเข้าอกเข้าใจราวกับตนเป็นผู้รับเคราะห์ร่วมอยู่ในชะตากรรมเดียวกัน "งั้นคืนนี้กรูไปค้างบ้านมิงด้วยแล้วกัน" ปล.ยืนยันว่าคอมพิวเตอร์ติ๊งต๊องเพราะตอนนี้อยู่ที่ร้านเน็ต สังเกตได้จากการที่ไม่มีภาพ line ที่เป็นเลือดหยดติ๊งๆ  ภาพนั้นมันอยู่ในคอมพ์ที่บ้านง่ะ Y_Y แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 52 15:05:57 จากคุณ : Lady_Ren - [ 2 มิ.ย. 52 15:01:04 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ชักชอบเมธีนะเนี่ย เขียนได้ทีละน้อยก็ไม่เป็นไรครับ ผมก็เขียนได้วันละจิ๊ดเดียวเอง บางวันได้สามหน้า บางวันได้หน้าเดียว บางวันแย่หน่อย ไม่ได้เลยซักหน้า  แต่เวลาลง ก็รวมให้ได้หลายๆ หน้าก่อนครับ แล้วค่อยลง ไม่งั้นคนอ่านก็จะขาดช่วงด้วย กระทู้คนอื่นก็ตกเร็วด้วยครับ แนะอีกเรื่อง ถ้าใช้เน็ตที่ร้าน ไม่มีรูปเลือดหยด ไปเซฟจากกระทู้เก่ามาส่งใหม่ก็ได้ครับ แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 52 10:24:07 จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 4 มิ.ย. 52 09:52:14 ]

ความคิดเห็นที่ 8 นายเมธีจะโดนงาบ ป่าวเนี่ย จากคุณ : หมูน้อยห้อยหัว - [ 4 มิ.ย. 52 11:13:37 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ความคิดเห็นที่ 7 // อ๊ะ...!! ทำไมเราถึงคิดไม่ถึงได้เนี่ย o_O!! ไม่ได้ประชดนะคะ คิดไม่ถึงจริงๆ เรื่อง Save หยดเลือดเนี่ย ^_~' จากคุณ : Lady_Ren - [ 4 มิ.ย. 52 22:42:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เอ่อ.......... ที่บอกว่า ต้องรีบกลับไปหาหนูลูกแก้วก่อนที่จะถูกผีจับกินนี่.. ตรงตัว ตามนั้น ไม่ได้ประชดเลยนี่นา ^^a จากคุณ : หนมจีน - [ 10 มิ.ย. 52 11:52:47 A:58.34.239.159 X: TicketID:063710 ]