๏ ความรู้สึกนึกแปลกแทรกซึมทั่ว
คล้ายไม่เจียมเตรียมตัวหัวใจฉัน
หลงอุปมาว่าจริงสิ่งอัศจรรย์
เปล่าเพ้อฝันใช่ไหมใครตอบที
เพราะบางช่วงดวงจิตแอบคิดถึง
เผลอซาบซึ้งเพลิดเพลินเกินวิถี
บทกลอนเขาเขียนให้ด้วยไมตรี
ปรากฏที่จดหมายหลากหลายงาน
ไร้ตัวตนแต่ทว่าตราตรึงจิต
เขาคือมิตรแตกต่างคนทางผ่าน
ผู้ร่ายเรียงร่วมร่างสร้างตำนาน
คิดคำขาน.. "มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า"
เนิ่นนานแล้วแน่วใจไม่เสื่อมสูญ
ซ้ำเพิ่มพูนพฤติกรรมอันล้ำค่า
อีกรสเรื่องเบื้องหลังบางครั้งครา
ใช้สมญานามแฝงเขียนแต่งเติม
เคยคิดเป็นเช่นเพื่อนกลับเลื่อนใกล้
ความวางใจผูกพันนับวันเพิ่ม
คล้ายกระแสแปรไปไม่เหมือนเดิม
ฉันเคลิบเคลิ้มเผลอไผลไม่รู้ตัว
โดยลำพังพลั้งละเมอพร่ำเพ้อหา
หว่านวาจาเขียนกลอนอ้อนคนทั่ว
แท้หนึ่งเดียวเหนี่ยวจิตคิดพันพัว
ฉันแหย่ยั่วคนอื่นอย่างฝืนใจ
เขา ฤๅ ทราบซาบซึ้งถึงดวงจิต
ว่า..ฉันคิดชอบกลกับคนไหน ?
เขาซึ่งปราศหลักแหล่งนามแฝงใด
เว้นช่องว่างห่างไกลไร้ร่องรอย ๚ะ๛
บางคนอาจจะยังไม่คุ้นกับประโยค "มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า"
บางคนอาจจะคุ้นชินแล้ว
และทุกคราเมื่อเห็นประโยคนี้ ก็จะทำให้นึกถึงบางใคร
บางใครสักคนที่มีความหมายเช่นนั้น บางใครสักคนที่คู่ควรกับนิยามนี้
ข้าพเจ้าก็เช่นกัน
ทุกคราวครั้งที่เขียนถึงประโยคนี้ ข้าพเจ้าก็คิดถึงบางใคร
บางใครที่มากไมตรีและมีสัมพันธ์ที่ดีต่อข้าพเจ้าเสมอมา
บางใครที่ข้าพเจ้าอาจหาญเขียนกลอนชุดนี้ให้ ด้วยความตั้งใจ
ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่กลอนแกงเขียวหวานก็ตาม
ที่จริงแล้ว มันคือความสุขนะ
ที่ได้ทำบางสิ่งให้กับบางใคร .. คนพิเศษของข้าพเจ้า
มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 52 15:07:27
ฉันหลงรักบางใคร .. ผู้ซึ่งไร้ร่องรอยบนโลกจริง อัลมิตรา
