ความคิดเห็นที่ 4
หวัดดีครับ 'จานไซ, พี่เจียวต้าย, คุณอศิธารา
เข้าไตรมาสสามแล้วครับ งานการทวีความยุ่งเหยิงมากยิ่งขึ้น ต้องเร่งรัดการ
ใช้จ่ายงบประมาณและประเมินผลการปฏิบัติงาน ว่าใกล้เคียงเป้าหมายที่
กำหนดไว้แล้วหรือไม่ ถ้าไม่-ทำอย่างไรจึงจะให้บรรลุ ผมดันอยู่ฝ่าย
ยุทธศาสตร์ฯเสียด้วย เลยโดนเต็ม ๆ ฮิ ๆ
ง่า-เรื่องข้างบนมันเกี่ยวกับอุดมการณ์วัยหนุ่ม ที่ผมยังคงกำชับกำชาตัวเองไว้
ไม่ให้มันบกพร่องสูญหายไปในตอนวัยแก่ ทุกอาชีพล้วนมีเส้นทางของตัว
เอง เพียงแต่คนที่เข้าสู่อาชีพนั้น ๆ จะมีแนวคิดในทางที่จะปฏิบัติตัวอย่างไร
ทหาร-ปกป้องประเทศชาติ, ตำรวจ-พิทักษ์สันติราษฎร์, ครู-สอนหนังสือ,
สื่อมวลชน-ตีแผ่ข้อเท็จจริงของสังคม, แพทย์-เยียวยารักษาชีวิตคน ฯลฯ
และข้าราชการต้องรับใช้ประชาชน ผมว่าทุกสายงานล้วนมีช่องว่างรอยโหว่
อุดมการณ์ที่ดีจะไปอุดช่องว่างนั้น ๆ
'จานไซ..ฮ่า ๆ (ขอเรียกงี้นา), พี่เจียวต้าย คงจะสบายดีนะครับ และ แหะ ๆ
หวัดดีครับคุณอศิธารา (มีมะพร้าวนี่ คนชายทะเลมังหว่า) เขียนอะไรตาม
อารมณ์ต่อนะครับ ตอนนี้ที่จันทบุรีเข้าหน้าผลไม้ สามแยก 'ปากแซง' รอย
ต่อระหว่างอำเภอเมือง-มะขาม เป็นจุดขายที่คึกคักอีกที่หนึ่ง ที่รถมักจะติด
ตุงนังตอนบ่ายแก่ ๆ ราวสี่โมงเย็นเป็นต้นไป
๏ หน้าลูกไม้เมืองจันท์ทุกวันบ่าย
ปากแซงตายรถติดขั้นจิตหงอย
กว่ากระดืบคืบกระดิบขมิบคอย
เจ็บท้องน้อยปวดหน่วงเหมือนป่วงกิน
๏ โอ้อนาถวาสนานิจจาเอ๋ย
กระไรเลยเกาะกันเป็นวัลย์ถวิน
ป่านฉะนี้น้องเจ้าคงเศร้าจินต์
ด้วยพี่หมิ่นเหม่คืนพระนคร
๏ แค้นพญาวานิชคิดไม่สร่าง
ดันจอดรถซื้อข้างถนนขนอน
ที่เขาจัดถนัดไว้ ส.ไม่จร
จำจะร่ายบทกลอนเข้ากัดเอ็ง
๏ จึงโอมอ่านพระคาถามหาละลาย
จงพ่อค้าปัญญาควายแล้วกลายเอ๋ง
กระเป๋าฉีกปลีกส่งขั้นงงเซ็ง
แต่ละเข่งทุกขนาดปล่อยบาทนอง
๏ แล้วจะไปแห่งไหนก็ไปเถิด
เมาไม่ขับกลับประเสริฐไม่เกิดจ๋อง
ขายให้หมดขายให้ม่วนอ้วนท้วนทอง
ราคาท่องไม่กดถ่วง..เพี้ยงพ้วงเอย!
๏ หน้าลูกไม้เมืองจันท์หวานมันเหาะ
เกลื่อนด้วยเงาะทุเรียนหลายเกวียนเผย
ว่าเมืองไทยทั้งประเทศเกษตรเกย
การจะเงยต้องไม่หงอพ่อค้ามัน ๚ะ๛
จากคุณ :
ราม ลิขิต
- [
8 มิ.ย. 52 01:48:30
A:118.172.240.228 X: TicketID:150092
]
|
|
|
