ความคิดเห็นที่ 1 มองความเหงา เศร้าไป ในดวงจิต เฝ้าครุ่นคิด คำนึง ถึงความหลัง ใจอ่อนล้า สิ้นแสง แรงกำลัง คนคอยข้าง เคียงกาย นั้นไม่มี สายลมพัด แผ่วพลิ้ว ปลิวไสว แต่ในใจ ทุกข์ยาก อยากหน่ายหนี ไกล้ค่ำคืน สิ้นแสง แรงสุรีย์ ก็ยังมี ดวงดาว พรั่งพราวพราย อยากจะเป็น ดั่งหมู่ดาว สกาวฟ้า กลางนภา ไม่พราก จากไปไหน อยากจะเป็น ดั่งแสงทอง ผ่องอำไพ แต่เป็นได้ แค่หิ่งห้อย ลอยตามลม โอ้ชีวิต หิ่งห้อย ตัวน้อยนี้ ไม่อยากมี สิ่งใด ให้ขื่นขม อยู่ใต้ต้น ลำภู รอคู่ชม คงจะสม สุขใจ ได้สักวัน ................................ เอามาจาก blog ตัวเองครับ..ไม่ทราบว่าจะเศร้าพอมั๊ย.. จากคุณ : cenyou - [ 12 มิ.ย. 52 13:16:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ... จากคุณ : ศาลายา - [ 13 มิ.ย. 52 21:37:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ลูกเอ๋ย เจ้าไม่เคย รู้รสร้าย เมื่อความรัก กลับกลาย แล้วหน่ายหนี อันเจ็บปวด ยวดยิ่ง ทุกสิ่งมี ไม่เท่าที่ เจ็บช้ำ ระกำรัก ฯ                   สุนทรภู่ ดังนี้ ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 18 มิ.ย. 52 04:37:41 ]