ความคิดเห็นที่ 1 วาดตะวันซื้อบาร์บีคิวเนื้อฉีกเป็นชิ้นยาวๆ จานใหญ่ มีถั่วอบและข้าวโพดต้มใส่มาในจานใบเดียวกันจนเพียบ อีกมือถือแก้วโฟมใบใหญ่บรรจุชาเย็น มองหาที่นั่งก็เห็นโต๊ะว่างที่เต็นท์หน้าเวที มุมนี้เหมาะ มองตรงไปเบื้องหน้าเห็นเด็กเล็กๆ กำลังเต้นคล็อก***อยู่บนเวทีได้ชัดเจนโดยไม่มีอะไรบัง คงเป็นเด็กอนุบาลเพราะแต่ละคนยังเล็กมาก แต่ละคนสวมกระโปรงสีชมพูสดใส มีชั้นในสีขาวฟูฟ่อง เสียงรองเท้าส้นไม้กระทบพื้นกันคนละทีสองที ฟังดูไม่ค่อยสามัคคีและไม่ค่อยเป็นจังหวะจะโคนสักเท่าไรนัก จึงเรียกเสียงหัวเราะจากผู้ชมซึ่งส่วนใหญ่เป็นพ่อแม่และญาติพี่น้องได้เป็นระยะๆ มัวแต่เพลิดเพลินกับการแสดงบนเวที ให้ต้องสะดุ้งจนสุดตัวเมื่อมีเสียงห้าวๆ ดังขึ้นอย่างกะทันหัน ใกล้เสียจนผิดปกติ “มีใครนั่งที่เก้าอี้ตัวนี้หรือเปล่า” พอหันไปดู เห็นผู้ชายแต่งตัวดียืนอยู่ข้างๆ เยื้องไปด้านหลัง ในมือมีบาร์บีคิวใส่มาในกล่องโฟม เขาโน้มตัวมาข้างหน้านิดหนึ่ง สุ้มเสียงที่พูดด้วยฟังดูสุภาพ หากวาดตะวันก็ยังไม่วายกระอักกระอ่วน โต๊ะยาวตัวนี้มีเก้าอี้เรียงรายอยู่โดยรอบ นับได้ไม่ต่ำกว่าสิบตัว ทั้งโต๊ะเวลานี้มีเธอนั่งอยู่คนเดียว และทั้งๆ ที่มีโต๊ะลักษณะเดียวกันตัวอื่นอีกถึงสี่ตัว แต่ละตัวมีคนนั่งรับประทานอาหารกันอยู่เพียงไม่กี่คน ทำไมเขาจะต้องเจาะจงมานั่งข้างๆ เธอด้วย จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 15 มิ.ย. 52 09:57:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แต่จะเลี่ยงได้อย่างไร จะบอกให้ไปนั่งที่อื่นก็น่าเกลียดเกินไป ดูท่าทางเขาก็เรียบร้อยดี จึงต้องฝืนใจอนุญาต “ไม่มีใครนั่งหรอกค่ะ เชิญตามสบาย” โล่งอกเมื่อเขาไม่ได้นั่งบนเก้าอี้ตัวข้างๆ เธอเสียทีเดียว แต่ถัดไปอีกตัว พอกลับไปสนใจเด็กๆ บนเวที เขาก็ชวนคุย “ผมมีหลานอยู่คน” “คะ?” “ผมมีหลานสาวอยู่คน” เขาย้ำประโยคเดิมอีกครั้ง มือใหญ่ๆ ที่ถือส้อมพลาสติกคันเล็กนิดเดียวกระตุกไปทางเวทีนิดหนึ่ง “อายุประมาณเท่านั้นแหละ” “หรือคะ” “ชื่อเทรซี่” “ชื่อหลานหรือคะ” เขาผงกศีรษะ ใช้ส้อมเขี่ยหมูฉีกเป็นชิ้นๆ มีซ้อสบาร์บีคิวราดเสียชุ่มโชก “คุณมาจากไหน จีนหรือเปล่า” ยังมีเรื่องให้ถามต่อ “ไม่ใช่ค่ะ ฉันมาจากประเทศไทย” “ประเทศไทย?” คิ้วหนาสีน้ำตาลขมวดเข้าหากัน สีหน้าครุ่นคิด “อยู่ใกล้ประเทศจีน?” จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 15 มิ.ย. 52 10:00:11 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “ก็ใกล้พอสมควรค่ะ สมัยสงครามโลกเคยมีคนเดินจากตอนเหนือของประเทศไทยไปประเทศจีนแล้วด้วย” เขาผงกศีรษะอีกครั้ง หันกลับไปทางเวที และเธอก็พอจะหายใจคล่องขึ้น ใช่ว่าเธอเป็นคนหวาดระแวงไปเสียหมด แต่ผู้ชายคนนี้ให้ความรู้สึกไม่น่าไว้ใจ จะเป็นเพราะอะไรก็ยากจะอธิบาย รูปร่างหน้าตาเขาก็ดูเป็นปกติดี ไม่มีอะไรโดดเด่น ไม่มีอะไรน่าระแวง ถ้าเดินสวนกันกลางถนนที่ไหนสักแห่ง เธอคงไม่ให้ความสนใจด้วยซ้ำ คงเป็นอากัปกิริยาของเขา แม้ภายนอกจะดูสงบ แต่มีอะไรบางอย่างที่ให้ความรู้สึกว่าเขาระมัดระวังตัวจนเกินพอดี นัยน์ตาสีน้ำตาลฝังอยู่ลึกใต้คิ้วหนาดูล่อกแล่กอย่างไรชอบกล จบการแสดงของเด็กๆ ชุดชุลมุนนั้นแล้วก็ถึงรายการแสดงของเด็กโตขึ้นมาอีกระดับชั้นหนึ่ง ช่วงเวลาที่เด็กกลุ่มนั้นขึ้นไปจัดแถวบนเวที วาดตะวันสังเกตเห็นจากหางตาว่าผู้ชายคนข้างๆ หันมองเธอบ่อยครั้ง อาจพยายามชวนคุยอีก แต่เธอก็ไม่สนใจ รีบๆ กิน รีบๆ อิ่ม จะได้ไปจากเต็นท์นี้เสียที จนมีเสียงฟ้าคำรามมาแต่ไกล และเขาก็เปรยขึ้นลอยๆ เหมือนไม่เจาะจงว่าพูดกับใคร “ฝนคงจะตก พยากรณ์อากาศว่าคืนนี้ฝนจะตก” นั่นเป็นเรื่องซึ่งวาดตะวันไม่รู้เลย ไม่เคยสนใจติดตามพยากรณ์อากาศเลยด้วยซ้ำ ถ้าฝนจะตกจริงๆ คงต้องรีบกลับบ้านพัก ขนาดฝนไม่ตก เวลาที่ขับรถขึ้นบนเขาเมื่อมืดแล้วยังน่ากลัวได้ขนาดนั้น ถ้ายิ่งฝนตกประกอบด้วย คงยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ วันนี้คงเดินดูอะไรไม่ได้มากเพราะระยะนี้มืดเร็วเสียด้วย คงต้องมาใหม่พรุ่งนี้ บัตรซึ่งเธอซื้อเมื่อครู่ใช้เข้ามาในบริเวณงานได้ทั้งสองวัน จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 15 มิ.ย. 52 10:01:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ฝนตกเมื่อเริ่มมืดพอดี สายฝนกระหน่ำลงมาเหมือนม่านหนา สะท้อนแสงไฟที่ส่องเป็นลำทางตอนหน้าของรถดูพร่างพราว กระจกฝ้ามัวยิ่งทำให้มองเห็นถนนแคบๆ สายนั้นได้ลำบาก เงาไม้ทอดลงมาจากข้างทางที่สูงชันขึ้นไปเบื้องบนนั้นดูคุกคาม ยิ่งเมื่อทั่วบริเวณมืดสนิทแล้วอย่างนี้ รถเคลื่อนไปได้อย่างเชื่องช้า ดีที่ยังเป็นรถใหม่ เครื่องยนต์ดีและยางรถก็เกาะถนนได้ดีเยี่ยม เธอหมดห่วงได้ในเรื่องนั้น หากก็วางใจอยู่ได้ไม่นาน อยู่ดีๆ รถกระตุก วาดตะวันใจหายวูบ เครื่องยนต์ใหม่ไม่น่าจะมีปัญหาลักษณะนี้ อาจไม่มีอะไรก็ได้ เครื่องยนต์อาจชื้น พยายามปลอบใจตัวเองว่าอย่างนั้นทั้งๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับรถยนต์เลยสักอย่างเดียว แค่ขับเป็นเท่านั้นเอง ประคับประคองรถต่อไปด้วยใจที่เต้นระทึก บ้านพักอยู่อีกไม่ไกล ภาวนาว่าอย่างไรก็ขอให้ถึงก่อนเถอะ ถึงแล้วทีนี้รถจะเป็นอย่างไรก็ไม่สนใจในเมื่อโทรศัพท์ตามช่างขึ้นมาดูให้ได้ รถกระตุกอีกครั้ง แล้วเครื่องยนต์ดับลงเฉยๆ อย่างนั้นเอง ลองสตาร์ตดูกี่ครั้งๆ ก็ไม่มีเสียงใดๆ ให้ได้ยิน ถ้ามีเสียงอะไรบ้างพอให้อุ่นใจก็ดีหรอก อย่างน้อยก็ยังให้รู้สึกว่ามันไม่ได้ตายสนิท แต่นี่กลับเงียบกริบเลยทีเดียว แพทย์สาวลดมือจากพวงมาลัยรถ สูดลมหายใจเข้ายาวๆ สองสามครั้ง สงบสติอารมณ์อยู่ครู่หนึ่ง บอกตัวเองว่าต้องสงบ เวลาที่ใจร้อนหรือหวาดกลัวจนผวา เธอมักคิดอะไรไม่ออก ทำอะไรก็จะผิดไปหมด หันมองไปทางด้านหลังของรถ ได้แต่หวังว่าจะไม่มีรถขึ้นมาถึงที่นี่ในเวลาแบบนี้ ทั้งมืดและทั้งฝนก็ตกหนัก รถของเธอจอดขวางอยู่บนทางเดินรถฝั่งนี้พอดี ฝั่งตรงข้ามคงไม่เป็นไร จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 15 มิ.ย. 52 10:01:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตัดสินใจไม่ถูกในทันทีว่าควรทำอย่างไรต่อไป แต่จะนั่งอยู่ในรถทั้งคืนคงไม่ไหวแน่ เครื่องทำความร้อนในรถหยุดทำงานไปด้วยเมื่อรถตาย อากาศเริ่มเย็นลงอย่างรวดเร็ว ทั้งเย็นและทั้งชื้น ลองดึงมือถือจากกระเป๋าขึ้นหาสัญญาณ หากก็ไม่ได้ผล เครือข่ายสัญญาณโทรศัพท์ที่เธอใช้มาไม่ถึงบริเวณนี้ ไม่มีสัญญาณแม้แต่จากเครือข่ายใหญ่อย่างเอทีแอนด์ที**** น่าจะคิดได้แต่แรกแล้วถึงปัญหานี้ ฝนไม่มีท่าว่าจะซาลงแม้แต่น้อย อากาศภายในรถก็เย็นลงเรื่อยๆ เธอต้องเร่งตัดสินใจ จะนั่งคอยให้มีอะไรเกิดขึ้นเองคงไม่ได้เรื่องแน่ จะเข็นรถให้ออกนอกทางก็คงยาก ช่วงนี้เป็นทางโค้งขึ้นสูง ถ้าจะเข็นก็ต้องมีคนคอยควบคุมพวงมาลัยเพื่อเหหัวรถให้วนขึ้นตามแนวถนน เธอทำทั้งสองอย่างพร้อมกันไม่ได้แน่ ตอนนี้ไฟหน้าหม้อรถยังส่องสว่างอยู่ แต่จะสว่างอยู่แบบนี้อีกไม่กี่นาทีก็จะดับไปเองโดยอัตโนมัติ เธอต้องทำอะไรสักอย่าง และต้องทำอย่างรวดเร็วด้วย ทางเดียวที่มีคือยอมเปียกแล้วลงจากรถ เดินเท้าต่อขึ้นไปที่บ้านพักเพื่อโทรศัพท์ตามใครสักคนมาจัดการเรื่องรถให้ วาดตะวันเปิดสัญญาณไฟฉุกเฉินทิ้งไว้ ค้นช่องเก็บของหน้ารถ ได้ไฟฉายกระบอกเล็กๆ มากระบอกหนึ่ง รวบกระเป๋าสะพาย รูดซิบเสื้อกันหนาวซึ่งในเวลานี้ให้ความรู้สึกเหมือนจะบางลงทุกที แล้วเปิดประตูรถ ฝนสาดซัดเข้ามาภายในเมื่อเธอตัดสินใจก้าวลง จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 15 มิ.ย. 52 10:03:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คิดถึงเพื่อนสนิทสมัยเป็นนักศึกษาแพทย์ หล่อนคนนั้นชื่ออนิตา ได้ทุนเรียนแพทย์มาจากอินเดีย เวลาที่ไปไหนมาไหน อนิตามีร่มพับได้คันหนึ่งติดตัวไปด้วยทุกครั้ง เธอเคยถามว่าเอาร่มไปทำไมทั้งๆ ที่บางวันมีแดดจัดจ้า หล่อนบอกว่าเมืองที่อยู่ในอินเดียนั้นอยู่ใกล้เส้นศูนย์สูตร มีฝนตกเป็นประจำ ตกได้ตกดีทุกฤดู ผู้คนที่นั่นเวลาออกจากบ้านจึงคุ้นเคยกับการมีร่มติดไปด้วย หล่อนเติบโตมาแบบนั้น จึงให้รู้สึกว่าอะไรอย่างหนึ่งขาดหายไปถ้าออกจากหอพักไปไหนแล้วไม่มีร่มซุกกระเป๋าไปด้วย มาถึงเวลานี้ ไม่มีอะไรที่วาดตะวันคิดถึงมากกว่าร่มใหญ่ๆ สักคัน หรืออย่างน้อยก็เสื้อกันฝนสักตัวก็ยังดี สัญญากับตัวเองว่าต่อแต่นี้ไปก่อนออกจากที่พัก ไม่ว่าจะเป็นเวลาไหน ไม่ว่าอากาศจะดีเพียงใด เธอจะตรวจสอบพยากรณ์อากาศสำหรับวันนั้นเสียก่อนทุกครั้ง ที่จริงก็เคยบอกตัวเองให้ทำอย่างนั้น ให้ตรวจดูพยากรณ์อากาศจนเป็นนิสัยอย่างคนประเทศนี้ แต่ก็ไม่เคยทำได้เสียที ฝนเม็ดใหญ่ๆ ตกต้องหลังคารถ ส่งละอองกระเซ็นไปรอบด้าน และวาดตะวันก็เห็นอีกปัญหา น้ำไหลบ่าผ่านซอกหินและแนวไม้จากเบื้องสูงลงมาเป็นสาย กระแสน้ำนั้นไหลผ่านถนนลงสู่บริเวณต่ำกว่าเร็วขึ้นทุกที แน่ใจว่าถ้าฝนยังคงตกหนักแบบนี้ไปเรื่อยๆ อาจมีบางตอนที่ทางขาด และเวลานี้เธอต้องขึ้นไปให้ถึงบ้านพักโดยเร็วที่สุด หน้าก้มต่ำลงดูพื้นถนนเพื่อหลบสายฝนที่กระหน่ำหนักจนลืมตาแทบไม่ขึ้น ทางที่ชันขึ้นสูงประกอบกับแรงน้ำบ่าลงมาจากที่สูง ไหลผ่านถนนลงสู่เบื้องต่ำลงไปอีกนั้นทำให้แต่ละก้าวเดินไม่ง่ายนัก ลมพายุวู่หวิวผ่านยอดไม้สูง ฟังดูเหมือนเสียงกรีดร้อง วาดตะวันห่อตัว มือซ้ายซุกกระเป๋าเสื้อกันหนาว มือขวากดเปิดไฟฉาย จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 15 มิ.ย. 52 10:03:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไฟหน้ารถดับไปแล้ว รอบด้านมืดขึ้นทันควัน มีเหลืออยู่ก็เพียงแสงจากไฟฉายส่องเป็นลำเล็กๆ ลงบนพื้นถนน เธอมองกลับไปข้างหลัง เห็นตัวถังรถดูเป็นมันเลื่อมอยู่กลางสายฝนและความมืดมิด มีแสงสีแดงกระพริบวาบเป็นระยะจากดวงไฟฉุกเฉินทางด้านหลังและด้านข้างของตัวถัง หวังว่าจะไม่มีใครขับรถไม่ดูตาม้าตาเรือขึ้นมาแล้วชนเข้า นั่นต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาแน่ๆ หันกลับมาแล้วเดินดุ่มต่อไปข้างหน้า แจ็กเกตขนแกะเวลานี้เปียกจนโชก กางเกงยีนตัวหนาอุ้มน้ำ ทำให้ก้าวขาแต่ละครั้งยากลำบากขึ้นทุกที ใจนำหน้าสองเท้าไปอยู่ที่ความอบอุ่นในบ้านพักเสียนานแล้ว เงยหน้าขึ้นเบื้องบนเมื่อได้ยินเสียงสวบสาบของไม้ระบัดใบตามด้วยกิ่งหักโค่น กิ่งไม้ซึ่งอุ้มน้ำไว้มากหักตกลงมาติดคาอยู่กับไม้พุ่มข้างทาง แสงไฟสว่างจ้าขึ้นพร้อมๆ กับเสียงแตรรถ หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว รีบหลบเข้าข้างทางตามสัญชาตญาณ แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเมื่อเห็นรถสีทึมๆ สะท้อนแสงไฟและสายฝนดูเป็นมันในความมืด รถคันนั้นชะลอมาหยุดอีกฝั่งถนน ความมืดทำให้มองผ่านกระจกหน้าต่างรถเข้าไปไม่เห็นภายใน เธอถอยห่างออกมาอีกนิดเพื่อดูท่าที แต่พอเท้าย่ำลงบนพื้นหญ้าข้างทางแล้วรู้สึกว่ารองเท้าจมลงไปในดินโชกน้ำ ก็รีบกลับขึ้นมาบนถนนตามเดิม กระจกด้านข้างผู้โดยสารเลื่อนลง มีเสียงร้องถามแข่งกับเสียงฝนออกมา “รถเสียหรือ” เป็นเสียงของผู้ชาย เสียงนั้นฟังดูคุ้นหู แต่ยังไม่แน่ใจในทันทีว่าเคยได้ยินที่ไหน จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 15 มิ.ย. 52 10:04:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แพทย์สาวก้าวมาข้างหน้าอีกสองก้าวเพื่อให้แน่ใจว่าเขาได้ยินคำตอบ “ค่ะ คุณช่วยไปส่งที่บ้านได้ไหมคะ อยู่ใกล้ๆ นี่เอง” นิ้วชี้ไปข้างหน้า พยายามมองเข้าไปภายในรถเพื่อให้เห็นหน้าตาคนขับ แต่ภายในนั้นมืดสนิท ไม่เห็นอะไรเลยสักอย่าง จะฉายไฟเข้าไปก็เกรงใจ ดูเหมือนฝ่ายนั้นจะลังเลอยู่ครู่หนึ่ง กระจกรถถูกเลื่อนขึ้นปิดกลับดังเดิม วาดตะวันใจหายเมื่อเห็นรถเคลื่อนเชื่องช้าต่อไปข้างหน้า แต่แล้วก็ถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อเขาชะลอเข้าจอดข้างทาง รีบวิ่งเข้าไปหาด้วยกลัวว่าเขาจะหนีไปไหนเสีย แน่ใจว่าผู้ชายคนนี้ไม่น่ากลัว คนร้ายย่อมไม่ลังเลที่จะทำอะไรเมื่อเห็นผู้หญิงมาเดินอยู่มืดๆ คนเดียวในคืนฝนตกแบบนี้ ตอนนี้เพียงแค่รู้ว่ามีใครอีกคนอยู่แถวนี้ด้วยก็ให้อุ่นใจเพียงพอแล้ว หน้าต่างด้านผู้โดยสารเลื่อนลงอีกครั้ง และมีเสียงร้องบอกออกมา “เข้ามาสิ” ไม่รอช้า แพทย์สาวเปิดประตูแล้วแทรกตัวเข้าไปนั่ง ปิดไฟฉายสอดลงในกระเป๋าสะพาย พึมพำคำขอบคุณเบาๆ แม้ภายในรถจะมืด แต่ก็อุ่นกว่าข้างนอกมาก เพียงแค่นี้ก็เหมือนสวรรค์แล้ว รถเคลื่อนออกจากที่จอดไปข้างหน้าอย่างเงียบเชียบ ไม่มีการทักทายหรือพูดจากันแม้แต่คำเดียว จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 15 มิ.ย. 52 10:05:02 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นครู่เมื่อรู้สึกอึดอัดเต็มที หญิงสาวจึงชวนคุย “แย่จังนะคะ อยู่ดีๆ ฝนก็ตกแบบไม่รู้ตัวเลย” ชายตาดูก็เห็นแต่ซีกหน้าด้านข้างเป็นเงาดำๆ อยู่ในความมืด มีก็เพียงแสงเลือนรางจากหน้าปัดรถเท่านั้น นั่นไม่เพียงพอจะช่วยให้เห็นอะไรได้มากเท่าไหร่เลย ฝ่ายนั้นยังคงเงียบ เป็นความเงียบที่ไม่ต่างอะไรจากความกดอากาศที่ผิดปกติ จึงได้พยายามคลี่คลายบรรยากาศชวนอึดอัดนี้อีกครั้ง “บ้านคุณอยู่บนนี้หรือคะ” ยังคงมีแต่ความเงียบดังเดิม เธอจึงสงบปากสงบคำเสีย จนใกล้ถึงทางแยกจึงได้บอกให้รู้ “ถนนแยกไปทางซ้ายนั่นน่ะค่ะ” ชี้ไปในทิศทางที่บอกประกอบด้วย แต่แทนที่จะเลี้ยวข้ามฝั่งถนนไปทางนั้น เขากลับขับเรียบเรื่อยต่อไปในในทิศทางเดิม “ผ่านทางแยกไปบ้านที่ฉันพักแล้วล่ะค่ะ ขอฉันลงตรงนี้ก็ได้ค่ะ” ท่าจะไม่ดีเสียแล้วเมื่อรถยังคงเคลื่อนต่อไปเหมือนไม่รับรู้ว่ามีใครอีกคนนั่งอยู่ด้วย วาดตะวันลองร้องขออีกครั้ง “ขอฉันลงตรงนี้เถอะนะคะ รบกวนคุณมากแล้ว” แต่ก็ยังคงไม่มีการรับรู้อยู่เช่นเดิม ยิ่งห่างทางแยกเข้าบ้านพักออกมามากเท่าไร ใจของหญิงสาวก็ฝ่อลงเร็วขึ้นเท่านั้น เสียงที่ร้องขอคราวนี้จึงแข็งขึ้น “ขอฉันลงตรงนี้เถอะค่ะ” รถเคลื่อนเชื่องช้าเพราะสภาพถนนและเพราะฝนไม่มีทีท่าว่าจะซาลง เธอแน่ใจถึงความไม่ชอบมาพากล แน่ใจว่าต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่จะไปไกลกว่านี้ ดึงสายกระเป๋าสะพายมากุมไว้แน่นด้วยมือซ้าย มือขวายึดเบาะนั่งเอาไว้ ชายตาดูประตูรถเพื่อหาจังหวะ พอรถชะลอช้าลงอีกเพราะกำลังเลี้ยวหักมุม เธอผลักประตูออกกว้างแล้วกระโดดลง ไม่สนใจเสียงสบถจากคนขับ เป็นไรก็เป็นกัน คนเราเกิดครั้งเดียวตายครั้งเดียว จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 15 มิ.ย. 52 10:05:38 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สะโพกและลำตัวด้านขวากระแทกลงบนพื้นดินแฉะๆ น้ำซึ่งขังอยู่บริเวณนั้นแตกกระจาย หญิงสาวไม่ห่วงว่าสีข้างจะเคล็ดขัดยอกอย่างไร ใช้แขนยันตัวขึ้นได้ก็หลับหูหลับตาออกวิ่งพร้อมๆ กับมีเสียงเบรกรถทางเบื้องหลัง เธอล้มลุกคลุกคลานไปตลอดทาง แต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือจากกระเป๋า กุญแจบ้านอยู่ในนี้ และบ้านก็อยู่ใกล้แค่นี้เอง เข้าบ้านได้ก็คงปลอดภัย พยายามคิดเช่นนั้น สะดุดขาตัวเองแล้วเสียหลัก ดีที่ใช้มือยันพื้นถนนไว้ทัน จึงไม่ถึงกับล้ม พยุงตัวจนตั้งหลักได้ก็ออกวิ่งต่อ ฝนซึ่งสาดใส่ใบหน้า ประกอบกับความมืดทำให้มองอะไรแทบไม่เห็นเลย มะงุมะงาหราไปได้ไม่ไกลเมื่อเหยียบอะไรบางอย่างเข้า สิ่งนั้นลื่น ทำให้ถลาไปข้างหน้า แล้วล้มลงอีกครั้ง กระเป๋าหลุดจากมือ วาดตะวันควานมือเปะปะไปบนพื้น ถ้าไม่มีกุญแจก็เข้าบ้านไม่ได้ และถ้าเข้าบ้านไม่ได้ ถึงหนีพ้นก็ไม่มีประโยชน์อะไร กระเป๋ากระเด็นไปไม่ไกล พอคว้ามาได้เธอพยุงตัวลุกยืนแล้วออกวิ่งต่อ แต่แรงกระแทกจากด้านหลังส่งให้เสียหลักไปข้างหน้าอีกครั้ง แล้วล้มลงทั้งตัวเพราะไม่ทันได้ตั้งหลัก คางกระแทกลงบนพื้นถนน ตามด้วยแขนขวาและหน้าอก เสี้ยววินาทีต่อมามือใหญ่ๆ คว้าคอเสื้อกันหนาวทางด้านหลังแล้วกระชากอย่างไม่ปรานีปราศัย ปกเสื้อตัวในรัดลำคอตัดทางเดินของลมหายใจเข้าออก เธอสำลัก รู้สึกถึงอีกมือที่คว้าแขนแล้วลากกลับมาข้างหลัง ได้ยินเสียงสบถหยาบๆ คายๆ วาดตะวันดิ้นสุดฤทธิ์ ทั้งดิ้น ทั้งเตะ สองแขนป่ายเปะปะเมื่อถูกจับให้หันไปหาหมัดลุ่นๆ ที่กระแทกลงบนปากครึ่งจมูกครึ่ง ทั้งหน้าผงะหงายไปข้างหลัง หมัดเดียวนั้นทำเอามึนงง แขนขาอ่อนเปลี้ยไปพร้อมกัน เธอไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จนทั้งตัวถูกกระชากอีกครั้ง พยายามต่อสู้อีก และหลังมือสากๆ ก็ฟาดลงมาอย่างรุนแรงที่ข้างแก้ม แสงสว่างวาบปลาบเข้ามาในดวงตา หูอื้อจนไม่ได้ยินอะไรไปชั่วขณะ แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 52 11:31:36 จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 15 มิ.ย. 52 10:06:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แต่เธอก็ไม่ยอมหมดฤทธิ์ง่ายๆ อย่างดีก็แค่ตาย นิ้วมือทั้งสิบนิ้วเกร็งแล้วข่วนไปบนใบหน้าที่เห็นรางๆ ในความมืด ผลคือกำปั้นอัดอย่างหนักหน่วงเข้าที่ท้อง คราวนี้ร่างบอบบางทรุดฮวบลงกับพื้น ตาพร่าพราย สติวูบหายไปครู่หนึ่ง มีแสงอะไรบางอย่างสาดจ้าแทรกฝ่าความมืด ได้ยินเหมือนเสียงเครื่องยนต์ หรือเธอคิดไปเอง ในจิตสำนึกที่คงเหลืออยู่เพียงน้อยนิด มีความรู้สึกเหมือนถูกกระชาก แล้วทั้งร่างถูกเหวี่ยง จากนั้นก็เหมือนถูกกระแทกอย่างรุนแรง แล้วตกลงมาจากเบื้องสูง ไม่มีแรงประคับประคองตัวเองหรือต่อต้านอะไรอีกแล้ว ได้แต่ปล่อยให้ตัวเองถูกดึงถูกกระชาก อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด มารู้สึกตัวครึ่งๆ กลางๆ อีกทีก็ลงไปนอนอยู่กับพื้นเปียกๆ เย็นเฉียบจนร้าวเข้าไปในทรวงอก ได้ยินเสียงตึกตักของอะไรบางอย่างอยู่ไม่ไกล มีเสียงร้องอย่างเจ็บปวด ใครจะเจ็บก็ไม่รู้ สมองมึนตึ้อและไม่รับรู้เรื่องราวอะไรอีก จนในที่สุดก็ได้ยินเสียงทุ้มลึกที่เริ่มคุ้นเคย...นุ่มนวลและปลอบประโลม เสียงนั้นกระซิบบอก “หมอ tawan...คุณไม่เป็นไรแล้ว คุณปลอดภัยแล้ว ไม่ต้องพยายามลืมตาหรอก” เธอกำลังพยายามลืมตาหรือ ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังทำอย่างนั้น เสียงครางอ่อนหวิว คิดว่าจำเสียงเขาได้ แต่ก็ไม่แน่ใจ “เอริค?” รู้สึกเหมือนทั้งตัวลอยขึ้นสูง ความอบอุ่นเข้ามาแทนที่ความหนาวเย็น สบายจนไม่คิดจะทำอะไรอีก ไม่แม้จะลืมตาดูว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น จะหมดสติไปนานแค่ไหน วาดตะวันไม่อาจรู้ได้ พอพยายามลืมตาอีกครั้งก็ได้ยินเสียงพูดคุยกัน เสียงเหมือนคนหลายคนตะโกนให้โหวกเหวกไปหมด หนังตาหนักอึ้ง เจ็บร้าวไปทั้งตัว เจ็บแปลบที่หัวคิ้วจนต้องฝืนปรือตาขึ้นดู แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 52 10:10:30 จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 15 มิ.ย. 52 10:08:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คนแรกที่เห็นคือคนซึ่งเธอจำได้ดี หล่อนสบตาเธออย่างไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไรนัก เสียงห้าวๆ จากอีกด้านทำเอาเธอตกใจแทบสิ้นสติไปอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ยังมึนงงและเจ็บปวดไปทั้งตัว แต่ก็ยังฝืนพลิกศีรษะไปทางนั้น “ตรวจหาร่องรอยข่มขืนด้วยใช่ไหม” คำๆ เดียวนั้นทำเอาวาดตะวันตาสว่าง ตะโกนถามสุดเสียง “เฮ้ย ทำไมต้องตรวจหาร่องรอยข่มขืน” ไม่รู้ตัวเลยว่าที่ตะโกนไปนั้นเป็นภาษาไทย แต่เสียงนั้นคงเบามากเพราะเห็นผู้หญิงทางฝั่งขวาก้มลงหาจนใกล้ “ว่าไงนะหมอ” “ฉันไม่ได้ถูกข่มขืน” เธอร้องบอกเสียงสั่น พยายามคิดทบทวนเหตุการณ์ทั้งหมดแล้วใจหาย มีหลายช่วงตอนที่เธอจำอะไรไม่ได้ และอีกหลายช่วงที่จำได้เพียงรางเลือน ชักไม่แน่ใจเสียแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ประโยคต่อมาจึงอ่อนระโหย “หรือว่า...ฉันถูกข่มขืนหรือ” อุทานชื่อเดียวที่เรียกความอุ่นใจให้กลับคืนมาได้ในเวลานี้ เธอต้องการคำยืนยันจากเขา “เอริค” *country western ดนตรีลูกทุ่งตะวันตกของอเมริกา **Bluegrass เป็นดนตรีพื้นบ้านของอเมริกา มีพื้นฐานมาจากผู้อพยพซึ่งมาจากอังกฤษ ***clog การเต้นรำแบบพื้นบ้าน มีที่มาจากยุโรป บริเวณหมู่เกาะอังกฤษ ****AT&T – American Telephone & Telegraph เป็นเครือข่ายบริการโทรศัพท์ทั้งระดับท้องถิ่นและระดับประเทศที่ใหญ่ที่สุดและเก่าแก่ที่สุดในสหรัฐอเมริกา ปัจจุบันเป็นเครือข่ายบริการโทรคมนาคมแบบไร้สายที่ใหญ่เป็นอันดับ 2 (จบบทค่ะ) แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 52 10:25:28 จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 15 มิ.ย. 52 10:11:47 ]

ความคิดเห็นที่ 14  คุณรสสภัน :  บ้านบนเขาหลังนั้นมีความหลังเยอะค่ะ จะค่อยๆ เปิดเผยนะคะ จะเป็นบ้านที่ทำให้พระเอกกับนางเอกได้ใกล้ชิดกันด้วยค่ะ จะโพสต์แบบแบ่งเป็นตอนสั้นๆ อย่างนี้ทุกครั้งนะคะ  คุณหริชา  :  บ้านหลังนี้มีประวัติความเป็นมาเกี่ยวกับครอบครัวพระเอกเยอะค่ะ เป็นตัวละครสำคัญในชีวิตรักของแม่พระเอกค่ะ หลังบ้านก็มีประวัติมาก่อนค่ะ  คุณต่าย  :  พระเอกเสียอย่าง ช่วยทันอยู่แล้วค่ะ แต่เรื่องกลายเป็นว่าพระเอกกลับกลายเป็นผู้ต้องสงสัยไปเสียเอง  น้องมิ้ว :  เรื่องร้ายเกิดกับนางเอกตอนนี้ค่ะ แล้วยังจะมีอีกค่ะ คือคนถึงฆาตแล้วยังไงๆ ก็เลี่ยงยากค่ะ  คุณพีท : เอริคมีอะไรหลายๆ อย่างเหมือนพ่อค่ะ  คุณcha_ame  :  ขอบคุณที่มาอ่านค่ะ  คุณแอนนี่ :  ตอนนี้รู้ปัญหาแล้วค่ะว่าถูกดูดเพราะอะไร (courtesy of คุณพีทค่ะ) ก็เลยต้องคอยระวังค่ะ เรื่องนี้ไม่มีอะไรน่ากลัวค่ะ เพราะคนที่มีอำนาจเหนือธรรมชาติเป็นพระเอกเสียเองน่ะค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 15 มิ.ย. 52 10:22:16 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อยู่ในมือหมอก็ปลอดภัยแล้วนะคะ ทีนี้จะขึ้นไปพักอยู่บนเขานั่นอีกหรือเปล่านะวาดตะวัน... ยังดีนะคะที่เอริคมาช่วยไว้ได้ทัน..ไม่เสียชื่อที่เป็นพระเอกจริงๆ อิอิ ว่าแต่จับคนร้ายได้หรือเปล่าคะเนี่ย โอย อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจังเลย จากคุณ : NongHome - [ 15 มิ.ย. 52 10:48:06 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น่าสงสารนางเอกจังค่ะ ติดตามอย่างตื่นเต้นค่ะ จากคุณ : หริชา (หริชา) - [ 15 มิ.ย. 52 13:40:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เสียงคุ้นหู แสดงว่าน่าจะเคยเจอกันมาหนหนึ่งแล้วละ ซ้อส - ซอส ค่ะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 15 มิ.ย. 52 15:37:29 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ง่า....ไม่เอาน้า... หวังว่านางเอกจะไม่ถูกข่มขืน แค่นี้ก็น่าสงสารจะแย่ ผู้หญิงที่อยู่ต่างบ้านต่างเมือง แล้วมาโดนแบบนี้อีก... แล้วก็แอบสงสารพระเอกด้วย อิ อิ อุตส่าห์ตามคอยช่วย ทำไมกลายเป็นผู้ต้องสงสัยไปได้เนี่ย.. รอติดตามตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : วรรณภาศิริ - [ 15 มิ.ย. 52 15:50:28 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คงเป็นพ่อคนมีหลานชื่อเทรซี่นั่นเอง เอ ถ้าเอริคมาปลอบ .. ชะรอยจะไม่รอดแล้วนะ จากคุณ : scottie - [ 15 มิ.ย. 52 20:23:59 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ไม่มีข่มขืนได้ป่ะคะ? เรื่องที่แล้วยัง hurt ไม่หายเลย เอริคสุดยอด ... เวลาอ่านฉากที่มีพระเอกทีไรเห็นหน้าป๋าคีนูในบท John Constantin ลอยมาทุกทีเลย จากคุณ : รสสภัน (Nrostahpan_My) - [ 16 มิ.ย. 52 08:36:46 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ว้า... อย่าบอกนะว่าพระเอกเรากลายเป็นผู้ต้องสงสัยไปซะงั้น จากคุณ : ทราย (ลี้อาเฮง) - [ 16 มิ.ย. 52 09:23:10 ]

ความคิดเห็นที่ 22 จะเป็นนายคนน่ากลัวที่งานรึเปล่านะครับ ถูกจับได้หรือเปล่าเนี่ย หรือว่าหนีได้น้อ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 16 มิ.ย. 52 09:25:06 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เรื่องนี้นางเอกไม่โดนข่มขืนค่ะ อิอิ เขียนให้นางเอกโดนข่มขืนเรื่องเดียวพอแล้วค่ะ แต่เพราะพระเอกมาช่วยนางเอกไว้นี่แหละค่ะที่ทำให้เกิดปัญหาต่อไปอีก เริ่มแรกเลยก็กลายเป็นผู้ต้องสงสัยว่ารู้ได้ไงว่าจะมีเรื่องขึ้นในเวลานั้นพอดี คือไม่ได้เป็นเหมือนหนังไทยสมัยก่อนน่ะค่ะ ที่พระเอกมาช่วยนางเอกได้ทันเวลาพอดี๊พอดีทุกที จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 16 มิ.ย. 52 10:17:42 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แล้วคนร้ายยังจะมาทำร้ายนางเอกอีกหรือเปล่าคะ เมื่อไหร่จะถูกจับได้เนี่ยน่ากลัวอ่ะเจอกับคนมีอาการทางจิต จากคุณ : mimny (mimny) - [ 17 มิ.ย. 52 01:19:33 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีค่ะ ไปตามเก็บบทแรกก่อนนะคะ กลับบ้านไป เดินร้านหนังสือ บีทุเอส ได้ ดาวเหนือ กับ บันทึกรักคุณหญิงไอรีน เปิดอ่านผ่านๆ จะเก็บไว้อ่านตอนวันหยุดยาว แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 52 16:05:25 จากคุณ : Hermosa - [ 17 มิ.ย. 52 16:03:08 ]