หัลสองพันเก้างั้นรึ...
ชายหนุ่มร่างกำยำ (มาก) กระตุกกล้ามเนื้อกระบอกตาเป็นจังหวะ ฟังคล้ายดนตรีพื้นเมืองประเทศออสเตรเลีย
เขาเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ช้า ยกสองแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแกร่งแน่นขึ้นกอดอก ขมวดคิ้วหรี่ตาจ้องหน้าจอสีน้ำเงินเข้ม
หัล... หุ่นยนต์ตัวนี้... ไม่ใช่สิ คนนี้ เอ๊ะ หรือตนนี้... เอ้อ ไม่ดีว่ะ ฟังดูคล้ายๆ นางยักษ์ เขาไม่ถนัดวิชาภาษาไทยเสียด้วย สมมุติว่าเป็นคนนี้ไปก่อนแล้วกัน อย่างน้อย เธอ ก็มีทรวดทรงองค์เอว คนเขียนเขาบอกไว้ว่าอย่างนั้น
อ๊ะ กลิ่นทะเลเค็มๆ เอาใหม่ๆ
หัล... หุ่นยนต์นางนี้... เอ้อ เข้าท่าแฮะ เอ้าต่อ... หุ่นยนต์นางนี้ ทำให้เขาสะดุดใจอย่างจัง
เปล่า ไม่ใช่ด้วยทรวดทรงองค์เอวที่เจ้าคนเขียนมันบรรยายซะบะละฮึ่มนั่นหรอก (และชายแท้อย่างเขาก็อดจินตนาการตามไม่ได้เสียด้วยสิ) แต่เป็นที่ชื่อแสนคุ้นหูนั่นต่างหาก
หัล... ทำไมมันคุ้นอย่างนี้นะ...
เปล่าอีก ไม่ใช่ว่ามันคุ้นเพราะว่าสะกดและออกเสียงคล้ายกับชื่อจริงๆ ของเขา ไม่ใช่เลย มันต้องมีเหตุผลมากกว่านั้น ทำให้เขาต้องครุ่นคิดจนกะโหลกแทบจะแตกอยู่นี่
ชายหนุ่มลุกยืนขึ้น ร่างสูงใหญ่ล่ำบึ้กของเขาทำให้ห้องเช่าที่เขาอาศัยเป็นแหล่งกบดาน เอ๊ย เป็นฐานทัพปฏิบัติการมันแคบไปในพริบตา เหลือบดูนาฬิกา เจ็ดโมงเช้าแล้วหรือนี่ มัวแต่อ่านกระทู้จนลืมดูเวลา ทำไมมันเช้าแล้วฟะ แล้วตูจะได้นอนมั้ย เดี๋ยวต้องออกไปมั่วนิ่มร่วมประชุมที่คณะวิทย์อีก
เจ้านายสั่งให้ไป... ไปทำไมก็ยังไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าเขาต้องแฝงตัวไปในฐานะคนขับรถของอาจารย์หนุ่มลูกรัฐมนตรี แต่ทำไมต้องเอาคนขับรถเข้าไปในห้องประชุมด้วยเขาก็สุดจะเดา
เขาย่ำโครมๆ ไปยังห้องน้ำที่เล็กกระจิ๋วเดียว เห็นตัวเองในกระจกแล้วก็หยุดยืนยิ้ม เอียงซ้าย เอียงขวา อื้ม... เครารกๆ ของเขานี่ มันช่างเซ็กซี่สะท้านใจสาวๆ มิสร่างซา ใครๆ ก็ถามว่าเขาเป็นสแตนด์อินให้วูฟเวอรีนหรือเปล่า รูปร่าง หน้าตา และกล้ามทุกมัดของเขานี่ ใช่เลย ขาดแต่ภาษาเท่านั้น เขาพูดภาษาอังกฤษได้ไม่เกินสิบสามคำ คงเล่นได้เฉพาะฉากออกกำลัง
เอ้อ จริง เช้านี้ยังไม่ได้ออกกำลัง... แต่มันจะเสียเวลารึเปล่าฟะ... เอาน่า นิดนึง ไม่งั้นรู้สึกเหมือนชีวิตขาดอะไรไป
เขากลับเข้าไปในห้อง วิดพื้นด้วยสองมือหนึ่งร้อยที มือขวาข้างเดียวหนึ่งร้อยที มือซ้ายข้างเดียวอีกหนึ่งร้อยที รู้สึกเหงื่อยังไม่ทันซึม แต่วันนี้คงมีเวลาเท่านี้ ถ้าสายล่ะเจ้านายสั่งลงโทษแน่
เรื่องอะไรเขาจะยอมงดอาหารเสริมบำรุงกล้าม!
+ - + - + - +
พอลงจากรถเขาก็ก้มลงทำจมูกฟุดฟิดแถวไหล่เสื้อ
ซึ่งคับมากกกกกกก
เสื้อสูทสมัยนี้ไม่มีเบอร์ XXXL หรือไงกันนะ ใครหนอช่างสรรหาเสื้อตัวนี้มาให้เขาใส่ ไอ้สีดำกับทรงเข้ารูปมันก็เท่ถูกใจอยู่หรอก แต่ขนาดมันเล็กไปหรือเปล่า ทำไมเขารู้สึกเหมือนเดินแล้วกล้ามมันจะปริออกมานอกตะเข็บแขนอยู่เรื่อย
แล้วกลิ่นคล้ายๆ น้ำหอมนี่อีก เอ๊ะ... ทำไมกลิ่นมันคล้ายๆ กับเสื้ออาจารย์คุณปรี๊ดที่เดินนำไปข้างหน้านะ
เออ ช่างมันก่อน วันนี้เป็นคนขับรถอาจารย์ ใส่สูทเสียยังกับบอดี้การ์ดมาเฟียอย่างนั้นเลย เขาเร่งก้าวตามอาจารย์หนุ่มร่างสูงโปร่งไป
สวัสดีครับอาจารย์ติรณา เสียงอาจารย์ปรี๊ดทักทายใครที่เขาไม่รู้จัก ต้องขอโทษด้วยนะครับที่รบกวนอาจารย์แต่เช้า พอดีมีวาระด่วนต้องเข้าที่ประชุมสภามหาวิทยาลัยบ่ายนี้น่ะครับ ผมเลยต้องขออนุญาตรบกวน ทั้งที่อาจารย์ไม่ได้ดูแลเรื่องนี้โดยตรงแท้ๆ
น้ำเสียงนั่นขอโทษขอโพยเกินกว่าเหตุ เขาคิดไปเองหรือเปล่าไม่รู้ ดูท่าทางอาจารย์หนุ่มกระดากกระเดื่องอย่างไรชอบกล
ไม่เป็นไรหรอกค่ะอาจารย์ พอดีหัวหน้าภาคติดสอนเด็กโทคาบเช้าพอดี ฝากมาขอโทษอาจารย์ด้วยนะคะ
ตกลงประชุมเรื่องอะไรเขาก็ยังไม่รู้อีก เริ่มเบื่อแล้วด้วยสิ เจ้านายให้มาหาข้อมูลอะไรกัน ทำไมไม่ตั้งโจทย์ให้มันชัดๆ นะ ฮึ่ม
ชายหนุ่มร่างใหญ่คับสูทยกมือซ้ายขวาพับขึ้นมาเหมือนคนเล่นเวท เสียงอาจารย์ลูกรัฐมนตรีหันมาเรียกแว่วๆ เขาคลายสองมือออกก้าวเดิน
พอดีกับที่น้ำหนักเบาๆ เท่าปุยนุ่นกระแทกเข้าที่ศอกเขาพอดี
โอ๊ย
เสียงแฟ้มข้าวของเกลื่อนกลาดยังไม่ทำให้เขาสะดุ้งเท่ากับเสียงร้องของสุภาพสตรี เขายื่นแขนนิดเดียวก็รวบรับร่างนั้นไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะลงไปออกกำลังกายด้วยการวิดพื้น
อาจารย์ผู้หญิงคนตะกี๊นี่หว่า... ชื่ออะไรนะ... ติ๊นา?
เหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วครู่ กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่สบายจมูกกว่ากลิ่นเสื้อสูทตัวนี้ทำให้เขากะพริบตาปริบเหมือนคนละเมอ
ขอบคุณค่ะ
เสียงจริงจังที่ดังอยู่แว่วๆ ใกล้ๆ หัวไหล่ทำให้เขาตื่นจากอาการหลับใน เขากะพริบตาอีกสามปริบ
อ้อ... เอ้อ... เป็นอะไรรึเปล่าครับคุณผู้หญิง เอ๊ย... คุณอาจารย์
เธอส่ายหน้า คิ้วขมวดยุ่งเหมือนหงุดหงิดตัวเอง แต่เขากลับรู้สึกว่าช่างเป็นภาพที่จริงจังน่านับถือเสียเหลือเกิน เธอเผยอริมฝีปาก
ไม่ได้ยิ้ม
ไม่เป็นไรแล้วค่ะ แต่คุณช่วยปล่อยมือก่อนได้มั้ยคะ ดิฉันจะได้เก็บของ
ชายหนุ่มรีบพึมพำขอโทษ พร้อมทั้งก่นด่าตัวเองในใจ ทำเป็นหนุ่มกระทงไม่เคยเจอผู้หญิงไปได้นะเรา... เขารีบนั่งยองลงช่วยเธอเก็บข้าวของ ตะเข็บกางเกงตึงเปรี๊ยะจนแทบจะปริ แต่โชคดีที่เป็นเนื้อผ้าคุณภาพเยี่ยม ไม่งั้นเขาคงอับอายแย่
2001 : A Space Odyssey
เขาขมวดคิ้วดูข้อความที่เขียนไว้บนแผ่นซีดีไรต์เองที่คงจะหลุดออกมาจากสมุดเล่มใดเล่มหนึ่ง
ทำไมมันคุ้นงี้ฟะ... อะไรหว่า...
จนแม้เมื่อเขาช่วยเธอเก็บของเสร็จ แยกตัวออกมาเดินตามอาจารย์ลูกรัฐมนตรีเข้าไปในห้องประชุม กระทั่งประชุมเลิก เขาก็ยังนึกไม่ออกว่าทำไมถึงคุ้น รู้แต่ว่าเขามัวแต่แอบมองอาจารย์สตรีผู้มีใบหน้าอันแสนจริงจังกับชีวิตท่านนั้น จนไม่รู้เลยว่าวันนั้นเขาประชุมกันเรื่องอะไร
+ - + - + - +
วิหารเทพเจ้ากู๋ช่วยท่านได้
กลับมาที่ห้องเช่าเล็กๆ แคบๆ แล้วเขาก็นั่งแหมะลงหน้าจอแบนๆ ทันที ลืมที่จะถอดเสื้อสูทออกเหวี่ยงพาดประตูตู้เย็นอย่างในหนังฝรั่งเสียสนิท
2001 : A Space Odyssey
เขากวาดสายตาบนหน้าจอ ถึงจะพูดภาษาอังกฤษได้ไม่เกินสิบสามคำ แต่เขาก็อ่านออกอยู่บ้างล่ะน่า ชายหนุ่มอยากจะรู้จริงๆ ว่ารสนิยมของอาจารย์สาวผู้แสนน่าประทับใจคนนั้นเป็นอย่างไร อย่างน้อยก็อาจจะทำให้เขาได้รู้จักเธอมากขึ้น
พออ่านกลับไปกลับมา แบบเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างอยู่ครู่ใหญ่ เขาก็สะดุดกับชื่อชื่อหนึ่ง
TMA-1
คุ้นอีก... คุ้นมาก
เขาเปิดดูหน้าต่างอื่นที่ยังคงค้างอยู่บนจอ
เดี๋ยว... นี่มันชื่อคนแต่งนิยายเรื่อง หัลสองพันเก้า นี่นา
หัล!!!
เขานึกออกแล้ว เขาสะดุดกับชื่อนี้ ไม่ใช่เพราะมันคล้ายกับชื่อจริงของเขา ไซเบอร์อินสเป็กเตอร์ หิว แจกแบน ตำรวจลับหน่วยพิเศษที่ดูแลโลกไซเบอร์โดยเฉพาะ
เอ้าเดี๋ยวๆ ทะเลแล้ว เอาใหม่ กลับมาก่อน
ที่เขาสะดุดชื่อ หัลสองพันเก้า ไม่ใช่เพราะมันคล้ายชื่อนาย หิว แจกแบน แต่เป็นเพราะว่าเขาแอบเห็นในแฟ้มลับของเจ้านาย ว่าข้อมูลของโครงการลับ Hai 2009 ซึ่งเกี่ยวกับนาโนเนะเทคโนโลยีที่จะเป็นจุดเปลี่ยนของวงการพัฒนาหุ่นยนต์ ถูกมือดีเจาะระบบคอมพิวเตอร์มาแอบก๊อปปี้ออกไปได้
หัลสองพันเก้า = Hal 2009 กับ Hai 2009 !!!
เป็นเพราะเขาเคยเห็นชื่อ Hai 2009 ในแฟ้มมาก่อนนี่เอง พอเห็นชื่อนิยาย Hal 2009 เขาถึงได้รู้สึกคุ้นนัก นี่เขามัวแต่อ่านออกเสียงเป็นไทยแบบที่เขานิยม ว่า หัลสองพันเก้า เลยนึกไม่ออกเสียที
ดีใจเอ๊ยดีใจจัง ลั้นลา มันต้องมีเงื่อนงำอะไรสักอย่างแน่ๆ บางทีเจ้า TMA-1 คนเขียนนิยายเรื่องนี้ นอกจากจะชอบดูรูปร่างผู้หญิงแล้ว ยังอาจจะเกี่ยวข้องกับคดีเจาะคอมฯ นั่น หรืออาจจะเป็นตัวการเลยก็ได้!!!
ถ้าเขาคลี่คลายคดีนี้ได้ เจ้านายจะต้องให้รางวัลพิเศษเขาแน่นอน โอ้... อาหารเสริมบำรุงกล้ามรสปลาแห้งแตงโม แค่คิดก็เคลิ้มแล้ว...
แต่เอ๋... ตะกี๊เขาทำอะไรอยู่นะ ถึงได้ค้นพบข้อมูลชิ้นนี้
อ๋อ หนังแผ่น
เอ่อ... อาจารย์คนนั้น... อาจารย์ติ๊นา
เรือหายแล้ว!!!*
หรือว่าอาจารย์ติ๊นาคนนั้น คือคนเดียวกับเจ้า เอ๊ย คุณ TMA-1 คนนี้!!!
+ - + - + - +
* เรือ = ship
แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 16:19:09
แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 16:16:49
แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 16:14:23
แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 16:12:36
ชวนคุยเล่นๆ - เคยโดนใบสั่งให้เขียนนิยายจากคนใกล้ตัวไหม
มาฆฤกษ์
