บทที่ 1 ลีลีน่า เดอ ฟรีกคาส์กแห่งรัสเซล
    เสียงสวบสาบดังขึ้นจากพุ่มไม้ประดับในสวนมุมหนึ่งที่ตกแต่งอย่างงดงาม ปรากฏร่างของสาวน้อยรูปร่างอรชร ผิวขาวผ่องอมชมพู ผมสีทองสลวยเป็นลอนงามยาวถึงกลางหลัง ดวงตากลมโตสีฟ้าสดใสสะกดใจทุกคนที่ได้สบตา จมูกโด่งเป็นสัน เชิดรั้นขึ้นเล็กน้อยแสดงถึงนิสัยแก่นๆของเธอ คุณหนูลีลีน่า เดอ ฟรีกคาส์กแห่งรัสเซลที่แสนสดใส งดงาม แต่ซุกซนอย่างร้ายกาจกำลังพยายามซุกร่างเข้าซ่อนหลังหลืบช่องว่างระหว่างหินประดับสวนก้อนใหญ่กับพุ่มไม้ใบสีเขียวชะอุ่มอย่างสุดความสามารถพลางกรอกสายตามองอย่างระแวดระไว ข้างกายเธอมีเจ้าสุนัขตัวใหญ่คลานเข้าติดๆอย่างไม่ยอมห่างกายนายสาว
   “โอย วันนี้เป็นวันซวยอะไรของชั้นนักหนา เดี๋ยวแม่ซ้อมเป็นกระสอบทรายให้หมดเลยเนอะ แรมโบ้”
    ลีลีน่าบ่นกระปอดกระแปดพลางก้มตัวลงต่ำอีกเมื่อเห็นพวกการ์ดในชุดสูทสีดำสนิทเดินลุกลี้ลุกลนเฉียดเข้ามาใกล้พุ่มไม้เพื่อตามหาเธอ นึกอาฆาตไว้ในใจ หนอย!โดนเธอตื้บทุกวันไม่เข็ด โทษฐานเกะกะน่ารำคาญ แต่เห็นเธอเป็นแบบนี้คุณหนูคนงามแห่งรัสเซลก็มีด้านที่อ่อนโยน ครั้งหนึ่งเธอถึงกับปีนลงไปในคลองระบายน้ำเสียเพื่อช่วยลูกสุนัขตัวหนึ่งด้วยตนเอง  เพราะบรรดาการ์ดชายอกสามศอกรังเกียจน้ำเน่าจึงปฏิเสธที่จะจอดรถลงไปช่วย   เจ้าแรมโบ้หรือเจ้าหมาน้อยในอดีตที่เธอฝ่าน้ำครำลงไปช่วยไว้จึงแสนรักนายสาวผู้นี้ยิ่งนัก แต่กับการ์ดชุดดำ เจ้าแรมโบ้จะตาขวางใส่ จนพวกการ์ดบ่นอุบอิบว่าทีกับคุณหนูย้วยยังกับเยลลี่ ทีกะพวกกูยังกะยักษ์กะมาร ระวังจะโดนปลาทูคลุกยาเบื่อนะขอรับกระผม
    “จุ๊ๆเงียบๆ ไอ้โบ้ หมอบลง”
    สาวน้อยส่งสัญญาณให้ลูกน้องผู้ภักดี(รึเปล่า?)ต่างสปีชีส์ขนสั้นเกรียน สีดำสนิท ตัวเขื่องที่เธอเก็บมาเลี้ยงตั้งแต่ยังเล็ก มันทำตามอย่างว่าง่าย นอนหมอบดูเจ้านายของมันที่กำลังกระเซอะกระเซิงหลบนายหญิงใหญ่หรือแม่ของคุณหนูนั่นเองที่กำลังเท้าเอวสั่งให้การ์ดและแม่บ้านนับสิบกระจายกำลังกันออกค้นหาคุณหนูอย่างเอาเป็นเอาตาย เวลาผ่านไปเพียงแค่ 5 นาที คุณหญิงมิคาเอลก็หมดความอดทน (แม่ลูกพอกัน)  ในที่สุดก็เริ่มใช้ไม้ตายสุดท้าย ควักจานร่อนสีเหลืองอ๋อยซึ่งเป็นของเล่นสุดโปรดของแรมโบ้ออกมา เจ้าหมายักษ์เห็นของในมือนายหญิงใหญ่ก็มีปฏิกิริยาทันที หางป้อมๆสั่นแกว่งไกว ส่งสายตาดำขลับเป็นประกายระริกระรี้ออกมาจนนายสาวที่กำลังอยู่ในสภาวะคับขันต้องรีบปรามเสียงเหี้ยมเกรียมไร้เมตตาธรรมต่อสัตว์โลกเพราะไม่อย่างนั้นฝ่ายที่จะตายก็จะเป็นเธอเอง โอย..ปวดหัว
     “เฮ้ย! อย่านะเว้ย ไอ้โบ้ ถ้าออกไปแกตาย ชั้นจะจับแกอาบน้ำทุกวัน ย้ำ ทุกวัน” แรมโบ้หูหรุบลง หางตกอย่างเซ็งๆ ลีลีน่าจึงค่อยใจชื้นที่บริวารยังอยู่ในโอวาท
     “แรมโบ้จ๋า มาเล่นกันเถอะ เร้วๆๆ มาหาแม่เร้ว เอ้า” เสียงหวานฉ่ำหยดย้อยเชิญชวน พร้อมๆกับจานร่อนที่ถูกเขวี้ยงออกจากมือของนายหญิง เจ้านายหญิงในดวงใจ Number 2 ของเจ้าแรมโบ้ ตอนนี้อาบน้ำก็อาบน้ำว่ะ ในสมองมีแต่จานร่อนแล้วคร้าบบ ไอ้แรมโบ้ใส่เกียร์หมาพุ่งตัว 100 m ออกจากที่ซ่อนไปงับจานร่อนอย่างสวยงามแล้ววิ่งระรื่นคาบไปส่งคืนให้คุณหญิงอย่างมีความสุขเบิกบานสุดชีวิตโดยไม่รู้ตัวเลยว่าทำให้นายสาวเดือดร้อน
     “เวร!! ไอ้โบ้ ไอ้ทรยศ ตายๆๆๆ หนีๆๆ” สาวน้อยได้สติก็รีบลุกกระวีกระวาดจะหนีออกจากที่ซ่อนแต่ช้าไปซะแล้วคุณหนูเจ้าขา
     “เด็กๆจับตัวเร็ว” คุณหญิงแม่รู้ตำแหน่งเป้าหมายชัดเจนก็เพียงแต่ร้องสั่งเท่านั้นแล้วยืนกอดอกรอสิ่งที่ต้องการงามเด่นเป็นสง่า เหล่าการ์ดและแม่บ้านในคฤหาสถ์ทุกคนก็พุ่งไปล้อมจุดที่แรมโบ้โผล่ออกมาไว้ทันที ไม่นานร่างบอบบางที่มอมแมมราวกับลูกลิงหลงป่าแต่ก็ยังงดงามสวยราวเทพธิดาแห่งพงไพรก็ถูกแม่บ้านร่างท้วมหิ้วออกมาจากพุ่มไม้อย่างทุลักทุเล...จบข่าวภาคเช้าโดยคุณหญิงมิคาเอล
     “แงๆๆ ปล่อยหนูนะ ไม่ไปๆ ไม่เอา ปล่อยหนูเถอะ แก ไอ้แรมโบ้จำเอาไว้ชั้นจะฆ่าแก๊” แม่ตัวดีดิ้นพราดๆอยู่ในวงล้อมแม่บ้านที่ช่วยกันปลุกปลอบอย่างขำๆ ส่วนเจ้าสี่ขาที่ถูกหมายหัวก็รู้สึกเสียววาบ เปลี่ยนเจ้านายกะทันหันไปก่อนจะปลอดภัย รีบหลบฉากไปอยู่หลังนายหญิงใหญ่ที่ยังคงความงามสวยไม่สร่างราวสาวรุ่นไม่เปลี่ยนแปลงที่ยืนอมยิ้ม กอดอกมองลูกสาวที่แสนแก่นแก้วของตนอย่างระอาใจ ทำไมหนอ..ลูกสาวเราออกจะสวยถอดแบบเรามาแท้ๆ สวยกว่าแม่ตอนสาวๆเสียอีก บางส่วนก็ได้จากท่านดยุคมาแต่งแต้มให้งามสง่ามีมนต์สะกดสมกับที่มีเชื้อสายราชนิกูลชั้นสูงแต่...ซนนนจังเว้ย หงุดหงิดหัวใจแม่
    “วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิด 16 ปีเต็มของลูก ถือเป็นวันเปิดตัวธิดาคนเดียวของท่านดยุคเอดินเบริกต่อแวดวงสังคมชั้นสูงอย่างเป็นทางการลูกก็รู้นี่ วันนี้จะมีท่านชาย คุณชายหรือแม้แต่เจ้าชายจากประเทศต่างๆที่ท่านพ่อเชิญมาร่วมงานมากมาย  แขกเหรื่อที่มีเกียรติและมีหน้ามีตาในสังคมอีกนับร้อย ลูกจะต้องทำตัวดีๆอย่าให้ท่านพ่อต้องเสียหน้า ลูกทำให้แม่เสียเวลามามากแล้วยังไม่สำนึกผิดอีก เด็กๆไปกันได้แล้ว” คุณหญิงปรายตามองมาที่ลูกสาวตัวแสบ ใช้สันพัดหางนกยูงจิ้มไปที่หน้าผากมนเบาๆเป็นการลงโทษฐานที่ทำให้คุณหญิงต้องเหนื่อยมาไล่จับแต่เช้า ก่อนจะสั่งให้เหล่าแม่บ้านช่วยกันต้อนลูกสาวไป ทำไมน้า... ทั้งๆที่ลูกสาวของเราสวยขนาดนี้ แต่ทำไมนิสัยนี่ลิงชัดๆ นี่ขนาดสั่งล๊อกห้องนอนแล้วคุมเข้มแน่นหนากว่าเดิม 3 เท่าแล้วก็ยังหนีออกมาได้ สงสัยต้องโละการ์ดชุดนี้ทิ้ง นึกขึ้นมาอีกรอบแล้วมันกลุ้ม
     “เจ้าค่ะ” เหล่าแม่บ้านที่ต่างรักเธอเหมือนลูกเหมือนหลานต่างก็นึกสนุกที่จะได้จับคุณหนูแต่งตัวสวยๆอวดคนอื่นบ้าง ในตู้เสื้อผ้าที่คุณหนูเปิดใช้ประจำมีแต่ชุดเสื้อเชิ้ต กางเกงแล้วก็กางเกง ไม่มันส์อารมณ์แม่บ้านเลย ชุดเดรสผ้าไหมเนื้อเนียนเรียบ  ชุดกระโปรงสีสวยๆผ้าพริ้วไหวชวนมองที่อัดแน่นเต็มตู้จะได้ลองกันก็คราวนี้ล่ะ สายตากระเหี้ยนกระหือกระรือจนปิดไม่อยู่นับสิบคู่แผ่รังสีออกมาทำเอาเธอเสียวสันหลังวาบๆ
     “แต่แม่คะ เลี้ยงฉลอง เป่าเทียน ตัดเค้ก สนุกกันในครอบครัวเหมือนทุกปีก็ได้นี่คะ แม่ ๆๆแม่ๆๆค่ะ หนูทำของขวัญให้ท่านพ่อกับแม่ด้วยนะ แม่” แม่ลิงน้อยยังอุทธรณ์ด้วยความหวังอันเต็มเปี่ยม ปีนี้สาวน้อยอุตส่าห์อัดเสียงเพลงรักหวานเลี่ยนที่ท่านพ่อกับแม่ชอบร้องคลอเคลียตอนจู๋จี๋กันให้เป็นเสียงของเธอเอง แม้เสียงมันจะหลงๆเพี้ยนๆแต่ก็ทำด้วยใจนะ
     “ทำตัวดีๆให้น่ารักชื่นใจแม่ ให้ประทับใจแขกเหรื่อในงานก็เป็นของขวัญให้ท่านพ่อกับแม่แล้วล่ะจ้ะ อย่ามัวแต่อิดออด อย่านึกว่าแม่ไม่รู้ทันนะ  เร็วเข้า ไปอาบน้ำแต่งตัว หากไม่ทัน แม่จะฟ้องท่านพ่อ” น้ำเสียงเย็นๆเอ่ยขึ้นด้วยความรักเต็มเปี่ยม ทุกปีผู้เป็นพ่อแม่จะได้รับของขวัญทำมือสุดเซอร์ไพร์สในงานเลี้ยงแสนอบอุ่นจากบุตรสาวเสมอ ช่างแสนชื่นใจ ปีที่แล้วสามีของเธอได้รับผ้าพันคอไหมพรมฝีมือหัดถักของลูกสาวที่แสนยับเยินจนป่านนี้ก็ยังใช้อยู่ไม่ยอมเปลี่ยนและตัวเธอก็ได้รับแหวนดินเผาฝังลูกแก้วที่ตอนเด็กๆลีลีน่าเคยหวงมาก เด็กบ๊องเอ๊ย....  ใบหน้ายิ้มละไมท่าทางใจดีแต่มีเสียงหวดลมของไม้เรียวในมือคุณหญิงที่มีแหวนดินเผาติดนิ้วดังฟั่บๆ ขัดแย้งกันอย่างรุนแรงเหลือเกินในสายตาของทุกคน เพราะนี่หมายความถ้าเถียงอีกคำ ไม้จะกระทบเนื้อนะจ๊ะลูกรักของแม่
     “บูบูบูบูบูบู” หน้าหวานๆหงิก ปากจู๋ส่งเสียงประท้วงไปตลอดทาง คุณหนูหนอคุณหนูที่น่ารักช่างน่าสงสารเสียจริงๆ หากคุณหญิงออกโรงทีไรก็แป้กทุกที เหล่าการ์ดที่เคยเป็นเหยื่อบาทาแอบสะใจเล็กๆออกท่าออกทางเชียร์นายหญิงสุดใจเงียบๆแต่ก็รู้สึกถึงรังสีอำมหิต จนต้องหลบสายตาพิฆาตจากนายน้อยกันวุ่นวายเพราะเจ้าตัวรู้ว่าโดนลูกน้องสมน้ำหน้า แต่พอคุณหนูโดนลากไปจนลับตาก็หัวเราะกันฮากลิ้ง
wwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwww
สนใจอยากอ่านต่อติดตามได้แล้วที่เว็บเด็กดีนะค่ะ ลงไปแล้ว 18 ตอน ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเข้าพันทิพย์

จากคุณ : natthakarn64 - [ 17 มิ.ย. 52 09:40:15 ]