ณ ทางตะวันออกของดินแดนตะวันตกอันใกล้โพ้น ซึ่งปกคลุมด้วยหิมะอันหนาวเย็น ยังมีราชินีน้ำแข็งประทับบนบัลลังก์อันยะเยือกและทรงเลื่อนที่เทียมด้วยกวางขาว  เกศาของนางเป็นสีดำของยามราตรี ใบหน้าขาวโพลนดั่งหิมะ และริมฝีปากแดงฉานประหนึ่งสีโลหิต  ในมือของนางถือแส้ยาวที่จะเยือกแข็งทุกสิ่งที่ถูกฟาดลง

...นามของนาง คือ มุราน่า

ราชินีน้ำแข็งทรงเลื่อนที่เทียมด้วยกวางขาวไปตามดนแดนอันหนาวเหน็บในยามใกล้รุ่ง  เบื้องฟ้าทิศตะวันออกเห็นดาวสามดวงได้แก่ อาร์คทุรุส เรกิวลุส และสไปกา เรียงตัวเป็นสามเหลี่ยมบนท้องฟ้า ไม่นานก่อนดวงอาทิตย์จะขึ้นพ้นขอบฟ้าและสาดแสงไปทั่วดินแดนสีขาวโพลน

มุราน่าขับเลื่อนของนางไปในแดนหิมะ ฟาดฟันทุกสิ่งรอบตัวด้วยแส้แห่งความเย็นเยียบ พันธนาการทุกสิ่งให้อยู่ใต้ความหนาวเหน็บและเงียบงัน

...แต่บัดนี้เบื้องหน้าของนางกลับปรากฏต้นไม้ต้นหนึ่ง ต้นไม้ต้นนั้นมิได้ปกคลุมด้วยหิมะทว่าเริ่มมีตุ่มตาแตกออกตามกิ่งเลี่ยนโล้น  ยังไม่ทันที่แส้แห่งความหนาวเหน็บจะถูกฟาดลงไป ตานั้นก็โตขึ้นเป็นดอกไม้เล็กๆ สีชมพูอ่อนปกคลุมเต็มต้น  นางมองดูต้นไม้นั้นด้วยความอัศจรรย์ใจ แต่ทันใดนั้นดอกไม้เหล่านั้นก็เริ่มร่วงโรย

ทว่าขณะที่ดอกไม้สีชมพูกำลังโรยลงนั้น กลับปรากฏร่างของชายหนุ่มผู้หนึ่ง ชายหนุ่มผู้มีเส้นผมและดวตาสีน้ำตาล หล่อเหลาและร่าเริง แม้แต่มุราน่าก็ไม่รู้ว่าเขามาปรากฏตัวที่นั่นได้อย่างไร ชายหนุ่มผู้นั้นมองไปรอบๆ อย่างพอใจ แล้วเขาก็เริ่มร้องเพลง

เสียงเพลงนั้นอบอุ่น และทำให้หัวใจของนางอบอุ่นขึ้นด้วย  หิมะรอบตัวเขาเริ่มละลาย แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่หยุดร้องเพลง  เขาเริ่มเคลื่อนตัวออกไป บางครั้งคล้ายก้าวย่าง บางครั้งคล้ายกำลังเต้นรำ

ราชินีน้ำแข็งก้าวลงจากเลื่อน นางเดินตามเขาไปประหนึ่งต้องมนตร์  ชายหนุ่มผู้นั้นยังคงลอยเลื่อนไปเบื้องหน้า ยังคงร้องเพลง และหิมะรอบตัวเขายังคงละลาย กระรอกเริ่มไต่ออกจากโพรง ดอกสโนว์ดร็อปและดอกพริมโรสเริ่มบาน และนกก็เริ่มร้องเพลง

บางครั้งชายหนุ่มก็จะหัวเราะและหยอกกับสัตว์เหล่านั้น เขาให้นกเกาะบนหลังมือและไหล่  และปล่อยให้กระรอกมุดเข้าไปในแขนเสื้อของเขาแล้วไปโผล่ออกอีกข้างหนึ่ง ซึ่งพร้อมกันนั้นเขาก็ยิ้มอย่างพอใจ มุราน่ามองภาพนั้นด้วยความประหลาดใจ

ครั้นแล้วชายหนุ่มก็หมุนตัวกลับมา อาจเป็นเพราะสังเกตเห็นมงกุฎเงินบนศีรษะของนางหรือด้วยเหตุใดก็ตามแต่ เขาโค้งคำนับนาง ท่วงท่าของเขานั้นน่าประทับใจ

"ข้า จาริโล ยินดีรับใช้ท่าน" ชายหนุ่มพูด

"ข้า มุราน่า" ราชินีน้ำแข็งตอบในที่สุด "เจ้า – อยากจะทำอะไรก็ทำไปเถิด – แต่ข้า จะขอตามดูสิ่งที่เจ้าทำไปด้วยละกัน"

"ถ้าเช่นนั้น ข้า -- " จาริโลพูด "ข้าจะพาท่านไปพร้อมๆ กับข้าได้หรือไม้"

มุราน่าพยักหน้ารับเพียงนิดเดียว แต่จาริโลคว้าข้อมือนางไปทันที เขาเริ่มร้องเพลงอีกครั้ง รวดเร็วยิ่งกว่าเดิม มุราน่าประหลาดใจยิ่งนัก หิมะทั้งป่ากำลังเริ่มทะลานและป่าทั้งป่ากำลังกลายเป็นสีเขียว สรรพเสียงมากมายเริ่มดังระงมตั้งแต่เสียงของน้ำไปจนเสียงของแมลงตัวเล็กๆ ชีวิตทั้งมวลกำลังตื่นขึ้นอีกครั้ง

"ท่านทำอย่างนี้ได้อย่างไรกัน" มุราน่าถาม บัดนี้บนศีรษะของนางมีมงกุฎดอกไม้อยู่เส้นหนึ่งที่นางสวมไว้หลังจากจาริโลร้อยมันให้นาง

ด้วยเหตุนี้ ชายหนุ่มจึงสารภาพ  สารภาพว่าเขาเป็นเจ้าชายแห่งดินแดนใต้พิภพที่เขียวชอุ่มชั่วนิรันดร์ และบิดาของเขา เจ้าแห่งดินแดนใต้พิภพ ก็คือ เทพแห่งพื้นดินและความชุ่มชื้น  ด้วยเหตุนี้ เขาจึงนำความอบอุ่นชุ่มชื้นมากับตัวด้วย

ราชินีน้ำแข็งจึงบอกว่านางรักเขา  นางอยากให้เขาอยู่กับนาง เพื่อที่ป่าแห่งนี้จะได้เป็นป่าที่อบอุ่นและมีชีวิตชีวา หาได้เป็นดินแดนแห่งความหนาวเหน็บอยู่ชั่วนิรันดร์เหมือนเมื่อนางอยู่อย่างโดดเดี่ยวไม่

...ชายหนุ่มตอบตกลง แต่นัยน์ตาสีน้ำตาลคู่นั้นกับโศกเศร้าเกินพรรณนา


ราชินีมุราน่า และราชาจาริโลเดินทางไปตามป่าอันเขียวชอุ่ม บางครั้งเขาจะชี้ให้นางดูสิ่งเล็กๆ น้อยๆ เขาเคยวางกระรอกในมือของนาง และนางก็หัวเราะชอบใจ

พวกเขาเดินไปที่ริมลำธาร เขากระโดดลงไปในน้ำและต้อนปลามาให้นางดู พวกเขาท่องไปในทุ่งดอกทานตะวัน


...เวลาผ่านไปพร้อมกับอากาศที่เย็นลงอีกครั้งอย่างช้าๆ ใบเมเบิลและแปะก๊วยเริ่มเปลี่ยนสีและโรยลง พวกเขาย่ำลงบนพื้นพรมใบไม้หลากสีนั้น

นางเดินนำเขาไป แล้วจึงหันกลับมามอง

"จาริโล ตามมาสิ" นางร้องเรียก

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้าและพูดว่า "ไม่ได้หรอก ถึงเวลาของข้าแล้ว"

นางวิ่งกลับมา "ท่านหมายความว่าอะไร" นางถามเขาอย่างตื่นตระหนก

"เวลาอะไรกัน" นางร้อง แต่แล้วทันใดนั้นเขาก็ทรุดตัวลง สลายและกลับสู่ดินแดนใต้พิภพที่เขาจากมา

นางร่ำไห้คร่ำครวญ ก่อนที่ความเย็นเยียบจะเข้าเกาะกุมจิตใจของนาง ละอองเกล็ดหิมะเริ่มโปรบปราย และดินแดนแห่งนั้นก็กลับสู่ความเงียบงัน



ราชินีน้ำแข็งทรงเลื่อนที่เทียมด้วยกวางขาวไปตามดินแดนอันหนาวเหน็บในยามใกล้รุ่ง  ครั้งดวงตะวันพ้นขอบฟ้าแล้ว นางก็เห็นต้นไม้ต้นหนึ่งอยู่เบื้องหน้า  ต้นไม้ต้นนั้นเริ่มผลิดอกสีชมพูอ่อนเต็มต้น

...แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้น...อีกครั้ง

--------------------------------

หมายเหตุ เรื่องนี้นำเค้าโครงมาจากเทพปกรณัมสลาฟ (Slavic Mythology) ครับ

แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 52 19:40:51

จากคุณ : เจรามี - [ 21 มิ.ย. 52 17:25:35 ]