เช้าวันเสาร์เป็นเช้าที่ทำให้อารมณ์สดใส ฉันลุกจากที่นอนด้วยหัวใจชุ่มชื่น ผ้าม่านลูกไม้สีขาวสะอาดพลิ้วไหวด้วยลมพัดจากหน้าต่างที่เพิ่งเปิดหลังปิดเครื่องปรับอากาศเพื่อรับอากาศสดชื่นในตอนเช้า ฉันต้อนรับวันใหม่เช่นนี้เป็นประจำ หลังอาบน้ำเสร็จ ฉันเดินลงมาชั้นล่าง ก่อนเดินเข้าครัวทำอาหารเช้า ฉันเห็น พี่นิก สามีของฉันยืนก้มๆ เงยๆ อยู่หน้าบ้าน
พี่นิกจ๋า ทำอะไรอยู่ ฉันตะโกนถาม
เขี่ยรังนก นกมันมาทำรังอยู่ในตู้ไปรษณีย์ เขาตอบ สีหน้าเฉยเมย
จะเขี่ยออกไปทำไม ฉันถามด้วยน้ำเสียงตกใจเมื่อเห็นภาพสามีกำลังเอาไม้ล้วงเข้าไปในตู้ไปรษณีย์ทรงกระบอกที่แขวนไว้หน้าประตูบ้าน
ทำไมล่ะ ก็พี่ไม่อยากให้มันมาทำรังในนี้ เขารีบหันมาตอบ มือยังคงจับไม้ทะลวงเข้าไปในตู้อย่างไม่ลดละ
พี่ไม่สงสารมันบ้างเหรอ กว่ามันจะคาบเศษไม้มาจนเต็มตู้น่ะต้องใช้เวลากี่วัน ฉันเดินเข้าไปใกล้
ก็คงไม่กี่วันล่ะ เพราะเมื่อวานเพิ่งจะเอาออกไปรอบหนึ่ง นี่วันนี้มาอีกละ ไอ้นกเว...
หา! นี่ไม่ใช่ครั้งแรกเหรอ ฉันเริ่มโมโห
นี่คราวหน้าถ้าเธอเจอบิลค่าน้ำค่าไฟไปตกอยู่กลางซอยเปียกฝนเฉอะแฉะ เธอก็ไปจัดการเองละกันนะ แม่คนรักสัตว์
พี่นิกใจร้าย มันอุตส่าห์มาสร้างบ้านเอาไว้ตั้งสองครั้ง แต่โดนพี่นกทำลายหมด ถ้าเป็นพี่นิกล่ะ ถ้าพี่นิกสร้างบ้านแล้วโดนยักษ์ที่ไหนไม่รู้มาเหยียบพัง พี่นิกจะทำยังไง นกมันก็แค่อยากมีหลังคาเอาไว้อาศัยกันแดดกันฝนเวลาวางไข่นะ
ว่างมากก็ไปเอาสายยางมาฉีดขี้นกพิราบที่พื้นโน่น
พี่นิกพูดถึงครอบครัวนกพิราบที่เกาะอยู่บนรางน้ำฝนของคนข้างบ้าน พวกมันพร้อมใจกันหันก้นมาทางพื้นที่สำหรับจอดรถในบ้านของฉัน เวลาจอดรถ ฉันกับพี่นิกต้องพยายามจอดชิดริมแล้วเหลือที่บริเวณนี้เอาไว้เพื่อหลีกเลี่ยงรอยดวงด่างบนสีรถที่เกิดขึ้นจากขี้นก ฉันเคยลองพูดกับเจ้าของบ้านข้างๆ แล้ว แต่ไม่เป็นผล ทางออกถ้อยทีถ้อยอาศัยของฉันก็คือคอยฉีดน้ำทำความสะอาดที่กลายเป็นงานประจำทุกเย็นหลังกลับจากทำงาน ฉันหมดปัญญาเถียงสามีจึง เดินไปหยิบสายยาง ฉีดน้ำไล่ขี้นกพยายามให้ไหลไปทางบ้านข้างๆ ด้วยแอบเคืองเล็กน้อย ฉันฉีดน้ำพลางนึกสงสารเจ้านกน้อย
พี่นิก ไปซื้อตู้ไปรษณีย์ใหม่กันไหม หลังนี้ยกให้มันไปเถอะนะ เจี้ยบสงสารมัน เจี๊ยบขอร้อง
บ้านเราไม่ใช่สวนนกนะ เดี๋ยวอีกหน่อยก็ได้มีคนเอากล้องมาส่องดูนกที่บ้านเธอหรอก พี่นิกประชดก่อนถอดตู้ไปรษณีย์ไปล้างทำความสะอาด ฉันชะเง้อดูเศษไม้ที่หล่นอยู่ที่พื้นหน้าบ้าน
ไม่มีหรอกน่า พี่ดูแล้ว ไข่นกของเธอน่ะ สามีรีบบอก รู้ดีว่าฉันคงโวยวายหนักถ้ามีการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเกิดขึ้น
นี่ไม่ใช่เทพนิยายนะที่คนต้องอยู่กับนกน้อยบินออกมาร้องจิ๊บๆ เธอก็ไม่ใช่เจ้าหญิงที่ออกมาร้องเพลงแล้วมีเหล่าสรรพสัตว์มาช่วยทำงานบ้านนะ คนที่มาช่วยเธอทำน่ะ คือใคร ก็พี่เองไง พี่นิกเน้นคำว่า พี่ แถมเลิกคิ้วพลางเอานิ้วชี้ชี้ไปที่ตัวเอง น้ำเสียงสุดหงุดหงิด ที่จริงแล้วคงจะอยากแทนคำว่า พี่ ด้วยคำว่า ก-สระอู สินะ
บางทีฉันคิดว่าพี่นิกคงรำคาญ และอาจอยากเลิกกับฉัน อายุของเราไล่เลี่ยกันที่ยี่สิบปลายๆ เราแต่งงานกันมาหนึ่งปี อาจจะเพียงพอกับเวลาที่เขาจะเบื่อนิสัยเพ้อฝัน ช่างจินตนาการ รักสัตว์ และไม่รู้จักโตของฉันแล้วก็เป็นได้
เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะไปพูดกับไอ้บ้านข้างๆ อีกรอบ ถ้ามันยังไม่ยอมรื้อออก พี่จะดึงรางทั้งรางออกมาเอง
แล้วนกพิราบจะไปอยู่ที่ไหน ฉันถาม
นี่เจี๊ยบยังไม่เลิกงี่เง่าอีกเหรอ พี่นิกขึ้นเสียง
พี่นิกแค่นี้ทำไมต้องตะคอกด้วย
ฉันปิดน้ำ เขวี้ยงสายยางลงพื้น วิ่งหนีกลับเข้าไปในบ้าน
หลังแต่งงาน เราทะเลาะกันบ่อยมากจนเกือบครบ 365 ครั้ง ฉันคิดถึงพ่อกับแม่ ฉันมาจากต่างจังหวัด ใช้เวลาขับรถจากกรุงเทพฯ เพียงสามชั่วโมงกว่าๆ ก็จะถึงบ้านของฉันที่มีบริเวณกว้างขวาง และมีต้นไม้ใหญ่หลายต้นให้นกมาทำรังอย่างอิสระ พ่อกับแม่มักเอาข้าว และเศษขนมปังชิ้นเล็กๆ เศษผมของฉันกับพี่ชายที่แม่ตัดให้มาโรยบนพื้นหญ้าตามที่ต่างๆ ในบ้านเพื่อให้นกมากิน และเอาเศษผมไปทำรัง หลังจากฉันกับสามีแต่งงานกัน ฉันก็ย้ายมาอยู่บ้านที่พี่นิกซื้อเป็นเรือนหอของเราสองคนที่กรุงเทพฯ พี่นิกคงจะไม่นึกว่านกก็ต้องการรังที่อยู่อาศัยเหมือนกับเรา ฉันโกรธพี่นิก และย้ายลงมานอนที่ห้องสำหรับแขกข้างล่างคนเดียวตั้งแต่หัวค่ำ
วันรุ่งขึ้น ฉันรีบตื่นแต่เช้า แอบขับรถออกไปหาพ่อกับแม่คนเดียว ขณะออกรถ ฉันมองกระจกหลัง เห็นเจ้านกกางเขนที่น่าสงสารคาบเศษไม้มาเกาะอยู่บนตู้ไปรษณีย์ทรงกระบอกสีแดงชืด ฉันนึกโกรธสามีขึ้นมาอีก วันนี้ฉันจะไปเอาบ้านนกที่พ่อทำเองเป็นร้อยๆ หลังกลับมาแขวนตั้งแต่หน้าบ้านไปจนถึงหัวนอนพี่นิก
ที่บ้านพ่อกับแม่ เสียงนกร้องกันจุ๊บจิ๊บ น้องหมาน้อยใหญ่วิ่งพันแข้งพันขาต้อนรับขับสู้ฉันตั้งแต่หน้าบ้านจนมาส่งกันถึงในบ้าน นอกจากนี้ยังมีแมวอีกหลายตัวที่ออกไปเถลไถลยังไม่กลับมา และไก่กับปลาอีกอย่างละครอบครัวที่หลังบ้าน บ้านสวนร่มรื่นแห่งนี้เป็นที่ที่ฉันเติบโตมา นิสัยอารีต่อสัตว์ อาทรต่อต้นไม้ก็ได้รับการปลูกฝังมาจากที่นี่
ฉันเดินเข้าไปในสวน ก็พบพ่อกับแม่นั่งพักผ่อนอยู่ที่ศาลาริมน้ำพร้อมน้องหมาและแมวอีกอย่างละฝูง เมื่อได้มองใบหน้าของพ่อกับแม่เคล้าเสียงนกร้องไพเราะแล้ว... อืมมม ฉันสูดหายใจลึก
เจี๊ยบมาถึงบ้านแล้ว ฉันพึมพำ รู้สึกหายเครียดจากการงาน ชีวิตในเมือง และชีวิตคู่เป็นปลิดทิ้ง ฉันสวัสดีพ่อกับแม่ ท่านทั้งสองยิ้มละไม
จะมาทำไมไม่โทรมาบอกก่อน แม่จะได้ทำกับข้าวไว้ให้ น้ำเสียงของแม่อบอุ่น ฟังแล้วอยากเข้าไปกอด แล้วหอมแก้มสักสองฟอดใหญ่ แล้วฉันก็ได้เข้าไปกอดแม่ และหอมแก้มแม่ข้างละฟอดใหญ่ แล้วล้มตัวลงนอนหนุนตักพ่อ
วันนี้ว่างเหรอเจี๊ยบ พ่อถาม
หนูคิดถึงพ่อกับแม่
ไม่มีใครถามถึงสามีฉันที่ชื่อไอ้พี่นิก นี่คงเพราะจะโทรศัพท์มาฟ้องกันเรียบร้อยแล้ว ไม่อย่างนั้น พ่อกับแม่ไม่มีทางลืมถามถึงลูกเขยสุดที่รัก
โตจนมีสามีแล้วยังมานอนหนุนตักพ่ออีก เสียงตะโกนดังมาก่อนลำเรือแจว พี่ชายของฉันพายเรือพาภรรยาแสนสวย และลูกสาวตัวน้อยไปเก็บสายบัว ฉันเบะปาก รีบนอนตะแคงหันไปอีกทาง นี่คงจะแอบเห็นฉันตั้งแต่คุ้งน้ำโน้นแล้วสินะ
โตจนมีพี่นิดหน่อย น้องนานา แล้วยังจะมายุ่งเรื่องคนอื่นอีก ฉันย้อน
แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 52 17:52:08
จากคุณ :
ทิพย์ทัศน์ 
- [
22 มิ.ย. 52 12:42:39
]
รังนี้มีรัก
