Verse 1:
ร่ายรักปักใจได้ มีเคยร่ายคำกลอน ร่ายง้องอนต่อหญิง ที่เคยจริงแช่งชัก หญิงที่หักอกเรา ทำเอาเศร้าเหลือหลาย เกือบจะตายคาที่ โชคยังดีพบรัก ใจสลักใหม่ได้ กับผู้ชายแสนล่ำ กล้ามนี้ล้ำหญิงใด คงจริงใจแน่แล้ว คงมิแคล้วคลาดกัน ชายคนนั้นอกสามศอก เขามาบอกรักผม ยามขื่นขมตรมเศร้า ผมก็เหงานิดๆ เลยหลงผิดไปวูบ เผลอให้จูบซะงั้น แต่ก็ดันติดใจ จึงเปลื้องไปก่อนเสื้อ กางเกงเหลือเขาถอด คิดว่ารอดหรือนั่น ก็พันซ์มันหกใส่ จึงเปียกไปปอนหมด ต้องปลดเสื้อกางเกง ละเลงน้ำแช่แฟบ ก่อนน้า.... เจ้าเอย....
แตร่ง.....แตรง.....แตร่ง.....แตร้งงงงง.......... (ตั้งท่ารำฟ้อนออกลิเกไปเลย)
Verse 2:
กางเกงเสื้อซักแล้ว แต่ไม่แคล้วหน้าฝน ยากล้นจะแห้งได้ ถอนหายใจเซ็งเบื่อ ต้องถอดเสื้อเดินร่อน หรือไปนอนก่อนดี แต่นี่ เอ๊ะ! ท่อนล่าง มันว่างๆ ไงไม่รู้ กางเกงกรู!! ไปไหน อ้อ! อยู่ในเครื่องซัก หว่างขาชักหวิวหวาม เมื่อถามหากางเกง จึงบรรเลงนึกได้ ว่าเราไซร้ตอนนี้ ใส่อยู่นี่แค่ลิง พูดจริงๆ ตัวจึ๋ง แค่โดนดึง 1 ที ลิงตัวนี้ร่วงแล้ว คงไม่มีคลาดแคล้ว จึ่งต้องโป๊ต่อล่อ ชายหมาย(ปอง)
พี่มองเจ้าครั่นแล้ว....................มิเห็น
ว่าพ่อเนื้อหน่อเย็น...................ใส่เสื้อ
ไซร้เดินร่อนว่อนเห็น................เกิดพี่ ลวนลาม
มาน่านะหน่อเนื้อ.....................พี่นี้ จักปล้ำ (สักที)
^
ู^
^
^
ไหงจบเยี่ยงนี้ได้.... ต้องติดเรท ฉ ไหมเนี่ย 
เขียนเล่นๆ ไม่ได้ฟิคอะไรอ่านกันเล่นๆ ไปนะคะ
ความจริงไม่ได้ตั้งใจเขียนร่ายชายวายเลยนะเนี่ย จริงๆ ว่าจะเขียนเพลงยาวร่ายรัก แต่เขียนไปๆ... มันเริ่มนอกเรื่องตั้งแต่ต้นเรื่องได้ไงไม่รู้ ค้างแค่นี่ดีกว่า 5555555
แก้ไขเมื่อ 25 มิ.ย. 52 18:17:19
แก้ไขเมื่อ 25 มิ.ย. 52 18:16:19
จากคุณ :
Lady_Ren 
- [
25 มิ.ย. 52 18:14:45
]
ร่ายรักสลักชาย หมายชาย ได้ชาย ครอบครอง
)
