อัจฉริยะ...
"เอ้า ตาหนูลงมาพอดีเลย มา...มาสวัสดีคุณอาคุณน้าเค้าเร็ว..."
"......................."
"สวัสดีจ้า ไหว้พระเถอะลูก แหมไม่ได้เจอกันพักใหญ่ โตขึ้นเป็นหนุ่มหล่อเชียวนะเดี๋ยวนี้"
"มา มานั่งนี่สิตาหนูจะได้คุยกันให้หายคิดถึงหน่อย เออแล้วการเรียนเป็นยังไงบ้างจ๊ะ"
"......................."
"แหม ก็เหมือนอย่างเคยนั่นล่ะค่ะ ได้ที่หนึ่งมาเรื่อยๆ ทุกปี"
"ก็นั่นสินะ น่าจะรู้อยู่แล้ว คุณนี่ไม่น่าไปถามอย่างนั้นกับหลานคนเก่งของเราเลย"
"อุ๊ย จริงด้วย ขอโทษด้วยนะจ๊ะ"
...ไม่...
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ แกก็แค่ตั้งใจเรียนเหมือนอย่างเคยนั่นล่ะครับ"
"ว่าแต่ว่าปีนี้เรียนชั้นอะไรแล้วล่ะจ๊ะ"
"ม.6 แล้วค่ะ จบเทอมนี้ก็ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว"
"อ้าว เหรอครับ แล้วนี่จะเข้าเรียนคณะอะไรล่ะลูก"
"......................."
"ก็กะว่าจะให้ตาหนูสอบเข้าคณะแพทย์น่ะครับ ยังไงก็อยากให้อย่างน้อยมีสักคนในครอบครัวเป็นหมอ"
"ก็ดีนะครับ นอกจากมีเกียรติแล้วยังช่วยดูแลสุขภาพเราตอนแก่ได้ด้วย"
"จริงด้วยค่ะ"
"แต่แหม เก่งถึงขนาดนี้แล้วคงต้องคิดไปถึงคะแนนสูงสุดของประเทศแล้วล่ะมั้งคะ"
"......................."
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ บอกไปจะเป็นการกดดันแกซะเปล่าๆ"
"ดีจังเลยนะคะ มีลูกเก่งถึงขนาดที่ครูอาจารย์ยอมรับว่าเป็นอัจฉริยะเนี่ย"
"จริงด้วยนะครับ ลูกเก่งก็เป็นหน้าเป็นตาให้พ่อแม่ได้ภูมิใจ"
"......................."
"ว่าแต่ ตั้งแต่คุยกันเนี่ย ยังไม่ได้ยินเสียงตาหนูเลยนะคะ"
"อ๋อ ปกติแกก็เป็นคนเงียบแบบนี้อยู่แล้วล่ะค่ะ"
"แหม สงสัยมัวแต่นึกทบทวนตำราที่อ่านมาอยู่ล่ะมั้งคะเนี่ย ถึงได้เก่งเอาซะขนาดนี้"
"......................."
"เอ้า ตาหนู อย่ามัวแต่เงียบ คุยกับคุณน้าคุณอาหน่อย"
"มา มานั่งข้างๆ อานี่ แหมเรียบร้อยจริงเชียวหลานคนนี้"
"ผม................."
"ว่าไงนะจ๊ะ"
"ผม...ไม่ได้...เก่ง..."
"แหม เห็นมั้ยคุณ เด็กเก่งๆ ก็แบบนี้ล่ะ ช่างอ่อนน้อมถ่อมตนได้น่ารักนักนะหลานคนนี้"
...พอ...
"จริงด้วย อย่างที่เค้าว่ากันล่ะคุณ คนเก่งเค้าไม่คุยโวกันหรอกว่าตัวเองเก่ง"
...พอได้แล้ว...
"แกก็เป็นอย่างนี้ล่ะครับ ไม่ค่อยจะแสดงตัวแสดงอารมณ์ออกมาเท่าไหร่"
...หยุดเสียที...
"จริงสิ เดี๋ยวผมพาไปดูห้องเก็บรางวัลของตาหนูนะครับ"
...ฟังผมหน่อย...
"โห เยอะถึงขนาดมีเป็นห้องเลยเหรอครับ"
...หนักเหลือเกิน...
"แรกๆ ก็เก็บไว้ตามชั้นล่ะค่ะ แต่พอเริ่มมากขึ้นก็ต้องหาที่หาทางให้พอ"
...อึดอัดเหลือเกิน...
"แหม งั้นไม่ดูคงไม่ได้แล้วมั้งคะ"
...แรงกดดันมหาศาลนี้...
"งั้น เชิญเลยครับ ทางนี้ครับ"
...ผม...ไม่ได้เก่งอย่างที่ใครๆ คิด...
...ไม่ได้เป็นอย่างที่ใครๆ คาดหวัง...
...ทำไม...ไม่มีใครฟังผมบ้าง...
...ขอร้องล่ะ...ใครก็ได้...
...ช่วยเอาความคาดหวังแสนสาหัสออกไปจากผมที...
...ผมไม่อยากจะเป็นคนเก่ง ไม่อยากจะเป็นอย่างที่ใครๆ เรียกว่าอัจฉริยะเลย...
...ผมอยากเป็นแค่คนธรรมดา...
...ช่วยผมด้วย...
จากคุณ :
KTHc 
- [
วันสุนทรภู่ 20:57:21
]
อัจฉริยะ...
