จนกระทั่ง อีกหลายวันต่อมา อาจเป็นสัปดาห์ อาจเป็นเดือน ผมก็ไม่ได้ใส่ใจ รู้แต่เพียงว่า วันนั้น ในระหว่างที่ผมกำลัง สวิทช์ อย่างเอาเป็นเอาตาย จนเรียกว่า ลืมโลก นั่นแหละ เพราะข่าวที่ได้รับมาตัดต่อนั้น สนุกเหลือเกิน มันส์ ซะไม่มีละ
แต่จู่ๆ ก็มีมือเล็ก ๆ ขาว ๆ มาโบกไปมาตรงระหว่างสายตาของผม กับจอมอนิเตอร์
" เบรคกาแฟแล้วค่า . . ."
ผมเงยหน้าขึ้นมาจากงานตรงหน้า ยิ้มให้เธอพลางกดปุ่มพอส หรือ หยุดชั่วคราว
" ซักห้านาทีได้มั้ยฮะ กำลังท้ายข่าวพอดี "
คุณอ้อยิ้ม
" โอเคค่ะ เดี๋ยวเจอกันที่ห้องกาแฟนะคะ "
ผมกดปุ่มเดิมเป็น พอสเอ๊าท์ แล้วก้รับลงมือทำงานต่อ แต่ว่า . . .
ข่าวนั้น . . . อาจกลายเป็นข่าวที่ตัดต่อแล้วออกอากาศได้ แย่ ที่สุดในรอบปี ของสถานีวิทยุโทรทัศน์แห่งนี้ . . . ก็ได้ . . . !
และพอผมเดินไปที่ห้องกาแฟยังไม่ทันจะลงนั่ง ร่างเล็ก ๆ ที่ยืนหันหลังให้ผมอยู่ที่เคานท์เตอร์กาแฟ ก็เดินกลับมาพร้อมกับกาแฟหอม ๆ ในมือสองถ้วย
แล้วจากนั้น เราก็ลงนั่งคุยอะไรต่อมือะไรกันมากมาย และในระยะหลัง มานี้ คุณอ้อ มักจะมาคุยกับผมอยู่บ่อย ๆ ทั้งที่เบรคกาแฟ และทั้งที่เฉียดไปหน้าจอมอนิเตอร์ของผม ส่วนเรื่องที่เราคุยกันนั้น ก็ไม้พ้นเรื่องที่เกี่ยวกับงานนิเทศศาสตร์สายวิทยุโทรทัศน์ หรืองานทางด้านการข่าว เท่านั้นแหละครับ แต่มันก็ออกจะบ่อย ๆ เสียจนกระทั่งพวกเพื่อน ๆ พี่ ๆ แถวนั้น เริ่มจะ ฌาปนกิจผมเข้าให้แล้วละสิ
. . . . . . .
" ลุยเลย . . . อ้ายพจ . . ."
พี่สุรพล พญาครุฑของผม ถึงกับออกปากขึ้นมาในคืนหนึ่ง พอเสร็จจากงานที่ผมเดินเข้าไปปรึกษาหารือด้วยในห้อง หลังจากที่ผมขึ้นมาจากการไปส่งคุณอ้อที่หน้าประตูชั้นล่างตึกสำนักงานของเรา เมื่อกินกาแฟเบรตคดึกกันแล้ว
ผมสะดุ้ง
" อะไรเหรอครับพี่ . . . "
พี่สุรพลแยกเขี้ยว
" . . . ยังจะมาไขสืออีก . . . เอางี้ . . . " ตะแกชี้หน้าผม " . . . เมื่อกี้นี้ นายลงไปข้างล่างทำไม ทั้ง ๆ ที่ยังไม่เลิกงาน . . ." ตะแกทำเสียงดุ แต่หน้ายิ้ม
" ผม . . . ผมลงไปเข้าห้องน้ำมาครับ " ผมหลุปากตอบส่งเดชออกไป พร้อมกับหัวเราะ แหะ แหะ เข้าหูพี่สุรพลจนได้มั้ยล่ะ อ้ายคณะพรรคเจ้ากรมข่าวลือตัวแสบ
แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 52 00:30:33
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
29 มิ.ย. 52 17:48:08
]
ดอกฟ้า กับหมามองเครื่องบิน (ตอนที่ ๒)
