วันนี้กลับมาถึงบ้าน เดินไปที่ตู้หนังสือ หยิบหนังสือเก่าเล่มนึง จำได้ว่าซื้อมาตั้งแต่เมื่อ 4-5 ปีที่แล้ว อ่านจบไปหลายรอบ แต่ก็มีอะไรบางอย่าง ที่ทำให้ต้องหยิบหนังสือเล่มนี้มานั่งอ่านอีกครั้ง คนของความคิดถึง คือชื่อหนังสือและเป็นชื่อบทๆหนึ่งในหนังสือเล่มนี้ บทที่ดูจะเป็นที่ประทับใจที่สุดในเล่มนี้แล้วล่ะ ด้วยประโยคนึงในนั้น
" ทำไมคุณต้องเป็นคนของความคิดถึงด้วยนะ คนของความคิดถึง แปลว่าคุณอยู่ไกล และแปลว่าเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน และทำไมผมจึงต้องคิดถึงคุณด้วยนะ และเมื่อไหร่คุณจึงจะหายไปจากความคิดถึงของผมซะที "
ประโยคง่ายๆ ที่อ่านแล้วกระทบเข้าไปในความรู้สึก (อาจจะของตัวเราเองคนเดียว) ทำให้ต้องครุ่นคิดตาม เมื่อมีเหตุทำให้อยากอ่าน และพอได้อ่านก็เป็นเหตุให้รู้สึกอยากเขียน ทุกๆการกระทำมีทั้งเหตุผลและที่มาที่ไปประกอบอยู่เสมอ แล้วทำไมคุณจะต้องเป็นคนของความคิดถึงด้วยนะ เป็นคำถามที่ถามไปใครจะรู้ ก็ในเมื่อสองสามวันก่อน คุณยังเป็นคนของความรัก แทนที่จะเป็นแค่คนของความคิดถึงแบบวันนี้อยู่เลย
ฉันคิดถึงคุณ ตั้งแต่วันที่เลือกจะบอกลา ไม่เคยมีวินาทีไหนเลยที่ฉันไม่คิดถึงคุณ และจนถึงวินาทีที่ฉันเขียนถ้อยคำเหล่านี้อยู่ ฉันก็ยังคิดถึงคุณ
สายตากลับไปมองหนังสือเล่มเก่า หน้าปกติสีฟ้าสดที่เริ่มหมองเพราะกาลเวลา คล้ายๆกับความรักที่ค่อยๆหล่นหายไประหว่างทางที่เดินจูงมือกัน
ฉันรักคุณ I do love you และอาจจะอีกหลายๆภาษาที่มันอาจจะใช้แทนความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณในขณะนี้ และด้วยความรักและความคิดถึงที่มีมากมายนั่นล่ะ คือเหตุผลที่ทำให้ฉันตัดสินใจเลือกที่จะเดินจากไป
ป่านนี้ คนของความคิดถึงคนนั้น กำลังทำอะไรอยู่นะ คุณจะรู้ไหมว่าคนที่อยู่ไกลๆคนนี้ เค้ายังคงคิดถึงคุณอยู่ทุกวันทุกคืนทุกวินาที
เที่ยงคืนครึ่งแล้ว หูยังคงฟังเพลงอกหักเพลงเดิมซ้ำเป็นรอบที่ร้อย (มั้ง) ของระยะเวลา 4 วันแห่งการเลิกรา อีกนานเท่าไหร่นะ ที่คุณจะเขยิบจากการเป็นคนของความคิดถึง ไปเป็นแค่คนในความทรงจำ และเมื่อไหร่ที่จะถึงวันที่ฉันจะเลิกพูดคำว่า" ฉันรักคุณ " ได้ซะทีนะ คนของความคิดถึงคนนั้นของฉัน
แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 52 00:36:49
แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 52 00:33:46
แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 52 00:33:07
คนของความคิดถึง
