ความคิดเห็นที่ 1 ไม่เข้าใจเลย  ทำไมมนุษย์ตัวเล็กๆเหล่านี้ถึงรังเกียจสีหมอกนัก  ทั้งๆที่สีหมอกก็ไม่ได้ทำร้าย ไล่เห่า สร้างเสียงดังรบกวนใดๆ หรือพวกเขาถูกปลูกฝังให้จงเกลียดจงชังสุนัขข้างถนนทุกตัวโดยเฉพาะตัวที่มีขนเกลี้ยงๆหลุดร่วงเช่นนี้  สีหมอกพึมพำอย่างน้อยใจ ขาพาเดินตุหรัดตุเหร่ต่อ พลันจมูกก็ได้กลิ่นพรรคพวกเดียวกัน โน่นแน่ะ สุนัขฝรั่งตัวใหญ่ ขนดกปุกปุยกำลังเดินสวนใกล้เข้ามา  ที่ลำคอมีลูกกระพรวนส่งเสียงกุ๊งกิ๊งไพเราะ   ดูซิ คอของเจ้าตัวนี้ช่างเชิดระหง ปรายหางตาเหยียดๆเหมือนกับว่าถนนทั้งสายเป็นของฉัน  ฉันเป็นสุนัขที่สวยที่สุดในโลก  ถ้าสีหมอกตรงรี่เข้าไปทัก  มันจะสะบัดหน้าใส่แกมดูถูกมั้ยนะ เอาล่ะ ลองดู ไม่ทันที่สีหมอกจะเขยกขาเดินเข้าไปหา  เจ้าของสุนัขตัวสวยดูเหมือนจะรู้ท่า  รีบกระตุกเชือกคล้องคอเจ้าขนปุกปุยไปทิศอื่น  สีหมอกตาไวพอ เหลือบเห็นแส้สีดำในมือข้างหนึ่งของเขาซึ่งคงพร้อมจะลงฟาดสุนัขใดๆที่มีทีท่าวอกแวกเข้าใส่เจ้าคอเชิดตัวนี้ สีหมอกมองคล้อยลับตา  อยากจะบอกเหลือเกิน  ครั้งหนึ่งตัวเองก็มีขนสีน้ำตาลปุกปุยไม่แพ้กันหรอก ภาพวันวานแสนสุขของสีหมอกผุดขึ้นมาในสมองเล็กๆ แม้จะเนิ่นนานผ่านพ้นมาหลายปีแล้ว ภาพลูกสุนัขอ้วนๆสามพี่น้อง  สำลี ปุยนุ่นและสีหมอก วิ่งเล่นไล่จับฝีเสื้อปีกสวยกลางทุ่งหญ้ารกๆ  แม่ของสีหมอกเป็นสุนัขท้องทุ่ง (ใครๆก็เรียกอย่างนั้น) คลอดพี่ๆรวมทั้งสีหมอกที่ริมเพิงร้างๆ ครอบครัวสีหมอกใช้ชีวิตอย่างอิสระเต็มที่กับเหล่าเพื่อนพ้องในท้องทุ่ง  สีหมอกเองยังจำเสียงร้องของอึ่งอ่างท้องกลมพอๆกับกลิ่นหอมของเหล่าดินหญ้าสดๆหลังฝนหยุดตกใหม่ๆ เมื่อถึงเวลาท้องหิว แม่ของสีหมอกจะพาลูกๆแหวกพงหญ้าลอดรั้วหนามเข้ามาที่ริมบ้านหลังใกล้ๆ สักครู่เดียว จะได้ยินเสียงฝีเท้าย่ำช้าๆพร้อมกลิ่นโชยของผืนผ้านุ่งเก่าๆ  หากสิ่งที่ดึงดูดความสนใจมากที่สุดก็คือ เศษข้าวคลุกเนื้อในชามสังกะสีต่างหากเล่า “อ้าว กินซะ กินซะ แหม อ้วนปี๋ทั้ง 3 ตัวเชียวนะ นางเมฆ” เสียงสั่นเครือแฝงด้วยความเอื้ออารีของคุณยายแก่ๆผมขาวคนนี้ สีหมอกจะไม่มีวันลืมเลย ฮืมม์ อาหารมื้อนี้อร่อยเป็นพิเศษเพราะมีกระดูกอ่อนชวนขบเคี้ยวแถมมาด้วย ในบรรดาพี่น้อง 3 ตัว   สีหมอกกินจุที่สุดและมักจะแย่งพี่ๆกินอีกด้วย  สำลีกับปุยนุ่นกินไม่เก่งหรอก คงระวังรักษารูปร่างให้คงที่ ถึงกระนั้นก็อ้วนเอาๆจนแม่ส่ายหน้า นึกสภาพสุนัขตุ้ยนุ้ย 3 ตัวที่คุณยายต้องเลี้ยงเสียข้าวสุกไปอีกนาน แม่ของสีหมอกไม่ต้องกังวลเรื่องคุณยายจะหมดเปลืองอีกต่อไป  เพราะไม่กี่เดือนหลังจากนั้น สีหมอกก็เริ่มสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงบางอย่างช้าๆในบ้านเก่าๆหลังนี้  มีผู้คนกลิ่นแปลกๆเดินเวียนเข้าเวียนออกบ่อยครั้งขึ้น  สีหมอกไม่ได้กลิ่นผ้านุ่งของคุณยายแค่กลิ่นเดียวเท่านั้น  จมูกฟุดฟิดยังได้กลิ่นน้ำหอมฉุนๆของผู้หญิงนุ่งกระโปรงสั้นๆซึ่งเธอทำหน้าขยะแขยงเมื่อเห็นสุนัขอ้วนๆปีนป่ายย้วยเยี้ยริมรั้ว “อี๊ย.. หมาสกปรกทั้งนั้นเลย ไม่รู้คุณยายจะเลี้ยงทำไม เกิดมันบ้าขึ้นมา แว้งกัดเราเข้าให้..” แม้จะแปลเจตนาคำพูดนั้นไม่ชัดเจน แต่อากัปกิริยาไม่ว่าสายตาที่เหยียดหยาม บางครั้งเธอใช้เท้าที่หุ้มเกือกหนาๆเตะพวกเรากลิ้งไปมาเหมือนเอ็นดู (แต่จริงๆคงไม่หรอก) ทำให้สีหมอกสะกิดใจรางๆ  เธอคนนี้คงไม่มีวันเอาข้าวคลุกเศษเนื้อมาเอื้อเฟื้อครอบครัวสีหมอกหรอก คำคาดการณ์ของสีหมอกไม่ไกลเกินจริงเลย  สองสามเดือนให้หลัง  บ้านหลังเก่าก็ถูกรื้อทิ้ง ต่อจากนั้นก็เห็นรถตีนตะขาบคันใหญ่แล่นตึ๊ก ตึ๊กไถคราดกลบพื้นที่ให้ราบเรียบสม่ำเสมอ แล้วรถขนดินก็บรรทุกดินเต็มท้ายรถถมท้องทุ่งเขียวๆให้เป็นเนินสูง ปรับระดับเท่าๆกันเตตรียมพร้อมสำหรับการสร้างตึกใหญ่ สีหมอกไม่ได้กลิ่นชายผ้านุ่งคุณยายผมขาวอีกเลย  นับแต่วันที่ผนังอิฐของบ้านถูกพังทลายทีละก้อน ทีละก้อน ผู้คนแปลกหน้าปลกกลิ่นผลัดเปลี่ยนเข้ามาในเขตก่อสร้างนั้น ทั้งช่างไม้ ช่างปูน ช่างก่อสร้าง แต่ละวันๆพวกเขาก็หมกมุ่นอยู่กับงานสร้างตึก ตอกเสาเข็มจนสั่นสะเทือน เสียงเครื่องจักรดังสนั่นกลบเสียงอึ่งอ่างตัวพองจนเจ้าตัวอกน้อยใจไม่ได้ ในที่สุดก็พาตัวอุ้ยอ้ายไปอยู่ท้องทุ่งอื่น พอถึงเวลาพักงาน พวกเขาก็นั่งล้อมวงกินข้าว ช่วงที่กินอิ่มแล้วนั่นแหละ สำลี ปุยนุ่นและสีหมอกจะเข้าไปแอบเมียงมอง เลียเศษอาหารเหลือๆจากถุงพลาสติกทิ้งแล้ว ถึงไม่มีเศษเนื้ออร่อยๆก็ยังพอมีเศษข้าว เศษผัก ซึ่งบางครั้งก็ราดด้วยน้ำจิ้มเปรี้ยวๆเผ็ดๆ สีหมอกกินจนคุ้นลิ้น หากมีเหลือมากพอก็คาบเอาไปเผื่อแม่ด้วย ครั้นตึกสูงสร้างเสร็จ เหล่าคนงานก็จากไป บ้างเดินหายเข้าไปในตัวตึกตั้งแต่เช้า กลับออกมาอีกทีตอนเย็น บ้างก็ออกจากตึกแต่หัวรุ่ง กลับอีกทีตอนค่ำสลับเปลี่ยนกัน แต่สิ่งเดียวที่พวกเขาพร้อมใจจะไม่แยแสก็คือ สุนัข 3 ตัวสีน้ำตาลปุกปุย พร้อมสุนัขตัวแก่ที่นั่งมองความเป็นไปตาปริบๆ คราหนี่งพวกเขาโกรธพี่ๆของสีหมอกมาก เพราะแอบทำสกปรกเลอะเทอะตามมุมตึก ส่งกลิ่นเหม็น แถมยังย่ำไปปลดทุกข์ในแปลงดอกไม้ราคาแพง ตลอดจนล้อรถยนต์ที่จอดนิ่งระหว่างเข้ามาติดต่อทำธุระในตึก เจ้าของตึกจัดการเรียกรถคันใหญ่พร้อมเจ้าหน้าที่ในเครื่องแบบ ไล่จับสุนัขที่ไม่มีเจ้าของอย่างอลหม่าน  สีหมอกจำได้ว่า ตัวเองวิ่งหัวซุกหัวซุน ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ เตลิดเปิดเปิงออกสู่ถนนใหญ่โดยไม่รู้ตัว  สีหมอกไม่มีโอกาสได้กลับไปเห็นหน้าแม่ สำลีและปุยนุ่นอีกเลย  นับแต่วันนั้นก็ได้ฉายาเป็นสุนัขข้างถนนอย่างเต็มปากเต็มคำ จากคุณ : กูรูขอบสนาม - [ 3 ก.ค. 52 13:23:09 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “โฮ้ง โฮ้ง” ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็เจอแต่สุนัขแปลกหน้าซึ่งไม่มีน้ำใจไมตรีหรือยอมให้สีหมอกพักพิงด้วย  ทุกตัวล้วนคำรามขับไล่ผู้มาใหม่ให้พ้นจากเขตพื้นที่ที่ตัวเองเป็นเจ้าถิ่น  บางตัวดีแต่แว้งลอบกัดยามเดินคล้อยจากไป สีหมอกนึกอยากโต้กลับด้วยสัญชาติญาณสุนัข แต่เพราะไม่เคยถูกสอนให้ระรานใครก่อนจึงระงับความเคืองขุ่นไว้ได้ ชีวิตที่ผ่านมาของสีหมอกคือสุนัขท้องทุ่งที่เป็นอิสระ รักสันโดษ  จะแผลงฤทธิ์อย่างมากที่สุดก็แค่วิ่งไล่ตะครุบหยอกเอินกับเพื่อนสัตว์ตัวเล็กๆ สีหมอกเคลิ้มหลับด้วยความเพลีย  หากจมูกฟุดฟิดเหมือนได้กลิ่นความทรงจำบางอย่างที่เฉียดกรายใกล้เข้ามา  ขยับกายเตรียมยืดตัวตรง หูตั้งชัน หางกระดิกแกว่งไกว ใช่แล้ว กลิ่นผ้านุ่งเก่าๆของคุณยายผมขาวนั่นเอง กลิ่นนั้นเพิ่งจางไปจากตรงหน้านี้เอง  สีหมอกกระหืดกระหอบอย่างตื่นเต้น วิ่งเหยาะๆสูดหาทิศทางของกลิ่น ตรงนี้แน่ๆ ใช่แล้ว ผมขาวด้วย สีหมอกไม่รอช้ารีบตะกุยเข้าใส่อย่างดีใจที่สุด “ว้าย หมาบ้า ช่วยด้วย” เสียงร้องแหลมปรี๊ดชะงักความปลื้มปิติของสีหมอกทันที  ไม่ใช่หรอก ไม่ใช่ผ่านุ่งของคุณยายนี่ จมูกสีหมอกใช้การไม่ได้แล้ว หางที่กระดิกไหวๆเมื่อกี้ห้อยตก หูที่ตั้งชันก็พาลหุบลง  สีหมอกอยากจะขอโทษ อยากจะ... “เอ๋ง” ไม่ทันจะนึกอะไรต่อ  สีหมอกก็รู้สึกถูกของแข็งฟาดที่หลังหลายๆครั้ง “หมาบ้า ไปให้พ้น” “อย่าเข้าใกล้นะ ดูตามันซิ ขวางเชียว” “จับไปให้เทศบาลเลย” “เอาน้ำราด เอาน้ำราดเลย” ประโยคสุดท้าย สีหมอกได้ยินแว่วๆ ทันใดนั้นก็รู้สึกเปียกชุ่มไปทั่วตัว  สีหมอกสลัดน้ำแฉะๆสกปรก รีบวิ่งหนีขากะเผลกๆไปจากกลางชุมชนนั้น  น้ำเย็นๆที่ราดลงมากลางแดดเปรี้ยงชวนจับไข้ครั่นเนื้อครั่นตัว  แต่นั่นไม่เท่ากับความอับอายที่ได้รับจากสายตามนุษย์ทั้งหลาย สีหมอกไม่ได้บ้า สีหมอกตะโกนบอกตัวเองขณะย่างเท้ากะเผลกๆ อาการปวดแปลบที่ถูกไม้ตีกระหน่ำกลางหลังทำให้เดินได้ไม่ไกลนัก  สีหมอกนึกถึงแม่ ถ้าแม่ยังอยู่คงช่วยเลียแผล เลียหลังให้คลายเจ็บบ้าง สำลีและปุยนุ่นอีกล่ะ คงปลอบโยนให้คลายโศกและไม่เหงา ตะวันกำลังจะลับเมฆ สีหมอกย่ำเท้ามาไกลแสนไกล ทั้งเหนื่อย ทั้งล้า ทั้งหิวโหย อากาศปวดแปลบร้อนๆหนาวๆทวีมากขึ้น  สายตาพร่ามัว มองทุกอย่างรางเลือน ลมหายใจร้อนอุ่นผิดปกติ กวาดตามองหาแหล่งพักพิงสำหรับคืนนี้ “โฮ้ง โฮ้ง โฮ้ง” สุนัขเจ้าถิ่นนับสิบตัว วิ่งถลามาจากทุกรอบทิศ ตะโกนเสียงร้องโก่งคอขับไล่อาคันตุกะแปลกหน้า  สีหมอกกระตุกตัวเล็กน้อย ส่งสายตาวิงวอนทว่าไร้ผล จึงเดินโผเผถอยห่างไปอีกหน่อย ถึงกระนั้นก็ยังไม่เป็นที่พอใจแก่บรรดาเจ้าถิ่น  เหล่าสุนัขเดินหนาตาล้อมวงจนหมดหนทางหนี  สุนัขดำตัวหนึ่งเดินเข้ามาด้อมๆดมๆ อาศัยจังหวะที่สีหมอกกำลังกะเผลกโซเซ ก็กระโจนเข้าใส่สีหมอกกระถดตัวหันหลังขวับ ปลาบที่แนวสันหลัง แยกปากฝากเขี้ยวเล็บคืนกลับไป และจากวินาทีนั้น การตะลุมบอนก็เกิดขึ้นโดยมีสีหมอกโดดเดี่ยวท่ามกลางสงครามพันธุ์สุนัข เสียงขู่กรรโขก งับไล่ดังเซ็งแซ่ สีหมอกเหยียดกายผอมๆ หูตั้งชันพร้อมเอาเรื่อง ขาข้างซ้ายที่พิการถูกเจ้าหน้าด่างงับทึ้งเลือดไหลซึมออกมา  สีหมอกสะบัดหัวง้างปากงับผู้จู่โจมอย่างไม่เลือกหน้า กระโจนซ้ายขวาฝากเขี้ยวเล็บอย่างเมามัน รอยเขี้ยวของสุนัขตัวอื่นก็ฝังแน่นในเนื้อหนังของสีหมอกไม่น้อยไปกว่ากัน  แต่สีหมอกก็สู้สุดชีวิตให้พ้นจากการรุมของหมู่อันธพาลแล้วโถมถลาฟัดกลับ คลุกฝุ่นโขมง “ไอ้ chad หma” พวกมนุษย์ชอบตั้งฉายานามจากเผ่าพันธุ์สุนัขเพื่อใช้ดูถูกหมิ่นแคลนศักดิ์ศรีของพวกเขาด้วยกันเอง พวกเขาจะรู้ความหมายที่แท้จริงไหมว่าแปลว่าอะไร   เมื่อสุนัขตัวหนึ่งหมดหนทางสู้ ถูกรุมล้อมอย่างอยุติธรรม  เลือดทระนงจะถูกปลุกให้พล่านเดือดและดิ้นรนอย่างถึงที่สุดเพื่อรักษาสิทธิในการมีชีวิตอยู่ของมันต่อไป ไม่มีครั้งไหนที่สีหมอกจะภูมิใจในชาติพันธุ์ตัวเองเท่าครั้งนี้ สีหมอกสลัดหัวเจ้าตัวโคร่ง หลุดออกไป  มันร้องเสียงครางหงิงๆยอมแพ้  สุนัขตัวอื่นที่รุมล้อมเมื่อตะกี้ค่อยๆถอยห่าง กระนั้นก็ยังไม่หมดฤทธิ์พยายามส่งเสียงขู่ขรม  แต่ไม่มีตัวไหนกล้าเข้าใกล้สีหมอกอีกเลยแม้แต่ก้าวเดียว ผู้มีชัยรวบรวมกำลังที่เหลือฝืนกายเหยียดตัวขึ้น เดินฝ่าวงล้อมอย่างผึ่งผาย รอยเลือดสีแดงไหลย้อยเป็นทางยาว ที่ริมสะพานลอยข้ามถนน  สีหมอกทรุดตัวล้มนอน เลือดสดๆยังไหลไม่หยุด ลมหายใจอ่อนระทวย  ตาปริบๆมองฝ่าบรรยากาศยามเย็นขมุกขมัว  ฝุ่นควันรถลอยคละคลุ้งจนวิงเวียน  สีหมอกพยายามใช้ขาข้างหนึ่งเขี่ยแก้วพลาสติกใกล้ๆ น้ำแข็งก้อนหนึ่งกระเด็นออกมา ละลายเป็นน้ำเย็นใสไหลริน  สีหมอกโน้มปากเลียอย่างกระหาย ไม่สนใจผู้คนนับสิบที่เดินเฉียดข้ามหัวขึ้นสะพานไป ไฟนีออนตามร้านค้าเปิดกะพริบ แสงพร่างพรายสะท้อนลูกตา สีหมอกหลับตาลง  ลมเย็นๆพัดความหนาวยะเยือกโลมไล้ทั่วบาดแผลสด  แสบลึกเข้าไปถึงผิวเนื้อ  ร่างผอมโซของสุนัขข้างถนนกระตุกสั่นไหวนิดหนึ่งก่อนจะหลับใหลไปในที่สุด แล้วสีหมอกก็ฝัน ในฝันนั้น สีหมอกเห็นลูกสุนัขอ้วนๆ 3 ตัว กำลังวิ่งไล่จับผีเสื้อปีกสวยกลางทุ่งหญ้ารกๆ วันฟ้าฝนหมาด  เสียงอึ่งอ่างร้องระงม แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 08:48:26 จากคุณ : กูรูขอบสนาม - [ 3 ก.ค. 52 13:32:24 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อุอุ เรื่องสั้นครั้งนี้โดนเซนเซอร์เยอะเลย โดยเฉพาะ Key Word ของเรื่อง ตรงที่มีภาษาต่างประเทศปนมาน่ะ คำอื่นๆก็ต้องตัดออกไป หวังว่าเพื่อนๆคงอ่านเข้าใจ อ้อ  เรื่องสั้นเรื่องแรกอยู่ที่ลิงค์นี้จ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8017559/W8017559.html แก้ไขเมื่อ 03 ก.ค. 52 13:56:58 จากคุณ : กูรูขอบสนาม - [ 3 ก.ค. 52 13:33:57 ]

ความคิดเห็นที่ 4 น่าสงสารสีหมอก เป็นการถ่ายทอดชีวิตของหมาจรจัดได้งดงามและน่าติดตามมากครับ จากคุณ : Kengmanny - [ 3 ก.ค. 52 13:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 5 งือ สงสารสีหมอกอะ แต่ว่าสีหมอกก็สู้ได้เยี่ยมไปเลย จากคุณ : scottie - [ 3 ก.ค. 52 20:45:28 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สงสารน้องหมามากๆ   เขาก็ชีวิตหนึ่งเหมือนกัน จากคุณ : สร้อยสยาม - [ 3 ก.ค. 52 20:55:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สัตว์ก็มีชีวิตจิตใจนะเออ... (แมวเพิ่งตาย เศร้า  T_T) อ่านรื่องนี้แล้วนึกถึงพฤติกรรมของคนบางกลุ่มนะครับ ที่ชอบซื้อหมา แมว สัตว์เลี้ยงมาเลี้ยงเพราะเห็นว่าน่ารัก แต่ไม่สามารถเลี้ยงได้ตลอดรอดฝั่ง สุดท้ายก็เอาไปปล่อยวัดบ้าง เอาไปทิ้งบ้าง แย่อะ.. ไม่สงสารสัตว์บ้างเลย แถมสัตว์บางอย่างที่นำเข้าจาก ตปท. ยังมีโอกาสทำลายระบบนิเวศน์อีกด้วยนะ  T_T คนเรา... มีสมองไว้คิดหาประโยชน์เข้าตัว แต่ไม่เคยคิดถึงคนอื่นเลย... เฮ้อ (แล้วผมมาบ่นทำไมเนี่ยะ ฮ่าๆ) ไปละครับ ^^ ....................... จากคุณ : PSlovebird - [ 5 ก.ค. 52 05:08:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 T T เศร้า... จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 6 ก.ค. 52 15:59:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ...บีบหัวใจคนเอ็นดูหมานะคะเนี่ย... จากคุณ : Wild Monkey - [ วันอาสาฬหบูชา 10:56:01 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องนี้อ่านความเห็นข้างล่างก่อนทำใจอ่านเรื่องข้างบนค่ะ เป็นคนแพ้เรื่องแนวนี้แหละ สีหมอน่าสงสารแต่ก็แน่มาก ๆ ^ ^ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ วันอาสาฬหบูชา 14:25:56 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นและคำเห็นใจแก่ชะตาชีวิต เพื่อนมนุษย์ตัวหนึ่งอย่าง สีหมอก กูรูยังไม่ได้โพสเรื่องสั้นเรื่องต่อไป เพราะค้างอยู่ในเครื่องคอมที่เสีย ซ่อมยังไม่เสร็จเลย จากคุณ : กูรูขอบสนาม - [ 11 ก.ค. 52 13:27:54 ]