"ทำอะไรอยู่" เสียงใสๆที่กระซิบผ่านโทรศัพท์อยู่ข้างหูแต่คนฟังรู้ดี
ว่าที่มาของเสียงนั้นอยู่อีกฟากหนึ่งของโลก
"อ่านนิยายกำลังภายใน"
"อีกละ"
"แล้วจะให้ทำอะไร" ชายหนุ่มถาม
"ไม่รู้สิ ไปเที่ยวกับเพื่อนมั้ง"
ชายหนุ่มยิ้ม ก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างกระจกสีชา พญาสัตบรรณ
ที่ปลูกไว้แผ่กิ่งก้านจนทำให้นอกชานมีเพียงแสงรำไร
"ไหนว่าไม่อยากให้ไปเที่ยวไง"ชายหนุ่มถามพร้อมกับยิ้ม นึกถึงหญิง
สาวรูปร่างเล็กที่ย้ำนักย้ำหนาว่าเมื่อเธอไม่อยู่ใกล้ๆห้ามหนีไปเที่ยว
โดยเด็ดขาด
"ก็ตอนนั้นไม่อยากให้ไปนี่" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด
"แล้วตอนนี้ทำไมอยากให้ไป"
"ก็... ก็.... เวลาฟ้าไปเที่ยวแล้วรู้สึกผิดนี่ พอนึกถึงว่าตะวัน
ต้องอยู่เฝ้าบ้านอ่ะ"
ชายหนุ่มหลุดหัวเราะจนเห็นฟันขาว เอาสิ...ถ้าเธอไม่ได้ไปเที่ยว
คนอื่นก็ห้ามเที่ยว...
"แล้วทำอะไรอยู่" คำถามเดิมๆ
"ดูนกเล่นน้ำ"
"หือ"
ชายหนุ่มมองนกตัวเล็กที่บินโฉบไปมาบนผิวน้ำของอ่างบัวเล็กๆที่
นอกชาน
.
.
.
.
.
.
..สวนข้างบ้าน..
"ต้องเปลี่ยนน้ำทุกอาทิตย์นะ หญ้านี่ก็ต้องตัด ต้นไม้อย่าปล่อยให้
สูงมากรู้ไหม ต้องคอยตัดไม่อย่างนั้นรากจะทำให้ผนังบ้านร้าว
เด็กสาวร่างเล็กเดินบงการไปทั่วบ้านชายโสด
"ห่วงขนาดนี้แล้วจะไปทำงานต่างประเทศทำไม"
คนตัวโตที่เดินตามอยู่หยุดก้าวเดินเมื่อคนตัวเล็กข้างหน้าหันกลับ
มาด้วยสายตาดุ
"เราคุยกันแล้วนะ"
"ผมขอโทษ" ชายหนุ่มพูด
.
.
.
.
.
.
.
"นกไหน"
ชายหนุ่มอมยิ้มเมื่อรู้สึกว่าน้ำเสียงจากอีกฝ่ายเริ่มดุขึ้น
"นกกระจอกเล่นน้ำที่อ่างบัว"
"แล้วไป"
"รู้ไหมว่าฟ้าใสกำลังทำอะไรอยู่" หญิงสาวถาม
"เที่ยวผับที่ไหนสักแห่ง"
"เชอะ พาลูกค้ามาเลี้ยงปิดโครงการย่ะ" เธอตอบ
วันพรุ่งนี้คงต้องตัดกิ่งไม้บ้างแล้ว ชายหนุ่มคิดเมื่อมองผ่านกิ่งใบ
ของต้นพญาสัตบรรณ เห็นท้องฟ้าอยู่หน่อยเดียว
"ทำไมเงียบไป"
"กำลังวางแผนจะตัดต้นไม้ มองไม่เห็นฟ้าใส" ตะวันพูด
"เห็นฟ้าใสก็แปลกแล้ว อยู่ตั้งไกล" หญิงสาวพูดพลางหัวเราะ
"นี่เมาหรือเปล่า" เขาถามเมื่อรู้สึกว่าฟ้าใสอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
"เปล๊า" เธอตอบเสียงสูงก่อนจะพูดต่อ
"กินกาแฟ เมาได้ไง"
"เข้าผับกินกาแฟนี่นะ"
"คาลัวร์ อ่ะ" คนกินตอบเสียงอ่อยๆ
"เชอะ แม่สาวขี้เมา"
.
.
.
.
.
.
..ผับหน้าปากซอย..
หญิงสาวมองแก้วเหล้าในมือชายหนุ่มอย่างชั่งใจ ก่อนจะขอแก้ว
อีกใบจากบาร์เทนเดอร์ และรินน้ำสีอำพันนั้นลงในแก้วที่รับมา
"นั่นทำอะไร" เขาถาม
"กินเหล้า" หญิงสาวตอบ ในขณะที่ชายหนุ่มเบือนหน้าไปอีกทาง
"ถ้าคิดว่าเหล้าช่วยแก้ปัญหาได้ งั้นฟ้าใสจะช่วยตะวันแก้ปัญหาด้วย"
หญิงสาวพูดก่อนจะยกแก้วที่มีเหล้าอยู่เกือบครึ่งขึ้นดื่มจนหมดก่อนจะ
เทเหล้าลงในแก้วของเธออีกครั้ง
"ทำอย่างนี้ทำไม" เขาถามพร้อมกับจับข้อมือเล็กๆที่พยายามจะ
ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้ง
"แล้วตะวันทำอย่างนี้ทำไม" ฟ้าใสถามกลับก่อนจะสะอื้น
"ฟ้าใสรักตะวัน แต่ฟ้าใสต้องการอิสระด้วย" หญิงสาวพูดต่อ
"ฟ้าใสไม่ว่าถ้าตะวันจะบอกเลิกฟ้าใส แต่ตะวันอย่าทำร้ายตัวเอง
แบบนี้"
ชายหนุ่มมองหญิงสาวตรงหน้า ใบหน้าที่นองด้วยน้ำตานั้นแดงอย่าง
เห็นได้ชัด... คงเพราะร้องไห้และเพราะแอลกอฮอล์
"เพื่อความฝันของฟ้าใส ฟ้าใสยอมให้ผมบอกเลิกได้ง่ายๆเลยเหรอ"
ชายหนุ่มถามพร้อมๆกับความรู้สึกเจ็บแปลบในใจ
"ไม่ง่ายเลย ไม่เลย" เธอตอบปนสะอื้น
"ฟ้าใสรักตะวัน ฟ้าใสอยากตามใจตะวัน แต่..แต่..ฟ้าใสเห็นแก่
ตัว" หญิงสาวพูดพร้อมกับป้ายน้ำตา
ผู้คนในร้านหันมามองเขาและเธอเป็นระยะ ชายหนุ่มถอนใจก่อนจะ
มองหญิงสาวที่นั่งป้ายน้ำตาอยู่ เขาเคยคิดว่าคนรักกัน ต้องอยู่ด้วยกัน
ใช้ชีวิตร่วมกันมาโดยตลอด แบ่งปันความหวัง ความฝัน ที่มีร่วมกัน
แต่ฟ้าใสกลับต้องการเลือกความฝันของเธอ...แทนที่จะเป็นเขา
.
.
.
.
.
.
.
.
"ห้ามใครแบกกลับไปส่งนะ" ชายหนุ่มพูด
"ใครจะแบก .. คนแบกอยู่ตั้งครึ่งโลก" ฟ้าใสพูดพร้อมหัวเราะ
"เมื่อกี๊บอกว่าปิดโครงการ"
"ใช่"
"งั้นก็ได้กลับบ้านแล้วสิ" ชายหนุ่มถาม
"ฮื่อ...เสียใจล่ะสิ..ที่อิสรภาพของตะวันกำลังจะหมดแล้ว ฮิ ฮิ"
เสียงใสพูดปนหัวเราะ
"คราวนี้จะอยู่นานไหม"
"อืม สักสามเดือนมั้ง กว่าโครงการใหม่ที่จีนจะเริ่ม" เธอตอบ
"สามเดือน...อืม"
"ไปบอกกิ๊กที่มีอยู่เลยนะ ว่าให้หลบหน้าไปเลยสามเดือน" หญิงสาว
ทำเสียงดุจนชายหนุ่มหัวเราะ
สามปีแล้วนับจากครั้งแรกที่หญิงสาวเดินทางไปมาเพื่อทำงานต่าง
ประเทศ ชายหนุ่มยอมรับว่าแรกๆนั้นความเหงามันก่อตัวขึ้นในหัวใจ
จนยากจะทนไหว บางครั้งคิดอยากเผลอเปิดรับใครสักคนเข้ามา
เติมเต็มที่ว่างในหัวใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาจึงได้รู้ว่าที่แห่งนั้น
มันไม่ได้ว่างเปล่า แต่มีความทรงจำ ความรัก ความคิดถึง อัดแน่น
อยู่ในนั้น... จนไม่มีใครเข้ามาแทนที่ได้...
.
.
.
.
.
.
.
.
..ถนนในหมู่บ้าน..
"รู้ว่าคออ่อนแล้วจะกินทำไม เหล้าน่ะ" ชายหนุ่มบ่นกับหญิงสาวที่ฟุบ
อยู่บนหลัง
"ก็ไม่อยากให้ตะวันทุกข์อยู่คนเดียว.."หญิงสาวตอบเสียงอ้อแอ้
"ถ้าฟ้าใสไปแล้วตะวันมีคนใหม่... ฟ้าใสจะทำยังไง" เขาถามเบาๆ
หวังว่าเธอจะไม่ได้ยิน
"ฟ้าใสรักตะวัน ฟ้าใสไม่มีคนใหม่.." เสียงอ้อแอ้ดังออกมาเบาๆจน
ชายหนุ่มต้องหัวเราะ พรุ่งนี้ฟ้าใสคงจำอะไรไม่ได้ เขาแหงนมองท้อง
ฟ้าหน้าร้อนที่มีดาวกระพริบอยู่เต็มฟ้า ก่อนจะหันไปมองหญิงสาวที่เขา
เดินแบกมาตลอดทาง
"อ้าว..หลับไปแล้ว..."
"ฮื่อ.." มีเพียงเสียงงัวเงียที่ตอบมา
ความฝันของเธอคือการใช้ชีวิตอย่างอิสระ .. ความฝันของเขาคือ
การได้อยู่ร่วมกัน...จริงสิ..ชายหนุ่มคิด การที่ต้องอยู่ร่วมกันคือความ
ฝันของเขาเพียงคนเดียว...หากเขาดึงดันที่จะรั้งเธอไว้..เธอก็ไม่มี
โอกาสได้ทำดังความฝันของเธอเช่นกัน
"ไม่อยากให้ตะวันทุกข์อยู่คนเดียว"
คำพูดของฟ้าใสก่อนจะหลับไปแว่วเข้ามาในสมอง ... แบ่งปันสุขและ
ทุกข์.. นั่นต่างหากที่เขาและเธอต้องการ ..
.
.
.
.
.
.
.
.
"เราคบกันมากี่ปีแล้ว ?" ชายหนุ่มถาม
"หกปีมั้ง" หญิงสาวนับนิ้วก่อนจะตอบ
"เที่ยวนี้จะกลับมาสามเดือนใช่ไหม ?"
"ฮื่อ.. ทำไมเหรอ จะพาไปเที่ยวไหน "หญิงสาวถามกลับก่อนจะ
พูดต่อ
"แต่ครั้งนี้ฟ้าใสอยากอยู่บ้านอ่ะ ไม่อยากไปไหนไกลๆ"
"ก็ไม่ไกลหรอก ว่าจะชวนไปงานแต่งงาน" ชายหนุ่มบอก
"งานใครอ่ะ"
"ชายหนุ่มหน้าตาดีคนนึง"
"ใครอ่ะ เพื่อนตะวันไม่เห็นมีหน้าตาดีสักคน"ฟ้าใสตอบพร้อมกับนึก
"นึกดีๆสิ คนที่หน้าตาดีที่สุดในกลุ่มน่ะ"
"ใครอ่ะ" หญิงสาวพยายามนึก
"ว่าที่เจ้าสาวก็สวยนะ ฟ้าใสก็รู้จัก"
"ยิ่งนึกไม่ออกใหญ่เลย" ฟ้าใสตอบ
"เจ้าบ่าวชื่อตะวันส่วนเจ้าสาวชื่อฟ้าใส" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหัวเราะ
"หือ" ฟ้าใสตอบได้แค่นั้นก่อนจะเงียบไป
.
.
.
.
.
.
..ร้านกาแฟ..
"พี่ไปเที่ยวมาหลายประเทศเลยเหรอคะ" เด็กสาวถามเมื่อชายหนุ่ม
นำกาแฟหอมกรุ่นไปวางให้ตรงหน้า
"เปล่าครับ ผมไม่ค่อยไปไหนหรอก" ชายหนุ่มตอบ
"เห็นรูปสวยๆเต็มร้านเลย" เด็กสาวอีกคนในกลุ่มถามพร้อมกับมอง
ภาพที่แขวนอยู่รอบร้านกาแฟ
"แฟนผมเป็นคนถ่ายน่ะครับ เธอไปทำงานต่างประเทศบ่อย"
"ว้า.. มีแฟนแล้ว..เสียดายเลย" เด็กสาวคนแรกพูดยิ้มๆ ทำเอา
ชายหนุ่มเขิน
"แล้วแต่งงานหรือยังคะ"
"ยังครับ เค้าคงไม่อยากแต่งมั้ง" ชายหนุ่มตอบ จริงๆแล้วเขาก็ไม่
เคยถาม...ไม่กล้าถามด้วย กลัวหญิงสาวรักอิสระอย่างเธอจะเคือง
"ไม่จริงหรอก ผู้หญิงทุกคนอยากสวมชุดเจ้าสาวสวยๆทั้งนั้นแหละ"
เด็กสาวคนเดิมพูดพร้อมๆกับเสียงยืนยันจากเพื่อนในกลุ่ม
"เป็นความฝันของผู้หญิงทุกคนเลยน้า" เด็กสาวอีกคนพูด
ชายหนุ่มมองภาพถ่ายที่มีฟ้าใสกระโดดอย่างร่าเริงบนพื้นหิมะขาวโพลน
พร้อมกับถามตัวเอง... ฟ้าใสจะมีความฝันอย่างนั้นไหมนะ..และ
นั่นก็เป็นความฝันของเขาเช่นกัน..อย่างน้อย..เขาก็น่าจะลองดู...
.
.
.
.
.
.
"ตะวันไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้นะ"
ฟ้าใสตอบหลังจากเงียบไปนานจนตะวันเริ่มไม่มั่นใจ
"ทำไมล่ะ" เขาถาม
"เราอยู่อย่างนี้ก็ดีอยู่แล้วนี่ พ่อกับแม่ฟ้าใสก็เข้าใจที่เราอยู่ด้วยกัน
ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร"
"ฟ้าใสไม่อยากแต่งงาน ?" เขาถาม
"ไม่ใช่ แต่.." ฟ้าใสอึ้งไป ก่อนจะพูดต่อ
"ฟ้าใสรู้สึกว่าตัวเองดีไม่พอที่จะแต่งงาน ฟ้าใสไม่ได้อยู่ดูแลตะวัน
ฟ้าใสเอาแต่ใจตัวเอง ถ้าแต่งงานกับฟ้าใสตะวันต้องนอนกอดหมอน
ข้างบ่อยๆ แล้วถ้า.."
"พอแล้ว ฟ้าใส พอแล้ว ผมนอนกอดหมอนข้างมานานแล้ว และรู้ด้วย
ว่าแต่งแล้ว ผมก็คงต้องกอดหมอนข้างต่อไป" ตะวันรีบชิงพูดก่อน ก่อน
ที่ฟ้าใสจะยกเหตุผลร้อยแปดออกมา
"คุณพ่อคุณแม่ฟ้าใสไม่ว่า แต่แม่ผมบ่นทุกวัน เป็นหนุ่มเป็นแน่นให้ผู้หญิง
มานอนค้างอ้างแรม ชาวบ้านจะนินทาว่าเอาเสียๆหายๆ ว่ามีลูกชาย
แล้วให้ผู้หญิงมาเด็ดเป็นพวงมาลัยริมทาง"
"โถ .. น่าสงสาร" ฟ้าใสหัวเราะคิกในขณะที่ชายหนุ่มหัวเราะออก
มาเช่นกัน... ทำไมบรรยากาศขอแต่งงานมันไม่ซึ้งอย่างที่ดูในหนัง
เลยนะ ออกแนวคอมมิดี้อีกต่างหาก
"ตกลงฟ้าใสอยากแต่งงานกับผมไหม"
"ฮื่อ"
ชายหนุ่มระบายยิ้มหลังจากฟังคำตอบสั้นๆง่ายๆของหญิงสาว...
"รู้ไหมว่าผมฝันว่าจะได้แต่งงานกับฟ้าใสมาตลอด"
"ฮื่อ"
"แต่ไม่กล้าขอ.."
"ฮื่อ.."
"เป็นอะไรน่ะ" ชายหนุ่มถามเมื่อรู้สึกหญิงสาวจะพูดน้อยลง
"ซึ้งอ่ะ ซึ้ง อย่าถามมากได้ไหม" ฟ้าใสตอบ มีเสียงสะอื้นปนมานิดๆ
"แล้วถ้ามีลูกทำไงอ่ะ" เธอถามต่อ
"ฟ้าใสก็ออกมาอยู่บ้านดูแลลูกไง"ตะวันตอบตามภาพที่กำลังนึกถึง
"ไม่อ่ะ.. ฟ้าใสจะพาลูกเที่ยวรอบโลก"
ฟ้าใสตอบไปอีกทางก่อนที่ทั้งคู่จะหัวเราะขึ้นพร้อมๆกัน ...
รูปแบบของความรัก อาจไม่เหมือนกับที่เราคาดหวัง...
แต่ยังไง..มันก็เป็นความรักล่ะ..
เพราะความรัก ... ออกแบบไม่ได้ไง...
กลิ่นกาแฟ
....................................................................................................................
มาแล้ว หลังจากหายไปแป็บนึง แหะๆๆ
สวัสดีเพื่อนๆทุกคนคร้าบ ได้ข่าวแว่วๆจากคุณสวยอมยิ้ม
ว่าคุณไม่รู้ผมเมา มาตั้งกระทู้ถาม
ผมเปล่าหนีภาษีกาแฟนะคร้าบคุณจริง นายกลิ่นจ่ายครบถ้วนไม่ได้ซุก
ไว้ตรงไหนเลยคร้าบ
.........................................................................................................
** แก้คำผิดครับ **
แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 52 18:26:55
แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 52 14:06:05
จากคุณ :
กลิ่นกาแฟครับ 
- [
6 ก.ค. 52 13:59:36
]
ที่ว่าง...
