***
สายฝนพรำ...ย้ำเยือน...เหมือนเตือนว่า
ความห่วงใย...คล้ายพา...ลาลับไหล
ถูกสายฝน... ที่หล่นทับ... ซับลอยไกล
จนไม่เหลือ...เยื่อใย...ให้ปราณี
ความคิดถึง...ยังซึ้งไหม...ใจดวงเก่า
หรือว่างเปล่า...ราวเลิกคบ...ลาหลบหนี
สิ้นอาลัย...ให้คลายคลอน... ร้อนฤดี
รักเคยมี...นี้สลาย...กลายร้างลา
ที่เคยห่วง...ก็ห่าง...เลือนร้างหลบ
เหมือนไม่เคย...ได้พบ...คิดคบหา
พาใจหมอง...ต้องเศร้า...ร้าว อุรา
สุดระกำ... เกินค่า... จะบรรยาย
ความห่วงใย...ยังมี ไหม... ใจดวงนี้
หรือไม่เหลือ...จึงหลบลี้...หนีหน้าหาย
ไร้คุณค่า...พาหม่นหมอง... ต้องเดียวดาย
ที่เคยห่วง...กลับคล้าย....กลายร้างลา
สายลมผ่าน... วานหน่อย... ฝากถ้อยถึง
ใครคนหนึ่ง... ซึ่งเคยห่วง.... คอยห่วงหา
เหตุไฉน...ใยเล่า...เขาเฉื่อยชา
หรือสิ้นรัก.... ศรัทธา ....พาใจไกล
ไม่ห่วงใย...เลยสักน้อย...ปล่อยใจเหงา
พลอยให้เรา....ปวดร้าว...เศร้าหวั่นไหว
น้ำตาหล่น...ล้นหลั่ง...คลั่งค้างใจ
ตกอยู่ใน...ดวงกมล...จนช้ำทรวง/....
***
แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 52 11:53:29
แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 52 11:37:47
****ความห่วงใย...ยังเหลืออยู่มั๊ย?****
