ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 21 อาชีพที่เท่ที่สุด “อยากเรียนทักษะอะไร” ลุงถามหลังจากที่ตรวจสอบอาหมวยเป็นคนสุดท้าย อาหมวยไม่รู้จะเรียนอะไร ก็เธอรู้เรื่องทักษะกับเขาเสียที่ไหน มีอยู่เรื่องเดียวเท่านั้นแหละที่จำได้ เจ้าวินสั่งให้ “ขอทักษะอะไรก็ได้ ที่จะทำให้ได้อาชีพเท่ๆค่ะ” “หืมม” คุณลุงอุทาน “เอาเท่ๆเลยหรือ” “ค่ะ เอาที่เท่ที่สุดเลยนะคะ” อาหมวยย้ำ “เท่ที่สุดด้วย” ลุงบรรณารักษ์ทวน “งั้นขอเวลาคำนวณนิดนึงนะ” คุณลุงเดินกลับไปที่โต๊ะหนังสือของตัวเอง มือหนึ่งเปิดตำราเช็คข้อมูล อีกมือถือปากกาขนนกทำท่าขีดเขียน แต่ความจริงเป็นการใช้คอมพิวเตอร์ติดต่อกับส่วนกลางให้ช่วยคำนวณ ใครๆก็คิดว่าคุณลุงลำบากใจเพราะอาหมวยยังมีเลเวลน้อยเกินไป เรียนทักษะมาไม่มาก การจะให้เรียนทักษะเดียวแล้วมีสิทธิได้อาชีพแน่นอน แถมยังต้องเป็นอาชีพที่เท่อีกต่างหาก มันเป็นเรื่องที่เกือบเป็นไปไม่ได้ ถึงสิ่งที่ทำให้คุณลุงลำบากใจ คือ อาชีพที่เท่ที่สุด ดังคาด แต่ปัญหามันเกิดจากอาหมวยมีทักษะเยอะเกินไปต่างหาก ในเกมนี้ ผู้เล่นไม่มีข้อจำกัดเรื่องการเรียนทักษะ แต่หากระดับทักษะถึงระดับที่จะได้อาชีพโดยที่เลเวลยังไม่ถึงสามสิบ ระบบจะคงฐานะผู้เล่นมือใหม่ไว้ จะประกาศว่าได้อาชีพขั้นแรกก็ต่อเมื่อเมื่อมีระดับสามสิบ ทักษะเสริมสายอาชีพก็จะสุ่มให้กันตอนที่ประกาศนี่แหละ หลังจากนั้น ผู้เล่นสามารถกำหนดได้ว่าจะให้ระบบประกาศทั้งชื่อและอาชีพในบอร์ดกลางหรือไม่ แต่อย่างไรก็ตามระบบจะเพิ่มจำนวนผู้เล่นที่ได้อาชีพนั้นๆในบอร์ดทันที คนส่วนใหญ่จะเลือกประกาศทั้งชื่อและอาชีพ โดยเฉพาะพวกที่ต้องอาศัยชื่อเสียงในการเล่นเกม อย่างพวกพ่อค้า แล้วยังมีเรื่องอื่นๆเช่นการเข้ากิลด์ การจะชนะสงครามไม่ได้พึ่งพาเฉพาะนักรบ แต่ต้องการคนที่ได้อาชีพสายสนับสนุนอื่นๆด้วย บางครั้งกิลด์ต่างๆก็คัดคนที่มีอาชีพที่ต้องการโดยการมาดูที่บอร์ดนี่แหละ คนที่ได้อาชีพแล้วจึงมีโอกาสที่จะเข้ากิลด์ใหญ่ๆดีๆมากกว่า โอกาสที่จะได้คำแนะนำจากคนที่ได้อาชีพเดียวกันมาก่อนก็มากกว่าไปด้วย แต่พวกที่ไม่ยอมประกาศชื่อก็มีไม่น้อย ส่วนใหญ่จะเป็นพวกที่ได้อาชีพที่คนทั่วไปเขาไม่ค่อยได้กัน การประกาศว่าได้อาชีพพวกนี้ ถ้าไม่ใด้สังกัดกิลด์อยู่ก่อนแล้ว ก็เตรียมตัวรับมือกับบรรดากิลด์ต่างๆที่ต้องการตัวได้เลย เกมนี้ไม่มีข้อจำกัดว่าคนหนึ่งจะมีได้กี่อาชีพ พอมีมากกว่าหนึ่งอาชีพ ผู้เล่นสามารถปรับระดับอาชีพเป็นขั้นที่สอง หรือจะผสมอาชีพเป็นอาชีพใหม่ก็ได้ เมื่อมีระดับทักษะถึงข้อกำหนด แต่การผสมอาชีพไม่จำเป็นว่าจะต้องผสมแค่สองอาชีพ แถมบางทีผู้เล่นยังต้องมีทักษะใหม่ๆที่ไม่เกี่ยวข้องกับอาชีพเดิมที่มีอยู่แล้วอีกต่างหาก จึงไม่ง่ายนักที่ผู้เล่นจะหาสูตรผสมอาชีพ และระบบจะประกาศชื่ออาชีพที่อยู่ในระดับที่สองเมื่อผู้เล่นมีระดับหกสิบ ส่วนชื่ออาชีพที่ต่ำกว่าก็จะหายไป แม้ว่าจะใช้งานได้เหมือนเดิม แพทช์ใหม่ของปีนี้ เพิ่มการเลื่อนระดับอาชีพอีกครั้ง และจะประกาศอาชีพที่เลเวลเก้าสิบ มีอาชีพใหม่ๆที่เกิดจากการผสมอาชีพในระดับที่สองเข้าด้วยกันมากมาย แต่จนบัดนี้ยังไม่มีใครได้อาชีพผสมระดับที่สาม คุณลุงบรรณารักษ์ตรวจสอบข้อมูลของอาหมวยอีกครั้งอย่างเคร่งเครียด ผู้เล่นหมวยระดับ 23 อาชีพขั้นต้นที่รอประกาศเมื่อผู้เล่นมีระดับสามสิบ 1. ช่างฝึกหัด 2. นักปรุงยาฝึกหัด 3. แม่ครัวฝึกหัด 4. นักเวทย์ฝึกหัด 5. นักอาคมฝึกหัด 6. นักดาบฝึกหัด “อืมม ข้ามอาชีพขั้นต้นไปได้เลย” คุณลุงคิดอยู่ในใจ อาชีพระดับที่สองที่เลื่อนชั้นจากอาชีพขั้นต้น และรอประกาศเมื่อผู้เล่นมีระดับหกสิบ 1. ช่างตีเหล็ก (เลื่อนจากช่างฝึกหัด) 2. เชฟประจำเมือง (เลื่อนจากแม่ครัวฝึกหัด) 3. ผู้คุมธาตุ (เลื่อนจากนักเวทฝึกหัด) “อืมม ข้ามอาชีพที่เลื่อนระดับไปได้อีกเหมือนกัน ไหนดูอาชีพผสมซิ” อาชีพระดับที่สองที่ได้จากการผสมอาชีพขั้นต้น 1. นักรบเทพ (นักดาบฝึกหัดผสมกับนักเวทย์ฝึกหัด) “ได้มาอาชีพเดียวเองหรือ ต้องตรวจสอบเสียหน่อยว่ามีโอกาสได้อาชีพอะไรอีกบ้าง” อาชีพระดับที่สองที่ขาดทักษะไม่เกินสามทักษะ หรือมีทักษะครบแต่ระดับทักษะยังไม่ถึงขั้น 1. ช่างศิลปะ (เลื่อนจากช่างฝึกหัด - ขาดทักษะแกะสลัก ทักษะเจียรนัย และทักษะช่างทอง) 2. รูนมาสเตอร์ (ผสมระหว่างช่างฝึกหัดและนักอาคมฝึกหัด - ขาดทักษะแกะสลัก) 3. ผู้รักษา (ผสมระหว่างผู้ปรุงยา นักเวทย์ฝึกหัด และนักอาคมฝึกหัด - ทักษะใช้ยันต์ และจำนวนคาถาที่เคยใช้ต่ำกว่าที่ต้องการ) “อืมม รูนมาสเตอร์ก็เท่ดี แต่แม่หนูนี่มีอาชีพนักรบเทพอยู่แล้ว จะบอกว่ารูนมาสเตอร์เท่กว่าก็ลำบากใจ ลองตรวจสอบอาชีพระดับที่สามดูหน่อยดีกว่า” อาชีพระดับที่สามที่เลื่อนชั้นจากอาชีพระดับที่สอง 1. นักเวทย์เบญจธาตุ (เลื่อนจากผู้คุมธาตุ) “เฮ้อ ลืมรูนมาสเตอร์ไปได้เลย ขืนบอกว่าอาชีพระดับที่สองเท่กว่าอาชีพระดับที่สาม ต้องโดนจดหมายร้องเรียนแน่ คงต้องตรวจสอบเพิ่ม” อาชีพระดับที่สามที่ขาดทักษะไม่เกินสามทักษะ หรือมีทักษะครบแต่ระดับทักษะไม่ถึงขั้น 1. องครักษ์เทพ (ผสมระหว่างนักรบเทพ รูนมาสเตอร์ ช่างศิลปะ และผู้รักษา - ขาดทักษะแกะสลัก ทักษะเจียรนัย และทักษะช่างทอง ส่วนทักษะใช้ยันต์ และจำนวนคาถาที่เคยใช้ต่ำกว่าที่ต้องการมาก) “หา อาชีพที่สามารถเข้าไปป้องกันตัวราชา หรือหัวหน้ากิลด์ได้ในขณะดวลเดี่ยวเพื่อตัดสินแพ้ชนะหรือนี่ เป็นตัวกำหนดผลการรบเชียวนะ ได้มาเมื่อไหร่ ปั่นป่วนกันทั้งทวีปใหญ่แน่” คุณลุงคิดจนคิ้วขมวด คุณลุงอ่านคุณสมบัติที่เพิ่มขึ้นเมื่อเป็นองครักษ์เทพ เมื่อระบุตัวผู้ถูกพิทักษ์ องครักษ์เทพสามารถสนับสนุนผู้เล่นคนนั้นด้วยการใช้ทักษะฟื้นฟู สามารถเพิ่มพลังจิต เพิ่มพลังชีวิต และล้างพิษได้ ใช้ทักษะซ่อมอัตโนมัติซ่อมอาวุธและเครื่องป้องกันให้ได้ ถ้าอยู่ในปาร์ตี้เดียวกัน พลังป้องกันทั้งสองคนเพิ่มขึ้นหนึ่งสิบเท่า และอัตราการสิ้นเปลืองพลังจิตเมื่อใช้ทักษะสายป้องกันลดลงเหลือหนึ่งเปอร์เซ็นต์ ... “เป็นองครักษ์ที่เท่จริงๆด้วยแฮะ แต่ถ้าให้เรียนทักษะจนได้อาชีพไป บริษัทเกมจะไล่ตูออกไหมนี่ เพื่อความปลอดภัย ต้องคำนวณค่าผลกระทบต่อเกมต่ออีกนิด” คุณลุงยังไม่ค่อยมั่นใจ ผลการคำนวณ – โอกาสที่ผู้เล่นจะเป็นผู้กำหนดผลแพ้ชนะของสงคราม 0-90% “หือ ทำยังไงถึงจะเป็นศูนย์” คุณลุงชักสนใจ ถ้าทำให้เป็นศูนย์ได้ บริษัทเกมก็ไม่ต้องกังวลเรื่องผลกระทบ ตำแหน่งงานของเขาก็ปลอดภัย ผลการคำนวณ – โอกาสที่ผู้เล่นจะเป็นผู้กำหนดผลแพ้ชนะของสงครามจะเป็นศูนย์เมื่อ ผู้เล่นวางตัวเป็นกลาง ไม่ช่วยกิลด์ใดเลย และไม่ร่วมรบ “งั้นก็มีทางเดียว ต้องส่งเสริมให้เด็กในปกครองเป็นพ่อค้าตลาดมืดให้เร็วที่สุดพ่อค้าที่ช่วยทุกกิลด์และขัดแย้งกับทุกกิลด์ แค่นี้ทั้งผลประโยชน์ที่ได้ ทั้งความเสี่ยงที่เกิด ผู้ปกครองก็ต้องอยู่ป้องกันเด็กในปกครองหลบไปเข้ากิลด์ไหนไม่ได้แน่” คุณลุงวางแผนเสร็จก็เดินกลับมาหาอาหมวยที่ตอนนี้เปลี่ยนจากยืนเป็นนั่งขัดสมาธิบนแท่นไม้ไปแล้ว เพราะลุงแกคำนวณนานจัด “ขออภัยที่คิดนานไปนิด พอดีว่าหนูต้องเรียนอีกหลายทักษะกว่าจะได้อาชีพเท่ๆ เลยต้องหาทางวางแผนกันนานหน่อย” คุณลุงเกริ่น “ว่าแล้ว พวกเด็กใหม่ก็อย่างนี้แหละ ใจร้อน ยังไม่มีทักษะอะไรเลย แต่ดันอยากได้อาชีพ” อีกาตาเดียวพูดแทรกขึ้นมาเหมือนจะตำหนิอาหมวย คงหงุดหงิดที่รอนาน “แม่หนูนี่มีทักษะติดตัวพอสมควรเหมือนกันนะ ไม่ถึงกับไม่มีอะไร” คุณลุงพูดยิ้มๆ ก่อนจะหันไปหาอาหมวย “อาชีพเท่ๆที่หนูอยากได้นี่หนูต้องเรียนอีกหลายทักษะเลย แต่ที่นี่ให้เลือกเรียนแค่ทักษะเดียว” อาหมวยได้ยินแล้วก็ได้ตาทำตาปริบๆ “แล้วจะให้ทำยังไงละคะ” “ลุงจะปรับระดับภารกิจครึ่งหลังให้ยากกว่าปกติ แลกกับคำชี้แนะในการทำภารกิจ ซึ่งในคำชี้แนะจะช่วยให้หนูได้แนวทางในการเรียนทักษะอื่นๆที่เหลือ จะตกลงไหม” ข้อเสนอนี้ ทำเอาทุกคนคิดหนักเลยทีเดียว เพราะถ้าภารกิจยากขึ้น ก็หมายถึงคนทั้งปาร์ตี้จะทำภารกิจเสร็จช้าลง “จะเป็นไรไป ภารกิจที่แต่ละคนรับมาก็ใช่ว่าจะง่าย ถ้าระหว่างทำภารกิจน้องหมวยจะได้ทักษะมากขึ้น เก่งขึ้น ใครจะรู้ มันอาจจะมีประโยชน์กับพวกเราในภายหลังก็ได้” หมีขาวพูดก่อนอย่างใจป้ำ คนที่เหลือเลยไม่คัดค้านอะไร เมื่อตกลง ระบบก็ประกาศทันที ผู้เล่นหมวยได้รับทักษะแกะสลัก พอได้ยินชื่อทักษะ ทั้งกลุ่มก็สงสัยกันถ้วนหน้า อาชีพเท่ๆนี่มันต้องแกะสลักอะไรเหรอ แล้วก็ต้องตาค้างซ้ำสองเมื่อรู้ว่า ภารกิจครึ่งหลังของอาหมวยคือ การนำโล่ของอคิลลีสไปส่งคืนแก่เฮฟเฟตุสที่โอลิปัส โล่ของอคิลลีส โล่ในตำนานที่เฮฟเฟตุสเป็นผู้สร้าง โล่ที่ไม่มีวันพัง โล่ที่ป้องกันได้ทั้งการโจมตีทางกายภาพ การโจมตีโดยใช้เวทย์ และพิษ โล่ที่มีแต่คำร่ำลือ ยังไม่มีใครเคยเห็น คนที่ได้ไป ไม่มีวันขายหรือมอบให้อาหมวยแน่ โจรสลัดทั้งสามคนคิดตรงกัน เพราะถ้าเป็นตัวเองยังต้องถามตัวเองว่า “ถ้าได้โล่มาก่อน จะคุ้มกับการไม่ส่งภารกิจหรือเปล่านะ” แต่ความฝันของทุกคนก็สลายเมื่อกำไลสีทองของอาหมวยผสานกับกำไลเมนูเรียบร้อย “กำไลนี่จะกลายเป็นเทเลพอร์ตส่งตัวหนูกับโล่ไปที่วิหารของเฮฟเฟตุสทันทีที่หนูสามารถเข้าใกล้โล่ได้ในระยะห้าเมตร ข้อดีข้อเดียวของภารกิจนี้ก็คือไม่ต้องกังวลเรื่องการส่งภารกิจนี่แหละ ฮ่าๆๆ” จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 13:51:26

ความคิดเห็นที่ 2 บทที่ 22 พักยก เมื่อการเรียนทักษะและรับภารกิจเสร็จสิ้น คุณลุงก็ถามว่าจะออกไปเลยหรือจะนอนพักที่นี่ก่อน แน่นอนทุกคนขอนอนพักเป็นเสียงเดียวกัน ดึกป่านนี้แล้ว ออกไปก็ต้องนอนอย่างเดียว เรื่องอะไรจะกลับไปเสียค่าโรงแรมที่เมืองเริ่มต้น คุณลุงก็เลยพาทุกคนมารออยู่ในห้องรับแขกระหว่างที่ไปจัดการห้องพักให้คนทั้งห้า “ขออภัยที่ต้องให้รอ ที่นี่ไม่เคยมีแขกเลย คุยกันไปก่อนนะ คงใช้เวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมง” คุณลุงบอกก่อนจะเดินจากไป พอคุณลุงลับสายตา หมีขาวก็เปิดประเด็น “เรามาวางแผนกันดีกว่าว่าจะเอายังไงกันต่อ” ทุกคนพยักหน้า ดูจากภารกิจครึ่งหลังแล้ว ปาร์ตี้เลือดของพวกเขาต้องอยู่อย่างนี้ไปอีกนาน “เรื่องแรก เราจะเกาะกลุ่มกันหรือจะแยกย้ายกันไป” หมีขาวเริ่มต้นเหมือนเคย “ทำไมต้องแยก ไปด้วยกันทั้งหมดก็สะดวกดีออก” กรงเล็บเหยี่ยวถาม “ภารกิจของพวกเรา ช่วงแรกนี่ไม่จำเป็นต้องทำด้วยกันเลยสักนิด” หมีขาวหันไปมองหน้าเหยี่ยว “นายต้องจับสัตว์ พวกข้าไม่มีใครมีทักษะเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงสักกะคน อยู่ช่วยหรือไม่อยู่ช่วย ก็ค่าเท่ากัน” เขาหันไปหาอีกาและอาหมวย “แกกะข้าและน้องหมวยยังต้องฝึกทักษะพื้นฐาน ยังเริ่มทำภารกิจไม่ได้ด้วยซ้ำ อยู่ด้วยกันยิ่งไม่มีประโยชน์” คราวนี้มาถึงตาวิน “วินจะเป็นพ่อค้าตลาดมืด ขืนสุมหัวอยู่กับเรา คนต้องคิดว่าเกี่ยวข้องกับกิลด์ขุมทรัพย์แน่ เป็นผลเสียต่อการตั้งกิจการในเมืองที่กิลด์อื่นครองเมือง” เหตุผลยาวขนาดนี้ ไม่แยกก็ต้องแยก แต่อาหมวยมีประเด็นใหม่ “แล้วปาร์ตี้เลือดของพวกเราจะเป็นยังไง เราจะตั้งกลุ่มกับคนอื่นอีกได้หรือเปล่า” “ก่อนแยกกัน เราก็ปรับให้ปาร์ตี้อยู่ในสถานะพัก เราจะติดต่อกันได้ผ่านช่องสื่อสาร สามารถตั้งปาร์ตี้กับคนอื่นได้ตามปกติ แต่คนในกลุ่มใหม่จะเห็นว่าพวกเธอมีปาร์ตี้เลือดที่อยู่ในสถานะพัก แม้ว่าคนพวกนั้นจะไม่รู้ว่าสมาชิกในปาร์ตี้เลือดเป็นใคร แต่ถ้าไม่อยากยุ่งยากในภายหลัง อย่าตั้งกลุ่มกับคนอื่นโดยไม่จำเป็น” หมีขาวตอบเหมือนเคย คำตอบนี้ทำเอาปลิงมืออาชีพอย่างอาหมวยหงอยไปเล็กน้อย “งั้นเรามาวางแผนกันคร่าวๆดีกว่าว่าจะเอายังไง” อีกาเริ่มทำตัวเป็นเรื่องเป็นราวบ้าง “พวกเรา” หมีขาวหมายถึงโจรสลัดทั้งสาม “คงจะกลับทวีปใหญ่เลย แล้วก็ต้องล่องเรือไปเองด้วย ผมกับอีกาจะได้ฝึกทักษะระหว่างเดินทาง” “แล้วพวกพี่ๆมีของที่อยากจะขายก่อนเดินทางไหม หรือต้องซื้ออะไรบ้าง ผมจัดการให้ได้ ไม่ต้องห่วงเรื่องราคา รับรองผมคิดให้เท่าร้านขายไอเทม” วิญญาณพ่อค้าเข้าสิงเจ้าวินเสียแล้ว “ของส่วนใหญ่ที่มีติดตัวก็เป็นของที่ได้ตอนมาที่ทวีปนี้แหละ ของมีตำหนิมีอยู่แค่ชิ้นสองชิ้น ขายให้นายเลยก็ดี จะได้ไม่ต้องเข้าเมือง ไม่อยากเป็นจุดสนใจ” อีกาตอบก่อนเพื่อน “แต่นายต้องเอาน้ำยาเพิ่มพลังชีวิตมาให้เยอะๆเลยนะ เจ้ายุงบ้านั่นมันสูบเลือดสูบเนื้อจริงๆ” กรงเล็บเหยี่ยวสั่งแล้วสั่งอีก หลังจากนั้น การค้าก็เป็นไปอย่างคึกคัก สามโจรสลัดเอาของออกมาให้ตีราคา วินจ่ายเงินมือเป็นระวิง พอเงินหมดก็เอาน้ำยากับม้วนคาถามาแลก แต่นั่นก็ได้แค่ของธรรมดาๆที่สามโจรสลัดเพิ่งได้มาทั้งนั้น วินมองดาบเล่มใหญ่ประกายเงาวับสี่เล่ม โล่อีกสองอันและชุดเกราะระดับสี่อย่างเสียดาย เขาไม่มีเงินจะรับซื้อของมีตำหนิพวกนี้ “นี่” อีกายื่นรายการของยาวเหยียดให้ “นายจัดการหาของพวกนี้มาส่งให้พวกเราที่เรือ ของพวกนั้น นายเอาไปได้เลย” ออร์เดอร์นี้ ทำเอาวินยิ้มกว้าง สามโจรสลัดก็ยิ้มกว้างเหมือนกันเพราะของมีตำหนิพวกนี้ พวกเขาพยายามขายครึ่งราคามาตั้งครึ่งปีแล้วยังไม่มีใครยอมซื้อเลย ถ้าเจ้าวินยังยอมค้าขายกับพวกเขาต่อหลังจากนี้ ก็แสดงว่า เขาปล่อยของโจรทั้งหมดผ่านวินได้แน่ พอกำหนดจุดนัดหมายเสร็จ ลุงก็กลับมาพอดี ทั้งหมดจึงแยกย้ายไปนอน อาหมวยกับวินก็ถือโอกาสออฟไลน์ออกไปหาอาหารและยืดแข้งยืดขาในชีวิตจริงด้วยเสียเลย -------------------------------- กริ๊งงง... เสียงเรียกเข้าหลงยุคอย่างนี้ไม่มีทางเป็นของคนอื่นหรอก อาหมวยปลดอุปกรณ์เชื่อมต่อออกก่อนจะลุกจากเตียงไปรับโทรศัพท์ “อาหมวย” เจ้าวินนั่นเองที่โทรมา “มีอะไร เพิ่งออกจากเกมก็โทรมาแล้ว” อาหมวยบ่นเล็กๆ เธอเปิดจอภาพขึ้น แล้วก็เดินไปหยิบอาหารกล่องในตู้เย็นยัดเข้าออโต้เชฟ ตั้งโปรแกรมแล้วก็กลับมานั่งหน้าจอโทรศัพท์คุยกับวิน “เรื่องทักษะของอาหมวยไง วินไม่อยากคุยในเกม” “เฮ้อ ออกจากเกมก็ยังจะหมกหมุ่นอีกนะ” อาหมวยหยุดไปโบกมือทำท่าทักทายพี่สะใภ้ที่เอาอาหารมาเสริฟให้ลูกชายถึงในห้อง รู้แล้วว่าทำไมเจ้าวินมันเอาแต่ใจจัง เจ้าวินขอบคุณแม่ เดินไปส่งแม่ถึงประตูแล้วก็จัดการล็อคห้องเรียบร้อย “อาหมวยตกลงอาหมวยมีทักษะอะไรมั่ง” อาหมวยก็เลยเล่าเรื่องภารกิจแรกของตัวเองให้วินรู้ แล้วก็เริ่มนับนิ้วไล่ทักษะที่ได้มาให้วินฟัง แต่พอไล่ไปได้สักสองนาที ทักษะที่ได้มาตอนทำภารกิจแรกยังไม่ครบด้วยซ้ำ “หยุดก่อนเลยอาหมวย” เจ้าวินเบรกอย่างแรง “ไม่อยากรู้แล้วเหรอ” อาหมวยถามหน้าตาย “ใครบอก แต่อาหมวยแน่ใจนะว่าทักษะที่อาหมวยเพิ่งพูดมา อาหมวยได้มาตอนทำเควสแรกหมดเลย” “อืมม” เจ้าวินอ้าปากค้าง ตาโต ก่อนจะโวย “อาหมวยโคตรขี้โกงเลย เข้าไปเล่นพร้อมกันแท้ๆ ทำไมเขาให้เควสอาหมวยแต่ไม่ให้เควสวิน” “ก็แล้วใครใช้ให้แกทิ้งฉันไปล่าสัตว์ประหลาดคนเดียว” อาหมวยย้อนยิ้มๆ ก่อนจะบอกเงื่อนไขของภารกิจให้วินรู้ เจ้าวินอ้าปากหวอเมื่อรู้ว่าอาหมายได้ภารกิจมาได้ยังไง และถึงจะรู้ตัวว่ายังไงก็ไม่มีทางได้ภาระกิจที่อาหมวยได้ แต่ก็อดถามอย่างมีความหวังไม่ได้ “อาหมวยว่า ถ้าวินไปสมัครเล่นใหม่ แล้ววินทำอย่างอาหมวย อาหมวยว่า เขาจะให้วินทำเควสไหม” “ไม่” คำตอบหนักแน่น “NPC บอกว่า เควสปิดไปแล้ว” เจ้าวินทำท่าเหี่ยวในทันใด พูดอะไรไม่ออก แต่พอกินข้าวต่อได้สองคำ วินก็ได้ความคิดใหม่“อาหมวยวินว่า ทักษะอาหมวยมันเยอะเกินกว่าที่อาหมวยกับวินจะช่วยกันจำแล้วหาทางใช้ประโยชน์แล้วนะ” “อ้าว แล้วจะให้ทำยังไง” อาหมวยเดินไปหยิบอาหารออกจากออโต้เชฟมากินบ้าง “อาหมวยต้องอัพเกรดเมนูเกมให้มีเอไอประจำตัวแล้วล่ะ” วินพูดทั้งๆที่ข้าวยังเต็มปาก “กลืนให้เรียบร้อยแล้วค่อยพูดเลย โตจนป่านนี้แล้ว” อาหมวยดุโดยอัตโนมัติ “ขอโทษคร้าบ” เจ้าวินไหว้ขอโทษก่อนจะกลับเรื่องเดิม “แต่มันแพงนะอาหมวย เราต้องไปทวีปใหญ่ จะได้หาเงินได้เยอะๆ ไม่งั้นซื้อไม่ได้แน่” “ไปก็ไป ไม่มีปัญหา” อาหมวยไม่รู้สึกว่ามันจะต่างกันตรงไหน ยังไงเธอก็ต้องเป็นพี่เลี้ยงเด็กในเกมเหมือนเดิมนั่นแหละ “ไชโย จะได้เก็บตังค์ซื้อบ้านแล้ว” วินหลุดปากบอกความในใจ “อะไรเจ้าวิน” อาหมวยงง “เป้าหมายต่อไปของวินไงอาหมวย อาหมวยเป็นผู้ปกครองวิน ดังนั้น บ้านวินอาหมวยเข้าได้ ส่วนบ้านอาหมวยวินก็เข้าได้ บ้านหลังหนึ่งมีจุดเข้าออกในเมืองใหญ่ได้สามเมือง บ้านสองหลังรวมเป็นหกเมือง ในทวีปหลักมีเมืองหลักอยู่แค่ห้าเมือง เราหาเมืองเล็กๆเป็นฐานปฏิบัติการของเราสักเมือง แค่นี้เราก็ไปๆมาๆได้ทั่วทวีปใหญ่โดยไม่ต้องเดินทางเป็นวันๆ ถึงตอนนั้น ชื่อเสียงพ่อค้าของวินก็น่าจะพอตั้งกิจการในแต่ละเมืองได้แล้ว” เจ้าวินร่ายยาวฝันหวาน “ห้าแสนเหรียญทองเนี่ยนะ เมื่อกี๊แค่ของไม่เท่าไรนายยังหมดกระเป๋า” อาหมวยส่ายหน้า “เดี๋ยวกลับเข้าเมือง วินจะไปทำบัตรโอนเงิน” เจ้าวินทำแก้มป่อง ชักงอน “มีบัตร ไม่มีเงินก็ค่าเท่ากันละว้า” อาหมวยยังไม่เลิกแหย่ “อาหมวยไม่ต้องพูดเลย วินไม่มีตังค์ ก็อาหมวยนั่นแหละที่ต้องช่วยวินหา” อาหมวยขำกลิ้งเมื่อวินมามุกนี้ “ช่วยเท่าที่อยากช่วยเฟ้ย ไม่มีทางยอมอยู่ในโรงงานนรกเด็ดขาด” “แค่นี้นะ อาจะกินข้าว อีกชั่วโมงครึ่งเจอกันในเกม” อาหมวยก้มดูนาฬิกาก่อนจะระบุเวลานัดหมาย วินโบกมือลาก่อนจะตัดสายไป อาหมวยส่ายหน้าแล้วหยิบถ้วยบะหมี่ไปนั่งกินที่โต๊ะให้เป็นเรื่องเป็นราวกว่าเดิม หึๆ ถ้าเจ้าวินมีแผนขนาดจะซื้อบ้าน ก่อนจะออกเดินทางไปทวีปใหญ่ เธอก็มีภาระสองสามเรื่องที่ต้องจัดการในทวีปเริ่มต้นให้เรียบร้อยอยู่เหมือนกัน ------------------------------------------------ เมื่อกลับเข้าเกมอีกครั้ง สามโจรสลัดก็จากไปแล้ว หมีขาวในฐานะหัวหน้ากลุ่มปาร์ตี้เลือดได้จัดการปรับให้ปาร์ตี้ไปอยู่ในสถานะพักตามที่บอกไว้ ตอนนี้ใครจากอยู่จะตายก็ไม่กระทบกับคนอื่นๆในปาร์ตี้แล้ว ลุงบรรณารักษ์จัดการส่งวินและอาหมวยไปถึงน้ำพุกลางเมืองเริ่มต้นเลยทีเดียว คนที่พบเห็นรู้แค่ว่า วินกับน้องออกไปผจญภัยกันสองคนแล้วก็กลับมากันสองคนเท่านั้นเอง “เฮ้ เพิ่งกลับมาจากเก็บเลเวลเหรอ ได้อะไรดีๆมามั่งล่ะ จะตั้งแผงเลยหรือเปล่า” ผู้เล่นที่เห็นหน้าตากันบ่อยๆที่ลานกลางเมืองร้องถาม เนื่องจากวินให้อาหมวยช่วยปลดผนึกของและซ่อมไอเทมที่เสียหายตั้งแต่อยู่ที่ห้องสมุดนู่น แถมยังเงินเกลี้ยงกระเป๋าแบบนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่า คำตอบจะเป็นอย่างไร “ได้อาวุธมาเยอะเลยแหละ นายเรียกพรรคพวกมาดูได้เลย ขอเวลาตั้งแผงห้านาที” วินจัดการปูผ้า เอาของออกมาเรียง อาหมวยก็ช่วยจัดการติดป้ายราคาเหมือนเดิม พอเสร็จวินก็ยื่นรายการสั่งของของอีกาให้ “อาหมวยน้อยออกตังค์ให้วินก่อนนะ ขายไอเทมได้ตังค์แล้วจะคืน” อาหมวยรับรายการมาอ่าน รายการของมีทั้งเสบียงอาหารที่ต้องซื้อจากภัตตาคาร ยาชนิดต่างๆจากร้านขายยา เครื่องมือช่างบางชิ้นจากร้านช่างตีเหล็ก และแน่นอนไอเทมแปลกๆอีกหลายรายการจากร้านขายไอเทม  อ่านแล้วก็ยักไหล่ “กำไรแบ่งกันครึ่งๆ อย่าลืม” ----------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 13:54:32

ความคิดเห็นที่ 3 บทที่ 23 พ่อค้าตลาดมืด แม้ปากจะบอกว่าจะเก็บหอมรอมริบไว้ซื้อบ้าน วินก็ต้องหารค่าเช่าโรงแรมห้องสวีทกับอาหมวยอยู่ดี ก็อาหมวยเธอติดใจความสบาย แถมเจ้าวินก็มีแผนจะเปิดโรงงานนรกอีกครั้ง วันนี้ทั้งสองจึงได้พักผ่อนกันอย่างสุดหรูเหมือนเคย พอเข้าห้องมาเจ้าวินก็เอาไอเทมโทรมๆเกือบพังที่ซื้อมาถูกๆออกมาเรียงให้อาหมวยซ่อม “ไม่ทันไรจะใช้งานอีกแล้วเหรอ” อาหมวยบ่นเล็กน้อยพอเป็นพิธี “น่าอาหมวย อาวุธพวกนี้พอซ่อมเสร็จแล้วมันขายดีออก แล้ววันนี้อาหมวยทำอะไรมามั่ง” พออาหมวยบ่น วินก็หาทางเปลี่ยนเรื่องเชียว พอได้ยินคำถาม อาหมวยก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ของน่ะ ซื้อเรียบร้อยแล้ว น้ำยาก็ทำไว้เหลือเฟือ อืมม อาว่าจะทดลองอะไรสักหน่อย แต่รอให้วินตกลงอยู่เนี่ย” “อะไรหรือฮะ” “ไอ้เศษอัญมณีพวกนี้ไง ว่าจะลองเอาใส่ไอ้กล่องเล่นแร่แปรธาตุนี่ดู แต่กลัวว่ามันจะพังเสียก่อน เลยต้องรอถามวินในฐานะหุ้นส่วนเสียหน่อย ว่าเสี่ยงด้วยกันไหม” “เอาสิ อาหมวย อาหมวยจะลองสักกี่ชิ้นล่ะ” วินถามอย่างสนใจ “ลองกับเศษมรกตนี่ก็แล้วกันนะ มันหาได้ง่ายที่สุดนี่” “ได้เลยอาหมวย เศษมรกตส่วนใหญ่ได้จากสัตว์ที่มีพิษ ที่ทวีปเริ่มต้นมีเยอะแยะ วินซื้อมาได้สองสามร้อยชิ้นแล้วหาไม่ยากหรอก” ว่าแล้วเจ้าวินก็ควานเอาเศษมรกตที่เพิ่งได้มาออกมานับ “นี่ไงวันนี้ได้มาสิบชิ้นพอดีเลย” อาหมวยรับมาจัดการจำแนกและปลดผนึก ก่อนจะโยนใส่ลงไปในกล่องเล่นแร่แปรธาตุ “เอายัง” อาหมวยถามขณะที่เตรียมปิดฝากล่อง วินพยักหน้า ตาจ้องเป๋งที่กล่องในขณะที่อาหมวยค่อยๆกดให้ฝากล่องปิดสนิท เงียบ “ทำไมเงียบอะ” วินถาม อาหมวยทำหน้าเหมือนจะตอบว่า แล้วตูจะรู้เหรอ อาหมวยตัดสินใจเปิดกล่อง เมื่อฝากล่องเผยอ มันก็ค่อยๆเผยให้เห็นว่า ก้นกล่องที่เคยมีเศษมรกตวางอยู่กระจัดกระจาย มีแต่ความว่างเปล่า อาหมวยเปิดฝาจนสุดแล้วก้มลงไปมอง จึงได้เห็นหินสีเขียวก้อนหนึ่งที่มุมกล่อง เธอหยิบขึ้นมาจัดการจำแนกและปลดผนึก มรกตขนาดกะรัตครึ่งหนึ่งเม็ด “มันใช้กับอัญมณีได้ผลด้วยล่ะ” วินสรุปเบาๆ ก่อนจะตะโกนลั่น “ไชโย” อาหมวยนิ่งคิดนิดนึงก่อนจะสรุป “เศษอัญมณีสิบหน่วยรวมได้เป็นหนึ่งกะรัต อัตราส่วนเดียวกับการเปลี่ยนแร่เหล็กระดับต่ำเป็นระดับสูง” อาหมวยยิ้ม ตอนนี้ก็เหลือแค่ว่า ลุงช่างตีเหล็กเหลือหนังสืออีกกี่เล่มเท่านั้นแหละนะ รับรองก่อนออกจากเมืองเริ่มต้น เธอจะไปกวาดมาให้หมดเชียว --------------------------------------- วันรุ่งขึ้น อาหมวยกับวินเอาของไปส่งให้สามโจรสลัดที่จุดนัดหมาย ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง อาหมวยกับวินก็เดินทางมาถึงทะเลสาบเล็กที่ตั้งอยู่ระหว่างทุ่งหญ้าขนาดใหญ่ที่มีสัตว์ป่าชุกชุมกับป่าสนรกทึบที่มีแต่สัตว์พิษมากมาย ริมทะเลสาบมีหาดทรายแคบๆพอให้เรือประมงลำขนาดไม่ใหญ่นักจอดอยู่ ส่วนที่เหลือก็เป็นโขดหินขรุขระสีดำปนน้ำตาล ที่นี่เป็นจุดพักอย่างดีหากไม่ต้องการให้ผู้เล่นอื่นมารบกวน เพราะทางเข้าที่เห็นได้ชัดที่สุดที่จะมาถึงทะเลสาบแห่งนี้คือ ต้องฝ่าฝูงควายป่าและฝูงกระทิงที่มีเลเวลตั้งแต่ 35-50 ผ่านทุ่งหญ้ามา มีแต่ผู้เล่นไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เส้นทางลัดเลาะมาจนถึงที่ได้โดยไม่ต้องฝ่าด่านสัตว์อสูรพวกนี้ แน่นอน สามโจรสลัดเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ว่า และตอนนี้ก็ต้องบวกเพิ่มเข้าไปอีกสองคน เมื่อถึงชายหาด ปรากฏว่า หมีขาวยังซ่อมเรือไม่เสร็จตามความคาดหมาย พวกเขาเลยยังล่องเรือไปทวีปใหญ่ไม่ได้เหมือนที่วางแผนไว้ “ดีเลย กำลังรอเครื่องมือชุดใหม่อยู่เนี่ย ไอ้ที่มีอยู่มันจวนพังเต็มทีแล้ว” หมีขาวควานหาเครื่องมือช่างเป็นอย่างแรก “แล้วยาเพิ่มพลังชีวิตล่ะ มีกี่ขวด ไอ้ยุงบ้ามันกินไปเกือบหมดแล้ว” กรงเล็บเหยี่ยวเป็นอีกคนที่ตรงรี่มาหาอาหมวยกับวิน เขาคว้าห่อยามาดูเป็นอย่างแรกเลยที่เดียว “พี่ๆใจเย็นๆ ถ้าไม่พอ เดี๋ยวผมกลับไปเอาเพิ่มให้ได้” วินรีบบอก “เอ้า” อีกาหอบของมีตำหนิมาแลกกับของที่วินเอามาให้ตามสัญญา วินรีบเก็บลงประเป๋า ถึงจะผจญภัยกับโจรสลัดพวกนี้มาจนสนิทสนม แต่เขาก็ไม่ไว้พอจะใช้ทักษะใหม่ต่อหน้าคนพวกนี้อยู่ดี เกิดพวกนี้เปลี่ยนใจแย่งของคืนเขากับอาหมวยจะเอาอะไรไปสู้ “แล้วนายจะทำอะไรต่อ” อีกาถาม “ว่าจะไปล่าควายป่าที่ทุ่งหญ้าใกล้ๆนี่ อัพเลเวลให้อาหมวยน้อยก่อนไปทวีปใหญ่ฮะ” วินตอบตามที่วางแผนไว้ “พวกฉันกำลังเบื่อๆเซ็งๆ จะไปช่วยสักครึ่งวันก็แล้วกัน ยังไงก็ช่วยเจ้าหมีขาวซ่อมเรือไม่ได้อยู่แล้วนี่” อีกาอาสา กรงเล็บเหยี่ยวเลยตามมาอีกคน ทั้งหมดโบกมือลาหมีขาวที่ต้องอยู่โยงซ่อมเรือคนเดียวอย่างร่าเริง พอมีคนประสบการณ์สูงมาช่วยอีกสองคน ฝูงควายป่าที่ตามปกติไม่มีผู้เล่นคนไหนกล้าตอแยด้วยเพราะมันจะรวมตัวกันโจมตีเป็นฝูงก็ถูกจัดการอย่างง่ายดาย อีกากับเหยี่ยวจะเลือกเหยื่อที่อยู่รั้งท้ายหรือเดินห่างออกจากฝูง ทั้งสองหลอกล่อให้มันตามมาจนพ้นระยะการควบคุมของจ่าฝูงแล้วค่อยลงมือ เนื่องจากภาพลูกลิงยังติดตัวอาหมวยอยู่ แถมเป็นคนที่เลเวลต่ำสุด กลุ่มจึงมอบหมายให้อาหมวยทำหน้าที่ชำแหละและเก็บไอเทม ใช้เวลาแค่ครึ่งวันควายป่าก็ถูกสังหารไปสิบกว่าตัว ได้ของมาไม่น้อย และในที่สุดวินก็เลื่อนระดับถึงเลเวลสามสิบจนได้ ผู้เล่นเอลโลฮิม ระดับสามสิบ ได้อาชีพพ่อค้า เนื่องจากมีทักษะลบประวัติไอเทมอยู่แล้ว จึงได้เป็นพ่อค้าตลาดมืดทันที วินยืนนิ่งงุนงงเมื่อได้ยินเสียงประกาศ “มีอะไร” อาหมวยถาม “วินได้อาชีพ อาชีพพ่อค้าตลาดมืดด้วย วู้ปี้” วินตะโกนไชโยโห่ร้องอย่างดีใจ แต่ระบบก็ไม่หยุดเวลาให้วินฉลอง คุณต้องการให้ระบบใส่ชื่อคุณในกลุ่มพ่อค้าตลาดมืดที่กระดานประกาศกลางหรือไม่ “ใส่ๆ ใส่เลย ไชโย” คุณต้องการสุ่มทักษะเสริมสายอาชีพทันทีหรือไม่ “ต้องการๆ สุ่มเลยๆ” วินตอบอย่างดีใจ คุณได้รับทักษะประเมินราคา ระดับที่หนึ่ง สามารถประเมินราคาซื้อขายของไอเทมระดับสามหรือต่ำกว่าในร้านค้าของระบบได้ ทักษะนี้เป็นทักษะที่ไม่มีอะไรหวือหวา แต่ก็เป็นสิ่งจำเป็นของคนที่มีอาชีพพ่อค้า กว่าร้อยละเก้าสิบของคนที่ได้อาชีพพ่อค้าต่างก็สุ่มได้ทักษะนี้กันทั้งนั้น วินไม่สนใจแล้วว่าทักษะเสริมอันที่สองที่เขาได้มาจะเป็นอะไร เขาวิ่งไปบอกสองโจรสลัดที่กำลังเดินมาหาว่า เขาได้อาชีพแล้วทันที “ฮ่าๆๆ ไอ้หนูยินดีด้วย” กรงเล็บเหยี่ยวแสดงความยินดีทันทีที่รู้เรื่อง “วันนี้ตอนกลับเข้าเมืองอาจจะมีพวกจากด้านมืดมาติดต่อนาย เตรียมตัวให้ดีล่ะ” อีกาบอก “เร็วอย่างนั้นเลยเหรอ” อาหมวยแปลกใจ “แน่นอน ตอนที่พูดกันอยู่นี้ บอร์ดกลางก็ขึ้นชื่อวินว่าเป็นสมาชิกคนแรกของกลุ่มพ่อค้าตลาดมืดเรียบร้อยแล้ว ตามปกติพอมีคนได้อาชีพใหม่ๆ ระบบจะบอกความสามารถคร่าวๆของอาชีพนั้นไว้ด้วย ฉะนั้น ป่านนี้ทั้งด้านมืดด้านสว่างเช็คข้อมูลเจ้าวินกันให้ขวั่กแล้ว ถึงจะไม่ระบุที่อยู่ แต่คนที่มีของร้อนน่ะ มักจะมีเส้นสาย การหาตัวผู้เล่นคนหนึ่งมันไม่ยากเกินความสามารถหรอก อีกอย่างวินก็แลกชื่อกับลูกค้ามาตลอดไม่ใช่หรือ มันไม่มีทางเป็นความลับไปได้หรอก” อีกาอธิบาย อาหมวยยักไหล่ กลับไปชำแหละซากควายป่าต่อ ปล่อยให้สองโจรสลัดติวพ่อค้าตลาดมืดหมาดๆเรื่องเทคนิคการต่อรองและการรักษาความปลอดภัย อันที่จริง คบหากับโจรสลัดพวกนี้ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยตอนนี้ วินก็มีที่ปรึกษาในเรื่องแบบโจรๆ เธอเองก็ได้เนื้อมาเพียบ ไอเทมกองพะเนิน แถมยังเลื่อนเป็นเลเวล 25 แล้วด้วย ------------------------------------- พอกลับถึงเมือง ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่อีกาคาด พรรคพวกที่ซื้อขายกันในลานกลางเมืองตรงเข้ามาตบหลังตบไหล่แสดงความยินดีที่วินได้อาชีพกันอย่างครื้นเครง “แล้วพ่อค้าตลาดมืดที่มันอะไร” ผู้เล่นคนหนึ่งที่มักจะปูผ้าขายของข้างๆแผงของวินถาม “ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันฮะ ก็เพิ่งได้มา ยังไม่ได้ลองทักษะใหม่ที่ได้มาเลย” วินตอบตามที่โจรรุ่นพี่สองคนสอนมา “งั้นลองหน่อยไหม ต้องใช้อะไรมั่งล่ะ จะหามาให้” สมาชิกกิลด์พยัคฆ์สามเศียรที่มาชวนวินกับอาหมวยเข้ากิลด์จนคุ้นหน้าคุ้นตาถาม “ไม่รู้เหมือนกันฮะ” วินยังคงคอนเซปไร้เดียงสาไว้เหมือนเดิม “พ่อค้าตลาดมืดก็ต้องขายของโจรอยู่แล้ว” ผู้เล่นอีกคนที่พอคุ้นหน้าคุ้นตาพูด “หาของโจร งั้นก็ไม่ดีนะซิ” วินเล่นตามบทอย่างเดียว “แหม มันก็ไม่จำเป็นต้องไม่ดีอย่างเดียวนะไอ้น้อง อย่างสงครามครั้งที่ผ่านมาผู้เล่นที่รอดตายเก็บของได้มากันก็เยอะแยะ แต่เป็นเพราะเจ้าของถูกฆ่าระหว่างสงคราม ของพวกนั้นก็เลยถูกระบบบันทึกว่าได้มาไม่ถูกต้อง แต่จะไปว่าคนเก็บมาเป็นโจรก็กระไรอยู่นา แล้วยังมีคนที่เสียเงินซื้อของพวกนี้มาโดยสุจริตแท้ๆแต่กลับใช้มันไม่ได้ ว่าแต่ ไอ้น้อง พ่อค้าตลาดมืดอย่างนายทำอะไรกับข้าวของพวกนี้ได้บ้างล่ะ” สมาชิกกิลด์พยัคฆ์อีกคนมีจุดเด่นที่ผมเป็นสีฟ้าทั้งหัวอธิบายยืดยาวก่อนจะถามตบท้าย “ที่อ่านดู เห็นบอกว่าลบประวัติไอเทมได้ฮะ แต่มันแค่ระดับหนึ่งเอง สงสัยจะได้แต่ไอเทมระดับต่ำๆมังฮะ” วินท่องตามบทที่กรงเหยี่ยวเขียนให้เปี๊ยบ “งั้นเอาอย่างนี้สิน้องชาย ที่สาขาเรามีไอเทมระดับต่ำๆที่เก็บมาได้อยู่เยอะ น้องชายไปกับพี่ดีกว่า จะได้ทดลองกันเลยว่าทำอะไรได้บ้าง” คนหัวสีฟ้าตั้งตัวเป็นพี่แล้วยื่นข้อเสนอที่เล่นเอาหลายคนที่ฟังอยู่โห่ออกมา ซึ่งเข้าแผนของสองโจรเปี๊ยบ “คือว่า อย่างนี้นะพี่ชาย ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าทักษะที่ได้มาใหม่นี่จะใช้ได้แค่ไหน แถมพี่ๆน้องๆที่อยู่ตรงนี้ก็อยากรู้กันทั้งนั้น จริงไหมฮะ” วินหันไปรอบๆหาเสียงสนับสนุนจากมวลชน ซึ่งก็สนับสนุนมาทั้งแบบเสียงตะโกนไม่เกรงใจใครจนถึงการพยักหน้าน้อยๆอย่างสงวนท่าที “ผมว่า พรุ่งนี้ ผมขอเล่นปาหี่ แลกการซื้อของสักครั้ง” วินเว้นระยะก่อนจะประกาศเสียงดังขึ้น “พี่น้องครับ พรุ่งนี้ผมจะมาตั้งแผงที่ลานนี่ ใครมีของที่เก็บมาได้แล้วอยากลบประวัติ เอามาให้ผมที่แผงได้เลย ผมทำให้ฟรี แต่พี่ช่วยผมซื้อน้ำยาหรือม้วนคาถาหน่อยนะครับ ผมขายเท่าร้านขายไอเทมแลกกับระดับทักษะ แต่ของที่เอามา ขอระดับต่ำๆหน่อยก็ดีนะครับ เดี๋ยวผมหน้าแตก” เมื่อสิ้นเสียงประกาศ เสียงหัวเราะครืนก็ตามมา เกมเมอร์มุงทั้งหลายต่างก็แยกย้ายไปด้วยความพอใจ อาหมวยเองยังต้องทึ่งกับแผนสร้างชื่อเสียง ลดความขัดแย้งและวางตัวเป็นกลางที่ออกมาจากหัวสมองสองโจรสลัด การมีสัมมาอาชีวะโดยการซื้อขายของที่ได้มาโดยทุจริตนี่มันยากเกินความเข้าใจของเธอจริงๆ -------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 13:57:42

ความคิดเห็นที่ 4 บทที่ 24 ผู้เล่นเอลโลฮิม กิลด์พยัคฆ์สามเศียร สาขาเมืองเริ่มต้น “ส่งข่าวไปที่สาขาใหญ่หรือยัง” ผู้เล่นหัวสีฟ้าที่เพิ่งเสนอให้วินมาลองทักษะที่สาขา ถามผู้เล่นอีกคนที่เดินกลับมาด้วยกันจากลานกลางเมือง “เรียบร้อยแล้ว นายว่า คราวนี้ ท่านพี่มังกรขาวของเราตาแหลมที่คาดการณ์ล่วงหน้าได้ว่า ผู้ปกครองน้องหมวยมีแวว หรือจะเป็นแค่พวกโลลิอย่างที่เขาลือกัน” หมอนี่พูดเสียงดังจนคนเกือบทั้งสาขาหันมามอง “แกอยากตายเหรอ” คนหัวสีฟ้ายื่นหน้ามากระซิบถาม “มีอะไร อย่าบอกนะว่าพี่มังกรมา” คนปากเปราะเหลียวหน้าเหลียวหลังมองหาคนไปทั่ว “ยังไม่มา แล้วก็ไม่ต้องมาเองด้วย แกไม่รู้หรือไง ไอ้บ้าชะตาขาดบางคนบังอาจไปถามเรื่องโลลิกับพี่มังกร โดนเตะทีเดียวพลังชีวิตเหลือหนึ่ง” เมื่อเห็นคนฟังทำหน้าสยองขวัญ คนพูดก็เสริมต่อว่า “ได้ยินว่า หมอนั่นมันเลเวลห้าสิบกว่าด้วยนะเฟ้ย ตั้งแต่พี่มังกรอัพถึงเลเวลเจ็ดสิบห้า ขนาดพี่ใหญ่พยัคฆ์ยังต้องเลิกเขกหัวพี่มังกรเล่นเลย ขอบอก” คนฟังกลืนน้ำลายเอื้อก ก่อนจะกระซิบถาม “ก็ถ้ายังไม่มา ทำไมพูดถึงไม่ได้ฟะ” “ก็เขาว่า ข่าวลือมันออกมาจากสาขาเรานะสิ แกคิดดูนะ ถ้าพี่มังกรถามไอ้พวกที่จะไปทวีปใหญ่รอบหน้าว่าใครพูด มันจะบอกว่าใคร แล้วยังพยานเต็มห้องโถงอย่างนี้อีก แกอยากตายกี่รอบฟะถึงได้กล้าพูดเสียงดังขนาดนั้น” คำขู่ที่มาเป็นเสียงกระซิบมันช่างน่ากลัวจริงๆ คนถูกขู่ถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อมีสัญญาณเตือนว่ามีข้อความมาหา เมื่อเปิดดูก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก “พี่ใหญ่บอกว่า พรุ่งนี้ให้คัดของมีตำหนิระดับต่ำๆออกไปให้เจ้าเด็กนั่นได้ลอง แล้วค่อยๆเพิ่มระดับของขึ้น ไอ้หนูเปิดแผงนานแค่ไหน เราเฝ้านานแค่นั้น แล้วส่งคนประกบเผื่อไอ้หนูนั่นจะเดินทางไปทวีปใหญ่ด้วย” “ยังหรอกมั๊ง หมวยน้อยนั่นยังเลเวลไม่ถึง ไม่ใช่เหรอ” คนฟังถึงกับยิ้ม “พี่ใหญ่สั่งว่า ถ้าเป็นไปได้ ให้เสนอตัวช่วยอัพเลเวลน้องหมวยพร้อมกับพวกมาใหม่นี่เลย สองพี่น้องนั่นจะได้ไปเล่นสนุกที่ทวีปใหญ่เสียที” ------------------------------------------------- ห้องพิเศษห้องหนึ่งในร้านอาหาร ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบต้นๆ ใส่ชุดหนังหมาป่าเหมือนผู้เล่นหน้าใหม่ที่เลเวลไม่เกินยี่สิบนั่งจิบน้ำชาอยู่เพียงคนเดียว นั่งรออยู่ไม่นาน ภาพฮาโลแกรมก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า คนที่เพิ่งปรากฏเป็นชายหนุ่มอายุเกือบสามสิบ ผมสีดำสนิท ใบหน้าแหลมเรียว คิ้วเข้ม ดวงตาเป็นสีอำพัน เขาสวมเสื้อเชิ้ตผ้าไหมสีขาว กางเกงผ้าสีเลือดหมูและรองเท้าบู้ทสีดำ “เจอตัวหรือยัง” คนที่เพิ่งปรากฏตัวถาม เขาเก็บดาบที่อยู่ในมือ แล้วเอื้อมไปหยิบแก้วไวน์มาจิบ “เจอแล้ว เป็นผู้เล่นมือใหม่ที่ไม่ค่อยธรรมดาเท่าไร” ชายในชุดหนังตอบ “ยังไง” เขาวางแก้วไวน์ “เริ่มเล่นเกมมาประมาณหนึ่งสัปดาห์ ตามเวลาในโลกจริง” “อาทิตย์เดียวก็ได้อาชีพ นับว่าเร็วมากสำหรับผู้เล่นที่ไม่เข้ากิลด์” เขาให้ความเห็น “ช่วงแรกๆ เข้ากลุ่มกับผู้เล่นหน้าใหม่ด้วยกัน เลื่อนระดับด้วยความเร็วปกติ จนก็ทั่งเจอเอเรส” ชายในชุดหนังเว้นช่วงเหมือนจะรอให้อีกฝ่ายจะออกความเห็น แต่เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่จิบไวน์ เขาจึงต้องรายงานต่อ “สามารถเลื่อนได้ถึงเลเวล 22 ใช้เวลาหกวันในเกม ระหว่างนั้นดูเหมือนน้องสาวจะตามมาเล่นเกมด้วย แต่ผู้เล่นเอลโลฮิมเก็บเลเวลอยู่นอกเมือง เธอจึงต้องรออยู่ในเมือง” ชายชุดหนังกระแอมเล็กน้อยก่อนจะรายงานต่อ “ผู้เล่นที่เป็นน้องสาวใช้ชื่อว่าหมวย เธออยู่ในเมืองได้ไม่นาน ก็ติดตามพยัคฆ์เฆนทร์และมังกรขาวออกไปเก็บเลเวล” “ทั้งเฮเดส และพยัคฆ์สามเศียร ไม่ธรรมดาจริงๆ” เขาพูด ช้นิ้ววนรอบปากแก้วไปเรื่อยๆเหมือนกำลังใช้ความคิด “สายของเราในกิลด์พยัคฆ์แจ้งว่า นอกจากจะอัพเลเวลแล้ว พยัคฆ์เฆนทร์กับมังกรขาวยังพาเด็กคนนี้ไปทำภารกิจอักษรรูนที่ถ้ำค้างคาว” “หือ แล้วได้อะไรมาบ้าง” เขาเริ่มสนใจ “ของคนอื่นๆในกิลด์พยัคฆ์ได้ของชั้นดี ตามที่ได้แจ้งแล้วในครั้งก่อน แต่ของที่เด็กคนนี้ได้ ไม่มีข้อมูลแน่ชัด มีแต่คำบอกเล่าของวานรขนไฟว่า ไม่มีอะไรน่าสนใจ เพราะระดับของเด็กนั่นยังต่ำเกินไป” “น่าเสียดายแทน ภารกิจนี้รับได้แค่ครั้งเดียวแท้ๆ” “หลังจากนั้นดูเหมือนผู้เล่นเอลโลฮิมจะเปลี่ยนความสนใจมาที่อาชีพพ่อค้า คาดว่าน่าจะเป็นเพราะมีน้องสาวติดตามมาด้วย เลยไม่คล่องตัวเหมือนเดิม” “พี่ชายที่แสนดีสินะ” เขายิ้มอย่างพึงใจ นี่อาจเป็นจุดอ่อนข้อแรกก็ได้ “น่าจะเป็นเช่นนั้น เพราะหลังจากนั้น ทั้งสองพี่น้องก็ออนไลน์พร้อมกันตลอด และเท่าที่ตรวจสอบจะออนไลน์เฉพาะเวลากลางคืนในโลกจริงหรือวันหยุดเท่านั้น” “อืมม น้องสาวต้องเรียนหนังสือ พี่ชายเลยรอ ไม่แม้แต่จะแอบเข้ามาเล่นก่อน น่าสนใจจริงๆ แล้วเรื่องอาชีพพ่อค้า” เขาดึงให้กลับเข้าเรื่อง “ดูเหมือนจะมีคนที่ได้อาชีพพ่อค้าคอยสนับสนุนอยู่ เด็กคนนี้รู้ราคาตลาดตั้งแต่วันแรกที่ตั้งแผง มีการซื้อของจากร้านขายไอเทมมาขายในราคาทุนเพื่อเพิ่มทักษะ รับซื้อก้อนแร่จำนวนมาก เท่าที่ตรวจสอบไม่ได้เอาไปขายต่อให้ร้านช่างตีเหล็ก และมีไอเทมประเภทเกราะและอาวุธออกมาขายมาเป็นพิเศษ” “คิดว่าใคร?” “ไม่ใช่กิลด์พยัคฆ์แน่ เพราะส่งคนมาชวนเจ้าหนูนี่เข้ากิลด์เกือบทุกครั้งที่เจอกัน แล้วก็ไม่ใช่เฮเดสด้วย เพราะไอล่าแห่งตึกทองคำก็ส่งคนมาประกบเจ้าหนูนี่ด้วย” “งั้นก็เหลือขุมทรัพย์กับวังบุปผา” “น่าจะตัดออกไปได้ทั้งคู่ หีบเงินแห่งกิลด์ขุมทรัพย์ไม่มีทางปล่อยให้พ่อค้าตลาดมืดในสังกัดทำประโยชน์ให้คนอื่นฟรีๆแน่ ส่วนวังบุปผา กิลด์นี้รับแต่ผู้หญิงและคนที่อยากจะเป็นหญิงเท่านั้น เด็กนี่มองยังไงก็ไม่เห็นเค้า” “ฉันรับรองกับแกในฐานะหัวหน้ากิลด์ได้เลยว่า อัศวินมังกรไฟ ไม่ได้แอบสนับสนุนเจ้าเด็กนี่อยู่” ชายในชุดหนังหัวเราะ “นักล่าค่าหัวอย่างหมาป่าขนเหล็กก็ขอยืนยันว่า เจ้าเด็กนี่ไม่ใช่คนของสิบผู้ยิ่งใหญ่แน่นอน” ----------------------------------- “เร่เข้ามาครับ เร่เข้ามา วันนี้เรามีโชว์สุดพิเศษ โชว์ทักษะลบประวัติไอเทม ขอเพียงคุณมีไอเทมมีประวัติ ขอเพียงไอเทมคุณระดับต่ำพอ เอลโลฮิมของเราจะลบประวัติให้ฟรี” อาหมวยนั่งมองไอ้หน้าจืดที่กำลังร้องตะโกนเรียกคนให้เข้ามาที่แผงของวินอย่างเซ็งๆ หมอนี่ปกติตั้งแผงอยู่ข้างๆวิน แต่วันนี้ไม่รู้นึกสนุกอะไร อาสามาช่วยทำโชว์สุดพิเศษเสียอย่างนั้นแหละ และถ้าการกลับเข้าเมืองมาเมื่อวานทำให้คนครึ่งเมืองรู้ว่า วินเป็นพ่อค้าตลาดมืด วันนี้หมอนี่ก็คงทำให้คนที่เหลืออีกครึ่งเมืองรู้ หลังจากวันนี้ เจ้าวินคงกลายเป็นพ่อค้าตลาดมืดที่สว่างสุดๆ “ยิ่งคนรู้มากเท่าไร แกก็ปลอดภัยมากเท่านั้น ไอ้หนู” นี่คือสิ่งที่สองโจรสลัดย้ำเตือน ซึ่งมันก็จริง พอคนรู้มากๆเข้า ก็ยิ่งถูกจับตา พอถูกจับตา พวกด้านมืดที่มืดสนิทจริงๆก็จะถอยห่าง เมื่อเจ้าของเดิมจับตาวินอยู่ ผู้ครอบครองปัจจุบันก็ไม่กล้าเอามาให้ลบประวัติ ขอเพียงวางตัวให้สมดุลก็จะไม่ตกจากหลังเสือ อาหมวยถอนหายใจ หวังว่าเจ้าวินคงทำได้ตามแผนละนะ “อาหมวยน้อยเตรียมของเสร็จหรือยัง” วินเดินมาถามหลังจากที่แขวนป้ายกฎ กติกา มารยาทเรียบร้อยแล้ว อาหมวยพยักหน้าตอบเป็นการตอบรับ ก่อนจะหันไปมองป้ายที่เธออ่านมาไม่รู้กี่รอบ กฎ กติกา มารยาท เพราะเราเชื่อในเกียรติของท่าน เราจึงเชื่อว่าท่านได้ไอเทมมาโดนสุจริต เราจะไม่ถาม แต่ท่านต้องแสดงความบริสุทธิ์ใจ ก่อนส่งไอเทม ให้เอลโลฮิมลบประวัติ โปรดทำตามขั้นตอนต่อไปนี้ 1. ซื้ออะไรก็ได้อย่างน้อยหนึ่งร้อยเหรียญเงินต่อการลบประวัติไอเทมหนึ่งชิ้น (เฉพาะวันนี้เท่านั้น พรุ่งนี้จะปรับวงเงิน เพราะระดับทักษะคงสูงขึ้น) 2. แสดงไอเทมให้ผู้ชมท่านอื่นดู 3. บอกว่าท่านได้มันมาอย่างไร 4. รอให้ไม่มีใครค้าน หรืออ้างตัวเป็นเจ้าของ แล้วเอลโลฮิมจะลบประวัติมันให้ฟรีๆ อาหมวยถอนหายใจอีกเฮือก เมื่อนึกถึงตอนที่คุยกับเจ้าวินเรื่องป้ายนี่ “คิดจริงๆเหรอว่า ไอ้ป้ายนี่จะได้ผล” อาหมวยถาม “ร้อยเปอร์เซ็นต์” วินตอบ “ไอ้ป้ายเนี่ยนะที่จะกันไม่ให้พวกโจรพวกขโมยเอาของมาให้วินลบประวัติ” “เปล่า ไอ้ป้ายนี่มันจะทำให้คนอื่นมองวินว่าเป็นไอ้เด็กอ่อนหัดร้อยเปอร์เซ็นต์ต่างหากเล่า” อาหมวยอ้าปากค้าง จนเจ้าวินหัวเราะ “คืองี้ พี่เหยี่ยวกับพี่กา เขาสั่งให้ทำอะไรแสดงความจริงใจแบบต๊องๆเข้าไว้ ยิ่งวินดูอ่อนหัดไม่เป็นพิษเป็นภัยเท่าไร พวกโหดๆก็จะยืดเวลาจับตา หรือหาทางหลอกใช้วิน แทนที่จะลงมือกำจัด วินจะได้มีเวลาเตรียมตัวรับมือไง” เรื่องต๊องกับอ่อนหัด อาหมวยมั่นใจว่าวินมีครบ แต่ “อืมม หวังว่าโจรรุ่นพี่จะวางแผนให้รุ่นน้องอย่างรอบคอบแล้วนะ” อาหมวยภาวนา -------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 14:00:37

ความคิดเห็นที่ 5 บทที่ 25 โชว์สุดพิเศษ วันนี้ ลานกลางเมืองเริ่มต้นคึกคักเป็นพิเศษตั้งแต่เช้า พ่อค้าหัวใสหลายคนมาจับจองสถานที่แต่เช้ามืดเพราะคาดการณ์ว่า วันนี้ต้องมีคนเยอะเป็นพิเศษแน่ คนที่มาสายเสียจนเกือบไม่มีที่ตั้งแผงกลับเป็นเจ้าวิน คนประกาศจะเล่นปาหี่ขายของนั่นเอง ตอนแรกวินคิดจะยึดมุมอับๆมุมหนึ่งมาตั้งแผง แต่ คิมยังจอง พ่อค้าหน้าจืดสไตล์เกาหลีที่ตั้งแผงอยู่ข้างๆวินบ่อยๆกลับเสนอหน้าเจรจาให้พ่อค้าที่จองได้ที่ทำเลดีที่สุดให้ย้ายออกไป “นี่คิดดูนา ที่คนเขามาวันนี้ก็เพราะจะดูทักษะใหม่ของวิน ขืนให้วินไปตั้งแผงตรงนู้นนน คนก็ไปมุงแต่ตรงนั้น ที่อื่นก็ขายของไม่ดีอยู่ดีแหละ สู้ยกที่ตรงกลางให้วินไปเลยดีกว่า จะได้กระจายรายได้” คิมยังจองให้เหตุผลน่าฟังเลยทีเดียว “แล้วถ้ายอมย้าย จะให้ย้ายไปที่ไหน ถ้าให้ไปถึงตรงโน้น ผมไม่ยอมหรอกนะ” พ่อค้าเจ้าของที่ถามหน้ามุ่ย แม้ใจจะโอนเอียงมาบ้างแล้ว “เอางี้” คิมยังจองแสดงฝีมือการเจรจา “ของให้ทั้งพี่ๆที่อยู่ตรงกลางสี่คนนี่สละที่ หลังจากนั้น เราก็แบ่งที่ใหม่ ให้วินอยู่ตรงกลาง เปิดโชว์ทักษะทุกหนึ่งชั่วโมง ครั้งละสิบห้านาที ช่วงโชว์ พี่ๆก็เก็บแผง เปิดทางให้คนเข้ามาดู พอวินปิดโชว์ พวกพี่ก็ตั้งกลับมาแผงใหม่ รับรองมีลูกค้าเพียบ โอเคไหม” เมื่อผลประโยชน์ลงตัว ทุกอย่างก็ตกลงกันง่ายๆ แม้อาหมวยจะสงสัย “ทำไมโชว์แค่สิบห้านาทีเองล่ะ” “โธ่อาหมวย พลังจิตวินมีนิดเดียว สิบนาทีจะรอดหรือเปล่ายังไม่รู้เลย” เวที พร้อม ป้ายประกาศ พร้อม คนดู พร้อม เย้ ทั้งหมดนี่ เจ้าคิมยังจองตะโกนเอง ขานเอง โดยมีเกมเมอร์มุงมองมันอย่างงงๆ ซึ่งก็รวมถึง เจ้าวินและอาหมวย ตัวแสดงเอกในวันนี้ด้วย “สวัสดีครับ ทุกท่าน วันนี้กระผม คิมยังจอง ขอทำหน้าที่ที่ฝันใฝ่มานาน คือเป็นพิธีการ ในรายการโชว์สุดพิเศษ ทักษะลบประวัติไอเทม โดยผู้เล่นเอลโลฮิม นะคร้าบ ตบมือครับ ตบมือ” มีเสียงตบมือเปาะแปะตามเสียงเสียงเรียกร้องอยู่นิดหน่อย ก่อนจะมีเสียงตะโกนออกมาจากลุ่มคนดู “เฮ้ย เลิกเล่นละครลิงได้แล้ว เริ่มโชว์ทักษะเสียที” ชายร่างใหญ่สูงเกือบสองเมตร มีกล้ามเป็นมัดๆ ใช้ขวานเป็นอาวุธตะโกนมาจากด้านหลัง คิมยังจองชะงักกึก หน้าจ๋อยไปเล็กน้อย ตอนแรกก็กะจะท้าเจอกันตัวๆที่นอกเมือง แต่พอเห็นตัวคนพูดก็เปลี่ยนเป็นยิ้มประจบ ลัดให้มาเป็นคิวแรกทันที“ถ้าพี่ชายมีไอเทมที่ต้องการลบประวัติ ก็ทำตามขั้นตอนในประกาศได้เลยครับ” ยักษ์ปักหลั่นคนนั้นแบกขวานมาวางโครมตรงหน้าวินทันที อาหมวยที่อยู่ใกล้ใช้ทักษะจำแนก แล้วส่งเสียงผ่านช่องทางลับหาวิน “ขวานเล่มนี้ระดับสี่ วินยังมีทักษะไม่พอหรอก เมื่อคืนก็ลบประวัติชุดเกราะระดับสี่ที่ได้มาจากอีกาไม่ได้นี่” วินเมื่อได้ยินก็ยิ้มแห้งๆ “เอ่อ พี่ชายครับ ขวานของพี่ชายน่าจะระดับสูงพอควรนะครับ พี่ชายรอให้ระดับทักษะผมเลื่อนขึ้นก่อนดีกว่านะครับ ตอนนี้ผมขอลองเฉพาะไอเทมระดับหนึ่งก่อนก็แล้วกัน” “อะไรกัน ไหนบอกว่าจะลบประวัติให้ฟรี” ชายร่างยักษ์ไม่พอใจ “พี่ชาย น้องเขาไม่ได้จะไม่ทำให้ แต่คนเพิ่งได้ทักษะมาเมื่อวาน อยู่ๆจะให้ลบประวัติอาวุธระดับสี่เลยมันก็เป็นไปไม่ได้” คนหัวสีฟ้าจากกิลด์พยัคฆ์ช่วยเจรจา “ได้ งั้นข้าจะนั่งตรงนี้แหละ รีบๆเอาไอเทมกระจอกๆมาให้ไอ้หนูนี่ลบประวัติเร็วๆเข้า” ผลก็คือ ชาวกิลด์พยัคฆ์หอบอาวุธระดับหนึ่งมาวางเป็นกองพะเนิน “ของทั้งหมดนี่มียี่สิบชิ้น ฉะนั้น น้องหมวยช่วยจัดของให้พี่ชายสักสองพันเหรียญเงินนะจ๊ะ” พอรับของมาเสร็จ คนหัวสีฟ้าก็พูดต่อ “ไอเทมพวกนี้ กิลด์เราเก็บได้ที่ทวีปใหญ่ในช่วงสงคราม แต่เนื่องจากเลเวลมันต่ำมากก็เลยส่งมาให้พี่น้องที่นี่ใช้ฝึกทักษะกับอัพเลเวล คาดว่าคงหาเจ้าของไม่ได้แล้วล่ะ” คนดูทั้งหลายมองหน้ากันไปมาครู่หนึ่งพอเป็นพิธี พอเห็นว่าไม่มีใครค้าน ชายร่างยักษ์คนเดิมก็ส่งสัญญาณ “เริ่มได้” วินถอนหายใจเฮือกก่อนจะหยิบดาบสั้นระดับหนึ่งขึ้นมาลบประวัติ ทันทีที่เริ่มใช้ทักษะ ข้อมูลของดาบสั้นก็ผุดขึ้นในหัวของวิน ดาบสั้นระดับสาม กำเนิดเมื่อหมาป่าขนเทาถูกสังหาร ตกเป็นของผู้เล่นมาร์ ขายต่อเป็นทอดๆให้กับผู้เล่นยี่สิบสามคน เจ้าของคนสุดท้ายคือผู้เล่นม้าไม้ ต้องการลบประวัติหรือไม่ “ลบ” วินพูดเบาๆ ทันใดนั้นมีแสงสีฟ้าแผ่ออกมาจากฝ่ามือของวิน แผ่ขยายไปทั่วไปตัวดาบ เมื่อแสงสีฟ้าหายไป ดาบสั้นระดับหนึ่งก็กลายเป็นไอเทมที่ยังไม่ปลดผนึก วินส่งดาบให้อาหมวยตามความเคยชิน “ช่วยปลดผนึกทีอาหมวยน้อย” พออาหมวยตั้งท่าจะปลดผนึก วินก็นึกขึ้นได้ กระชากแขนอาหมวยทันที “เดี๋ยวก่อน” แล้วหันไปหาผู้เล่นหัวสีฟ้าจากกิลด์พยัคฆ์แล้วแบมือ “ค่าม้วนคาถาปลดผนึก” อาหมวยลอบถอนหายใจ “เกือบไปแล้วไหมล่ะ” ก่อนจะล้วงเอาม้วนคาถาปลดผนึกมาใช้เป็นครั้งแรก ผู้เล่นหมวยได้ทักษะใช้ยันต์ระดับที่สอง อาหมวยกระพริบตาปริบๆ “ที่ทักษะนี้มันไม่ขึ้นสักทีเป็นเพราะเราเคยใช้แต่คาถากลับเมืองหรือนี่” อืมม มันช่างน่าทึ่งจริงๆที่อาหมวยเธอมีคุณสมบัติที่จะเป็นนักอาคมฝึกหัด “ดาบสั้นระดับสาม ที่แท้หลังลบประวัติ ไอเทมจะกลับสู่สภาพเดิมที่มีระดับสูงกว่าด้วย” ผู้เล่นหัวสีฟ้ารับดาบไปพิจารณาอย่างพอใจ ผู้เล่นอื่นๆที่มุงอยู่ได้ยินดังนั้นก็หันไปซุบซิบกันใหญ่ “คุยอะไรกัน เอาชิ้นต่อไปมาเร็วเข้า” ชายร่างยักษ์ใช้ด้ามขวานกระแทกพื้นเรียกให้คนมาสนใจ หลังจากนั้น วินก็ต้องลบประวัติไอเทมอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งครบยี่สิบชิ้น กิลด์พยัคฆ์ได้ดาบระดับสามไปห้าเล่ม ดาบระดับสี่ สองเล่ม ธนูระดับสี่ สามคัน โล่ระดับสามอีกหกอัน และเสื้อเกราะหนังระดับสี่อีกหนึ่งตัว ทั้งหมดนี้ได้จากไอเทมระดับหนึ่งทั้งสิ้น เรียกได้ว่า วันนี้ กิลด์พยัคฆ์ได้กำไรเกินคุ้มเลยทีเดียว “พี่น้องครับ น้องวินจะต้องพักผ่อนหนึ่งชั่วโมง ดังนั้น ขอเชิญพี่น้องเลือกซื้อของตามแผงต่างๆระหว่างรอไปก่อนเลยนะครับ” คิมยังจองประกาศ พ่อค้าทั้งสี่ที่สละที่ให้ก็เริ่มปูผ้าตั้งแผงแล้ว “เฮ้ย ทำไมพักนานนัก” ผู้เล่นร่างยักษ์โวยวาย “เอาน่า พี่ชาย นี่มันทักษะใหม่ ให้น้องเขาพักก่อน รอให้ใช้คล่องก็คงพักน้อยลงเองแหละ” คนหัวสีฟ้าพยายามปลอบผู้เล่นร่างยักษ์ พร้อมกับส่งสัญญาณให้เพื่อนร่วมกิลด์รีบกลับไปขนของมีตำหนิระดับสองมาเพิ่มโดยเร็ว “เป็นไงบ้าง” อาหมวยแอบถามวินผ่านช่องทางลับเหมือนเคย “ขึ้นมาเป็นระดับสามแล้ว คิดว่านอกจากจำนวนแล้ว การเปลี่ยนประเภทไอเทมจะช่วยให้ทักษะขึ้นเร็วขึ้นด้วยนะอาหมวยน้อย” วินตอบทางช่องทางลับเหมือนกัน เมื่อรอบที่สองเริ่มขึ้น คิมยังจองเบรกคนจากกิลด์พยัคฆ์ตัวโก่ง “ช้าก่อนพี่ชาย รอบแรกของยี่สิบชิ้นมาจากกิลด์ของพี่ชายหมดเลย รอบนี้ควรจะเปิดโอกาสให้คนอื่นบ้าง ใช่ไหมพี่น้อง”คราวนี้คิมยังจองได้รับการสนับสนุนจากมหาชนอย่างกึกก้อง หลังจากนั้น ผู้เล่นอื่นๆที่เตรียมของมีตำหนิมาให้ลบประวัติก็เริ่มปรากฏตัว คิมยังจองก็ได้จัดคิวบวกประกาศขายของสมใจ แม้ว่าจะผู้เล่นร่างยักษ์คอยทำตาขวางอยู่ข้างๆตลอดเวลาก็ตาม รอบนี้วินลบประวัติไอเทมไปยี่สิบชิ้นเท่าเดิม แต่ระดับไอเทมเมื่อเริ่มต้นส่วนใหญ่จะอยู่ในระดับที่หนึ่งและสอง มีเพียงทวนยาวอันสุดท้ายที่เป็นไอเทมระดับสาม เมื่อลบประวัติสำเร็จฝูงชนถึงกับฮือฮา เพราะมันกลายเป็นทวนเกล็ดมังกรไอเทมระดับห้าราคาหลายร้อยเหรียญทอง ตอนแรกผู้เล่นคนนั้นจะให้ทิป แต่อาหมวยปฏิเสธเพราะผิดหลักการ เขาจึงเปลี่ยนเป็นเหมาซื้อน้ำยาและม้วนคาถาจากอาหมวยจนเกลี้ยง ระหว่างการพักรอบนี้ อาหมวยจึงต้องไปซื้อของจากร้านขายไอเทมใหม่ ไม่มีเวลาสอบถามความก้าวหน้าของหลานรักเหมือนเคย รอบที่สาม ผู้เล่นร่างยักษ์ทำป่วน ด้วยการให้วินลองลบประวัติขวานของตัวเองก่อน แต่ไม่สำเร็จ พลังจิตหมดเกลี้ยง จึงต้องปิดรอบโชว์ ท่ามกลางเสียงบ่นพึมของคนดู แน่นอน เขาไม่บ่นวินกันหรอก รอบที่สี่ ผู้เล่นอื่นๆที่มีของมีตำหนิเริ่มเหลือน้อย กิลด์พยัคฆ์จึงแทรกเข้ามาได้บ้าง เที่ยวนี้ กิลด์พยัคฆ์คัดมาแต่ของระดับสามล้วนๆ แม้จะไม่ได้ไอเทมระดับห้า แต่ไอเทมระดับสี่ที่ได้ ก็เป็นของพิเศษหลายชิ้น รวมแล้วส่วนต่างราคาก็เกินกว่าค่าน้ำยาที่ซื้อจากอาหมวยหลายร้อยเท่า พอหมดเวลา ทักษะลบประวัติไอเทมของวินก็ขึ้นถึงระดับสิบ ได้ทักษะย่อย ตรวจสอบประวัติอย่างละเอียด ที่สามารถหาชื่อเจ้าของทุกคนที่เคยครอบครองไอเทมนั้นมาก่อนได้ทั้งหมด รอบที่ห้า เป็นการโชว์รอบสุดท้ายของวิน เนื่องจากตอนนี้เหลือแต่กิลด์พยัคฆ์กับชายร่างยักษ์ที่ยังมีของ คิมยังจองจึงจัดให้ขวานของชายร่างยักษ์เป็นคิวแรก ขวานพสุธากัมปนาท ระดับเจ็ด ได้จากหีบสมบัติคลังของราชาคนแคระ เคยมีเจ้าของเพียงคนเดียวคือ พยัคฆ์ขาวลายเมฆ เสียไอเทมเมื่อถูกเฮเดสสังหารระหว่างสงคราม ต้องการลบประวัติหรือไม่ วินกลืนน้ำลายเอื้อก ขวานนี่เป็นของหนึ่งในหัวหน้ากิลด์พยัคฆ์ ขืนเขาลบประวัติและปลดผนึกมันเหมือนไอเทมชิ้นอื่นๆตอนนี้ มีหวังเกิดสงครามย่อยๆทันทีที่มันคืนสภาพแน่ วินไม่คิดว่าสถานการณ์ล่อแหลมที่อีกากับเหยี่ยวคาดการณ์ไว้จะเกิดขึ้นตั้งแต่วันแรกที่เขาเปิดโชว์ เขาตัดสินใจเลือกทางที่ปรึกษากับอาหมวยมาล่วงหน้า “ลบ” แสงสีน้ำเงินเข้มอาบไปทั่วด้ามขวานก่อนจะจางหายไป และตามคาด มันกลายเป็นไอเทมที่ยังไม่ปลดผนึกระดับเจ็ด “พี่ชายครับ ม้วนคาถาปลดผนึก ปลดผนึกไอเทมได้แค่ระดับหนึ่งถึงห้า ผมคงไม่สามารถปลดผนึกไอเทมให้พี่ชายได้” วินพูด ชายร่างยักษ์รับขวานกลับไปอย่างไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี ดีใจที่ได้ไอเทมระดับสูงปรี๊ด หรือเสียใจที่ใช้มันไม่ได้เต็มที่เพราะมันยังไม่ได้ปลดผนึก “แล้วข้าจะเอาไปให้ใครปลดผนึกละนี่” วินหันไปมองอาหมวยแล้วยิ้มแห้งๆ จะบอกดีไหมน้าว่า คนปลดผนึกได้ก็อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนี่แหละ ------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 14:01:18

ความคิดเห็นที่ 6 บทที่ 26 ช่องทางใหม่ คืนนั้น วินผลักโซฟาในห้องรับแขกไปจนติดผนัง นั่งขัดสมาธิอยู่ที่พื้น เอาดาบสี่เล่มออกมาเรียง ตามด้วยโล่อีกสองอัน และชุดเกราะหนังระดับสี่อีกหนึ่งตัว ใช่ ทั้งหมดคือของมีตำหนิที่ได้จากสามโจรสลัด “เอาเลยไหม” วินถามอาหมวยที่นั่งปักหลักให้กำลังใจอยู่บนโซฟา “เอาดิ” อาหมวยสนับสนุน วินเริ่มจากดาบเล่มที่อยู่ซ้ายสุด ดาบยาวระดับสาม แสงสีน้ำเงินพุ่งจากมือวินอาบไล้ไปทั่วตัวดาบก่อนข้อมูลจะหลั่งไหลออกมา ดาบจงอางคู่ ระดับหก กำเนิดเมื่อราชาจงอางยักษ์ แห่งบึงว่านพิษถูกสังหาร ผู้ครอบครองคนแรกคือ ... ข้อมูลหลั่งไหลต่อเนื่องบอกถึงการเปลี่ยนมือมาห้าครั้ง ก่อนเจ้าของจะถูกสังหารและดาบติดสถานะมีตำหนิจนระดับลดลงเหลือแค่ระดับสาม ต้องการลบประวัติหรือไม่ “ลบ” วินตอบอย่างมั่นใจ ดาบในมือเปลี่ยนจากดาบระดับสามขึ้นสนิมเก่าเขรอะ เป็นดาบที่ดูใหม่ขึ้น แต่ก็ยังเป็นดาบยาวเรียบๆมีด้ามทำจากเขาควายเหมือนเดิม “อาหมวยช่วยปลดผนึกให้วินหน่อยครับ” วินยื่นดาบให้อาหมวย ทันทีที่ปลดผนึกเสร็จ สองอาหลานก็ได้แต่ตะลึงกับรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนไปของดาบ อย่างแรกมันมีปลอกดาบขึ้นมา ที่ปลอกดาบมีงูจงอางสีทองสองตัวเลื้อยพันกันมาจนลำตัวส่วนบนกลายมาเป็นโกร่งดาบ ก่อนที่หัวงูทั้งสองจะวกกลับมาอยู่ในท่าเตรียมฉกศัตรูหันไปทางปลายดาบ ดาบจงอางคู่ พลังโจมตี 500 จุด โจมตีแต่ละครั้ง ผู้ถูกโจมตีมีโอกาสติดพิษ 50% ระยะเวลาติดพิษ 60 วินาที ลดพลังชีวิต 200-500 จุดต่อหนึ่งวินาที วินกลืนน้ำลายเอื้อก เมื่อตรวจสอบคุณสมบัติของดาบหลังปลดผนึก “ถ้าวินเป็นเจ้าของเดิม วินต้องตามสุดหล้าฟ้าเขียวมาทวงคืนแหงๆ” “นั่นสิ แล้วคนที่ปราบราชาจงอางยักษ์ได้ นี่ไม่น่าจะธรรมดา” อาหมวยเห็นด้วย “เอาไงดี” วินยิ้มแห้งๆ อาหมวยนั่งมองงูจงอางสักพัก ก็นึกถึงเซตไอเทมชุดหนึ่งมีรูปสลักงูอยู่ เธอรีบตรวจสอบรายละเอียดทันที “วิน ข้อมูลนี่มันบอกว่า การเพิ่มรูปสลักงูบนไอเทม จะเพิ่มเปอร์เซ็นต์การติดพิษและความรุนแรงของพิษได้ด้วยนะ” “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับดาบนี่ล่ะอาหมวย” วินตามไม่ทัน “ก็อาเพิ่งได้ทักษะแกะสลักมาไง ลองแกะรูปงูเพิ่มไปที่ตัวดาบ แค่นี้ก็ไม่เหมือนของเดิมแล้ว คุณสมบัติก็ดีขึ้นด้วย ต่อให้คุ้นยังไงก็อ้างไม่ได้หรอกว่าเป็นของชิ้นเดียวกัน” เรื่องแกะสลักน่ะวินเห็นด้วย และเนื่องจากวินก็เห็นอาหมวยพ่ายเอเรสไม่เป็นท่ามาก่อนจะเริ่มเก่งอีกเหมือนกัน วินก็เลยเสนอให้อาหมวยลองสลักงูใส่ดาบธรรมดาๆให้มันสำเร็จสักตัวก่อนที่จะมาทำอะไรกับดาบจงอางคู่ ซึ่งวินก็คิดถูกจริงๆ การทดลองครั้งแรก อาหมวยแกะได้เป็นเส้นยึกยือชนิดที่ว่าจะเรียกว่าไส้เดือนยังไม่ได้ด้วยซ้ำ เล่มที่สองดีขึ้นมาหน่อย เพราะอาหมวยเธอประยุกต์เอาพู่กันมาเขียนลายก่อนจะลงมือแกะ ก็เลยได้งูเขียวมาหนึ่งตัวตามฝีมือวาดเขียนของอาหมวย ลองได้สักพัก เจ้าวินซึ่งมีฝีมือให้การวาดรูปดีกว่า คว้าพู่กันมาลอกลายจงอางคู่ที่ดาบจงอางคู่ลงกระดาษ ก่อนจะลอกไปที่ดาบเหล็กธรรมดาอีกที แล้วให้อาหมวยแกะลาย ดาบเหล็กจงอางพิษ ระดับสอง พลังโจมตี 80 ผู้ถูกโจมตีมีโอกาสติดพิษ 25% ระยะเวลาติดพิษ 10 วินาที ลดพลังชีวิต 20-80 จุดต่อหนึ่งวินาที “โห เยี่ยมไปเลย” เจ้าวินดีใจที่โอกาสทำมาหากินเริ่มเปิดกว้างไปอีกระดับแล้ว ส่วนอาหมวยก็มีทักษะแกะสลักขึ้นไปถึงระดับห้า หลังจากนั้น อาหมวยก็ทำสมาธิ นั่งแกะสลักลายจงอางลงบนใบดาบอย่างประณีต ระหว่างนั้นวินก็ลบประวัติไอเทมชิ้นอื่นๆต่อไป พอทำเสร็จ ทักษะแกะสลักของอาหมวยเพิ่มขึ้นเป็นระดับแปด ทักษะลบประวัติไอเทมของวินขึ้นไปถึงระดับสิบเจ็ด “อาหมวยพรุ่งนี้เราไปลองดาบกันเถอะ” วินชวน ----------------------------------------------- วันรุ่งขึ้น แผนการของวินไม่ราบรื่นอย่างที่คิด พอออกจากห้องพัก ไม่ทันออกจากโรงแรมก็เจอคิมยังจองกับพ่อค้าอีกสี่คนมายืนรออยู่แล้ว “มีอะไรหรือเปล่า” วินถามเมื่อคนทั้งห้าเข้ามารุมล้อม “น้องชาย มากินข้าวเช้าด้วยกันก่อนดีกว่า” พ่อค้าคนหนึ่งลากตัววินเข้าห้องพิเศษในร้านอาหาร อาหมวยจึงต้องเดินตามเข้าไปด้วย “อะไรนะ พวกคุณอยากเป็นนายหน้าหาของมาให้ลบประวัติ” วินอุทานอย่างตกใจเมื่อได้ยินข้อเสนอ “ใช่ พวกเราจะรับเป็นนายหน้าให้น้องชาย เราจะเก็บค่าบริการจากลูกค้าเอง น้องชายไม่ต้องเสียอะไรทั้งนั้น พอเราส่งลูกค้าให้ น้องชายอยากจะเก็บค่าลบประวัติเท่าไร ก็เก็บไป ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา ขออย่างเดียว ให้รับลูกค้าที่เราส่งมาทุกคนเท่านั้น” พ่อค้าร่างท้วมที่แนะนำตัวว่า ชื่อ เงินไหลมา อธิบาย “และเพื่อตอบแทนน้องชาย เราจะจ่ายให้น้องชายหนึ่งร้อยเหรียญเงินสำหรับไอเทมระดับหนึ่ง ถ้าไอเทมสูงขึ้นหนึ่งระดับ ค่าตอบแทนจะเพิ่มขึ้นสิบเท่า” อีแปะทอง พ่อค้าคนที่สองพยายามจูงใจ วินมองหน้าอาหมวยเพื่อขอความเห็น แม้ว่าจะอยากได้เงิน แต่ไอ้คำว่า ต้องรับลูกค้าที่ส่งมาให้ทุกคน มันทำให้วินนึกถึงโรงงานนรกที่อาหมวยแซววินบ่อยๆ “อาหมวยช่วยวินด้วย” วินส่งข้อความลับไปอย่างรวดเร็ว “น้องชาย อย่าหาว่าพี่ชายขู่เลยนะ ถึงน้องชายไม่ร่วมมือกับเรา ก็จะมีคนอีกหลายกลุ่มหลายกิลด์มาเสนองานทำนองนี้ให้ แต่ข้อเสนอของคนพวกนั้น มันจะไม่ดีเท่าของพวกพี่ๆ ถ้าขัดใจพวกเขามากๆ อะไรก็อาจเกิดขึ้นได้ทั้งนั้น” พ่อค้าชื่อลาภลอย ปรายตาไปทางอาหมวยเป็นการบอกใบ้ ก่อนจะพูดต่อ “มีพวกเราไว้ช่วยเจรจากับคนพวกนั้นจะดีกว่านะ” “อาหมวย วินไม่เคยบังคับให้อาหมวยต้องอยู่ในโรงงานนรกนะ แค่ขอเฉยๆเอง อาหมวยช่วยวินด้วยสิ” วินส่งข้อความลับไปขอความช่วยเหลืออย่างต่อเนื่อง ในขณะที่พยายามยืดอก เก๊กท่าให้สมกับเป็นลูกผู้ชายตัวจริงไม่กลัวฟ้ากลัวดินอยู่ “ถามจริงๆเถอะ พวกพี่ชายนี่คิดว่าตัวเองแน่แค่ไหนกัน” อาหมวยจัดการเปิดศึกซึ่งหน้า พ่อค้าทั้งห้ารู้สึกผิดคาดที่คนโต้ตอบกลับเป็นอาหมวย “หมวยน้อย พวกเรากำลังคุยกับพี่ชายเธอ อย่าเสียมารยาท” โอ่งทองคำ พ่อค้าคนสุดท้ายหันมาปรามอาหมวย ในขณะที่คิมยังจองถอยไปนั่งสังเกตการณ์เฉยๆ “นี่พี่ชาย จะบอกอะไรให้ ข้อเสนอของพวกคุณมันไม่ได้เรื่อง ข้อแรก พวกเราเข้ามาเล่นเกมเพื่อความสนุก ไม่ได้มาช่วยใครทำเงิน ฉะนั้นกลับไปคิดมาใหม่ได้ ทั้งเรื่องค่าตอบแทนและการขู่” อาหมวยมองหน้าพ่อค้าทั้งห้าทีละคน ทำหน้าดุเท่าที่เด็กวัยสิบสี่จะดุได้ ก่อนจะพูดต่อ “สอง เห็นๆอยู่ตั้งแต่เมื่อวานว่าหลังลบประวัติไอเทม แล้วต้องปลดผนึกด้วย คิดจะทำกิจการแค่ครึ่งเดียวนับว่าผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง ไม่รู้ว่าพวกพี่คิดจะทำอาชีพนี้กันได้ยังไง คิดตื้นๆ” คนฟังอ้าปากค้างอยากจะเถียง ไม่ใช่ไม่คิดเฟ้ย แต่การหาคนปลดผนึกของระดับสูงได้มันยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรอีก เพราะมันขึ้นอยู่ระดับทักษะ ไม่ใช่อาชีพ ไม่มีการประกาศ แล้วคนพวกนี้ก็ยิ่งตะลึงเมื่ออาหมวยพูดต่อ “ยิ่งไอเทมระดับสูง การปลดผนึกก็ยิ่งยาก ทำได้ครบวงจรลูกค้าสบายใจกว่า การทำให้ลูกค้าไว้ใจส่งของระดับสูงให้ปลดผนึกว่ายากแล้ว การตามหาคนปลดผนึกยิ่งยากกว่า ข้อนี้ขอทดสอบความสามารถกันหน่อยก็แล้วกัน พวกพี่ๆไปหาทางวางระบบให้ทั้งลูกค้าไว้ใจพอที่ส่งมีค่ามาให้ปลดผนึก ถ้าทำได้ ค่อยมาคุยกันเรื่องธุรกิจ ส่วนเรื่องหาคนปลดผนึกของ ถ้าตกลงกันได้จะหาให้เอง กิจการจะได้ครบวงจร” ถึงตอนนี้ พ่อค้าทั้งสี่คนเริ่มรู้สึกว่าต้องประเมินอาหมวยใหม่ มีแต่คิมยังจองที่สังเกตเห็นว่า อาหมวยเปิดฟังช่องทางลับอยู่ เขาจึงคิดว่าอาหมวยมีคนแอบชี้แนะอยู่เบื้องหลัง ทั้งๆที่ความจริง เจ้าวินมันส่งข้อความขอความช่วยเหลือค้างไว้ต่างหาก “ถึงขั้นวางระบบเลยหรือ” เงินไหลมาถาม เขาเริ่มเอนเอียงเมื่อคิดได้ว่า ถ้าสามารถบริการครบวงจรได้ เงินทองต้องไหลมาเทมากว่าเดิมแน่ “หามาให้ได้ก็แล้วกัน อ้อ ผู้ปลดผนึกไม่ต้องการเจอหน้าลูกค้านะ เดี๋ยวจะมีพวกไม่รู้จักประมาณตัวมายื่นข้อเสนอที่น่ารำคาญ” อาหมวยเหน็บให้เล็กๆ “และข้อสุดท้าย ไอ้เรื่องเจรจาไม่ให้ใครมารบกวนน่ะ ช่วยแสดงความสามารถเลยก็แล้ววัน สามวันนี้เราจะออกนอกเมือง หลังเที่ยงวันนี้ ถ้ามีผู้เล่นคนอื่นติดต่อหรือตามไปรบกวนเราสองคนได้ละก็ ก็ถือว่า พี่ๆขาดคุณสมบัติในเรื่องนี้ ไม่ต้องเสนอหน้ามาเจรจาอีก แต่ถ้าพี่ๆกันไม่ให้ใครมารบกวนเราได้จริงๆละก็ วันที่สี่ เราจะยอมนั่งฟังข้อเสนอและระบบการทำงานอีกครั้ง อ้อ และเพื่อไม่ให้พี่ๆรู้สึกว่าต้องทำงานฟรีถึงสามวันหากเราไม่ตกลง เราจะลบประวัติไอเทมให้ฟรีคนละสองชิ้นก็แล้วกัน ระดับของไอเทมต้องไม่เกินระดับสี่นะ” พูดจบอาหมวยก็ลากวินออกจากห้องทันที ทิ้งให้สี่พ่อค้าอ้าปากค้าง กับอีกหนึ่งคิมยังจองที่เดินไปรินน้ำชามาจิบเงียบๆ ------------------------------------- “อาหมวย สั่งๆไปอย่างนั้นจะดีเหรอ” วินถามอย่างไม่มั่นใจเมื่อเดินออกนอกร้านอาหารมาแล้ว “ทำไมจะไม่ดี ถ้าไม่ติดว่ายังคิดว่าพอมีประโยชน์ละก็ ไม่ไว้หน้าขนาดนั้นหรอก” ท่าทางอาหมวยยังแค้นไม่หาย หลานข้า ข้าขู่ ข้าแกล้งได้คนเดียวเฟ้ย “แล้วเราทำไงต่อดีอะ” “ไปอัพเลเวล เหลือเวลาเล่นเกมอีกสี่วัน อาต้องได้เลเวลสามสิบภายในสามวันนี้ แล้วมาจัดการกับ” อาหมวยทำท่าบุ้ยใบ้ไปทางร้านอาหารที่พ่อค้าทั้งห้าสิงสถิตย์อยู่ “ต้องจัดการให้เสร็จภายในวันเดียวด้วย จะได้เดินทางไปทวีปใหญ่กันเลย” “งั้นไปไหนกันดี วินจะได้ลองของใหม่ด้วย” พอได้ยินว่าจะอัพเลเวล วินก็ชักคึกคัก “ทุ่งหญ้าควายป่าเหมือนเดิมก็แล้วกัน ฝูงมันใหญ่ดี” ---------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 14:01:53

ความคิดเห็นที่ 7 บทที่ 27 ผู้เล่นหมวย ระดับสามสิบสอง อาหมวยกับวินใช้เส้นทางลับลัดเลาะมาถึงริมน้ำที่สามโจรสลัดเคยจอดเรืออยู่แล้วค่อยย้อนกลับไปล่าควายป่า เพื่อหลบเลี่ยงผู้เล่นคนอื่นๆ ตอนนี้คนที่อยากจะเจอตัวอาหลานคู่นี้ หากไม่รู้จักเส้นทางลับนี่แล้วละก็ มีแต่บุกฝ่าฝูงควายป่าที่กระจายอยู่เต็มทุ่งหญ้าข้ามมาอีกฟากให้ได้เท่านั้น ตลอดการเดินทางช่วงเช้า มีผู้เล่นมากมายพยายามติดต่อวิน บ้างก็ยื่นข้อเสนอเหมือนพ่อค้าห้าคนเมื่อเช้า บ้างก็ชักชวนให้เข้ากิลด์ ทั้งกิลด์ใหญ่กิลด์เล็กเต็มไปหมด บางกิลด์มีคนชวนมากกว่าหนึ่งก็มี บางก็ใช้ผลประโยชน์ล่อ บ้างก็ข่มขู่ วินอ่านไปบ่นไปจนต้องหยุดรับข้อความ “ไม่เห็นเหมือนกับที่พี่เหยี่ยวกับพี่กาพูดเลย ไหนบอกว่าพอวินทำท่าอ่อนหัดแล้วพวกนี้จะปล่อยให้วินหายใจคล่องๆไปสักพัก นี่อะไรมาเป็นร้อย” อาหมวยหันไปมอง อย่างไม่รู้จะสมน้ำหน้าดีหรือเปล่าก่อนจะเดินต่อ แต่วินไม่รู้ตัวยังคงบ่นต่อไป “อย่างเมื่อเช้านะ บรี้ออ.. ถ้าไม่ได้อาหมวยก็คงไม่รอดออกมา” วินทำท่ายังสยองขวัญไม่หาย อาหมวยเลยต้องหยุดเดิน หันมาปลอบว่า “ก็คิดเสียว่ารอดจากปากเหยี่ยวปากกามาได้หวุดหวิดก็แล้วกัน” เจ้าวินพยักหน้าหงึกๆเห็นด้วย แต่ว่า.. ไม่รู้เจ้าวินจะเกทมุกอาหมวยไหมนะ พอถึงพื้นที่เป้าหมาย วินกับอาหมวยก็ใช้แผนเดิม ค่อยๆล่อให้ควายป่าออกจากฝูงแล้วค่อยจัดการ แรกๆสองอาหลานก็ระวังตัวแจเพราะเหลือกันแค่สองคน แต่ดาบจงอางคู่ยอดเยี่ยมเหลือประมาณ แม้ว่าจะมีประสิทธิภาพแต่ครึ่งเดียวเพราะตอนนี้วินเพิ่งจะเลเวลสามสิบ วินฟันไม่กี่ที ควายป่าที่เดิมต้องสามคนช่วยกันรุมก็สิ้นชีพอย่างง่ายดาย พออาหมวยเลื่อนระดับเป็น 26 อาหมวยก็เริ่มถามวินถึงเป้าหมายใหม่ “วิน จ่าฝูงมันอยู่ตรงไหน” “กลางฝูงโน่นเลย ถามทำไมเหรอ” วินชี้ไปที่ฝูงควายขนาดใหญ่ อาหมวยมองเห็นควายป่าตัวหนึ่งตัวใหญ่กว่าเพื่อนสูงกว่าสามเมตรอยู่ไกลๆ “คำใบ้แรกของเควสอา ให้จัดการกับจ่าฝูง” เจ้าวินได้ฟังแล้วก็ทำท่าสยอง ชวนให้อาหมวยทดลองพลังเวทย์ให้ดูก่อน แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะล่อจ่าฝูงออกมายังไง “จุดไฟ” อาหมวยใช้เวทย์ที่ถนัดที่สุดจัดการกับควายป่าหลงฝูง ไฟลุกพรึ่บขึ้นท่วมตัวควายป่าทันที “มอ....” มันร้องเสียงลั่นก้องทุ่ง “ซวยแล้ว อาหมวย พวกมันอีกสามสี่ตัวหันมาทางนี้แล้ว” วินตะโกน ก่อนตัดสินใจปลิดชีวิตควายป่าที่กำลังโดนย่างทันที แต่มันสายไปเสียแล้ว ควายป่าอย่างน้อยสี่ตัวกำลังวิ่งตะบึงมาหาอาหลานทั้งสอง วิ่งไม่วิ่งเปล่า มันร้องเรียกพรรคพวกที่อยู่ไม่ไกลให้ตามมาอีกด้วย “ทำไงดี ทำไงดี” เจ้าวินเต้นเป็นเจ้าเข้า อาหมวยใช้ความไวและเวทย์ลมพาทั้งตัวเองและเจ้าวินเผ่นไปตั้งหลักที่ริมทะเลสาบ เนื่องจากอาหมวยใช้วิธีหิ้วคอเสื้อเจ้าวินแล้วเผ่น วินซึ่งหันหลังตลอดเวลาที่อาหมวยลากเขากระโดดขึ้นๆลงๆราวกับมีวิชาตัวเบาก็ได้เห็นควายป่าหลายร้อยตัววิ่งควบตะบึงตามหลังมาเต็มตา เจ้าวินแหกปากร้องไม่ได้หยุด แต่น่าเสียดาย เสียงฝีเท้าควายป่าที่ดังปานฟ้าถล่มกลบเสียจนอาหมวยไม่ได้ยิน อาหมวยกระโดดข้ามทะเลสาบไปได้อย่างง่ายดาย แล้วยังวิ่งไปตั้งหลักที่โขดหินสูงกว่าสามเมตรหลังป่าสน เจ้าวินที่เพิ่งตั้งตัวได้หลังจากที่โดนอาหมวยโยนทิ้งให้กองกับพื้นเมื่อมาถึงที่หมาย เบิกตากว้างมองฝูงควายป่าที่กำลังลุยน้ำ ข้ามฟากมาหาพวกเขาทั้งสองคน “มันยังตามมาอาหมวย” วินพูด แล้วก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นเมื่อเห็นควายป่ากลุ่มแรกพุ่งเข้าหาป่าสนทันทีที่ขึ้นฝั่งได้ วินหันไปหาอาหมวยหมายจะปรึกษา แต่กลับเห็นอาหมวยกำลังใช้ยาเพิ่มพลังจิตระดับสูงอยู่ สีหน้าเรียบเฉยแบบที่วินไม่เคยเห็นมาก่อน “วิน จ่าฝูงนั่น มันเข้ามาในป่าสนแล้วล่ะ และวินอยากรู้ไหมว่า ถ้าอาใช้เวทย์เต็มกำลังแล้วจะเป็นยังไง” สายตาอาหมวยยังคงจ้องไปที่ฝูงควายป่าที่ตอนนี้ขึ้นฝั่งมาเกือบ 80% แล้ว และควายป่ากลุ่มที่ขึ้นมาก่อนก็ได้พุ่งชนต้นสนจนหักโค่นไปเกือบครึ่งเพื่อบุกเข้ามาหาสองอาหลาน วินมองภาพอาหมวยตรงหน้าแล้วก็รู้สึกเย็นวาบไปที่ไขสันหลัง วินว่า ควายป่าทั้งฝูงนั่นกำลังดวงซวยสุดๆแน่เขากลืนน้ำลาย ก่อนจะตอบ “ถ้าอยากรู้ก็ต้องตอนนี้แหละอาหมวย ไม่งั้นเราสองคนกลายเป็นไส้เดือนโดนสิบล้อทับแน่” “จุดไฟ” อาหมวยใช้ทักษะทันทีที่ควายป่าตัวสุดท้ายก้าวเข้ามาในป่าสน เที่ยวนี้อาหมวยไม่ได้จุดไฟเผาควายป่าตัวไหน แต่เผาป่าสนเป็นวงกลมล้อมรอบควายป่าทั้งฝูง มอออออออ ควายป่าทั้งฝูงร้องระงม เสียงระบบประกาศว่าควายป่าเข้าสู่สถานะคลั่งดังไม่ขายสาย พอๆกับเสียงวิ่งชนต้นสนจนหักโค่น ในขณะเดียวกันอาหมวยใช้เวทย์ลม ก่อให้เกิดพายุหมุน พัดกระพือให้ไฟลามเข้าสู่พื้นที่ด้านในอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้วินมองเห็นแต่ทะเลเพลิงสีแดงสลับส้มที่มีจุดดำๆนับไม่ถ้วนกำลังวิ่งพล่านไปทั่ว แล้วมันก็ค่อยๆล้มลงไปทีละจุด ทีละจุด ผู้เล่นหมวย สังหารควายป่าระดับ 35 ผู้เล่นหมวย สังหารควายป่าระดับ 36 ผู้เล่นหมวย สังหารควายป่าระดับ 40 วินได้ยินเสียงประกาศดังขึ้นต่อเนื่องไม่ขาดสาย และในที่สุด ผู้เล่นหมวยสังหาร จ่าฝูงควายป่า ระดับ 60 อาหมวยรอจนเสียงประกาศขาดตอนไปเกือบนาทีถึงได้จัดการใช้เวทย์เรียกฝนมาดับไฟ เมื่อทุกอย่างหยุดนิ่ง สิ่งที่เหลือมีเพียงวงกลมสีดำสนิทขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางหนึ่งกิโลเมตรเท่านั้น วินยังยืนตกตะลึงกับพลังเวทย์ของอาหมวย “ไปเก็บไอเทมซิ” อาหมวยสั่ง ก่อนจะยกขวดยาเพิ่มพลังจิตขึ้นดื่ม วินสะดุ้ง เมื่อได้ยินคำสั่ง ก่อนจะวิ่งปราดไปเก็บไอเทมอย่างรวดเร็ว ส่วนอาหมวย เธอกำลังยืนสงบนิ่ง ฟังเสียงประกาศจากระบบที่คราวนี้ ประกาศให้เธอได้ยินเพียงคนเดียวเท่านั้น ผู้เล่นหมวย ได้ทักษะ กำแพงไฟ ระดับยี่สิบ ผู้เล่นหมวย ได้ทักษะ ทะเลเพลิง ระดับแปด ผู้เล่นหมวย ได้ทักษะ เฮอริเคน ระดับหก ผู้เล่นหมวยได้ทักษะ ฝนน้ำแข็ง ระดับสาม ผู้เล่นหมวยได้ทักษะ สร้างกับดัก ระดับหนึ่ง ผู้เล่นหมวย ระดับ 32 ได้อาชีพ ช่างฝึกหัด เนื่องจากมีคุณสมบัติเกิน ไม่สามารถประกาศชื่อในกลุ่มอาชีพที่กระดานประกาศกลางได้ คุณต้องการสุ่มทักษะเสริมสายอาชีพเลยหรือไม่ “ต้องการ” อาหมวยพึมพำเบาๆ คุณได้ทักษะสำรวจแร่ ระดับที่หนึ่ง สามารถตรวจสอบว่ามีแร่อยู่ในพื้นที่สำรวจขนาด 1 ตารางเมตรหรือไม่ ผู้เล่นหมวย ระดับ 32 ได้อาชีพ นักปรุงยาฝึกหัด เนื่องจากมีคุณสมบัติเกิน ไม่สามารถประกาศชื่อในกลุ่มอาชีพที่กระดานประกาศกลางได้ คุณต้องการสุ่มทักษะเสริมสายอาชีพเลยหรือไม่ “ต้องการ” อาหมวยพึมพำเบาๆอีกครั้ง สายตายังมองไปที่วินที่ยังวิ่งเต็มไอเทมอยู่ คุณได้ทักษะ วิเคราะห์สูตรยาระดับที่หนึ่ง สามารถวิเคราะห์หาส่วนประกอบของยาระดับ 1-3 ได้ ผู้เล่นหมวย ระดับ 32 ได้อาชีพ แม่ครัวฝึกหัด เนื่องจากมีคุณสมบัติเกิน ไม่สามารถประกาศชื่อในกลุ่มอาชีพที่กระดานประกาศกลางได้ คุณต้องการสุ่มทักษะเสริมสายอาชีพเลยหรือไม่ “ต้องการ” อาหมวยพึมพำเบาๆ คุณได้ทักษะ ถนอมอาหารระดับที่หนึ่ง สามารถทำอาหารที่เก็บได้เกินสามวัน โดยไม่ต้องใช้กล่องรักษาสภาพอาหาร ผู้เล่นหมวย ระดับ 32 ได้อาชีพ นักเวทย์ฝึกหัด เนื่องจากมีคุณสมบัติเกิน ไม่สามารถประกาศชื่อในกลุ่มอาชีพที่กระดานประกาศกลางได้ คุณต้องการสุ่มทักษะเสริมสายอาชีพเลยหรือไม่ “ต้องการ” อาหมวยพูดหลังจากที่รับไอเทมที่วินเก็บมาได้รอบแรก คุณได้ทักษะ ผสมธาตุ ระดับที่หนึ่ง สามารถนำเวทย์ต่างธาตุมาผสมกันได้สองธาตุ ผู้เล่นหมวย ระดับ 32 ได้อาชีพ นักอาคมฝึกหัด เนื่องจากมีคุณสมบัติเกิน ไม่สามารถประกาศชื่อในกลุ่มอาชีพที่กระดานประกาศกลางได้ คุณต้องการสุ่มทักษะเสริมสายอาชีพเลยหรือไม่ “ต้องการ” อาหมวยตอบรับเบาๆ เริ่มสงสัยว่ามันจะหมดหรือยังเนี่ย คุณได้ทักษะลงอาคม ระดับที่หนึ่ง สามารถลงอาคมบนวัตถุอื่นนอกจากม้วนคาถาได้ ผู้เล่นหมวย ระดับ 32 ได้อาชีพนักดาบฝึกหัด เนื่องจากมีคุณสมบัติเกิน ไม่สามารถประกาศชื่อในกลุ่มอาชีพที่กระดานประกาศกลางได้ คุณต้องการสุ่มทักษะเสริมสายอาชีพเลยหรือไม่ “ต้องการ” อาหมวยพึมพำเบาๆต่ออีกนิด “จะหมดหรือยังฟะ” คุณได้ทักษะ ผนึกจิตทำลายเกราะระดับที่หนึ่ง สามารถทำร้ายคู่ต่อสู้ได้ แม้ว่าพลังโจมตีจะน้อยกว่าความต้านทานของโล่หรือเกราะที่คู่ต่อสู้ใช้อยู่ ทักษะนี้ใช้ได้เมื่อใช้ดาบเป็นอาวุธเท่านั้น และพลังโจมตีจะลดลงครึ่งหนึ่ง ที่กระดานประกาศกลางในตอนนี้มีการเพิ่มจำนวนผู้ได้อาชีพหกอาชีพนี้อาชีพละหนึ่ง โดยไม่ประกาศชื่อผู้เล่น ตามปกติ ผู้ที่ได้อาชีพระดับที่หนึ่งและพัฒนาตนเองจนได้อาชีพระดับที่สองแล้ว จะถูกถอนชื่อออกจากกระดานประกาศรายชื่อของผู้ที่มีอาชีพระดับที่หนึ่งทันที และระบบจะเอาชื่ออาชีพออกจากสถานะผู้เล่นในเมนูเกมด้วย ระบบจะถามเรื่องการประกาศชื่อและสุ่มทักษะเสริมให้อีกทีก็ต่อเมื่อผู้เล่นเลื่อนถึงเลเวลหกสิบ ดังนั้น อาหมวยที่มีอาชีพระดับที่สองและสามอยู่ในมือ จึงไม่มีสิทธิจะมีชื่อในกระดานประกาศตั้งแต่ต้น กว่าอาหมวยจะมีสิทธิ์ขอให้ระบบประกาศชื่อในกระดานประกาศกลางหรือมีอาชีพต่อท้ายชื่อตัวเองในเมนูเกม ก็ต้องรอจนเลื่อนระดับถึงเลเวล 90 โน่นแหละ อาหมวยถอนหายใจ ที่การประกาศอันยาวนานสิ้นสุดลงเสียที “สงสัยต้องอัพเกรดเมนูเกมให้มีเอไอประจำตัวอย่างที่เจ้าวินว่าเสียแล้ว ใครจะไปจำได้หมดเนี่ยว่ามีทักษะอะไรบ้าง แล้วไอ้ที่ว่า คุณสมบัติเกินนี่ หมายความยังไงหว่า แต่ช่างเถอะ ลงไปช่วยวินเก็บไอเทมดีกว่า ไม่เสร็จสักที” “อาหมวย อาหมวยได้ระดับอะไรแล้ว วินเลื่อนเป็นสามสิบสองแล้วนะ” วินถามเมื่ออาหมวยเดินลงมาช่วยเก็บไอเทม “สามสิบสองเหมือนกัน” อาหมวยตอบ “ไหนดูหน่อยดิ” วินขอดูสถานะของอาหมวย ซึ่งอาหมวยก็เปิดเมนูให้ดูแต่โดยดี ผู้เล่นหมวย ระดับสามสิบสอง วินเปิดเมนูเกมของตัวเองมาเทียบ ผู้เล่นเอลโลฮิม พ่อค้าตลาดมืด ระดับสามสิบสอง “ว้า อาหมวยยังไม่ได้อาชีพอีกหรือเนี่ย อยากรู้จริงๆว่าอาชีพที่ได้จากเควสของอาหมวยคืออะไร แต่ก็เนอะ ลุงเขาบอกว่าอาหมวยยังขาดอีกหลายทักษะนี่นา อาหมวยไม่ต้องเสียใจนะ ไว้ระดับทักษะถึง อาหมวยก็ได้เองแหละ” เจ้าวินทั้งบ่นและปลอบอาหมวยอย่างเต็มที่เลยทีเดียว --------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 14:03:43

ความคิดเห็นที่ 8 บทที่ 28 เอลโลฮิมเฟรนไชส์ เช้าวันเดียวกันในห้องพิเศษห้องเดิม “ไหน ใครว่าไอ้หนูนั่นมันอ่อนหัด ขู่นิดเดียวขี้คร้านจะรีบตกลงแทบไม่ทัน” ลาภลอยกระแทกแก้วน้ำลงอย่างขัดใจที่ตกลงกับวินไม่ได้ตามต้องการ “เฮ้ย ก็คุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าโอกาสสำเร็จมีแค่ครึ่งเดียว และต่อให้ตกลงวันนี้ก็ไม่ได้แปลว่า พรุ่งนี้ไอ้หนูนั่นจะไม่เปลี่ยนใจอยู่ดี” เงินไหลมาปลอบ “แต่ถ้าทำสำเร็จ ลากไอ้หนูนั่นไปทำสัญญาที่ธนาคาร อย่างน้อยก็ยื้อเวลาได้อย่างน้อยสามเดือนละวะ” ลาภลอยหมายถึงการใช้ระบบทำสัญญาธุรกิจที่ระบบจัดไว้คอยอำนวยความสะดวกให้ผู้เล่น สามารถป้องกันการเบี้ยวได้เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะระบบจะหักเงินในบัญชีของผู้เล่นโอนให้อีกฝ่ายโดยอัตโนมัติ แต่สัญญานี้กำหนดข้อผูกพันได้ไม่เกินสามเดือนในเกม อีแปะทองที่นั่งจิบน้ำชากินของว่างอย่างใจเย็นท้วงขึ้น “แล้วจะไปบังคับเด็กมันทำไมให้ร้าวฉาน” “อย่าทำตัวเป็นคนดีมากไปหน่อยเลยน่า มันก็ไอ้คนคิดเอาเปรียบเด็กเหมือนกันนั่นแหละ” โอ่งทองคำสวนกลับด้วยความหมั่นไส้ “ตอนนี้ก็ต้องปรับเปลี่ยนกันหน่อย ก็เห็นๆกันอยู่ว่าเด็กนั่นมีดี แล้วก็มีคนหนุนหลังด้วย ทางเดียวที่จะทำมาหากินได้นานๆก็คือ การค้าที่ตรงไปตรงมา ไม่อย่างนั้นชวดแน่” อีแปะทองยังใจเย็น “คนหนุนหลัง ใคร” เงินไหลมาถาม “นายคิดว่าเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนหนึ่งจะเล่นเกมแค่อาทิตย์เดียว และได้อาชีพใหม่ที่เพิ่งมีตอนเปลี่ยนแพทช์ล่าสุด แถมสามารถติดต่อผู้ปลดผนึกที่ปลดผนึกไอเทมระดับสูงได้ คนแบบนี้เนี่ยนะ จะเล่นโดยไม่มีใครหนุนหลัง” อีแปะทองย้อนถาม “มันอาจจะโม้ไปงั้นๆก็ได้” ลาภลอยไม่ค่อยเห็นด้วย “นายคิดว่า เด็กนั่นเล่นปาหี่เมื่อวาน เพื่ออะไร แจกของสมนาคุณให้ลูกค้า งั้นเหรอ” คิมยังจอง ถามขำๆ ลาภลอยหันมาถามด้วยท่าทางไม่พอใจเท่าไรที่อีกฝ่ายดูจะให้เครดิตเจ้าเด็กคนนั้นเสียเหลือเกิน “แล้วนายคิดว่า..” “เด็กนั่นมาประกาศตัวต่างหาก ว่า ข้าน่ะของจริง ถึงจะเกี่ยงไม่ลบประวัติไอเทมที่ระดับสูงหน่อยในทันที แต่ถามหน่อย เมื่อวานมีชิ้นไหนที่เจ้าหนูนั่นลบไม่ได้บ้างไหม” คิมยังจองตอบ อีแปะครุ่นคิดสักครู่ก่อนจะคาดการณ์ “คนที่หนุนหลังไอ้หนูนั่น ต้องการให้เจ้าหนูออกหน้าทำการค้า” “การค้าอะไร ไม่เห็นรู้เรื่อง” โอ่งทองคำบ่น “ก็ตลาดมืดไง ไม่เห็นต้องถาม” คิมยังจองตอบยิ้มๆ โอ่งทองคำกับลาภลอยดูเหมือนจะตามไม่ทัน เงินไหลมาจึงช่วยอธิบายให้ “ลบประวัติของมีตำหนิ ปลดผนึกให้ แค่สองอย่างนี้ก็ดูดเงินได้มหาศาลแล้ว” “แล้วถ้าเพิ่มการรับซื้อของมีตำหนิ กับรับจ้างตามหาไอเทมให้เจ้าของเดิมอีกสักหน่อย” อีแปะต่อ “แค่รับซื้อของมีตำหนิมาปล่อยก็กำไรเห็นๆ ของระดับสูงขายคืนให้เจ้าของเดิม ได้บุญคุณทั้งสองฝ่าย คนมีของมีตำหนิไม่ถูกรังควาญ เจ้าของเดิมได้ของคืน” ลาภลอยเริ่มเกท “แล้วพวกนายแน่ใจได้ยังไงว่า เจ้าเด็กนั่นทำได้จริง” “ปาหี่เมื่อวานยังไม่พออีกหรือ” อีแปะหันมาถาม ก่อนจะบอกต่ออย่างรำคาญ “แล้วนายไม่สังเกตบ้างหรือไง ว่าตลอดเวลาที่ยายหมวยน้อยนั่นฉอดๆๆ ใส่พวกเรา ช่องทางลับของแม่หนูนี่เปิดตลอดเวลา” “เถ้าแก่ก็เห็นเหมือนกันเหรอ” คิมยังจองถาม “งั้นก็แสดงว่า..” โอ่งทองคำพูดค้างไว้อย่างไม่แน่ใจเรื่องคนหนุนหลัง “ยังไม่รู้ว่าหรอกใคร แต่ไม่ธรรมดาแน่” คิมยังจองตัดบท เขาไม่อยากเดาว่าใครอยู่เบื้องหลัง ------------------------------------------- “แล้วจะเอายังไง ยายเด็กบ้านั่นให้เวลาเราแค่ครึ่งวันที่จะหยุดการรบกวนจากผู้เล่นคนอื่นๆทั้งเกม” โอ่งทองคำ ยังเคืองอาหมวยไม่หาย “เรื่องนี้คงต้องรบกวนเถ้าแก่ใหญ่ออกหน้าแล้ว” คิมยังจองหันไปหาอีแปะทอง เงินไหลมากับลาภลอยพยักหน้าเห็นด้วย เหลือแต่โอ่งทองคำที่มัวแต่อ้าปากค้าง เพราะเขาเพิ่งรู้ว่า อีแปะทองที่แท้คือใคร หากจะต้องให้ใครออกหน้า ในห้าคนนี้มีแต่เถ้าแก่ใหญ่ อีแปะทองเท่านั้นที่ทำได้ ไม่ใช่เพราะว่า อีแปะทองเป็นผู้เล่นเลเวลสูงที่สุดในห้าคนนี้ แต่เป็นเพราะในชีวิตจริง เขาเป็นเจ้าของเกมเซนเตอร์ที่รักการเล่นเกมเป็นชีวิตจิตใจ ผู้เล่นส่วนมากรู้จักเขาดี เพราะไม่ว่าเกมไหน หากบริษัทเริ่มตุกติกในการให้บริการ หรือเอาเปรียบผู้เล่น เถ้าแก่ใหญ่คนนี้จะออกหน้าและเป็นผู้นำในการเจรจาเสมอ ในเกมนี้ เถ้าแก่ไม่ค่อยมีบทบาทมากนัก เพราะบริษัทเกมไม่เคยมีปัญหา เถ้าแก่เองก็เข้ามาเล่นสนุกๆเท่านั้น บางครั้งก็คอยให้ความช่วยเหลือลูกค้าที่มาใช้บริการที่เกมเซนเตอร์บ้างเป็นบางครั้งบางคราว แต่อย่างไรก็ตาม นักเล่นเกม ทั้งมืออาชีพและสมัครเล่นต่างก็เคยได้ยินชื่อเสียงเถ้าแก่ใหญ่มาแล้วทั้งนั้น และเมื่อจัดอันดับแล้ว เถ้าแก่ใหญ่ อีแปะทอง เป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่สังกัดกิลด์อันดับสิบของเกมนี้ แม้จะเป็นเพียงผู้เล่นระดับ 42 เท่านั้น แถมฝีมือการต่อสู้ยังไม่เอาไหนสุดๆก็ตาม “ถ้าจะให้ผมออกหน้า เงื่อนไขการค้าไม่เพียงแต่ต้องยุติธรรมสำหรับเด็กสองคนนั่น แต่ยังต้องไม่กีดกันผู้เล่นคนอื่นอย่างไร้เหตุผล” เถ้าแก่บอกอย่างใจเย็น “เฟรนไชส์ เป็นไงครับ” คิมยังจองเสนอ เงินไหลมาขมวดคิ้ววูบเดียวก็ยิ้มออกมา “ตัวแทนรับลบประวัติและปลดผนึกไอเทม คนที่เป็นตัวแทนต้องมีทักษะประเมินราคาสินค้าตั้งแต่ระดับสามสิบขึ้นไป” “ทำไมต้องสามสิบ” โอ่งทองคำถามทันที เพราะเขามีทักษะนี้ แค่ระดับ 23 “จะได้ประเมินราคาของที่ลูกค้าเอามาถูกไง ระดับที่สามสิบ จะมีทักษะย่อย ประเมินราคาจากคุณสมบัติแฝงสิบเปอร์เซ็นต์ คุณสมบัติพวกนี้ บางทีทำให้ราคาสินค้าพุ่งพรวดเสียยิ่งกว่าระดับอีกนะ” เงินไหลมาตอบ “ไม่ดีๆ ทักษะนี้ หลังจากระดับยี่สิบไปแล้ว ขึ้นยากขึ้นเย็นเป็นที่สุด ขืนกำหนดแบบนี้ ก็เท่ากับกีดกันผู้เล่นทั่วไป” เถ้าแก่ใหญ่ไม่ยอม “งั้นแบ่งเป็นสองระดับ เฟรนไชส์เกรดเอ เป็นตัวแทนรับทั้งลบประวัติและปลดผนึก ส่วนเกรดบี รับแต่ลบประวัติอย่างเดียว” ลาภลอยเสนอ เขาเองก็ระดับทักษะไม่ถึงเหมือนกัน เถ้าแก่ใหญ่พยักหน้า ก่อนจะถาม “ค่าตอบแทนล่ะ” เงินไหลมาตอบเหมือนเคย  “คิดสิบเปอร์เซ็นต์ของราคาประเมิน เจ้าหนูนั่นเอาไปแปดส่วน สองส่วนที่เหลือเป็นค่าจัดการของเรา และถ้าเป็นสินค้ามีตำหนิของเราเองเอง เจ้าหนูนั่นได้แปดส่วนเหมือนเดิม” คนที่เหลือไม่มีใครค้าน เมื่อวานใครๆก็เห็นกับตา หลังลบประวัติและปลดผนึกแล้ว ไม่ว่าชิ้นไหนก็มีทั้งระดับและราคาสูงขึ้นทั้งนั้น ยังไงทุกคนก็ได้กำไร “แล้วเรื่องรับตามหาของล่ะ” เถ้าแก่ใหญ่เปิดประเด็นต่อไป “ถือว่าเป็นงานอิสระของแต่ละสาขา แต่ให้ตั้งกระดานประกาศของร้านไว้ ใครต้องการไอเทมอะไรก็มาติดประกาศ จะติดต่อกันเองก็ได้ แต่เมื่อได้ของแล้วให้มาถอนการประกาศออก แต่ถ้าเราหาให้ได้ เราขอค่าคนกลางสิบเปอร์เซ็นต์” คิมยังจองออกความเห็น “มันจะทำให้พวกเรากลายเป็นพวกสมคบคิดกับพวกโจรหรือเปล่า” ลาภลอยยังกังวล “อ้าว ไม่งั้นจะเรียกว่าพ่อค้าตลาดมืดเหรอ ถ้านายไม่สบายใจก็ไม่ต้องทำ ไม่มีใครบังคับ” ดูท่าโอ่งทองคำอยากเปิดตลาดมืดเต็มแก่แล้ว “แล้วโจทย์ที่แม่หนู ตั้งไว้ให้เราแก้ล่ะ” เถ้าแก่ใหญ่ถามต่อ “อืมม สงสัยผมต้องติดต่อธนาคารดู” เงินไหลมาบอก “ยังไง” ลาภลอยสงสัย “จำได้หรือเปล่า ปีแรกที่เกมเปิดตัว ยังไม่มีการทำสัญญาระหว่างผู้เล่น แต่ผู้เล่นที่ได้อาชีพพ่อค้ารวมตัวกันเรียกร้องจนบริษัทยอมเปิดฟังชั่นทำสัญญาที่ธนาคาร โดยมี NPC เป็นพยานและหักเงินค่าตอบแทนผ่านธนาคารในเกมไปเลย” “แล้วไง” โอ่งทองคำตามไม่ทัน “นายจะไปเรียกร้องอะไรจากธนาคารเหรอ” “เราต้องการห้องพิเศษสองห้อง” เถ้าแก่บอก เมื่อเห็นว่าทุกคนหันมาสนใจแล้วก็พูดต่อ “ห้องแรกสำหรับทำสัญญาลบประวัติและปลดผนึกไอเทมระดับสูง มีแต่เจ้าหนูสองคนนั่น ลูกค้าและพ่อค้าที่เป็นตัวแทน ห้องที่สองสำหรับผู้ปลดผนึกกับคนใดคนหนึ่งระหว่างเจ้าหนูสองคนนั่นกับ NPC ที่เป็นเอไอ” คิมยังจองพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะยกนิ้วให้ “สมเป็นเถ้าแก่ใหญ่จริงๆ เท่านี้ ลูกค้าก็ไม่กลัวความลับรั่วไหลผ่านเรา วินแค่ปลดผนึก หนึ่งในสองคนนั่นส่งของให้ผู้ปลดผนึกแล้วออกมา ในห้องที่สองมี NPC ที่เป็น เอไอเฝ้าอยู่ตลอดเวลา ผู้ปลดผนึกก็เห็นแต่ของ ไม่เห็นลูกค้า พอปลดผนึกเสร็จ ลูกค้าก็เดินเข้าไปหยิบของเองเมื่อผู้ปลดผนึกออกไปแล้ว ห้องนั้นอยู่ในธนาคาร ไม่มีใครกล้าปล้นแน่ ปลอดภัยสุดๆของแท้” “งั้นเราไปติดประกาศที่บอร์ดกลางกันเถอะ” เถ้าแก่ใหญ่ชวน “เดี๋ยวๆๆ ทำไมต้องติดประกาศ” โอ่งทองคำยังไม่เกท ลาภลอยเลยเขกหัวเข้าให้ “ไอ้สมองทึบเอ๊ย เถ้าแก่เขาจะออกหน้าเจรจากับบริษัทให้ไงเล่า ส่วนเราก็ต้องรีบไปป่าวประกาศว่า ตกลงกับไอ้หนูนั่นไว้แล้ว กำลังดำเนินการ ทุกคนสามารถมาทำการค้าด้วยกันได้ แต่มีข้อแม้ว่า ห้ามรบกวนไอ้หนูนั่นจนกว่าจะเจรจากับบริษัทเสร็จ หาไม่แล้ว เราจะถือว่าขาดคุณสมบัติในการทำธุรกิจ เท่านี้ก็ยิงนกได้สองตัว ตัวแรก ไม่มีใครกล้าไปรบกวนไอ้เด็กสองนั่น ตามเงื่อนไข ตัวที่สอง ประกาศให้ทุกคนร่วมลงชื่อเรียกร้องให้บริษัทสร้างห้องที่ว่าในธนาคาร เข้าใจยัง” คิมยังจองแอบส่ายหน้า “เจ้าโอ่งทองคำนี่ต้องเป็นพวกโดนหลอกใช้งานจนได้อาชีพผิดแหงๆ” ------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 14:04:21

ความคิดเห็นที่ 9 บทที่ 29 เหมืองทองร้าง อาหมวยกับวินวุ่นวายกับการเก็บและแบ่งสมบัติที่ได้จากฝูงควายป่าเกือบตลอดบ่าย ควายป่า 364 ตัวให้เงินเกือบหมื่นเหรียญทอง ทั้งอาหมวยและวินมีบัตรโอนเงินทั้งคู่ การเก็บเหรียญจึงไม่ใช่ปัญหา ก้อนแร่อีกสี่ห้าพันหน่วยก็ไม่เป็นปัญหาอีกเช่นกัน เพราะอาหมวยจัดการปลดผนึกแล้วหลอมรวมเป็นแร่เหล็กระดับสูงจนหมด ก่อนจะเก็บในกล่องเครื่องมือช่างพร้อมๆกับหนังควายกับเขาควายอีกหลายร้อยอัน เนื้อควายก็เก็บในกล่องชุดทำครัว มีแต่น้ำยาเพิ่มพลังชีวิตอีกร้อยกว่าขวด และอาวุธกับไอเทมอีกหลายชิ้นนี่แหละ ที่ต้องแบ่งกันเก็บเสียจนกระเป๋าเกือบเต็ม “อาหมวยมีไอเทมดีๆไม่น้อยนะ แต่ แฮ่... อาหมวยต้องปลดผนึกมันก่อน” วินขนไอเทมหอบใหญ่มาวางเพิ่มที่ข้างตัวอาหมวย อาหมวยจัดการปลดผนึก ได้ชุดหนังระดับสาม มาครบชุด แถมรองเท้าบู้ทหนังระดับสี่มาอีกคู่ ถึงพลังป้องกันจะไม่มากเท่าชุดเกราะโลหะแต่ก็ถือว่าไม่เลวนัก “อาหมวยเปลี่ยนชุดเหอะ วินว่าชุดนี้มันดีกว่าชุดผู้เล่นมือใหม่ของอาหมวยเยอะเลย” อาหมวยพยักหน้าเห็นด้วย เลยกางเต้นท์ เพื่อเข้าไปเปลี่ยนชุด ปล่อยให้เจ้าวินรื้อๆค้นๆกองไอเทมอยู่คนเดียว “อาหมวย วินเจอของแปลกด้วยล่ะ” “อะไร” อาหมวยโผล่หน้าออกมาถาม วินชูแผ่นหนังผืนเล็กๆดูเก่าคร่ำคร่าให้ดู อาหมวยเลยรีบออกมา คาดว่าน่าจะเป็นอะไรนี่แหละที่คำใบ้แรกของเควสต้องการ เธอจัดการปลดผนึกมัน ก่อนจะพบว่า มันคือแผนที่ของป่าบริเวณนี้ “ข้างหลังมีตัวยึกยือ แบบที่ข้างอ่างบัวด้วยแหละ” วินช่างสังเกตตามเคย อาหมวยพยายามอ่านอยู่นาน จนทักษะอ่านอักขระเลื่อนไปถึงระดับสิบ ได้ทักษะย่อยดิกชันนารีอัตโนมัติ สามารถเรียกคำแปลขึ้นมาเทียบเคียงได้โดยไม่ต้องนึก ทำให้อาหมวยอ่านเร็วขึ้นอีกโข พออ่านจบแผ่น ทักษะอ่านอักขระของอาหมวยก็ขึ้นเป็นระดับสิบห้า “มันว่าไงบ้างอะ” วินถาม “มันพูดถึงเหตุการณ์เมื่อหลายร้อยปีก่อนนะ แผ่นหนังนี่เป็นจดหมายของความช่วยเหลือจากหัวหน้าคนงานในเหมืองทอง เห็นว่า มีสัตว์อสูรบุกเข้าไปกินทองในเหมือง พวกเขาต้านไว้ไม่อยู่จึงหลบเข้าไปในซ่อนตัว แล้วเขียนจดหมาย ฝากคนงานสิบคน ให้แยกย้ายกันฝ่าฝูงสัตว์อสูรนั่นกลับไปขอความช่วยเหลือในเมือง ส่วนอีกด้านเป็นแผนที่บอกทางไปเหมืองและช่องทางที่พวกเขาขุดไว้น่ะ” “ไกลไหม อาหมวย” อาหมวยพลิกซ้ายพลิกขวา เอียงคอมองก่อนจะตอบ “อ้อมไปทางขวานิดเดียว จากนั้นก็เดินผ่านช่องเขาแคบๆไปอีกหน่อยก็ถึงปากทางเข้าเหมืองแล้วล่ะ” “พรุ่งนี้ไปสำรวจกันหน่อยไหม เหลือเวลาอีกตั้งสองวัน ตอนนี้เราไม่ต้องอัพเลเวลกันแล้วนี่” วินชวน ------------------------------------- ทันทีที่เดินพ้นช่องเขาขาด ภาพแอ่งกระทะขนาดใหญ่ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า ภูเขาด้านนี้เหมือนมีคนเอาช้อนยักษ์คว้านเอาดินและหินออกไปทั้งก้อน เหลือแต่ผาหินและดินแดงอยู่เท่านั้น ด้านนี้ของภูเขาร้อนระอุราวกับอยู่กลางทะเลทราย เพราะไม่มีต้นไม้เลยสักต้น แม้แต่ต้นหญ้าเล็กๆยังไม่สามารถขึ้นได้ อาหมวยกับวินเดินสำรวจโดยรอบ อาหมวยย่อตัวลงเมื่อเห็นทางน้ำเล็กๆขนาดกว้างไม่เกินยี่สิบเซนต์ ลึกไม่ถึงคืบไหลเอื่อยๆอยู่ที่ซอกเขาด้านหนึ่ง “อาหมวยดูอะไร” วินตามมาบ้างเมื่ออีกด้านไม่มีอะไร อาหมวยใช้ปลายดาบเขี่ยก้อนหินที่อยู่ใต้ท้องน้ำ “อะไรแวบๆนะอาหมวย” วินถาม “ทอง” อาหมวยเอื้อมลงไปเก็บก้อนโลหะสีเหลืองแวววาวก้อนเล็กๆส่งให้วินดูสองสามก้อน “ตามทางน้ำนี่ไปเถอะ” อาหมวยบอกแล้วก็ออกเดิน ทำเอาเจ้าวินที่กำลังพยายามจะหาทองเพิ่มวิ่งตามเกือบไม่ทัน ไม่นานสองอาหลานก็มาถึงทางตัน ที่แท้สายน้ำนั่นไหลออกมาจากใต้ก้อนหินใหญ่ที่สูงท่วมหัวคน วินอาสาปีนขึ้นไปสำรวจ “อาหมวย ตรงนี้มีช่องพอให้รอดตัวลงไปได้ จะลงไปป่าว” แน่นอน พวกเขาลงไป แล้วก็อาศัยแสงสว่างที่ลอดผ่านเหนือก้อนหินนี่เองมาช่วยในการจุดคบไฟ ประสบการณ์ในถ้ำค้างคาวสอนให้อาหมวยเคลื่อนไหวอย่างเงียบๆ เจ้าวินก็เลยต้องเงียบไปด้วย พวกเขาเดินตามแผนที่ ผ่านช่องทางใต้ดินที่อับชื้นและมืดสนิทมาจนสุดทาง “อา อั๊กๆๆ” วินเกือบร้อกอ๊ากเมื่อเห็นโครงกระดูกขาวโพลน แต่อาหมวยเอามือตะครุบปิดปากทัน พอวินตั้งสติได้ อาหมวยก็ทำสัญญาณห้ามพูดเด็ดขาดก่อนจะก้มลงสำรวจโครงกระดูกตรงหน้า เป็นโครงกระดูกคนแน่ ยังมีเศษผ้าอยู่ข้างใต้โครงกระดูก อาหมวยเอาคบไฟส่องดูรายละเอียด คนๆนี้นอนคว่ำหน้าอยู่ กระดูกสันหลังหักแตกละเอียดไปห้าหกข้อ วินสะกิดอาหมวย ชี้ให้ดูในมือของโครงกระดูก ข้างหนึ่งมีหินรูนอยู่สี่ก้อน อาหมวยหยิบออกมาเรียงดู หลังจากที่ลองสลับไปมาอยู่ครู่ใหญ่ พร้อมๆกับตรวจสอบคัมภีร์รูนที่เคยได้มา อาหมวยก็พบว่า มีการเรียงรูปแบบเดียวเท่านั้นที่มีความหมาย และมันหมายถึง การเชิญเทพโอดินมาสะกดให้หลับ “หลับหรือ” อาหมวยคิด ในตอนนั้นวินก็ดึงเอาเศษผ้าที่อยู่ใต้ศพออกมาจนได้ อาหมวยรับมาดู มันเป็นผ้ากำมะหยี่ที่ขาดรุ่งริ่ง แต่ที่ตรงกลางผืนมีกระเป๋าถักจากไหมทองคำเย็บติดเรียงเป็นสี่ช่อง อาหมวยเอาหินรูนเข้าไปเทียบ มันใส่หินรูนพวกนี้ได้พอดี อาหมวยจึงเอาหินรูนใส่ตามลำดับที่เรียงไว้เมื่อกี๊ วินที่ว่างอยู่ไม่มีอะไรทำก็เดินสำรวจไปที่ผนังส่วนปลายของอุโมงค์ วินถือคบไฟส่องดูไปทั่ว จนกระทั่งเขาเจอคันโยกขนาดเท่าฝ่ามือทำเป็นรูปหัวงู วินสับคันโยกด้วยความอยากรู้อยากเห็น ครืน... ผนังอุโมงค์ซึ่งที่แท้เป็นประตูเริ่มเลื่อนออกจากกัน เผยให้แสงสว่างจางๆลอดออกมาตามช่องประตู พอประตูเปิดได้ครึ่งหนึ่งก็มีเสียงประกาศจากระบบ อินดิโก้ ดราก้อน ราชางูยักษ์ระดับ 80 ปรากฏตัว ผู้ที่ถูกอินดิโก ดราก้อนสังหารจะต้องใช้เวลาสองเท่าในการเกิดใหม่ อาหมวยกับวินมองผ่านประตูไป ก็อ้าปากค้าง ห้องด้านในทำด้วยทองคำล้วนๆตั้งแต่พื้นจรดเพดาน ที่พื้นมีงูยักษ์นอนขดอยู่ มันเป็นงูยักษ์สีน้ำเงิน มีเกล็ดสีเงินตลอดแนวสันหลังตั้งแต่หัวจรดหาง พอมันเริ่มลืมตา วินก็แทบสะดุ้งกับดววงตาสีฟ้าเปล่งประกายราวกับแซฟไฟน์ก้อนโต มันเริ่มชูคอและหัวมาทางอาหมวย เกล็ดงูรอบหัวของมันเริ่มตั้งขึ้น เห็นเป็นหนามแหลมตั้งแต่หน้าผากจรดไปจนถึงคอ มันแผ่พังพานเตรียมโจมตี อาหมวยกำผ้าที่มีอักษรรูนไว้แน่น ไม่แน่ใจว่าจะใช้อย่างไร “ย๊าก” เงาๆหนึ่งวิ่งผ่านอาหมวยกับวินเข้าไปฟันงูยักษ์ งูยักษ์คลายขนดเลื้อยปราดอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวเงาเคราะห์ร้ายนั้นก็โดนรัดจนแน่น อาหมวยใช้เวทย์ไฟเผางู แต่เพราะต้องคอยระวังไม่ให้ชายเคราะห์ร้ายคนนั้นโดนเผาไปด้วย จึงทำอะไรได้ไม่มากนัก งูยักษ์ทั้งฉกทั้งใช้หางกวาดฟาดไปทั่ว แต่ก็ไม่ยอมปล่อยชายเคราะห์ร้าย วินพยายามตอดเล็กตอดน้อยที่ด้านหลังในขณะที่อาหมวยกระโดดล่ออยู่ด้านหน้า วินฟันถูกหางงูไปหลายหน แต่ดาบจงอางคู่ไม่สามารถฟันผ่านเกล็ดงูไปได้ วินต้องรอจังหวะที่งูฟาดหางลงมาหา แล้วใช้ดาบกรีดแบบเฉี่ยวๆตอนที่กระโดดหลบเท่านั้น เปรี้ยง หางงูฟาดเฉียดตัววินที่กลิ้งหลบได้ทันอย่างเฉียดฉิว คราวนี้ ดาบจงอางคู่ของวินได้ลิ้มเลือดงูมาบ้างนิดหน่อย เพราะวินใช้วิธีหงายดาบรอให้หางงูฟาดลงมาเจอดาบเอง เมื่อได้ผลวินก็ใช้วิธีเดิม แต่พื้นห้องที่ทำด้วยทองคำโดยหางงูฟาดเสียจนเป็นหลุมเป็นบ่อ วินก็เลยเริ่มกลิ้งหลบอย่างติดๆขัด และรอดอย่างไม่น่าเชื่อไปหลายหนผ่านไปเกือบสิบนาทีวินเรียกเลือดจากงูยักษ์สำเร็จแค่สองสามครั้ง แถมงูยังไม่ติดพิษอีกด้วย ทางอาหมวยดูจะแย่ยิ่งกว่า เพราะงูยักษ์ทั้งฉกทั้งพ่นไฟ ดีที่อาหมวยมีเวทย์ลมเป็นกองหนุน เลยแคล้วคลาดจากลูกไฟทัน แต่กระนั้น ทั้งชุดหนังและรองเท้าก็โดนเผาไปหลายจุด “ไม่ไหวแล้วอาหมวย” วินตะโกนก้อง หลังจากที่กระโดดหลบหางงูที่ฟาดลงมาเกือบไม่ทัน อาหมวยเสียสมาธิ หันไปมอง จนเกือบโดนลูกไฟพ่นใส่ และเพราะหันไปมองวินนี่เอง จึงได้เห็นชายเคราะห์ร้ายที่โดนงูรัดอยู่ทำท่าบอกใบ้ปิดตา จึงทำให้อาหมวยนึกออกว่าควรจะทำอย่างไร อาหมวยบังคับผ้ากำมะหยี่ในมือด้วยเวทย์ลม อาศัยช่วงที่งูยักษ์ลดหัวเตรียมพุ่งฉกอีกครั้ง บังคับให้ผ้าตกลงไปปิดตางู ความจริงเศษผ้าขาดๆนั่นแทบจะยาวไม่พอที่จะคลุมตาทั้งสองข้างได้ ถ้าใช้วิธีโยน ยังไงก็ไม่มีทางปิดตางูทั้งสองสำเร็จ แต่โชคดีที่อาหมวยมีเวทย์ลม จึงบังคับผืนผ้าให้ปิดตาพอดีราวกับจับวางเลยทีเดียว “หลับซะ” อาหมวยใช้ทักษะอ่านอักขระ อ่านอักษรรูนผสมกับการร่ายอาคมโดยไม่รู้ตัว งูยักษ์เริ่มม้วนตัวลงนอน ชายเคราะห์ร้ายดิ้นรนออกมาจากงูได้ ก็ถือดาบพุ่งเข้าไปหมายจะแทงไปที่หว่างตาอีกครั้ง แต่ ตูม อาหมวยใช้เวทย์ลมซัดไอ้หมอนั่นจนกลิ้งลงมากองแทบเท้าอาหมวย “เจ้า เจ้าทำร้ายข้าทำไม” ชายเคราะห์ร้ายถามด้วยดวงตาแดงก่ำ “เพราะความงี่เง่าของนายจะทำให้พวกฉันตายกันหมดไง” อาหมวยตอบอย่างเคืองๆ “มีอะไรเหรออาหมวย” เจ้าที่เพิ่งเดินเข้ามาสมทบถาม “ก็ไอ้บ้านี่สิ เพิ่งจะใช้รูนสะกดให้งูหลับสำเร็จ ดันจะไปแทงงู งูตายน่ะฉันไม่ว่า แต่ถ้าผ้ามันเลื่อนหล่น แล้วงูตื่นละก็ มีหวังได้กลายเป็นศพเฝ้าอุโมงค์กันทั้งสามคน” ชายเคราะห์ร้ายคุกเข่าดังโครม “ท่านผู้กล้า ท่านจอมเวทย์ ได้โปรดช่วยพี่น้องของข้าด้วย ตราบใดที่งูตัวนี้ยังอยู่ พวกข้าไม่อาจฟื้นคืนชีพ” “อาหมวย นี่มันเควสอีกแล้ว” วินตะโกนบอกโดยไม่จำเป็นสักนิด ------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 14:06:57

ความคิดเห็นที่ 10 บทที่ 30 อินดิโก้ ดราก้อน วินตาแป๋วนั่งฟังปีเตอร์ NPC ที่รับบทชายเคราะห์ร้ายมีหน้าที่ออกมาให้งูรัด เล่าเรื่องสัตว์อสูรบุกเหมืองทองอย่างตื่นตาตื่นใจ จากที่เล่ามา ปีเตอร์รับบทบาทเป็นลูกชายหัวหน้าคนงานในเหมือง หนึ่งในสิบคนที่ถูกส่งออกไปขอความช่วยเหลือ และจะย้อนกลับมาพร้อมแผ่นหนังที่เป็นแผนที่ หน้าที่จริงๆของปีเตอร์คือถ่วงเวลาให้ผู้เล่นไม่ได้เรื่องใช้ม้วนคาถากลับเมืองหนีไป แต่ถ้าผู้เล่นสยบงูได้ ก็เปลี่ยนหน้าที่เป็นขอความช่วยเหลือให้ปลดปล่อยวิญญาณของคนงานเหมือง จะได้ไปเกิดใหม่หรือฟื้นคืนชีพในสรวงสวรรค์ของพวกเขา แต่เท่าที่วินเห็น วินว่า ปีเตอร์นี่ไม่ทำอะไรเลย นอกจากเล่านิทานอย่างแข็งขัน “รู้เปล่า งูตัวนี้ มันสามารถพัฒนาตัวเองเป็นมังกรได้ แต่ตอนนี้อายุมันยังน้อยอยู่เลยยังไม่มีปีก” วินเหลือบไปมองงูยักษ์ตัวยาวกว่าร้อยเมตรแล้วกลืนน้ำลายเอื้อก นั่นเรียกว่างูเด็กหรือฟะ “เจ้างูนี่มันไม่ใช่แค่ฆ่า แต่มันกักเก็บวิญญาณของเหล่าพี่น้องข้าไว้ในตัวมัน พวกท่านต้องช่วยพวกเรานะ” ปีเตอร์ยังไม่หยุดอ้อนวอน แม้ว่าอาหมวยจะรับปากทำภารกิจไปแล้ว “วิธีที่ง่ายที่สุดเลยนะ คือฆ่ามัน เจ้ารู้หรือเปล่า เขาว่ากันว่า ในหัวของ อินดิโกดราก้อน มีอัญมณีเจ็ดสี แต่ละเม็ดหนักกว่าสิบกะรัต สามารถเอาไปทำของวิเศษได้อื้อเลย” วินถอนหายใจ หมอนี่มันต้องรู้แน่ๆเลยว่าวินอยากได้ ถึงได้พูดแล้วพูดอีกตั้งหลายรอบ แต่มันไม่รู้หรอก วินอยากได้แค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ วินสังเกตเห็นความโหดของอาหมวยน้อยมาพักใหญ่แล้ว ตั้งแต่ที่ร้านอาหาร ที่ข้างนอกนั่นตอนจัดการกับฝูงควาย แล้วก็ตอนที่ซัดปีเตอร์ลงไปกองตอนที่จะโจมตีงูอีก วินว่า มันต้องเป็นวันแดงเดือดของอาหมวยแน่ๆเลย ป๊าเคยสั่งไว้ วันไหนที่เป็นวันแดงเดือดของม๊า ห้ามทุกคนในบ้านขัดใจม๊าอย่างเด็ดขาด อาหมวยก็คงเหมือนกัน นั่นไง อาหมวยส่งสายตาพิฆาตมาเตือนอีกแล้ว ต่อให้หัวมันเป็นเพชรทั้งก้อนอยู่ตรงหน้า วินก็ไม่กล้าแตะหรอก บรื้อ ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวที่สุดในโลก เฉพาะวันแดงเดือดนะ ปีเตอร์ก็เล่าเรื่องต่อไป วินก็ฟังไปเรื่อยๆ ในขณะที่อาหมวยเดินสำรวจไปทั่วห้อง “ปีเตอร์ นี่อะไร” อาหมวยหยิบแท่งไม้สั้นๆยาวประมาณสามสิบเซนต์ชูให้ดู “ไม่รู้ครับ” ปีเตอร์สะดุ้งก่อนจะทำไม่รู้ไม่ชี้ปฏิเสธไป “อาหมวยวินขอดูหน่อย” วินวิ่งมาดูอย่างสนใจ ก็เรื่องที่ปีเตอร์เล่ามันเริ่มวนแล้วนี่นา วินหยิบแท่งไม้มาดู พลิกไปพลิกมาก็เรียกใช้ทักษะลบประวัติตามความเคยชินโดยไม่รู้ตัว “ไม้ยิว ระดับหนึ่ง ไม่มีเจ้าของ ต้องการลบประวัติหรือไม่” “ลบ” วินออกคำสั่งทันที แม้จะแปลกใจ ถ้ามันไม่เคยมีเจ้าของ มันจะมีตำหนิได้ยังไง พอลบเสร็จ วินก็ส่งให้อาหมวยปลดผนึก อาหมวยรับมาอย่างแปลกใจ เพราะก่อนหน้าที่เธอจะส่งให้วิน มันไม่มีข้อมูลอะไรเลยเมื่อเธอใช้ทักษะจำแนก ส่วนปีเตอร์ NPC ประจำเควสนั่งมองเด็กทั้งสองอย่างสนใจ อะไรจะประจวบเหมาะปานนี้ เจ้าเด็กผู้ชายมีทักษะลบประวัติในขณะที่เด็กผู้หญิงมีทักษะปลดผนึก สงสัยคราวนี้ เควสนี้จะต้องเสียรางวัลอันดับสอง หลังจากที่ไม่ได้เสียรางวัลให้ใครเลยมาปีกว่าแล้ว ไม้เท้าทำจากไม้ยิว ระดับหนึ่ง พลังโจมตี 5 ลดอัตราการสูญเสียพลังจิตเมื่อใช้เวทย์ 1% “ไหนวินดูหน่อย” วินหยิบมาดู แล้วก็ลองใช้ทักษะลบประวัติอีกครั้ง ปรากฏว่า มันกลายเป็น ไม้เท้านักเวท ระดับสอง อาหมวยรับมาปลดผนึกอีกครั้ง สองอาหลานสลับกันลบประวัติกับปลดผนึกอีกหกครั้ง วินก็ลบประวัติต่อไม่ได้ และในตอนนี้ ไม้ยิวแท่งนั้นก็กลายเป็น คฑามังกร ระดับแปด พลังโจมตี 400 ลดอัตราการสูญเสียพลังจิตเมื่อใช้เวทย์ 50% เพิ่มทักษะการใช้เวทย์ทุกทักษะสองระดับเมื่อถืออยู่ในมือ “วินว่า อาหมวยได้อาวุธคู่มือแล้วล่ะ” เจ้าวินกระหยิ่มยิ้มย่อง ในขณะที่อาหมวยยังพลิกคฑามังกรหมุนไปหมุนมาเหมือนจะหาอะไรสักอย่าง “อาหมวยหาอะไรเหรอ” “ไม่รู้สิ มีความรู้สึกว่า ในเมื่อมันอยู่ที่นี่ มันก็ควรจะใช้อะไรได้ตอนที่ทำเควสนี้” อาหมวยเหลือบไปเห็น ปีเตอร์แอบนั่งตัวตรงเบือนหน้าหนีทำท่าเหมือนไม่ใส่ใจทั้งๆที่เมื่อกี๊ยังตั้งอกตั้งใจสังเกตว่าเธอกับวินทำอะไรกันอยู่เลย “ปีเตอร์ NPC ในเควสนี้มีหน้าที่อะไร” อาหมวยเลือกถามในสิ่งที่เป็นกลางๆก่อน “ให้ข้อมูล ตามที่กำหนด และตอบคำถามหากว่าสามารถตอบได้” ปีเตอร์กระแอมก่อนตอบ “คฑานี่ ใช้ทำอะไรได้บ้าง” อาหมวยถาม “ใช้เป็นอาวุธ” ปีเตอร์ตอบแบบกำปั้นทุบดิน อาหมวยที่เริ่มรู้ทัน ก็เลยใช้วิธีชี้ไปทีละส่วน แล้วถามว่าใช้ทำอะไร เธอเริ่มจากด้ามคฑา “ใช้ปัดอาวุธของคู่ต่อสู้ให้พ้นทาง แล้วช่วยควบคุมทิศทางการใช้เวทย์ให้ทำลายเป้าหมายอย่างแม่นยำมากขึ้น” อาหมวยเลื่อนนิ้วไปที่หัวคฑา “ใช้สะสมพลังเวทย์ได้” “ยังไง” อาหมวยถาม “นักเวทย์สามารถสะสมพลังเวทย์ในขณะที่ไม่ได้ต่อสู้ไว้ที่หัวคฑา สามารถเรียกมาใช้ทีหลังได้ เมื่อต้องใช้ก็เหมือนกับมีพลังจิตมากขึ้นกว่าปกติ” อาหมวยชี้ไปที่ลูกแก้วทรงรีสีขาวขุ่นที่ล้อมรอบหัวคฑาอยู่ห้าเม็ด “เป็นที่สะสมพลังเวทย์ สามารถสะสมแบบแยกพลังธาตุได้ เมื่อสะสมแล้วลูกแก้วจะเปลี่ยนสีตามธาตุ ธาตุไฟ เป็นสีแดง ธาตุน้ำเป็นสีฟ้า ธาตุลมสีเขียวอ่อน ธาตุดินสีดำ และธาตุแสง ใส ไม่มีสี” ปีเตอร์ถอนหายใจก่อนจะอธิบายต่อไปเลย เพราะยังไงก็ถูกถามแน่ “นอกจากสะสมเพื่อใช้เป็นธาตุเดี่ยวแล้ว ยังใช้แบบผสมธาตุได้ด้วย โดยไม่ต้องรอให้มีทักษะผสมธาตุ” ปีเตอร์ถอนหายใจอีกครั้ง เมื่อในที่สุด อาหมวยก็ชี้ที่ส่วนสุดท้าย เพชรที่อยู่บนยอดคฑาหุ้มด้วยทองคำถักเป็นตาข่ายลายประหลาด “เป็นที่เก็บสัตว์เลี้ยง ใช้ผนึกอินดิโก้ดราก้อนได้” อาหมวยพลิกคฑามาดูอีกทันที “ผนึกยังไง” “ร่ายอาคมตามที่เขียนไว้บนตาข่ายที่หุ้มเพชรเม็ดนั้น” ปีเตอร์แม้จะขุ่นใจนิดๆที่ต้องตอบคำถาม แต่ก็อดยิ้มเยาะอยู่ในใจไม่ได้ “คาถานั่น ไม่ใช่อักขระอาคมทั่วไป แต่เขียนด้วยอักษรรูนทั้งหมด ถ้าอ่านได้จริงๆละก็จะยกมังกรให้ไปเลย”ปีเตอร์ลืมไปว่ารูนที่ใส่ไว้ที่ผ้าปิดตานั่น ถ้าเรียงแบบสุ่มมันมีโอกาสที่จะเรียงได้ถูกต้องแค่ 1 ใน 24 และการที่อาหมวยลงมือสำเร็จในครั้งเดียวมันอาจจะไม่ใช่ดวงก็ได้ “แล้วจะเอาวิญญาณพวกพี่น้องคุณออกมาได้ยังไง” อาหมวยยังไม่ลืมเควส “ก่อนจะผนึกมัน คาถานั่นจะบังคับให้มันคายวิญญาณออกมา ตัวมันจะลดระดับลงไปเรื่อยๆจนเหลือศูนย์ กลายสภาพเป็นตัวอ่อนก่อนจะถูกผนึก” “อ้าว ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ได้มันมาเป็นสัตว์เลี้ยงนะสิ” วินถามแทน ก็มีมังกรเป็นสัตว์เลี้ยงมันเท่จะตาย ถ้าไม่ได้ล่ะแย่เลย “คุณจะต้องฟักมันขึ้นมาใหม่ งูตัวนี้กินวิญญาณ คุณจะต้องใช้คฑานี่สังหารสัตว์อสูร เพื่อให้อาหารมัน เมื่อไหร่ที่เพชรนี่เปลี่ยนสีครบห้าครั้ง มันก็จะออกมาได้” “แล้วถ้าฉันออฟไลน์” อาหมวยถาม ปีเตอร์ยิ้มอยู่ในใจ “ถามราวกับว่าจะผนึกมังกรได้” แล้วก็ตอบ “ก็ผนึกพลังเวทย์ไว้ที่ลูกแก้วทั้งห้า พลังเวทย์เต็มลูกแก้วหนึ่งลูกใช้แทนอาหารได้หนึ่งวัน” ตอบถึงตอนนี้ปีเตอร์ก็ยิ่งยิ้ม ต่อให้ได้มังกรไป เลี้ยงได้ไม่เกินอาทิตย์รับรองว่าตายแน่ ลูกแก้วลูกหนึ่งกว่าจะบรรจุเต็มต้องใช้พลังจิตตั้งห้าร้อยหน่วย ส่วนการเลี้ยงด้วยวิญญาณ ค่าประสบการณ์จะไม่ขึ้นจนกว่า เพชรนั่นจะดูดวิญญาณได้เต็ม แม่หนูเอ๋ย แล้วจะร้องไห้ทีหลัง ถ้าได้ไปจริงๆ “ไม่ต้องทำให้มันตื่นก่อนใช่ไหม” อาหมวยถามเป็นคำถามสุดท้าย ปีเตอร์หัวเราะเต็มที่ “ขืนต้องให้มันตื่นด้วย เราคงกลายเป็นผีเฝ้าอุโมงค์กันทั้งสามคนนี่แหละ” พอได้ยินคำตอบ อาหมวยก็เริ่มอ่านอักขระรูน ร่ายเวทย์บังคับให้งูยักษ์คายวิญญาณ ปีเตอร์ยืนอึ้งตะลึงตึงตึง เมื่อเห็นอาหมวยร่ายเวทย์ได้ไม่ติดขัด ตัวงูยักษ์เริ่มเปล่งแสงสีทอง จากนั้นแสงสีทองก็ค่อยๆแตกออกเป็นดวงเล็กๆลอยหายไปทีละดวง ทีละดวง ในขณะที่งูยักษ์ก็ตัวเล็กลงเรื่อยๆ จนในที่สุด ผู้เล่นหมวยผนึกตัวอ่อนอินดิโกดราก้อนสำเร็จ ได้ทักษะจับสัตว์ ระดับที่หนึ่ง ป็อป ร่างงูน้อยถูกดูดเข้ามาอยู่ในเพชรที่ยอกคฑา เมื่อมองเข้าไปจะเห็นเป็นรูปงูกำลังขดตัวนอนอยู่ในนั้น ส่วนแสงสีทองดวงสุดท้ายได้ขยายใหญ่ขึ้น จนเห็นเป็นใบหน้าคน “ขอบใจเจ้ามากที่ช่วยปลดปล่อยเรา” ใบหน้านั้นพูดกับอาหมวย “ท่านพ่อ” ปีเตอร์เริ่มงาน NPC ต่อด้วยการคุกเข่าคร่ำครวญ “แม่หนูน้อย เหมืองทองนี้กลายเป็นเหมืองร้างมานานแล้ว สิ่งที่เจ้าเห็นล้วนเป็นภาพลวงตา” พอพูดจบห้องทองคำก็กลายเป็นอุโมงค์หินอับชื้นในทันที “แต่หากเจ้าคิดว่าเราจะช่วยอะไรได้ก็ขอให้บอก” “ไม่ได้แปลว่าจะได้ทุกอย่างนะ จะบอกให้” ปีเตอร์แอบกระซิบ อาหมวยนิ่งคิดนิดเดียวแล้วก็ยิ้ม ถ้าลุงบรรณารักษ์บอกว่าคำใบ้จะนำไปสู่อาชีพละก็ ตอนนี้ก็นึกได้แต่ทักษะที่เกี่ยวกับเซทไอเทมเท่านั้นแหละ “คุณลุงมีข้อมูลที่ช่วยให้ได้ทักษะช่างทองบ้างไหมคะ เหมืองทอง ก็ต้องติดต่อกับช่างทองอยู่แล้ว ใช่ไหมคะ” “หึๆ ใบหน้านั้น หัวร่อก้อง เควสนี้ ตลอดสองปี มีคนผ่านเข้ามาหลายร้อยคน 90% หยุดที่เศษทองคำที่หน้าเหมือง มีไม่ถึงร้อยคนที่เข้ามาถึงในนี้ มีคนเดียวที่ฆ่างูยักษ์สำเร็จ ตอนนี้กลับมีเจ้าที่ผนึกงูยักษ์ แล้วยังถามหาภารกิจต่อเนื่อง ฮ่าๆๆ” “แล้วคุณลุงจะบอกไหมคะ” อาหมวยถามอย่างไม่แน่ใจ เมื่อเห็นคุณลุงหัวเราะไม่หยุด ทันใดนั้นก็มีเหรียญกลมๆขนาดเท่าเหรียญสลึงลอยมาที่กำไลข้อมือเมนูเกมของอาหมวยและวิน พอมาถึงมันก็ผนึกตัวกับกำไลทันที “เมื่อไปถึงทวีปใหญ่ เจ้าก็แสดงเหรียญนี้ให้ช่างทองในร้านขายเครื่องประดับที่ทวีปใหญ่ดูก็แล้วกัน เขาจะบอกเจ้าเองว่าต้องทำอะไรต่อ” ----------------------------------- วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ ได้เข้าเนตอีกทีจะมาลงต่อ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 14:08:01

ความคิดเห็นที่ 11 แฮ่ๆ ตามมาอ่านจ้า จากคุณ : septer เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 17:26:45

ความคิดเห็นที่ 12 แฮ่ๆ ตามมาอ่านจ้า องค์รักษ์เทพ เมื่อไหร่จาออกโรงน้า~~~~ จากคุณ : septer เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 17:29:16

ความคิดเห็นที่ 13   หืม... เพิ่งเห็นว่าเรื่องนี้ลงที่ถนนฯด้วย แล้วก็เพิ่งรู้ว่าคุณ Deckard แต่งนี่เอง เมื่อวานซืน หนมจีนเพิ่งเข้าไปอ่านมาที่เด็กที เล่นเอาไม่ได้หลับได้นอน สนุกมากๆค่ะ หนมจีนรอลุ้นขบวนการห้าสีต่อที่นี่แล้วกันนะคะ จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 18:00:01 A:58.37.218.63 X: TicketID:063710

ความคิดเห็นที่ 14 เอาของมาส่งก่อนค่า เดี๋ยวจะตามอ่าน ^ ^ อาหมวยออนไลน์ (แฟนตาซี) บทนำ - บทที่? : http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2009/02/W7549174/W7549174.html อาหมวยออนไลน์ บทที่ ๕ - ๗ : http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2009/02/W7571372/W7571372.html อาหมวยออนไลน์ บทที่ ๘ - ๑๑ : http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2009/03/W7624226/W7624226.html อาหมวย ออนไลน์ 12-20 : http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2009/04/W7731877/W7731877.html ใส่ชื่อนิยายในช่อง search ของคลังกระทู้ก็ได้มาแล้ว ป.ล. ลืมใส่ลิ้งก์ไปตอนนึง เลยเอามาแปะเพิ่มค่ะ ^ ^" แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 52 18:11:52 จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 18:09:33

ความคิดเห็นที่ 15 แวะเข้ามาทักทายจ้า รอเฮียมิคออกโรงค่ะ อิอิ จากคุณ : SunnyP เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 18:33:43

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านซะเพลินไปเลย นึกว่าจะอดอ่านต่อแล้วค่ะ หมวยกับวินเก่งจริงๆ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 18:34:39

ความคิดเห็นที่ 17 เค้าติดเรื่องนี้อ่ะ ชอบมากๆยังนึกๆเลยว่าไม่เห็นมาอัพต่อที่พันทิป ตอนไปเจอที่เด็กดี กรี๊ดเลยค่ะ อ่านอย่างเมามันส์ จากคุณ : จอมนาง เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 23:36:32

ความคิดเห็นที่ 18 หนุกมาาาากกก อ่านทวนตั้งหลายรอบ ยังคิดอยู่เลยว่าลงจบไปแล้วรึเปล่าแล้วเราพลาด (บางทีไม่ค่อยได้เข้าเนตค่ะ) มาต่อเร็วๆนะคะ กะลังมันส์ จากคุณ : Mot_anoy เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 23:06:39