Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  
 


ลาวใต้ในความทรงจำ วันที่ 2 แปดโมงเช้า  

    ลาวใต้ในความทรงจำ วันที่ 2 แปดโมงเช้า

    คณะทัวร์จะเริ่มออกเดินทางจากที่พักไปยังสถานที่ท่องเที่ยวในวันที่สองตอนเวลาประมาณแปดโมงเช้า ดังนั้นในเช้าวันนี้ผมจึงตื่นตั้งแต่หกโมงเพื่อที่กะว่าจะได้มีเวลาเหลือสำหรับเดินเก็บบรรยากาศและเก็บภาพหน้าโรงแรมยามเช้าหลังจากที่เมื่อวานมาถึงค่ำเกินไปหน่อย

    ผมจัดการอาหารมื้อเช้าเสร็จเมื่อยังไม่ถึงเจ็ดโมง จากนั้นก็เช็คสภาพกล้องถ่ายรูปก่อนจะเดินออกมาจากตัวโรงแรม ทันทีที่เปิดประตูโรงแรมเท่านั้นผมก็ได้สัมผัสกับอากาศเย็นยามเช้าของที่นี่ซึ่งเย็นกว่าภายในตัวโรงแรมเสียอีก

    อากาศที่ลาวตอนเช้าเย็นสบายมาก กะเอาจากความรู้สึกน่าจะประมาณยี่สิบองศาเซลเซียสหรืออาจจะต่ำกว่านั้นเล็กน้อย หมอกบางๆ ทำให้เห็นสิ่งที่อยู่ในระยะไกลได้เพียงโครงร่างเท่านั้น

    ผมคว้ากล้องคู่ใจออกมาจากกระเป๋าเก็บรูปสะพานมิตรภาพ ลาว-ญี่ปุ่น อีกครั้งในช่วงที่สภาพแสงเอื้ออำนวยกว่าเมื่อคืน จากนั้นก็เดินถ่ายเพื่อนร่วมคณะทัวร์คนนั้นทีคนนี้ทีไปเรื่อยเปื่อยสักพักจนหมอกเริ่มจางไป

    จนเมื่อเวลาแปดโมงไกด์ของคณะทัวร์ก็ประกาศให้มารวมกลุ่มกันเพื่อขึ้นรถออกเดินทาง สำหรับสถานที่ท่องเที่ยวในวันนี้รถทัวร์ไม่สามารถเดินทางเข้าไปถึงได้ ดังนั้น จึงต้องเดินทางด้วยรถตู้แทนโดยแบ่งกันไปคันละสิบคน

    รถตู้แล่นมาจอดอยู่ที่ “ตลาดใหม่ปากเซ” ซึ่งเลยจากโรงแรมที่เรานอนพักกันเมื่อคืนมาเล็กน้อยเพื่อให้พวกเราได้เดินจับจ่ายใช้สอยหาของที่ระลึกกันไปฝากแฟนฝากเพื่อนฝูงยามกลับบ้าน

    ตลาดที่นี่เหมือนกับตลาดสดที่ไทยไม่ผิดเพี้ยนเพียงแต่ผู้คนที่นี่อาจจะพลุกพล่านกว่ามาก

    "สามแสน"

    "สองแสนก็พอแล้ว"

    ลูกค้าต่อรองราคาไก่กับพ่อค้าทำเอาผมหันกลับไปมองทีเดียวเพราะนึกว่ามีใครเอารถยนต์มาขายในตลาดสด

    "ดูก่อนได้นะคะ"

    ผมเดินเข้าไปยังร้านขายเครื่องเงินร้านหนึ่งจากร้านที่มีอยู่เกลื่อนกลาดในตลาดแห่งนี้ตามคำเชิญชวนของแม่ค้าชาวลาวที่พูดไทยได้ชัดยิ่งกว่าคนไทยบางคนเสียอีก

    "ขอดูอันนี้หน่อยครับ"

    ผมขอดูกำไลข้อมืออันหนึ่งที่วางเรียงรายกันอยู่ในตู้กระจก พลิกดูไปมาพอเป็นพิธีเพราะผมเองก็ดูไม่เป็นเหมือนกันผมก็ตัดสินใจจะซื้อ

    "เท่าไหร่ครับ"

    "...บาทค่ะ"

    ตัวเลขนี้สำหรับเงินไทยก็ไม่ถือว่าถูกแต่อย่างใดแถมค่อนข้างแพงซะด้วยในความรู้สึกผม ผมคิดอยู่พักหนึ่งก็พอดีกับสาวๆ กลุ่มหนึ่งในคณะทัวร์เดินมาที่ผมยืนอยู่พอดี

    "นี่ๆ ซื้อไปรึยัง เค้าขายเท่าไหร่"

    เหมือนเกิดจราจลย่อยๆ เมื่อสิ้นเสียงเมื่อสักครู่ แม่ค้าชาวลาวหยิบกำไลบ้าง สร้อยบ้าง ออกจากตู้กระจกแทบไม่ทันทีเดียวตามที่คนนั้นบอกขอดูวงนี้ คนนี้บอกขอดูอันนั้น

    "อย่าพึ่งซื้อ อย่าพึ่งซื้อ เดี๋ยวต่อให้"

    หนึ่งในกลุ่มสาวๆ บอกกับผมพร้อมกับยกมือเป็นเชิงปราม ก่อนที่จะต่อรองราคากับแม่ค้าชาวลาวด้วยตัวเลขที่ทั้งชีวิตนี้ผมคงไม่คิดจะต่อกับใคร

    แต่เหลือเชื่อสำหรับผมที่เค้าให้ราคานั้นจริงๆ หลังจากเจรจากันเพียงไม่นาน ก็ต้องขอบคุณล่ะครับที่ทำให้ผมได้ของถูกลงอย่างน่าใจหายขนาดนี้

    ที่ลาวส่วนใหญ่จะใช้เงินไทยเป็นหลักครับ ยกเว้นแต่เวลาที่เค้าซื้อขายอะไรเล็กๆ น้อยๆ กันเอง สำหรับที่นี่นอกจากเข้าห้องน้ำครั้งละห้าบาทแล้ว ของที่ราคายี่สิบนี่แทบจะไม่มีให้เห็นเลยด้วยซ้ำ

    ก่อนไปทางไกด์แนะนำว่าให้แลกแบงก์ยี่สิบไปเยอะๆ แต่พอวันกลับแบงก์ยี่สิบผมอยู่กับครบเลยครับ แต่ใบอื่นๆ แทบเกลี้ยงกระเป๋าเลยทีเดียว แต่ก็เอาเถอะครับ ไม่บ่อยที่จะได้มาใช้เงินที่นี่ ถือว่าซื้อความสนุกสนานซื้อประสบการณ์ละกัน

    อ้อ เกือบลืมไป ในระหว่างที่ต่อของกันอยู่ ที่ด้านหน้าของร้านนี้มีโทรทัศน์ขนาดสิบสี่นิ้วซึ่งกำลังเปิดเพลงของนักร้องวัยรุ่นไทยอยู่ ทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่มาถึงเมื่อวานผมยังไม่ได้ยินเพลงลาวเลยสักครั้ง เอาน่า เดี๋ยวต้องมีที่ไหนเปิดให้ได้ฟังมั่งล่ะ

    พอซื้อของฝากได้เรียบร้อยแล้วผมก็เดินดูบรรยากาศทั่วๆ ไปในตัวตลาด หนุ่มลาวนี่แต่งตัวคล้ายๆ หนุ่มไทยแฮะ แต่เค้าน่าจะชอบสวมเสื้อเชิตมากกว่าเสื้อยืด ส่วนกางเกงก็เป็นยีนส์ทั่วๆ ไป

    ส่วนสาวลาวที่เห็นส่วนใหญ่ยังคงนุ่งผ้าถุงอยู่ จะมีกางเกงยีนส์บ้างก็ไม่มาก ดูแล้วก็นึกไปถึงสมัยที่ผมยังเป็นเด็กที่ผู้หญิงในสมัยนั้นจะชอบนุ่งผ้าถุงมากกว่ากางเกง ก็เหมือนได้เห็นบรรยากาศเก่าๆ อีกครั้งครับ

    ของซื้อของขายที่นี่ก็คล้ายๆ กับตลาดที่ไทย สถานที่ก็มีแบ่งโซนกันค่อนข้างจะชัดเจน คือเป็นโซนตลาดสด โซนขายเครื่องเงิน โซนขายพวกรองเท้า กระเป๋า อะไรประมาณนี้

    ที่ด้านหน้าของตัวตลาดจะมีสามล้อแบบที่พ่วงอยู่กับมอเตอร์ไซด์มีทะเบียนจอดเรียงรายกันเป็นแถวเต็มไปหมด ผมเข้าใจว่าหากเค้าจะเดินทางกันไกลๆ คงจะใช้รถสองแถวที่จะจอดรอรับส่งอยู่ตามป้ายรถประจำทางหรือไม่ก็รถส่วนตัว แต่ถ้าเดินทางใกล้ๆ เค้าก็จะใช้บริการรถสามล้อพ่วงมากกว่า

    ดูๆ แล้วบริการรถสามล้อพ่วงนี่น่าจะเป็นวิธีการเดินทางหลักเลยด้วยซ้ำสำหรับแถวนี้ เพราะบางคันถึงกับมีหมวกกันน๊อคไว้บริการกันทีเดียว (เอ หรือว่าคนขี่เค้าเอาไว้ใส่เองก็ไม่รู้เหมือนกันแฮะ)

    หลังจากเดินดูเดินเที่ยวเก็บภาพไปซักประมาณหนึ่งชั่วโมงก็ได้เวลาที่พวกเราจะต้องขึ้นรถเพื่อเดินทางไปยังจุดหมายต่อไป

    วันที่ 1 ครับ

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8058581/W8058581.html

    บรรยากาศหน้าโรงแรมตอนประมาณ 7 โมงเช้า

    แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 52 22:08:14

    แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 52 20:56:54

     
     

จากคุณ : KTHc
เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 20:47:44

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com