ความคิดเห็นที่ 1 ไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจสำหรับเทียน เขาได้รับการบรรยายสรุปแนวทางปฏิบัติก่อนที่จะทำเที่ยวบินนี้ตั้งแต่ที่กรุงเทพแล้วว่า  มีความเป็นไปได้ที่หมายกำหนดการต่างๆในการบินอาจต้องเลื่อนออกไปเรื่อยๆอย่างไม่มีกำหนดเพราะความไม่แน่นอนของผู้โดยสาร  ว่าจะสามารถผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองออกมาขึ้นเครื่องได้เมื่อไหร่  อันเนื่องมาจากมีผู้คนจากทั่วโลกกว่าสิบแปดล้านคนที่ต้องการจะผ่านเข้าและออกจากสนามบินนี้ในช่วงเวลาไล่เลี่ยกัน  และในวันนี้เครื่องของเขาดีเลย์ไปแล้วกว่าสี่ชั่วโมง “ ได้ครับยาย เดี๋ยวผมอุ่นอาหารเสร็จแล้วจะเอามาให้ยายคนแรกเลย” เทียนตอบอย่างโล่งใจ  โชคดีของเขาที่หญิงชราไม่ได้เป็นอะไรมากไม่เช่นนั้นเขาคงต้องตกที่นั่งลำบาก  ยิ่งเที่ยวบินนี้หัวหน้าเป็นพี่เล็กแล้วด้วย  หล่อนคงใช้เป็นข้ออ้างเล่นงานเขาแน่ๆ         เสียงเตาอุ่นอาหารพลังลมร้อนทั้งหกตัวแข่งกันครางกระหึ่ม  ไอน้ำเริ่มก่อตัวเป็นควันขาวลอยพลิ้วออกมาจากขอบฝาเตา  ส่งสัญญาณว่าอาหารข้างในใกล้เดือดแล้ว  เทียนหยิบถุงมือกันความร้อนขึ้นมาสวม  พลันรู้สึกเหมือนมีคนมาสะกิดหลัง “ พานาดอล พานาดอล” ผู้โดยสารชายชาวบังคลาเอ่ยปาก แบมือเหมือนขออะไรเขาสักอย่าง “ อะไรนะ” เทียนทำหน้างง “ พานาดอล พานาดอล” ชายหนุ่มย้ำประโยคเดิมพร้อมทำท่าทางประกอบ โดยใช้นิ้วชี้ที่ขมับตัวเองพร้อมหมุนเป็นวงกลม “ เขาอยากได้ยาแก้ปวดหัว พาราเซตามอลนี่แหละ” โซปันเดินผ่านมาช่วยเทียนไว้พอดี         หลังจากเอายาแก้ปวดให้ผู้โดยสารคนแรกไปได้ไม่นาน  ผู้โดยสารคนอื่นๆอีกหลายคนต่างทยอยกันลุกมาขอยาแก้ปวดเป็นจำนวนมาก  บางคนไอโขลกอยู่ตลอดเวลา  บ้างนั่งใช้ผ้าห่มผืนบางห่อร่างที่สั่นเทิ้มอันเนื่องมาจากพิษไข้  แต่ดูเหมือนว่าทุกคนจะไม่ได้อนาทรร้อนใจกับความป่วยไข้ของตนเองมากนัก  สิ่งที่แสดงออกมาจากแววตาอันเปี่ยมสุขทำให้เทียนอดคิดเอาเองไม่ได้ว่าพวกเขาคงดีใจที่อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าเมื่อเครื่องลงจอด  พวกเขาจะได้กลับสู่อ้อมกอดของญาติมิตรที่ต้องจากกันมาชั่วระยะเวลาหนึ่ง  แม้จะเป็นระยะเวลาไม่นานนัก  สิ่งที่ทำให้พวกเขาต้องรอนแรมจากบ้านจากเมืองไปทำนั้น  ยังมีคนจำนวนมากกว่าพวกเขาที่อยากทำให้สำเร็จแต่ก็ยังไม่มีโอกาสและบางคนอาจไม่มีโอกาสนั้นเลย             ช่วงที่เทียนเพิ่งเรียนจบใหม่ๆพ่อเคยขอให้เขาบวชก่อนที่จะเข้าทำงาน  ตามแบบลูกผู้ชายไทยทั่วไปในหมู่บ้าน  ซึ่งเทียนก็รับปากผู้เป็นพ่อไปแล้ว  บังเอิญว่าบริษัทเอกชนรายใหญ่ที่เขาติดต่อสมัครงานเอาไว้ตั้งแต่ก่อนจบภาคการศึกษาตกลงรับเทียนเข้าทำงานทันทีที่เขาเรียนจบ  เทียนจำต้องออกปากขอผลัดผู้เป็นพ่ออกไปก่อน  ออกจากบริษัทแรกก็ต้องมาทำกับอีกบริษัทหนึ่งด้วยตำแหน่งที่ดีขึ้น  ไต่เต้ามาเรื่อยๆจนถึงวันนี้  กว่าหกปีแล้วที่เขาขอผลัดผู้เป็นพ่อมา  และดูเหมือนพ่อก็จะลืมๆมันไปแล้ว “ กริ๊ง....................ง” เสียงกริ่งเตือนจากเตาอบว่าอาหารพร้อมเสริฟแล้ว  เทียนไม่รอช้าหยิบห่ออาหารร้อนจากเตาอบออกมาวางลงบนถาดอาหารสำเร็จรูปที่จัดเตรียมไว้ล่วงหน้าอย่างดี  เขานำออกไปเสริฟให้หญิงชราเป็นคนแรกตามที่เขาได้สัญญาเอาไว้  แล้วจึงกลับมาทำหน้าที่ของตัวเองต่อ “ ปิ๊ง...ป่อง..” เสียงเรียกจากระบบโทรศัพท์ภายในดังขึ้น  เทียนหยิบหูฟัง  ใช้นิ้วกลางบีบแผ่นอลูมิเนียมบางๆที่มีข้อความว่า กดเพื่อพูด ตรงกลางเบาๆ “ แอลไฟว์  เทียนธรมพูดครับ” “ นี่ฉันพี่เล็กพูดนะ  ทำไมเธอถึงเอาอาหารออกไปเสริฟก่อนที่ฉันจะอนุญาต”  หัวหน้าลูกเรือตวาดเสียงเขียว   “ เอ่อ....คือ พอดีผู้โดยสารคนนั้นเค้าจะเป็นลมครับ  เค้าบอกว่าไม่ได้ทานข้าวมาตั้งแต่เช้าแล้วครับ ผมก็เลยเอาอาหารออกไปให้เค้าก่อน” เทียนธรรมตะกุกตะกักตอบไป “ แล้วเธอคิดว่าผู้โดยสารที่เหลืออีกสี่ร้อยกว่าคนนี่เค้ากินกันมาแล้วหรือไง  ตอนบรรยายสรุปก่อนขึ้นเครื่องฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าอาหารต้องเอาออกไปเสริฟกับรถเข็นเสริฟอาหารเท่านั้น  ห้ามยกออกไปที่ละถาดด้วยมือ  และที่สำคัญเราจะออกไปเสริฟพร้อมๆกันทุกครัว  ห้ามออกก่อนหรือออกช้า”  พี่เล็กมักจะเป็นแบบนี้เสมอกับลูกเรือที่ขัดคำสั่งหล่อน  โดยไม่สนใจว่าใครจะทำไปด้วยเหตุผลอะไร  ว่ากันว่าที่หล่อนต้องออกจากสายการบินเก่าแล้วมาอยู่ที่นี่ก็ด้วยเหตุนี้เอง “ ทีหลังถ้าเจอผู้โดยสารเป็นลมสิ่งแรกที่เธอต้องทำคือมาบอกฉัน  และสิ่งเดียวที่ผู้โดยสารจะได้จากเธอคือแอมโมเนียไม่ใช่ข้าว  เข้าใจมั้ย”   “ ครับ” เทียนตอบเสียงอ่อย ไม่คิดว่าความหวังดีของเขาจะส่งผลร้ายได้ถึงเพียงนี้       สายการบินนครศรีแอร์ไลน์ดำเนินการในรูปแบบเช่าเหมาลำเป็นหลัก  ในยุคที่โลกไร้พรมแดนเช่นนี้ธุรกิจการบินจัดว่าได้ว่าให้ผลตอบแทนสูงทีเดียว  ลูกค้ามีทั้งแรงงานข้ามชาติ  บริษัททัวร์ราคาถูก  ข้าราชการดูงานต่างประเทศ  เอเย่นต์ขายยาทะลุเป้า ไปจนถึงรับจ้างต่างชาติบิน  สมัยนี้ใครๆก็ต้องเดินทางไม่ว่าจะ ยาก ดี มี จน ถ้ามีเหตุก็ต้องไป          แน่นอนว่าถึงจะไม่ใช่สายการบินแห่งชาติแต่ก็ต้องเปิดให้บริการภายใต้กฎการบินและมาตรฐานความปลอดภัยเดียวกันทั่วโลก  เครื่องต้องได้รับการตรวจสภาพพร้อมลายเซ็นรับรองจากกรมการบินพานิช  นักบินต้องผ่านการทดสอบกับเครื่องฝึกบินจำลอง  ลูกเรือต้องสอบผ่านการฝึกตามหลักสูตรผู้ปฏิบัติการบนอากาศยาน  อาจต่างกันไปบ้างในรายละเอียดของแต่ละสายการบิน              และแล้วสิ่งที่เทียนไม่อยากให้เกิดก็เกิดขึ้นจนได้  หลังจากที่ลูกเรือให้บริการอาหารแก่ผู้โดยสารเสร็จเรียบร้อย  ไฟส่องสว่างในห้องโดยสารจึงถูกดับลงเพื่อให้ผู้ที่เหนื่อยล้าได้พักผ่อน  ท่ามกลางความมืดสลัว  ร่างของหญิงชราถูกนำลงมาวางราบอยู่บนพื้นทางเดิน  ห้อมล้อมไปด้วยผู้อยากรู้อยากเห็นจำนวนมาก  โซปันออกคำสั่งให้ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกลับไปนั่งที่  ขณะเดียวกันเทียนรีบโทรไปรายงานพี่เล็กหัวหน้าลูกเรือให้รับทราบถึงสถานการณ์เบื้องต้น  หลังจากแจ้งหัวหน้าเรียบร้อยเทียนเข้ามาตรวจอาการหญิงชรา  พบว่าชีพจรอ่อนมากและการเต้นของหัวใจช้าลงอย่างเห็นได้ชัดแต่นางยังพอมีสติและที่สำคัญนางยังหายใจเองได้อยู่แม้ว่าจะตื้นและถี่รัว  เทียนใจชื้นขึ้นเล็กน้อยที่รู้ว่าหญิงชรายังหายใจอยู่เพราะสิ่งที่เขาพอจะทำได้ในตอนนี้คือเอาอ็อกซิเจนให้นางดม แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 52 10:20:50 จากคุณ : Angsarano เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 13:11:18

ความคิดเห็นที่ 2 “ นางใช่คนเดียวกับที่เราเอาอาหารให้ทานเมื่อกี้หรือเปล่า” เทียนหันมาถามโซปันขณะที่มือข้างหนึ่งยังคงประคองหน้ากากอ็อกซิเจนให้ครอบพอดีกับจมูกหญิงชรา  อีกมือจับเจ้ากระบอกสีเขียวเอาไว้ไม่ให้กลิ้งไปมา “ ใช่เลยเพื่อน” โซปันตอบ  พลางช่วยเทียนเอาหมอนมารองใต้ขาหญิงชราและห่มผ้าให้เรียบร้อย “ อาการผู้โดยสารเป็นไงบ้าง”  หัวหน้าลูกเรือที่เพิ่งเดินมาถึงถามหน้าเครียด        จากการสอบถามผู้โดยสารบริเวณนั้นต่างก็ว่า  หลังจากที่ได้รับอาหาร  หญิงชราได้ทำการสวาปามอย่างรวดเร็ว  อย่างที่บอกนางไม่ได้กินอะไรมาทั้งวัน  หลังจากนั้นไม่นานนางก็เงียบไป  หายใจขัดเป็นระยะและทำท่าจะไม่รู้สึกตัว  ผู้โดยสารข้างเคียงจึงช่วยกันเอาแกลงจากเก้าอี้ผู้โดยสารที่คับแคบและเดินไปบอกโซปันให้ออกมาดูอาการ  สอบถามเพิ่มเติมได้ความว่านางมาคนเดียว  ลูกหลานออกเงินค่าเดินทางให้และฝากนางไว้ในความดูแลของหัวหน้าทัวร์ซึ่งตอนนี้คงกำลังนอนหลับสบายอยู่ที่ห้องโดยสารชั้นธุรกิจด้านบนของเครื่อง “ฉันจะขึ้นไปปรึกษากัปตัน  เธอดูแกไว้ก่อน  ถ้าแกอาการแย่ลงเธอประกาศหาหมอได้เลย  เข้าใจนะ”  หัวหน้าสั่งเสียก่อนจะจ้ำอ้าวหายไปทางหัวเครื่อง หลังจากได้รับอ็อกซิเจนบริสุทธิมาสักพักอาการต่างๆของหญิงชราเริ่มดีขึ้นเล็กน้อย  แต่เทียนก็ยังไม่สบายใจนักเขาคอยตรวจสอบสัญญาณชีพต่างๆของหญิงชราเป็นระยะ  อ็อกซิเจนขวดแรกใกล้หมดลงแล้ว  เข็มวัดความดันตกลงมาชี้ที่ห้าร้อยปอนด์ต่อตารางนิ้ว  เทียนเปลี่ยนขวดใหม่ให้นาง  ว่าไปแล้วนี่เป็นครั้งแรกของเทียนที่ต้องใช้ความรู้ที่เรียนมาในสถานการณ์จริง  เขาแทบจะไม่เคยคิดเลยว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นจริงๆระหว่างบิน  ถ้ารู้ล่วงหน้าเขาคงจะตั้งใจให้มากขึ้นตอนเรียน            ขณะกำลังนึกตำหนิตัวเองอยู่นั้น  อาการหญิงชรากลับแย่ลงอีกครั้ง  นางพยายามอาปากฮุบอากาศเข้าปอดเหมือนปลาทองขาดอ็อกซิเจนอยู่สองสามครั้ง  เสียงโฮกดัง  ดวงตาเหลือกลาน ก่อนที่ทุกอย่างจะค่อยๆสงบลง  เทียนตกใจมาก สองมือสองเท้าของเขาชาดิก  เขารู้ทันทีโดยสัญชาติญาณว่าหญิงชราคงไม่ไหวแล้ว  ไม่รอช้าเขาสั่งโซปันให้ประกาศหาหมอทันที  ถ้าไม่โชคร้ายเกินไปเที่ยวบินนี้น่าจะมีหมอนั่งมาด้วยบ้าง  และโชคก็เป็นของเขา(ไม่ใช่ของหญิงชรา)  หลังจากประกาศได้ไม่นานชายชาวบังคลาร่างท้วมหน้าตายับยู่ยี่อย่างเห็นได้ชัดว่าเพิ่งตื่น  เดินงัวเงียโผล่ออกมาจากความมืดทางด้านท้ายเครื่อง “ฉานเปนหมอ  มีอะไรจาให้ช่วย” ชายร่างท้วมเอ่ยปากพลางหยิบแว่นขึ้นมาใส่ เทียนเล่าอาการต่างๆที่เกิดขึ้นกับหญิงชราให้หมอฟัง  ขณะนั้นเองเป็นเวลาเดียวกับที่หัวหน้าลูกเรือซึ่งกำลังปรึกษาเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับกัปตันอยู่  ได้ยินเสียงโซปันประกาศหาหมอผ่านทางระบบกระจายเสียง  หล่อนจึงรีบเดินกลับมาสมทบกับเทียนที่ส่วนท้ายเครื่องทันที “เป็นยังไงบ้าง  ไม่ไหวแล้วเหรอ” เสียงหัวหน้าถามมาแต่ไกล  หล่อนก็ร้อนใจไม่แพ้เทียนเช่นกันหากมีผู้โดยสารมาเสียชีวิตบนเที่ยวบินนี้   ถึงแม้จะไม่ใช่ความผิดของหล่อนก็ตาม  แต่ทางสายการบินก็คงจะไม่ยอมให้เรื่องผ่านไปง่ายๆ  ชีวิตหล่อนคงต้องวุ่นวายเทียวไปเทียวกลับสำนักงานอีกหลายรอบแน่  กว่าที่จะชี้แจงกันจนจบ  ยังไงหล่อนต้องยื้อชีวิตหญิงชราเอาไว้ให้ได้  พ้นจากประตูเครื่องไปเมื่อไหร่อะไรจะเกิดหล่อนคงไม่ตามไปสนใจหรอก “ท่าจะแย่ครับพี่เล็ก  นี่หมอคนบังคลาเหมือนกัน  เค้ากำลังตรวจให้อยู่”  เทียนรายงานความคืบหน้ากับสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป “คุณเป็นหมอเหรอ” หัวหน้าลูกเรือถามแบบไม่ค่อยไว้ใจนัก  สายตาที่ดูถูกทุกๆคนที่ไม่ใช่นักบินของหล่อนทำหน้าที่อย่างไม่บกพร่อง  กวาดสแกนตั้งแต่ปลายผมจรดปลายเท้าได้โดยที่เป้าหมายไม่ทันรู้ตัว “ใช่  ฉานเปนหมอ มีอะไรเหรอ” หมอลุกขึ้นยืนตอบ  หลังจากก้มจนตัวกลมตรวจคนไข้อยู่นาน “ถ้าไม่รังเกียจ....ขอดูใบอนุญาตของคุณหน่อยได้มั้ย” หัวหน้าลูกเรือพยายามทำตามกฎของสายการบิน  อันที่จริงจะว่าไปแล้วหล่อนก็เชื่อว่าหมอนี่เป็นหมอจริงๆ ถึงสารรูปจะไม่ให้ก็ตาม  เพราะถ้าเขาไม่ใช่หมอจริงก็คงไม่เสียเวลานอนยื่นมือเข้ามาช่วย  หรือแม้แต่หมอจริงๆ หลายคนยังทำเฉยไม่อยากเอาตัวเองมาเกี่ยวข้อง  แต่ถ้าหล่อนอนุญาตให้หมอที่ไม่มีใบประกอบโรคมารักษาผู้โดยสารหละก็   กรณีที่รอดก็คงไม่เป็นไร   แต่ถ้าตายนี่สิไม่เพียงแค่ตกงานแต่หล่อนมีหวังถูกญาติคนตายฟ้องจนหมดตัว “เอ่อ....ฉานเกรงว่าจาไม่ด้ายนะ  ฉานไม่ด้ายเอาติดตัวมา” หมออ้วนตอบแบบไม่อนาทรพลางผายมือทั้งสองข้างออกพร้อมยักไหล่หนึ่งทีก่อนทำท่าจะหันหลังเดินกลับ “เดี๋ยวๆ แล้วอาการคนไข้เป็นไงบ้าง” เทียนเรียกถามด้วยความเป็นห่วง   “ถ้าอยู่แบบนี้แกคงไม่รอด  น่าจะไปเร็วๆนี้  แต่ถ้าให้ยากระตุ้นหัวใจหาเมืองใกล้ๆเอาเครื่องลงแล้วรีบส่งต่อไปโรงพยาบาลแกอาจรอด  อาจจะ”  พูดจบคุณหมออ้วนดำนิ่งเว้นช่วงเล็กน้อยเหมือนกำลังตัดสินใจอะไรสักอย่างก่อนจะพูดต่อ “ อืมมม  จริงๆยายแกแก่มากแล้ว  แล้วก็เหนื่อยกับการเดินทาง  มันค่อนข้างลำบากสำหรับคนวัยขนาดแก  หลายคนตายตั้งแต่ยังไม่ได้กลับมาขึ้นเครื่องด้วยซ้ำ  แต่ผมเห็นว่าพวกคุณคงต้องทำงานนี้อีกนานเลยอยากจะให้ความรู้ทางการแพทย์เอาไว้ว่า  ครั้งต่อไปถ้ามีคนแก่ที่หิวมากๆมาขออาหารให้พวกคุณค่อยๆเอาน้ำหวานหรือลูกอมให้เค้ากินก่อน  จากนั้นก็เป็นพวกอาหารอ่อนๆ ให้ค่อยๆกินช้าๆ ”  ก่อนที่จะเดินหายไปทางด้านหลัง  หมอตบไหล่เทียนเบาๆ “ เอายังไงดีครับพี่เล็ก  หรือจะลองบอกกัปตันให้เอาเครื่องลงดี ”  เทียนเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด “ ไม่ไหวหรอก  พี่ลองถามกัปตันดูแล้ว  ถ้าจะลงก็ต้องลงที่อิสลามาบัด  อีกเกือบชั่วโมงกว่าจะถึง  แล้วนี่ยายจะอยู่ถึงเหรอ  แถมเราไม่มีหมอมาฉีดยากระตุ้นหัวใจให้แกด้วย ” “ ก็หมอคนเมื่อกี้ไงพี่ ” เทียนพยายามนำเสนอความคิด  “ไม่มีใบอนุญาตก็จริง  แต่ผมคิดว่าเค้าเป็นหมอจริงๆ ยังไงถ้าเขาเป็นหมอจริงเราค่อยให้เค้าเอาใบอนุญาตมาให้ทีหลังก็ได้นี่ ” “ไม่ได้  ถ้าไม่มีใบอนุญาตกัปตันไม่ให้เปิดกล่องยาฉุกเฉินหรอก  ไหนจะต้องฉีดยาเข้าเส้นอีก  นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ”  หัวหน้าลูกเรือคิดดูแล้วว่าภายใต้เงื่อนไขนี้หล่อนควรต้องปล่อยให้หญิงชราค่อยๆหมดลมไปเองดีที่สุด  จากนั้นหล่อนจะช่วยกันกับเทียนปั้มหัวใจหญิงชรากู้ชีพโชว์ผู้โดยสารคนอื่นๆสักครึ่งชั่วโมง  เอาให้เห็นกันชัดๆว่าช่วยสุดความสามารถแล้ว  จากนั้นก็คงต้องกลับบ้านไปเขียนรายงานส่งบริษัท  ยังดีกว่าเสี่ยงให้หมอไม่มีใบอนุญาตนั่นมาฉีดยากระตุ้น  เพราะถ้าหญิงชรารอดหล่อนก็แค่เสมอตัว  แต่ถ้าไม่  หล่อนแทบไม่อยากจะคิดเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับหล่อน แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 52 22:00:30 แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 52 10:27:23 จากคุณ : Angsarano เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 13:14:29

ความคิดเห็นที่ 3 “ แต่เราไม่มีอะไรจะเสียแล้วนะพี่  ถ้าเราไม่ทำอะไรสักอย่างยายแกตายแน่ๆพี่ไม่ต้องห่วง” เทียนยังพยายาม “โซปัน เธอไปตามหัวหน้าทัวร์ของยายแกลงมา” “ส่วนเทียน เธอไปเอาแบมบูแบ็กกับเครื่องกระตุ้นหัวใจอัตโนมัติมาเตรียมไว้ ” เมื่อทุกอย่างพร้อม  ปฏิบัติการกู้ชีพกำลังจะเริ่ม  ตอนนี้ขาดเพียงอย่างเดียวคือหญิงชรา  นางยังคงมีลมหายใจอยู่  แม้จะแผ่วเบาลงไปมากแล้วก็ตาม  หัวหน้าทัวร์ชาวบังคลามาถึงแล้วสักพัก  หลังจากคุยอยู่กับหัวหน้าลูกเรือถึงปัญหาที่เกิดขึ้นและแนวทางที่จะปฏิบัติ  หัวหน้าทัวร์วัยกลางคนกลับไม่เห็นด้วยกับลูกเรือที่จะช่วยปั๊มหัวใจหญิงชราขึ้นมาเพื่อยื้อชีวิตนางเอาไว้หลังจากที่นางหยุดหายใจ  หัวหน้าทัวร์คิดว่าจะเป็นการดีกว่าที่จะปล่อยนางไปตามธรรมชาติ  ตามความเชื่อของนางแล้วถ้านางต้องเสียชีวิตขณะเดินทางแสวงบุญ  นางจะได้เดินทางไปพบพระเจ้า  ซึ่งนั่นน่าจะเป็นสิ่งที่นางปรารถนา  ไม่เช่นนั้นแล้วด้วยวัยขนาดนางคงไม่ยอมเสียเงินจำนวนมากเพื่อมาเดินทางยากลำบากด้วยตัวคนเดียวแบบนี้แน่   “แต่เราต้องช่วยตามกฎของสายการบิน  และคุณก็ไม่ได้เกี่ยวข้องเป็นญาติกับหญิงชราคนนั้น  เราคงปฏิบัติตามคำขอของคุณไม่ได้ ” หัวหน้าลูกเรือบอกปัด  อันที่จริงหล่อนก็ไม่ได้อยากจะทำการกู้ชีพสักเท่าไหร่หรอก  เพราะนอกจากจะเหนื่อยแล้วมันคงเป็นภาพที่ทุลักทุเลน่าดูก็นอกจากฝึกกับหุ่นจำลองในชั้นเรียนปีละครั้ง  หล่อนก็ไม่เคยฝึกทำที่ไหนอีกเลย  แถมผมเผ้าเสื้อแสงที่อุตสาห์แต่งมาอย่างดีคงยับยู่ยี่กระจุยก็คราวนี้  แต่อย่างไรก็ตามเพื่อความปลอดภัยหล่อนต้องทำซีพีอาร์ให้นาง  อย่างน้อยครึ่งชั่วโมง “ผมรับรองว่าถ้าคุณทำแบบนั้นจริง  คุณคงต้องมีปัญหากับผู้โดยสารอีกหลายคนแน่  เพราะพวกเขาจะคิดเหมือนผม  ว่าคุณกำลังขัดขวางการเดินทางไปสู่พระเจ้าของนาง ”  หัวหน้าทัวร์พูดพลางผายมือเข้าไปทางห้องโดยสาร “ ถ้าคุณไม่เชื่อที่ผมพูด  ลองถามเพื่อนร่วมงานชาวบังคลาของคุณดูก่อนก็ได้ ” หัวหน้าลูกเรือสาวมั่นหันไปมองหน้าโซปัน  ปราศจากคำพูดใดล่ามหนุ่มพยักหน้ารับ สำหรับเทียนธรรมแล้วเที่ยวบินนี้ช่างยาวนานเสียนี่กระไร  เขาทั้งเหนื่อยทั้งเพลียและเสียใจ บนที่นั่งลูกเรือตำแหน่งประตูห้าฝั่งซ้ายก่อนร่อนลง  เทียนธรรมฝันถึงปูปลามากมายที่เขาเคยปลดลงทะเล  พวกมันกลับมาต่อว่าเขาที่ทำให้พวกมันต้องทรมานอยู่ในเขตน้ำตื้นชายหาดอีกสองอาทิตย์กว่าจะอดตาย  ในฝันเขายังเห็นพ่อยืนถือมีดโกนรอปลงผมใครสักคนอยู่ในวัดใกล้บ้านและที่มัสยิดฝั่งตรงข้าม  หญิงชราส่งยิ้มกว้างให้กับเขาก่อนจะผลุบหายเข้าไปด้านใน จากคุณ : Angsarano เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 13:26:40

ความคิดเห็นที่ 4 เรื่องจริงปล่าวคะเนี่ย แย่จัง ว่าแต่ประโยค “ เคบินครู อาร์ม ออร์ ดอร์ ฟอร์ ดีพาร์ทเจอร์ ” ขอภาษาอังกฤษได้ปะคะ แบบว่าภาษาไม่แข็งแรง จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 21:43:41

ความคิดเห็นที่ 5 cabin crew arm all doors for departure. จากคุณ : Angsarano เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 10:12:44

ความคิดเห็นที่ 6 มาอ่านด้วยความสนใจครับ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 12:29:29

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นเรื่องน่าลำบากใจนะครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 10:24:02