ความคิดเห็นที่ 1   ห้องทุกห้องที่ดูเกือบจะเหมือนกัน หากไม่มีเครื่องเรือนเด่นๆในห้องที่มีเพียง ชิ้นเดียวที่บ่งว่าเป็นห้องนอน ห้องครัว หรือห้องอาหารอนาสเตเซียคงคิดว่าตัว เองหลุดมาอยู่ในสถานที่ที่ไร้ตัวตนจริงๆ เสียงเบาๆเหมือนคนต่อสู้กันดังมาจากโถงทางเดินฝั่งตะวันออก อนาสเตเซีย เดินตามเสียงไปจนพบประตูซึ่งเปิดออกสู่ระเบียงด้านนอก เมื่อก้าวออกไป เธอจึงเห็นอเล็กซิสและหยางเยี่ยนต่อสู้กันอยู่ด้วยศิลปะการต่อสู้แบบตะวัน ออกที่เธอไม่รู้จักและเดาว่าเป็นมวยจีน ทั้งคู่หยุดซ้อมทันทีที่รู้สึกถึงการ ปรากฏตัวของอนาสเตเซีย อเล็กซิสโค้งตัวต่ำแสดงการคารวะขณะที่หยางเยี่ยนโค้งรับและเหลือบมอง อนาสเตเซียนิดหนึ่งก่อนพยักหน้าและปลีกตัวจากไป อนาสเตเซียยืน มองอย่างงุนงงไม่เข้าใจความเป็นไปใดๆในบ้านหลังนี้ทั้งสิ้น เธอคิดถูกหรือไม่ที่ตามอเล็กซิสมา แล้วเนสเตอร์น้าชายของเธอล่ะ เขาอยู่ที่ ไหนกันแน่ “มาออกกำลังกันหน่อยมั้ย อัณญ่า” อเล็กซิสเรียกขณะเดินไปหยิบผ้าขนหนูบนโต๊ะข้างลานฝึกมาซับหน้า อนาสเตเซียลังเลไม่เข้าใจจุดประสงค์ของอเล็กซิส “เลือกเลยว่าถนัดอะไรแล้วมาลองฝีมือดูหน่อย” อเล็กซิสกล่าวย้ำสีหน้าดูยิ้มๆแต่แววตาเอาจริงเช่นเคย อนาสเตเซียเหลือบมองชั้นเก็บอาวุธฝึกซ้อมหลายแบบทั้งที่รู้จักและไม่รู้จัก เธอตัดสินใจหากอเล็กซิสอยากลองเชิงดูฝีมือและความแข็งแกร่งของเธอ เธอก็ไม่คิดจะถอยหรือแสดงความอ่อนแอให้เห็น หญิงสาวเดินช้าๆลงจาก ระเบียงไปยังสนามหญ้าที่ใช้ฝึกซ้อมนั้น เธอเลือกหยิบกระบองขึ้นมาสองอัน ก่อนโยนให้อเล็กซิสรับไว้อันหนึ่ง จากคุณ : annie <harmonica> เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 16:25:43

ความคิดเห็นที่ 2   “ควอเตอร์สเตฟได้มั้ย” อนาสเตเซียถาม เธอรู้จักศิลปะการต่อสู้แค่สองแบบเท่านั้นคือรำกระบอง ควอเตอร์สเตฟกับฟันดาบ เธอไม่เคยชกมวย ยูโด คาราเต้หรือรำมวย จีนอย่างที่เห็นอเล็กซิสซ้อมกับหยางเยี่ยนเมื่อครู่ “ได้” อเล็กซิสรับคำจับไม้กระบองไว้ในท่าเตรียมพร้อม “เข้ามาเลย” “ฉันมีเรื่องถามเธอนะอเล็กซิส” อนาสเตเซียถามขณะวาดกระบองจู่โจมที่เอวของญาติผู้พี่ “เลิกเลี่ยงคำถามแล้วบอกฉันตรงๆซะที” “ว่าอะไร” อเล็กซิสถามพลิกแขนรับการรุกของอนาสเตเซียอย่างรวดเร็วและมีชั้นเชิง “น้าเนสเตอร์อยู่ไหน” เธอถามขณะโจมตีต่อด้วยจังหวะรุกที่ต้อนญาติสาวของเธอให้ถอยร่นไปราว ห้าก้าว อเล็กซิสพลิกกระบองตั้งรับการโจมตีอย่างใจเย็นก่อนหาจังหวะสวนกลับ อนาสเตเซียจนเธอกลายเป็นฝ่ายตั้งรับ เธอคิดว่าฝีมืออนาสเตเซียใช้ได้แต่ ขาดแรงและความตั้งใจที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้ให้ได้ “พ่อตายไปแล้วอัณญ่า” คำกล่าวง่ายๆนั้นสร้างความตกใจให้กับอนาสเตเซียจนพลาดปล่อยให้อเล็กซิส ฟาดกระบองมาเกือบปะทะศีรษะก่อนที่เธอจะรีบยกกระบองขึ้นรับไว้ในวินาที สุดท้ายแต่ก็เสียหลักล้มลงนอนกับพื้นหญ้าโดยมีอเล็กซิสยืนค้ำอยู่ “เป็นไปได้ยังไง” เธอกระซิบแผ่วเบาดวงตาสีฟ้าเบิกโตอย่างคาดไม่ถึง “พ่อตายไปสิบห้าปีแล้ว” อเล็กซิสตอบขณะลดกระบองกลับแล้วฉุดอนาสเตเซียขึ้นจากพื้น “เป็นไปได้ยังไง” อนาสเตเซียถามซ้ำไม่อาจซ่อนความผิดหวังในน้ำเสียงไว้ได้ “ฉันอีเมลคุยกับน้าเนสเตอร์มาตลอดหลายปี หากน้าเนสเตอร์ตายไปแล้วใคร ล่ะที่อีเมลคุยกับฉันปีละครั้ง” จากคุณ : annie <harmonica> เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 16:28:04

ความคิดเห็นที่ 3   “ฉันเอง อัณญ่า” “ไม่จริง” อนาสเตเซียกระซิบอย่างลืมตัว “เป็นไปไม่ได้ เธอจะทำอย่างนั้นเพื่ออะไร” “ฉันไม่อยากให้เธอสติแตกไปกว่าเดิมน่ะสิ” อเล็กซิสตอบโยนผ้าให้อนาสเตเซียซับน้ำตาที่เริ่มไหลรินช้าๆ “พ่อตายไปตั้งแต่ตอนเธออยู่สถานบำบัดจิตนั่น หากเธอรู้ข่าวพ่อคงยิ่งโศก เศร้าไปใหญ่ เธอเจอข่าวร้ายมามากเกินไปแล้วอัณญ่า ฉันไม่อยากเพิ่มข่าว ร้ายให้ในขณะที่สภาพจิตใจเธอเป็นแบบนั้น” “ท่านตายยังไง” “ตรอมใจตาย” อเล็กซิสตอบช้าๆดวงตาที่เคยมีแววแข็งแกร่งและไม่พรั่นพรึงหลุบต่ำเล็ก น้อยเมื่อพูดถึงการตายของบิดา “พ่อเสียใจกับการตายของแม่และอริสโตเติลมากจนเกินกว่าจะทำใจได้” “ท่านฆ่าตัวตายงั้นหรือ” อนาสเตเซียถาม คาดเดาพฤติกรรมเนสเตอร์จากความคิดตัวเองที่เคยคิดฆ่า ตัวตายหลายครั้งหลังจากโศกนาฏกรรมในถ้ำมรณะของมารดาและจูเลียน น้องชายที่ยังไม่เคยลืมตาดูโลกของเธอ “ไม่ใช่หรอกอัณญ่า พ่อไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น แต่พ่อทำงานหนัก ดื่มจัดและ ไม่พักผ่อน พ่อตายด้วยโรคมะเร็งในตับ เรารู้ตัวล่วงหน้าเพียงไม่กี่เดือนเท่านั้น” “ท่านตายที่ไหน” อนาสเตเซียถาม รู้สึกสงสารอเล็กซิสจับใจ เทียบกันแล้วอเล็กซิสสูญเสีย มากกว่าเธอเสียอีก หากเนสเตอร์ตายไปเมื่อสิบห้าปีก่อนจริงเท่ากับอเล็กซิส อยู่ตัวคนเดียวมานานสิบห้าปี ช่างเป็นชีวิตที่อ้างว้างเหลือเกิน จากคุณ : annie <harmonica> เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 16:29:48

ความคิดเห็นที่ 4   สำหรับคนที่พลาดตอนที่แล้วนะคะ เงาใจ chapter 1 บททดสอบ (ครึ่งแรก) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8028540/W8028540.html ต้องขอโทษที่ลงครึ่งๆกลางๆ เดี๋ยวค่ำๆ (2 ทุ่มจะกลับมาลงต่อค่ะ) ตอนนี้มีงานด่วนมาอีกแล้วขออนุญาตเคลียร์ก่อนค่ะ ตอบกระทู้คราวที่แล้วเดี๋ยวมาแปะไว้คืนนี้นะคะ จากคุณ : annie <harmonica> เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 16:32:03

ความคิดเห็นที่ 5   งานยุ่งจริง ๆ น๊า สู้ ๆ นะครับ จากคุณ : garnet19th เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 17:20:58

ความคิดเห็นที่ 6   “ที่มินิโซต้า เราย้ายไปอยู่ที่นั่น หลังพ่อตายฉันฝังพ่อไว้กับแม่และน้องที่นั่น แล้วก็ย้ายไปชิคาโก้” “ทำไมเธอไม่ติดต่อคนที่นี่ล่ะอเล็กซ์ ทำไมเธอเลือกที่จะแบกรับความทุกข์ ไว้เพียงลำพัง” อนาสเตเซียถามเอื้อมมือไปแตะไหล่ญาติสาวเบาๆอย่างเห็นใจ อเล็กซิสยืนนิ่งไม่ตอบสนองอยู่ครู่ก่อนสูดลมหายใจช้าๆหันกลับมามองสบ ตาญาติผู้น้องด้วยแววตายิ้มนิดๆอย่างเข้มแข็งและไม่สะทกสะท้าน “ไม่ต้องเห็นใจฉันหรอกอัณญ่า ชีวิตก็แบบนี้ไม่มีอะไรแน่นอน ผู้แข็งแกร่ง เท่านั้นที่จะอยู่รอด” อนาสเตเซียนิ่ง มองสบตาสีน้ำตาลแปลกตานั้นอย่างไม่เข้าใจในความเข้ม แข็งของอเล็กซิส แม้แต่เธอผู้เป็นเพียงหลานยังสะทกสะท้านกับข่าวนี้มาก ถึงเพียงนี้ หรือเพราะเรื่องมันเกิดขึ้นนานมากแล้วสำหรับอเล็กซิส นานจนเธอ ทำใจและสร้างเกราะคุ้มกันจิตใจที่เข้มแข็งของตนไว้แล้ว “โชคดีที่เธอทำใจได้นะอเล็กซ์” หญิงสาวกล่าวก่อนหันหลังเดินช้าๆห่างออกไปไม่ต้องการแสดงความอ่อนแอ ของตนให้อเล็กซิสเห็น แม้ญาติของเธอจะไม่อ่อนไหวต่อข่าวนี้แล้วแต่เธอ ไม่ใช่ เธอคาดหวังกับน้าของเธอมากจนไม่อาจไม่รู้สึกใดๆกับความจริงที่ว่า เวลานี้เธอไม่เหลือใครให้พึ่งพิงอีกแล้วจริงๆ “คริสเป็นอย่างไรบ้าง” เสียงรื่นเริงของอเล็กซิสถามมาจากเบื้องหลัง อนาสเตเซียยืนตัวแข็งอยู่ครู่เมื่อได้ยินชื่อนั้นก่อนที่น้ำตาซึ่งซึมขอบตาอยู่ เมื่อแรกจะเอ่อล้นออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ อารมณ์ผิดหวังเมื่อแรกพัฒนาเป็น ความชอกช้ำและอัดอั้นในโชคชะตาที่พลิกผันและฝันร้ายที่ไม่มีวันจบของตน จากคุณ : annie <harmonica> เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 20:28:58

ความคิดเห็นที่ 7   “มีปัญหาอะไรที่ฉันไม่รู้หรืออัณญ่า” อเล็กซิสถามใช้มือแตะไหล่อนาสเตเซียเบาๆ อนาสเตเซียส่ายหน้าไม่อาจกล่าวอะไรถึงชายที่เธอรักมากที่สุดและสร้าง ความเสียใจให้เธอที่สุดได้ “ไม่หรอกอเล็กซ์ ..ฉัน.. ฉันไม่เข้มแข็งเหมือนเธอเท่านั้น ..ฉันเคยคิดว่าตัว เองโชคดีแต่นับแต่ที่แม่ตายคราวนั้น ฉันเหมือนเดินหลงอยู่ในฝันร้ายที่ยังหา ทางออกไม่พบ ฉัน.. “ อเล็กซิสคว้าไหล่ญาติผู้น้องมากอดปล่อยให้อนาสเตเซียที่จิตใจบอบบาง และอ่อนไหวกว่าร้องไห้ระบายความอัดอั้นออกมา เมื่อรู้สึกว่าญาติของเธอ เริ่มสงบลงแล้วจึงดันไหล่ออกยิ้มบางๆให้และจ้องนิ่งเข้าไปในดวงตาสีฟ้าใส “อัณญ่า ชีวิตคือเรื่องของการอดทนและต่อสู้ ใครอดทนต่อสิ่งที่เกิดขึ้นได้ มากเท่าไหร่ และหาทางต่อสู้เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อตัวเองได้มากเท่าไหร่ เขาก็คือผู้ชนะ เธอจะคอยให้ทุกอย่างเกิดกับเธอเองโดยไม่คิดทำอะไรไม่ได้” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงเปี่ยมพลังจนอนาสเตเซียอดอิจฉาในความเข้มแข็ง นั้นไม่ได้ “รู้จักร็อคกี้ บาลบัวมั้ย” อเล็กซิสถามเมื่อเห็นอนาสเตเซียพยักหน้าช้าๆจึงพูดต่อ “ร็อคกี้ไม่เคยแพ้ไม่ว่าจะโดนหมัดหนักแค่ไหนจากคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวแค่ไหน แข็งแกร่งแค่ไหนหรือหนุ่มแค่ไหนก็ตาม เขารับได้ทุกหมัดและเป็นผู้ที่ยืนอยู่ บนเวทีได้นานที่สุด นั่นล่ะชัยชนะของร็อคกี้ เขาทนรับหมัดได้นานที่สุดและ แข็งแกร่งที่สุดเขาจึงเป็นอดีตแชมป์โลกที่ไม่เคยพ่ายแพ้ไม่ว่าจะบนสังเวียน นักชกหรือสังเวียนชีวิต” “ชีวิตก็คือสังเวียนและศึกครั้งนี้เป็นศึกของเธอที่จะทำให้เธอแกร่งขึ้น เธอ ต้องอดทนสู้ให้นานที่สุด จำไว้ว่าหากยังไม่ได้ยินเสียงระฆังนั่นแปลว่าการ ต่อสู้ยังไม่จบ และตราบใดที่เธอยังไม่ถอดใจล้มลงเสียก่อน เธอก็ยังมี โอกาสชนะ” ................................... จากคุณ : annie <harmonica> เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 20:31:05

ความคิดเห็นที่ 8   ฤดูหนาวที่เกาะครีตแม้จะปราศจากหิมะแต่ก็หนาวเย็นไม่ต่างจากที่ อื่นในยุโรปใต้และอัฟริกาเหนือ อนาสเตเซียใช้เวลาตลอดสามเดือนเก็บตัวฝึกฝนอยู่ในบ้านไร้ตัวตน เธอเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้อเล็กซิสฟังโดยละเรื่องกฤชไว้ด้วยยังไม่อาจ ทำใจพูดถึงเขาโดยไม่โศกเศร้าเสียใจได้ ตอนนี้ศัตรูหมายเลขหนึ่งของเธอที่ อเล็กซิสรู้คือนิโคลาออสเท่านั้น และญาติสาวของเธอเห็นควรให้เธอเก็บตัว เพื่อฝึกฝนร่างกายจิตใจและความสามารถเพื่อจะกลับไปดำเนินตามแผนที่ อนาสเตเซียตั้งใจไว้ได้สำเร็จ หยางเยี่ยนกลายมาเป็นครูฝึกส่วนตัวของเธอ เขาสอนเธอทั้งศิลปะการต่อสู้ แบบตะวันออกที่น่าสนใจรวมทั้งการสร้างบุคลิกแบบต่างๆที่จะมีประโยชน์ต่อ การปลอมตัว เธอไม่เคยรู้เลยว่าคนแต่ละคนส่งภาษากายออกมาโดยไม่รู้ตัว มากขนาดไหน และหยางเยี่ยนได้อธิบายทั้งหมดให้เธอฟังและสอนให้เธอ รู้จักควบคุมภาษากาย เพื่อจะใช้สื่อตามที่ต้องการสื่อออกมาเพื่ออำพรางตน อย่างแนบเนียนและเพื่อประโยชน์สูงสุดของเธอเท่านั้น อนาสเตเซียตื่นแต่เช้ามาฝึกสมาธิและเล่นรำมวยจีนสลับกับโยคะ ตอนสายก็ จะวิ่งและไต่หน้าผาท่ามกลางอากาศและลมที่พัดเย็นจัดทุกวัน ในตอนบ่าย เธอต้องมาฝึกการต่อสู้กับหยางเยี่ยนและอบรมเรื่องการวางบุคลิกต่างๆกับ เขาในตอนเย็นก่อนมื้อค่ำ หยางเยี่ยนเป็นบุคคลที่มหัศจรรย์ที่สุดที่อนาสเตเซียเคยรู้จัก เขาเป็นคนสุภาพ และอ่อนน้อมหากแต่แฝงไว้ด้วยความทระนงและมีสง่าแบบนิ่งขรึมและนุ่มนวล ดูอบอุ่นและน่าเกรงขามในเวลาเดียวกัน ด้วยความเป็นคนฝีเท้าเบาและเคลื่อนไหวรวดเร็วของหยางเยี่ยนทำให้เธอ แทบไม่เคยรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนในบ้านและทำอะไรอยู่ เขามีความสามารถใน การใช้มือเป็นเลิศไม่ว่าจะการต่อสู้ด้วยมือเปล่า จับอาวุธหรือทำอาหารและ แม้แต่การปลอมแปลงตัว เธอได้เรียนรู้อะไรจากเขามากมายตลอดเวลาสาม เดือนในบ้านไร้ตัวตน แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 20:37:44 แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 20:33:57 จากคุณ : annie <harmonica> เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 20:33:32

ความคิดเห็นที่ 9   ^^^ ความเห็นข้างบนเป็นอะไรอะ แปลกๆ แก้กี่ทีก็ยังแปลก งงๆ จากคุณ : annie <harmonica> เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 20:38:31

ความคิดเห็นที่ 10   หากแต่ตอนกลางคืนอนาสเตเซียจะรู้สึกบ่อยๆว่าเธอถูกทิ้งอยู่ในบ้านคน เดียว เธอมั่นใจว่าไม่ได้คิดไปเอง แม้จะเดินไปตรวจดูประตูทุกบานที่ออกสู่ นอกบ้านและมันล้วนถูกล็อคจากด้านใน แต่เธอแน่ใจว่าอเล็กซิสกับหยาง เยี่ยนหายตัวไปด้วยกันบ่อยครั้งสัปดาห์ละสองสามหน และอเล็กซิสไม่ค่อย อยู่บ้านมากนัก เธอเดินทางตลอดเวลาอย่างลับๆ อนาสเตเซียไม่รู้ว่า อเล็กซิสทำอะไร รู้แต่ว่าทุกอย่างเกี่ยวกับอเล็กซิสดูลึกลับและเป็นความลับ เหลือเกิน อเล็กซิสมาซ้อมมือกับเธอเพียงสามครั้งตลอดสามเดือนที่ผ่านมาและ ทุกครั้งอนาสเตเซียยังไม่อาจเอาชนะญาติผู้พี่ได้สำเร็จเลย และหากเธอคิด จะกลับออกไปสู่โลกภายนอกเธอจะต้องเอาชนะการต่อสู้กับอเล็กซิสให้ได้ สักหนึ่งครั้ง ด้วยการต่อสู้แบบที่เธอมีสิทธิ์เลือก อเล็กซิสบอกว่าอนาสเตเซีย แพ้เพราะใจไม่ใช่ฝีมือ และวันใดที่เธอชนะได้นั่นก็แปลว่าใจเธอพร้อมแล้วที่ จะเป็นผู้ชนะและเมื่อถึงเวลานั้นเธอก็จะสามารถออกไปเอาชนะจริงๆในสนาม รบของเธอได้ ช่วงใกล้คริสมาสเป็นช่วงที่อนาสเตเซียกระวนกระวายและอ่อนไหวมากที่สุด เธอคิดถึงจูเลียน อยากกอดลูกไว้ในอ้อมแขน อยากรู้ว่าลูกพัฒนาไปถึง ขนาดไหน อยากได้อะไรเป็นของขวัญวันคริสมาสและอยากซื้อของขวัญให้ ลูกชายที่ไม่เจอหน้ากันกว่าครึ่งปีแล้ว หากแต่อเล็กซิสผู้แข็งแกร่งปราดเปรียวไร้พันธะไม่อาจเข้าใจความรู้สึกห่วง หาลูกของคนเป็นแม่ได้ เธอได้แต่บอกซ้ำๆว่าอนาสเตเซียจะออกจากบ้านนี้ ไปได้ก็ต่อเมื่อเอาชนะเธอให้ได้เท่านั้น และวันนี้คือวันนัดประลอง เธอต้อง เอาชนะญาติของเธอให้ได้ เธอต้องการออกสู่โลกภายนอก ต้องการรับรู้ข่าว สารไม่ว่าจะข่าวลูกชายของเธอหรือข่าวของอดีตสามีตัวร้ายของเธอก็ตาม จากคุณ : annie <harmonica> เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 20:40:04

ความคิดเห็นที่ 11   “เธอยังออกแรงไม่เต็มที่นะอัณญ่า อย่าคิดว่าฉันเป็นญาติของเธอสิ คิดว่าฉันคือศัตรูของเธอและเธอต้องเอาชนะให้ได้ หากสมาธิเธอ ไม่มีแบบนี้เธอจะไปเอาชนะแก๊งมาเฟียพวกนั้นได้ยังไง” เสียงอเล็กซิสดังแทรกความคิดที่เหม่อลอยถึงลูกของอนาสเตเซีย เข้ามา ใช่เธอหมกมุ่นกับการจะชนะอเล็กซิสเพื่อผ่านด่านออกไป สู่โลกภายนอกได้จนไม่มีสมาธิกับการต่อสู้และอ่านชั้นเชิงของ อเล็กซิสจริงๆ อนาสเตเซียเร่งหวดกระบองให้เร็วขึ้นดุดันขึ้น โดยไม่รู้ว่าตัวเองเปิดจุดอ่อนโล่งให้อเล็กซิสโจมตีได้มาก แค่ไหนขณะที่เอาแต่รุกเพื่อจะชนะการต่อสู้ให้จบๆลงไป กระบองของญาติสาวเธอฟาดเข้าที่ไหล่ซ้ายของเธอตามด้วย เข่าขวาอย่างรวดเร็วจนหญิงสาวทรุดลงกับพื้นก่อนที่กระบอง จะฟาดเบาๆที่ใบหน้าด้านซ้ายอีกครั้ง แม้อเล็กซิสจะยั้งมือ แต่มันก็ทำให้เลือดไหลออกมากลบปากญาติผู้น้องได้อยู่ดี ญาติผู้พี่ถอนหายใจอย่างดูแคลนก่อนทิ้งกระบองลงกับพื้น และหันหลังกลับอย่างระอา “รอให้เธอมีสมาธิดีกว่านี้แล้วค่อยมาขอประลองกับฉันก็แล้วกัน มาแข่งกับเธอในสภาพนี้เสียเวลาฉันเปล่าๆ” อเล็กซิสกล่าวขณะเดินออกจากสนามมุ่งสู่ตัวบ้าน แต่คำพูดต่อมา ของอนาสเตเซียสร้างความแปลกใจกึ่งพอใจและทำให้เธอหยุด หันกลับมาใหม่อย่างได้ผล “เดี๋ยวก่อนสิ อเล็กซ์ ฉันยังไม่ได้ยินเสียงระฆังหมดยกเลยนี่” อเล็กซิสยิ้มอย่างพอใจขณะรับกระบองที่ญาติผู้น้องโยนมาให้ อย่างรวดเร็วก่อนจะเริ่มต้นดวลกันใหม่อีกครั้ง ........................... จบตอนค่ะ จากคุณ : annie <harmonica> เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 20:43:54

ความคิดเห็นที่ 12   เฮ้อ! เจ๊งไปสองความเห็น งงจัง ตอนกดพรีวิวดูมันก็ปกตินี่นา หรือจะมาพร้อมกับโฉมใหม่ของพันทิป ตอบกระทู้ที่แล้วนะคะ บรรยายซะเห็นภาพกับบรรยากาศของเมืองเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 52 09:08:40 จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin)   - [ 30 มิ.ย. 52 06:43:06 คุณกุลธิดา ขอบคุณค่ะ เกาะนี้สวยมากเลยค่ะ แล้วก็ไม่เหมือนเกาะอื่นๆ ส่วนใหญ่ของกรีซเท่าไหร่ด้วยค่ะ ............................. มาติดตามต่อค่า มาลงต่อเร็วๆนะคะ จากคุณ : cupie  - [ 30 มิ.ย. 52 21:28:44 ] คุณ cupie ไม่เห็นน๊านนาน นึกว่าหายไปแล้วซะอีกค่ะ งวดนี้ขอโทษที่ผิดนัดนะคะ ........................................... อือ แบบนี้เลย (มาอีก 2) จากคุณ : scottie   - [ 30 มิ.ย. 52 22:13:39 คุณก๊อตตี้ อืม! สองตัวนี้เป็นตัวละครรับเชิญค่ะ อเล็กซิสจะรับเชิญแค่ 2-3 บท ส่วนหยางเยี่ยนจะรับเชิญในเล่มเงาใจทั้งเล่ม แต่ว่าตัวละครสองตัวนี้เขาจะมีเรื่องราวของเขาเองในเรื่องอื่นค่ะ ซึ่งจะเป็นแนวจารกรรมหนุกๆมันส์ๆไปอีกแบบ (คือตั้งใจว่างั้นอะนะคะ) ................................... มาเพิ่มอีกสองจริง ๆ ด้วย จากคุณ : ปิยะรักษ์   - [ 30 มิ.ย. 52 23:09:28 ] คุณส้ม ขอบคุณที่ยังเหนียวแน่นนะคะ มาอีกสองจริงๆค่ะ ตอนนี้จะเขียนต่อ ต้องมานั่งคุยกับตัวละครจนเหนื่อย ว่าจะเอาไงกับใครดี เริ่มงง ............................. คนอ่านกว่าจะตามมาตอนนี้ลุ้นกันเหนื่อย คนเขียนยิ่งน่าจะเหนื่อยกว่า สู้ๆค่ะ จากคุณ : Mnemosyne  - [ 1 ก.ค. 52 06:22:05 ] คุณ Mnemosyne อ่านเมนท์นี้ทีแรกตกใจ นึกว่าเราเขียนยาวจนคนอ่านเหนื่อยค่ะ พอตั้งสติกลับมาอ่านใหม่อีกที อืม! อาจหมายความในทางดีก็ได้เนอะ ไม่ได้ ต้องคิดบวกไว้ก่อนค่ะ จิตใจจะได้เบิกบาน ขอบคุณที่ยังตามอ่านมาแต่ต้นเลยนะคะ (จำได้ว่ามาอ่านเป็นคนที่สองต่อจากคุณทรายเนอะ) .................................... คุณแอน...คุณเอาอีกแล้วอะ เริ่มลงภาคสามก่อนเราได้ไงอะ...(ตัวเองหลังยาว ดันโทษคนอื่นอีก) ยังเป็นกำลังใจและตามดูอยู่ห่างๆ นะคะ ส่วนเป้าหมายเรื่องของเราเอง ตอนนี้ต้องขอต่อเวลา เพราะงานเยอะมากกกก จะทับตายอยู่แล้ว อยากมีเวลาเขียนหนังสือเยอะๆ จังเนอะ (บ่น) ^_^ จากคุณ : run saya   - [ 1 ก.ค. 52 23:23:39 ] คุณแก้ว ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเป็นระยะค่ะ แหม! เห็นชื่อแล้วดีใจ แต่บังเอิญชีวิตเมื่อสองอาทิตย์ก่อนเหมือนตกอยู่ในหลุมดำ โดนจิกงานจนปวดตับไปหมด เรียกว่านั่งทำงานกันจนตาพร่าอะค่ะ ว่าแต่ เมื่อไหร่จะเอาภาค 3 มาลงล่ะคะ ได้ข่าวว่ามี 4 ภาคไม่ใช่เหรอตัวเอง ปล เห็นด้วยค่ะ อยากให้มีเวลาเขียนนิยายได้เยอะๆจังเลย ................................... เย้! มาแล้วดีใจจัง มาตามอ่านต่อค้าาา จากคุณ : ทราย (ลี้อาเฮง)   - [ 2 ก.ค. 52 08:54:28 ] คุณทราย :-)ีใจ คุณทรายกลับมาแล้ว นึกว่าหายไปไหน ดีใจจังที่เจออีก ................................ มาติดตามเช่นเ้คยค่ะ ดีใจจังที่นางเอกสู้ได้ขนาดนี้ จากคุณ : หริชา (หริชา)    - [ 3 ก.ค. 52 15:12:52 ] คุณหริชา ขอบคุณค่ะที่ยังเหนียวแน่น สู้ค่ะสู้ เล่มนี้น่าจะออกมันส์ๆหน่อยนะคะ เขียนยากเล็กน้อย แต่สู้ๆค่ะ ........................... คุณการ์เน็ท จากทู้นี้ ขอตอบในทู้แล้วกันเนอะ เพราะรู้ว่าผ่านมาแว๊บๆ ไม่ใช่ขาประจำ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ ยังตามอ่านงานอยู่นะ แต่แหม! เปลี่ยนจาก My Sigh เป็น My Sight นี่เล่นง่ายมากเลยนะคะ (แอบแซว) จะบอกว่าชอบตอนที่คิดจะตายแล้วเห็นแมวตายก่อนมากเลยค่ะ มันขำแบบบ้าๆดี จำไม่ได้แล้วว่าตอนไหน อ่านย้อนเมื่อตอนเดือนก่อนมั้งคะ ..................................... ต้องขอโทษทุกท่านนะคะ ที่ผิดนัด อย่างที่บอก ชีวิตตั้งแต่กลางเดือน May นี่ยุ่งสุดๆ และสองอาทิตย์ก่อนนี่ เหนื่อยจนแทบหายใจไม่ออกเลย โผล่มาพันทิปอีกที เห็นหน้าตาใหม่ ต๊กกะใจ แต่ก็ดีค่ะ มีอะไรเปลี่ยนใหม่บ้างเนอะ ข่าวเศร้าช่วงนี้ (เก่าแล้วเนอะ) แต่ยังไม่หายเศร้ากับการจากไปของไมเคิล อยากให้มีเพลงออกมาสักชุดก่อนตายก็ยังดี เสียดายจัง เฮ้อ! จากคุณ : annie <harmonica> เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 21:07:34

ความคิดเห็นที่ 13 คนฝึกมาตลอดหลายปี จะบอกว่าคนเพิ่งฝึกแพ้เพราะใจ นิยายชัดๆ (เอ ก็ใช่นี่นา ฮิๆ) จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 22:41:17

ความคิดเห็นที่ 14 หลักสูตรการต่อสู้แบบเร่งรัดเลยนะเนี่ย มินิโซตา - มินเนโซตา (Minnesota) คริสมาส - คริสต์มาส (Christmas) จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 00:11:56

ความคิดเห็นที่ 15 อ๊ะ ไม่ได้ว่าอะไรคนเขียนค่า อย่าเพิ่งเสียกำลังใจ คนเขียนอึดมากเลยนะนี่ เอาเป็นว่าสงสารนางเอกที่ยังฝันร้ายไม่จบไม่สิ้นซักที รู้สึกเหมือนโดนมายาวนานเหลือเกินแล้ว จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 10:15:05

ความคิดเห็นที่ 16 ตามมาให้กำลังใจคนเขียนเรื่อยๆ คนเขียนจะได้มีกำลังใจมาเขียนให้อ่าน แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 13:50:36 จากคุณ : ทราย (ลี้อาเฮง) เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 13:50:16

ความคิดเห็นที่ 17 ขออนุญาตขอเวลานอกนิคุณแอน, บ่นนิดหนึ่ง... ช่วงนี้เราเองก็ตกอยู่ในหลุมดำเหมือนกันค่ะ, โอทีกระจาย...จ๊าก ส่วนเมื่อไหร่ลงภาคสามหรือ...เหอ..เหอ... เปลี่ยนมาห้าเวอร์ชั่นแล้วค่ะ (อะไรกันเนี่ย!) ยังไม่ลงตัวเลยอะ จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 23:55:28

ความคิดเห็นที่ 18 สงสารนางเอกจังค่ะ ยังตามเป็นกำลังใจไปเรื่อยๆ สู้ๆเด้อ จากคุณ : หริชา (หริชา) เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 52 15:00:31