ความคิดเห็นที่ 1   ประหนึ่งใคร..ร่ายคำ..ร่ำเศร้า ยามขาดเขา..เคล้าเคียง..สำเนียงเอ๋ย ใครหนอใคร..ปล่อยคว้าง..ละวางเลย ใครหนอใคร..เมินเฉย..เขนยนาง ว่า..ใดหนอ..ลืมฝัน..วันอบอุ่น พ่อหน่อเนื้อ..นาบุญ..ใยเมินหมาง เคยร่วมเด็ด..ดอกมะลิ..ผลิริมทาง ยังถูกเขา..ไล่ขว้าง..กบาล.เลย เคยเขียนกลอน..นอนกลิ้ง..เหมือนลิงแก่ เอ๊ย!.ว่า.ลิง..แก้แห..แน่.แหละเหวย ช่วยขัดเกลา..อย่างเมามัน..เยี่ยงนั้นเยย.............(อิอิอิ) แล้วใครเล่า..เพิกเฉย..เฉลยมา ใครหนอลืม..คำพ้อ..."ออ-อี้-เอียง" ว่า.ฉันเคย..เอ่ยเสียง.." ร้ายเดียงสา " บัดนี้ไย..หายวับ..ไม่กลับมา เปิดเทอมลูก..ครั้งหน้า..หา.ที่ใคร..?...ฮึ.!............(อิอิอิ) ----------------------------------------------------------- "ปางสีฝุ่น" จากคุณ : ปางสีฝุ่น เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 16:23:21 A:203.146.242.129 X:

ความคิดเห็นที่ 2 ... เสียงใครครวญ รวนฝัน วันไร้เขา นึกถึงเงา ในภวังค์ เหมือนกังขา บังเอิญว่า เราเดิน ผ่านเข้ามา มาบอกว่า "ฝนซา ... ก่อนฟ้าใส...." ...รุ้งปรากฏ งดงาม ฟ้าครามโล่ง คลายปลอดโปร่ง โมง-ยาม  ถามได้ไหม ? ที่ผ่านมา ทำดี ทั้งทรวงใน เป็นผู้ให้ ไม่"สุข"ใจ หรอกหรือนาง ?... ... กรองสิ่งดี หลีกหนี ชีวีร้าย คืออยากหมาย ร่ายรำ ถามคำบ้าง ? หากวันนี้ ใจเขา เหลือเสี้ยวกลาง จะปล่อยวาง หรือจดจำ แต่สิ่งดี !!! .... ... วันฟ้าฉ่ำ พรำฝน คนฉ่ำรัก ต้องรู้จัก รักได้ ร้ายหลีกหนี หากว่านาง สางถ้อย ร้อยชีวี สิ่งดีดี ในวันหน้า จะมาเยือน .... สวัสดีค่ะ พี่สุนันยา   ...พลอยมาเยือนค่ะ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 52 23:30:43 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 17:08:04 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 17:00:39

ความคิดเห็นที่ 3 สุดยอดเลยขอรับท่านสุนันยา... รจนาได้เลิศประเสริฐศรี ทุกอักษรร้อยเคียงเรียงวจี ประหนึ่งมีชีวามาวิงวอน ฉะอ้อนหวานผสานขมคล้ายตรมจิต เป็นลิขิตเชิงกวีศรีสมร ชวนคล้อยเคลิ้มเติมฝันอันสุนทร เป็นบทกลอนเท่าเทียบเปรียบชั้นครู ! จากคุณ : สาละวิน เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 17:51:43

ความคิดเห็นที่ 4 คุณ "ปางสีฝุ่น" อารมร์กลอน วอนพร่ำ เหมือนคำโศก แต่เป็นโลก จิตนา หาคำหวาน ผสานเศร้า เคล้าถ้อย ร้อกลอนกานท์ เพื่อได้รส บทสราญ ด้านกวี ในความหวาน บางตอน ก็รอนร้าว คล้ายความเหงา เคล้ามาพาโศกศรี ในบางครั้ง ก็โหยไห้ ร้ายสิ้นดี คือรสชาติ ของกวี ที่พาไป ก่อนเรียงร้อย ถ้อยความ ตามที่เห็น มีครูสอน ให้เป็น คอยเข็นให้ ตามที่กล่าว สุดร้าว เหมือนเศร้าใจ คิดถึงใคร คนนั้น  นั่น ความจริง แต่ก็เสริม เติมบ้าง ดั่งเขียนบท เพื่อมให้เต็ม อรรถรส บทของหญิง ที่แอบรัก ผู้สอนให้ ใคร่พักพิง ดั่งกลอนหวาน วอนวิง หญิงอ่อนใจ...อิอิ (เหมือนเพ้อฝันแหละค่ะ) ขอบคุณ ท่านฝุ่น ที่ร่วมแจม ให้ แบบสนุกๆนะคะ. . . ... แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 52 10:16:24 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 20:24:18

ความคิดเห็นที่ 5   มานั่งอ่านบทกวีที่แสนไพเราะครับ ยังเป็นบทกวีที่สะท้านใจ  ( เหลือเกิน ) จากคุณ : นกมีหูหนูมีปีก (the darkknight) เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 00:10:42

ความคิดเห็นที่ 6 แต่ละคนเขียนได้เพราะทั้งนั้น แวะมาทักทาย จขกท ค่ะ เขียนแบบนี้ไม่เป็น จากคุณ : คนเบื้องหลัง เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 07:55:36

ความคิดเห็นที่ 7 เคยคอยเคียง เรียงถ้อย ร้อยอักษร เป็นบทกลอน สอนใจ ในทุกครั้ง มาวันนี้ ไร้กวี ที่เคยฟัง ดังความหวัง พังพิน สิ้นเยื่อใย น้ำตาตก อกหมอง ครองความเหงา เพื่อนเยือนเย้า เศร้าสร้อย พลอยร่ำไห้ หมดสิ้นกัน ฝันเคยวาด ขาดวิ่นไป เมื่อหัวใจ ไร้ซึ่งใคร เคยใกล้กัน   รอตรงนี้ บทกวี ที่เคยรับ รอสดับ รับฟัง แม้แค่ฝัน รอคนดี คนที่เคย คลอเคียงกัน รอแม้มัน เป็นเพียงฝัน ฉันจะรอ ............................ มาต่อเล่นๆๆ นะคะ พี่สุ ..................  แหะๆๆๆ จากคุณ : .. ซนเป็นลิง .. (like 2 hear from u) เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 09:54:21

ความคิดเห็นที่ 8   เธอเขียน..กอ.ลอ.ออ..และนอหนู.........( อิอิอิ ) เป็นกระทู้..ตั้งถาม..ถึงความหมาย เพื่อรำพัน..ความเดี่ยว..และเปลี่ยวดาย ว่าเรือรัก..ล่ม.สลาย..แล้วหรือไร ยามนี้เธอ..พร่ำเพียร..เขียนกลอนเศร้า ท่ามไข้หวัด..2009(สองพันเก้า)..ระบาดใหญ่.....( อิอิอิ ) ยามนี้เธอ..พร่ำ.พจน์..จรด.ใจ จนลืมข้าว..หมก.ไก่..ที่เคยกิน. โดยใจเธอ..ลอยไป..ดั่งรถไฟฟ้า จาก..'ถานี..นานา..มา.ตากสิน แล.หวั่นไหว..คล้ายวิหค..วูบวกบิน ลงมาสิ้น..ใจซบ..กลบ.กวี..ฯฯ ------------------------------------ "ปางสีฝุ่น" งานเข้า..แล้ว.ครับ...แค่นี้ก่อน.เน้ออ อย่า.เครียด....ครับ..อย่า.เครียด.. จากคุณ : ปางสีฝุ่น เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 10:39:15 A:203.146.242.129 X:

ความคิดเห็นที่ 9 หวัดดีจ้ะน้องพลอย ดีใจจัง ที่มาเยือน .. เมื่อยามเขา ห่างไกล ใจพลอยเหงา โศกซึมเซา ด้วยคะนึง ถึงความหลัง อดีตผ่าน นานเนิ่น  ดั่งเมินชัง ยังติดห้วง ภวังค์ ครั้งก่อนกาล เมื่อนึกอยาก เขียกลอน อักษรสลัก ให้นึกถึง อดีตรัก  ที่แสนหวาน ในบทกลอน  ที่เกริ่นกล่าว พาร้าวราน คิดเอาเอง ทั้งนั้น เหมือนฝันไป ทั้งสร้อยเสียง เรียงร้อย ถ้อยสัมผัส ล้วนเป็นการ เรียงจัด ให้อ่อนไหว ทุกวลี มีออดอ้อน พาอ่อนใจ พาลคิดไป ว่าจริงแท้ แพ้น้ำคำ ที่จริงแล้ว เขาแค่สอน แต่งกลอนหวาน เรากลับคิด ฟุ้งซ่าน มันน่าขำ เชิงกาลท์กลอน ย้อนยอก แค่หลอกอำ ผิดที่เรา หลงถ้อยคำ จึงช้ำใจ/....แหะๆก็แค่นี้แหละจ้า(สมัยละอ่อน). . . .... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 11:25:21

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีค่ะ ท่าน สาละวิน ไม่คิดว่าจะร่วมแจมด้วย ขอบคุณ มากค่ะ .. สำนวนหวาน ผ่านถ้อย ร้อยอักษร เมื่อครั้งก่อน นานมา พาหวั่นไหว ให้คำนึง ถึงอักษร กลอนวิไล ทำหัวใจ ใครคนหนึ่ง ให้ซึ้งทรวง ทุกผลงาน ทุกถ้อย ร้อยกรองผ่าน ชื่นฉ่ำหวาน ปานส่ง ลงแดนสรวง มีคุณค่า กว่าสิ่งใด ในทั้งปวง จึงทำให้ ติดบ่วง ห้วงกวี/....... . . .... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 12:08:52

ความคิดเห็นที่ 11 มานั่งอ่านยามบ่ายด้วยคนนะคะ.... จากคุณ : พุดเดิ้ลเล่ เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 14:12:16

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีค่ะคุณ นกมีหูหนูมีปีก (the darkknight) ... มานั่งอ่านแล้ว  เมื่อไหร่ จะ แต่งกลอน มาให้ คนอื่น อ่านบ้างเล่าคะ (สุอยากอ่านนะคะ) ขอบคุณที่แวะมาค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 52 09:08:15 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 15:14:17

ความคิดเห็นที่ 13 หวัดดีค่ะ คุณ  คนเบื้องหลัง ถ่อมตัวอีกแล้ว ก็เขียน ตามที่เรา ถนัด ซีคะ ขอบคุณ ที่แวะมาค่ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 15:16:06

ความคิดเห็นที่ 14 หวัดดีจ้ะ ลิงซน .. เมื่อเคยคลอเคียงคู่ ดูอักษร ช่วยเขียนกลอน อ่อนช้อย ถ้อยคำหวาน พอห่างไกล ให้คะนึง ถึงวันวาน จึงรู้สึก ร้าวราน อยู่นานเนา จนน้ำตา หลั่งไหล ให้อนาถ ใจแทบขาด ด้วยคะนึง คิดถึงเขา บทกวี ที่เรียงร้อย พลอยซึมเซา เป็นบททกลอน เหงาเหงา เศร้าทรวงใน รอ..เถิดหนา คนดี  อย่าลี้หลบ รอ..เถิดหนา เผื่อได้พบ ความสดใส รอ..เถิดหนา อยู่ตรงนี้ อย่าหนีไกล รอ..เถิดหนา ยอดอยาใจ ให้โชคดี/.. ขอบใจนะจ๊ะ ที่ร่วมแจม แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 52 15:35:29 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 15:31:23

ความคิดเห็นที่ 15   เปิดกลอนสานต์..ผ่านฟ้า..มาพื้นโลก รับความโศก..เศร้าหงอย..ว่าคอยหาย งานภาระ..หน้าที่..มีมากมาย ใช่อยากหาย..จากข่าว..จากเจ้าเลย ใช่เมินหมาง..ร้างไกล..จากใครนั่น ใช่ลืมวัน..สอนสั่ง..มานั่งเฉย ยังห่วงใย..ใคร่เห็น..อยู่เช่นเคย ไม่ละเลย..ลืมวัน..ที่ผ่านมา เพียงเพราะว่า..หน้าที่..มีมากล้น ตัวเป็นคน..หัวเป็นน๊อต..เงินช๊อตหนา ต้องรีบเร่ง..ปั่นงาน...ที่ผ่านมา แลกเงินตรา...ซื้อข้าว..เอาไว้กิน --------------------------------------- ..อย่าเศร้าใจ..ในวันห่าง..มีบ้างนะ แต่ไม่เคย..เลยละ..อย่าถวิล แม้ข่าวคราว..เงียบบ้าง..ยังได้ยิน ในอาจินต์..ยังคิดถึง..รำพึงครวญ .............................สายลมจ๋า ช่วยนำพา..กวีสม...คราลมหวล ส่งความรัก..คิดถึง..คะนึงครวญ ลมรัญจวน..หวลไห้...ใครที่คอย บทกวี..สอนสั่ง..ในครั้งเก่า ช่วยนำส่ง..ถึงเขา..อย่าเหงาหงอย จงหลับลง...เถิดหนา...อย่าเฝ้าคอย เดือนใกล้คล้อย..ลอยลับ..ยังกลับมา ---------------------------------------- จากคุณ : คืนเพ็ญ เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 17:38:51 A:114.128.18.81 X: TicketID:195560

ความคิดเห็นที่ 16 เฝ้าถักถ้อยร้อยคำตามส่งให้ เจ้าซึ้งใจบ้างไหมอยากไถ่ถาม เมื่อมีเราเฝ้าดูอยู่ทุกยาม คอยติดตามห่างห่างอย่างห่วงใย ทำได้เพียงเรียงลัีกษณ์อักษรา จะมีค่าเพียงพอต่อเจ้าำไหม หรือได้รับบทกวีนี้จากใคร ที่ส่งให้เจ้านั้นทุกวันคืน หากกวีที่ให้ไม่มีค่า ขอจงอย่าเสแสร้งทำแกล้งฝืน แต่จะไม่ยอมรับเอากลับคืน เเม้หยิบยื่นให้ใครเขาไม่เอา จะถือว่าแต่งไปให้สายลม เพื่อจะข่มน้ำตาเวลาเหงา บทกวีที่ได้จากใจเรา แล้วใครเขาจะซึ้งติดตรึงใจ ................................... จากคุณ : cenyou เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 18:41:16

ความคิดเห็นที่ 17 แวะมาอ่านค่ะ... ชอบกวีค่ะ..เพราะมีสีสัน ทำให้เราจินตนาการได้ อ่านแล้วมีความสุข มีความเพราะพริ้งในตัวเอง..ชอบบทกวีค่ะ จากคุณ : pee_lee (จิตเดิม) เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 20:49:01

ความคิดเห็นที่ 18 หวัดดี อีก กรอบค่ะ  ท่านฝุ่น ... แหม..ท่านฝุ่น คุณอย่า คิดมากไป ความหมายกลอน  สิวิไล คล้ายซึมเศร้า คิดเสียว่า บทกวี ที่พาเรา ดูหงอยเหงา ไปบ้าง อย่างเข้าใจ โถ.โถ.โถ.ท่านก็ อย่าล้อซี่ อายเหมือนกัน นะนี่ เข้าใจไหม แค่ใจลอย ค่อยดัก กักเก็บใจ ใช่ลอยไป ไหนต่อไหน ไม่กลับมา ขอบคุณค่ะ ที่มา ช่วยเย้าแหย่ หาทางแก้ ให้เหงาคลาย ได้หรรษา ไม่เป็นไร แค่เรื่องเก่า ที่เขาลา คิดถึงบ้าง บางครา  พาโศกซึม...อิอิ ก็เท่านั้นเอง . . . ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 52 09:07:36

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีค่ะ พุดเดิ้ลเล่ ด้วยความยินดีค่ะ  สบายดีนะคะ คิดถึงค่ะ ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 52 09:09:40

ความคิดเห็นที่ 20 โธ่เอ๋ยใจ..ใยหนอ..ให้รอเก้อ จนต้องเพ้อ..เผยใจ..ให้ใครเห็น ไม่ส่งข่าว..พาเรา ..เฝ้าลำเค็ญ คิดว่าเร้น..หนีหลบ..ไม่พบพา มีปัญหา..อะไร..ไม่บอกกล่าว ปล่อยให้ร้าว..ตรอมตรม..ระทมหา ทุกข์เรื่องใด..ใยเล่า..ไม่กล่าวมา ปล่อยให้ต้อง..รอท่า..ล้าเดียวดาย เคยส่งกลอน..วอนหวาน..ผสานสุข คอยปลอบปลุก..ความเศร้า..ร้าวห่างหาย กลับเงียบเฉย..เลยล่วง..เหมือนห่วงคลาย ดวงใจแทบ..สลาย..ใจระทม ใจคนคอย..สร้อยเศร้า ..เหงาจับจิต ทุกวันคิด..คะนึงช้ำ..ย้ำขื่นขม คิดถึงถ้อย..ที่เรียงร้อย..พลอยอกตรม คิดถึงคำ..คารม..ที่ชมเชย คำหวานซึ้ง..ตรึงใจ..ให้ถวิล หากแม้ไม่..ยลยิน..วานเฉลย อย่าปล่อยให้..ใจช้ำ..ย้ำอยู่เลย จนต้องเผย..ออกไป..อายผู้คน หากพี่นี้..ยินดี..จะเปลี่ยนใจ บอกได้ไหม..พี่ชาย..อย่าสับสน จะไม่บ่น..ให้รำคาญ..สุดทานทน จะเป็นคน ..เดินหนี จากพี่ไป ทั้งน้ำตา..ที่รินไหล..ใจแทบดับ จะลาลับ..ไม่กลับหัน..ให้หวั่นไหว ไม่มีแล้ว..ร้อยกรองหวาน..อันวิไล ขอจากไกล..แม้ใจท้อ..ไม่ขอวอน/.. หวัดดีค่ะ พี่คืนเพ็ญ เดือนดับ..อิอิ ขอบคุณ ที่ มาสวมรอยค่ะ. . . ... แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 52 10:02:14 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 52 09:57:49

ความคิดเห็นที่ 21   ******************* ..............................น้องจ๋า คำสัญญา..ใดใด...ที่ให้นั้น จะเป็นเพียง..บอกกล่าว..เล่ารำพัน อย่าถือมัน..เป็นสรณะ..จะอับจน คำสัญญา..ใดใด..จากใครเขา ที่บอกกล่าว...เล่ามา..อย่าสับสน มันเป็นเพียง..สื่อนำ..ของคำคน จะอับจน..หากยึดมั่น..คำสัญญา ให้น้องมอง..ตรองตรึก..ระลึกไว้ สัญญาใจ..ใครเขา..เฝ้าห่วงหา อย่ายึดมั่น..ใช้วัด..เป็นสัจจา จะนำพา...เราหวัง...อยู่ข้างเดียว จงใตร่ตรอง..มองทีท่า...ปฏิบัติ เป็นไปตาม..คำสัตย์..มาวัดเกี่ยว ความสำเร็จ..ใดใด..ทั้งหลายเทียว ล้วนมาเกี่ยว..ข้องวัด..ปฏิบัติเอา ให้เวลา..พิสูจน์คำ...ที่ย้ำสอน อย่าตัดรอน..เพียงห่าง..ว่าร้างเหงา เพียงวันนี้..มีมากมาย..หลายเรื่องราว เพียงแต่เรา..เข้าใจ..ไม่ทุกข์ทน อาจจะจริง..ที่เหินห่าง..ไปบ้างนะ แต่ไม่เคย..เลยละ..อย่าสับสน ทางชีวิต..ลิขิตสุข...ของทุกคน ล้วนต้องด้น..ดั้นหา..มาเลี้ยงกาย เขาอาจมี..ภาระ..ที่มากล้น มีมากคน..ที่รอคอย..ความหวังได้ เหมือนลูกนก..ในรัง..ตั้งมากมาย ที่คอยให้..แม่พ่อ..บินปร๋อมา แล้วคลายเหยื่อ..มาฝาก..อ้าปากป้อน กกลูกนอน..ก่อนผิน..บินถลา ไปคุ้ยหา..อาหารใหม่...ให้ลูกยา มื้อข้างหน้า..ยังมี..ใช่หนีไป ----------------------------------------------------------------------/ จากคุณ : คืนเพ็ญ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 52 11:00:06 A:114.128.16.225 X: TicketID:195560

ความคิดเห็นที่ 22 cenyou สมมุติว่า พี่เป็น คนนั้น ละกันนะ..อิอิ .. หากทุกถ้อย วลี ศรีอักษร ที่เว้าวอน จากใจ ไม่มุสา ฤา จะทิ้ง ไปได้ ให้เลือนลา มีแต่ความ ห่วงหา และอาทร จะเก็บถ้อย ลำนำ ทุกคำกล่าว อยู่แนบเนา เอาไว้ ไม่ถ่ายถอน จะเพียรอ่าน อยู่หลายครั้ง ไม่รั้งรอน ทั้งกอ่นนอน ทั้งเช้า ไม่เศร้าใจ ส่งกลอนตอบ มอบให้ ด้วยหมายมั่น ไม่เปลี่ยนผัน พบแต่วัน ที่สดใส สื่อสัมพัน ด้วยอักษร กลอนอำไพ กลั่นออกจาก หัวใจ ส่งให้กัน ขอให้มีกลอนหวาน นั้นส่งมอบ คอยโต้ตอบ ปลอบไว้ ให้จอมขวัญ เป็นเช่นนี้ ต่อไป นิจนิรันดร์ อย่าให้เป็น เพียงฝัน ในม่านใจ/... แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 52 18:15:03 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 52 13:37:46

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีค่ะ คุณ  pee_lee (จิตเดิม) ขอบคุณ และยินดีค่ะ .. จินตนาพาชื่น ระรื่นจิต แต่บางที แต้มต่อนิด คิดโศกศัลย์ มีบ้างที่ ฉ่ำหวาน ปานรักกัน ประหนึ่งนั้น เป็นจริงได้ ในบทกวี/... . . . ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 52 13:43:55

ความคิดเห็นที่ 24 แวะมาอ่านกลอนคะ เพิ่งมีเวลา ขออ่านอย่างเดียวนะคะ จากคุณ : นงเละและมนุษย์ดาวอังคาร... (อาลีอา) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 08:48:11

ความคิดเห็นที่ 25 จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 09:49:32

ความคิดเห็นที่ 26 พี่  คืนเพ็ญ ......................โอ.พี่เอย คำเฉลย..เผยมา..พาสุขสันต์ จริงหรือนี่..คำที่..พี่รำพัน ให้ยึดมั่น..สัญญา..ว่าอยู่ใจ ใช่น้ำคำ..พร่ำกล่าว..แค่คราวหนึ่ง ที่สุดซึ้ง..ออดอ้อน..พาอ่อนไหว สิ่งสำคัญ..มั่นซึ้ง..ตรึงฤทัย คือสายใย..เชื่อมใจ..ให้ผูกพัน เป็นจริงดั่ง..วาจา..ที่ว่าหรือ น้องคนซื่อ..ถือสัตย์..ใช่วาดฝัน ทุกวลี..พี่นี้..ที่จำนรรจ์ เหมือนคลายปม..ป่วนปั่น..ที่หวั่นใจ ท่วงทำนอง ..กรองร้อย..ที่คอยสอน ใช่คำออ้น..ยอกย้อน..คลอนเหลวไหล ทุกน้ำถ้อย..ร้อยเรียง ..เคียงคู่ใจ มอบมาให้..น้องนี้..นี่ความจริง ได้ประจักษ์..พักใจ..ไม่ไหวหวั่น หากพี่มั่น..ในรัก..ปักใจหญิง จะไม่บ่น..เพ้อไป..ให้ประวิง เชื่อทุกสิ่ง..ในถ้อย ..ร้อยวาจา จากพี่นี้..ที่กล่าว..มาเล่าบอก อย่าลวงหลอก..ให้ช้ำ..ทำผวา ใจดวงน้อย..คอยพี่..ทั้งชีวา จะรักษา..สัญญา..พาผูกพัน มั่นในรัก..เรียงร้อย ..ถ้อยอักษร เป็นคำกลอน..วอนไว้..ไม่แปรผัน ยึดคำมั่น..จะรอพี่..อยู่นิรันดร์ เคียงข้างกัน..วันที่พร้อม..น้อมดวงใจ/.... . . ....ขอบคุณ ที่กลับมาอีกค่ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 10:28:46

ความคิดเห็นที่ 27 หวัดดีจ้ะ น้อง อาลีอา มาทั้งที อ่านอย่างเดียวเหรอจ๊ะ ..อิอิ(ล้อเล่นจ้ะ) ........................ สวัสดีค่ะ พี่ ทิกิ...ขอบคุณ ที่แวะมานะคะ ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 10:30:55

ความคิดเห็นที่ 28 กลอนบทนี้เพราะจังค่ะ จากคุณ : Life's for Rent เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 15:13:42

ความคิดเห็นที่ 29 สวัสดีค่ะคุณไลฟ์ฯ คิดถึงจัง เมื่อไหร่ จะได้อ่าน ผลงานคุณบ้างเล่าคะ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 16:16:00