แค่เสียใจคงไม่พอ

ขอโทษที่ไม่เคยเชื่อใจในวันนั้น
ขอโทษที่ไม่เคยเชื่อมั่นและหวั่นไหว
ขอโทษที่เพียรสร้างความหนักใจ
หวาดระแวงคนห่วงใยไปทุกทาง
ฉันกลัวว่าคุณจะทิ้งกัน
กลัวสักวันคุณไม่รักกันแล้วเหินห่าง
กลัวพรุ่งนี้คุณลืมฉันที่ปลายทาง
กลัวความอ้างว้างในวันห่างเมื่อคุณไกล
สิ่งหนึ่งซึ่งสงสัยและใคร่รู้
ในวันนี้คุณยังโกรธกันอยู่ไหม ?
เข้าใจแล้วว่าฉันทำผิดไป
อยากขอให้คุณอภัย...แต่...ใจไม่กล้าพอ
ยังพอมีอยู่ไหมกับโอกาส
แต่ฉันก็ขี้ขลาดเกินกว่าจะวอนขอ
กลัวสายตา...กลัวถ้อยคำที่คุณนั้นจะตัดพ้อ
แค่เสียใจคงไม่พอให้คุณอภัย
ฉันทำผิดครั้งใหญ่ในชีวิต
คงหมดสิทธิ์เหนี่ยงรั้งหรือร้องขอ
ทำอย่างไรก็ชดใช้ให้ไม่พอ
เมื่อโทษทัณฑ์ที่ฉันก่อ...มากเกินขอความเห็นใจ

จากคุณ	: หวานเย็นผสมโซดา
เขียนเมื่อ	: 17 ก.ค. 52 11:27:29