Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
รัก/เพศ/สัมพันธ์  

สวัสดีค่ะ ^^
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นที่เขียนเก็บไว้ได้ระยะหนึ่งแล้ว เพิ่งเอามาปัดฝุ่นตกแต่งนิดหน่อย
อาจจะยาวไปนิดหนึ่ง แต่รบกวนช่วยติชม วิพากษ์วิจารณ์ให้ด้วยนะคะ ^^

ขอบคุณมากๆ ค่ะ

ด้วยความระลึกและเคารพยิ่ง: ถึงบ้านของฮิมิโกะ



รัก/เพศ/สัมพันธ์


         ทะเลเริ่มรู้สึกถึงเหตุการณ์ที่ไม่ปกติ เมื่อสังเกตเห็นว่ากาแฟในถ้วยนั้นสั่นระริก แผ่คลื่นเล็กๆ ออกไปเป็นวงกว้าง เขาเงยหน้าขึ้นมองดูเพดานที่สั่นสะเทือน โคมไฟแขวนโยกไหวเป็นจังหวะพ้องกับเสียงโครมครามเมื่อของแข็งกระทบกัน และเสียงมนุษย์ชายหญิงที่ฟังไม่ได้ศัพท์

         เขายกกาแฟขึ้นจิบ...วูบหนึ่งที่เขานึกภาพตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตเลือดเย็น ที่เริ่มรู้สึก “ปกติ” กับเหตุการณ์นี้ไปเสียแล้ว

         และไม่ต่างไปจากทุกครั้ง...ทะเลเหลียวมองไปที่ประตูห้อง หลังจากเสียงโวยวาย เอะอะ คร่ำครวญ ทุบตี ขว้างปา ฯลฯ เหล่านั้นดำเนินไปได้สักครู่ใหญ่ เสียงเคาะเบาๆ ที่หน้าประตูเรียกให้เขาลุกขึ้น และเดินออกไปเปิดรับอย่างเอื่อยเฉื่อย

         “ขอเข้าไปหน่อยได้มั้ย?”

         น้ำเสียงห้วนกระด้างมาพร้อมใบหน้าซีดเซียวที่บึ้งตึง ดวงตาคมดุแดงจัดและขุ่นมัว

         ทะเลเบี่ยงตัวให้หญิงสาวผมยาวดำสนิทก้าวเข้ามาในห้อง เธอเดินดิ่งขึ้นมานั่งขดตัวอยู่บนโซฟาตัวโปรดของเขา ซุกหน้าอยู่ระหว่างเข่า สองมือปิดหูแน่น ร่างกายสั่นระริก ทั้งน่าขันและน่าเวทนาจนเขาอดยิ้มบางๆ ไม่ได้

         ทะเลชงชาฝรั่งใส่นมที่เขาไม่เคยดื่ม หากแต่ซื้อติดห้องไว้เผื่อเวลาที่เธอผู้เป็นแขกประจำมาเยี่ยมเยือน กลิ่นหอมของใบชาช่วยคลายความเครียดตึงเขม็งของหญิงสาวลงไปบ้าง

         “ใส่ครีมให้ด้วยนะเล...สองช้อน”

         “ได้ครับ คุณผู้หญิง” ทะเลอมยิ้ม

         และไม่ผิดไปจากเคย เมื่อธูปหอมเงยหน้าขึ้น แม้ดวงตาจะแดงก่ำ แต่ไม่เคยมีน้ำตาแม้แต่หยดเดียวจากเธอ...

         “โอเคมั้ยธูป?”

         “ฮื่อ ไม่เป็นไรแล้ว วันนี้หนักหน่อย...ฉันได้ยินเสียงไม้ฟาด...”

         “โห...”

         เสียงตุบตับและกรีดร้องของผู้หญิงแว่วดังมาอีกจากเพดานด้านที่ติดกับระเบียง ก็คือด้านที่ติดกับห้องของธูปหอม ซึ่งอยู่ใต้ห้องของคู่รักทรหดคู่นั้นเอง

         “แต่เขาก็อยู่กันไปได้นะ...ผมเห็นมาเยอะแล้วที่เป็นแบบนี้ เดี๋ยวหวานกัน เดี๋ยวตีกัน แต่ก็ไม่ยักยอมเลิกกันซะที...ก็เพราะว่ารักคำเดียว”

         “หึ...ความรักงั้นเหรอ” รอยยิ้มหยันน่าเกลียดปรากฏบนใบหน้างามของหญิงสาว “ไม่ยักรู้ว่าหน้าตามันน่ารังเกียจขนาดนี้”

         ทะเลยิ้ม ลุกขึ้น และปล่อยความเงียบให้เยียวยาเพื่อนสาวข้างห้องไปจนกว่าจะฟื้นตัว ขณะที่กำลังล้างคราบกาแฟและชาที่ติดอยู่ก้นถ้วย จู่ๆ ธูปหอมก็เอ่ยขึ้น

         “แล้ว... ‘เขา’ กลับมารึยังล่ะเล?”

         มือที่ถือถ้วยชะงักกึก เหลือบมองถ้วยกาแฟสีฟ้าอีกใบหนึ่งที่วางอยู่บนตะแกรงคว่ำจาน แววตาชายหนุ่มหม่นแสง

         “ยัง...อาจจะมาพรุ่งนี้ ปีหน้า หรืออาจไม่มาอีกเลยตลอดชีวิต อะไรก็เป็นไปได้”

         มือเย็นๆ ข้างหนึ่งวางแปะลงบนไหล่ของทะเล เขาหันมอง ธูปหอมเข้ามาใกล้ถึงขนาดนี้โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลย

         “ผมไม่เป็นไร ไม่ต้องมาทำหน้าสงสารเลย มันไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับคนอย่างผมหรอก”

         เขารู้ดีว่าตัวเองไม่ใช่คนเย็นชาไร้ความรู้สึก ไม่ใช่ว่าไม่เจ็บปวด เพียงแต่สามารถใช้ชีวิตอยู่ในห้องที่มีร่องรอยของผู้ชายอีกคนหนึ่งหลงเหลืออยู่เต็มไปหมดด้วยหัวใจที่สงบนิ่ง เขาไม่เคยร้องไห้ ทุรนทุรายหรือโหยหา...แม้บางครั้งจะอดคิดไม่ได้ว่า หากมีความรู้สึกเช่นนั้นได้คงน่าจะดีกว่า

         ธูปหอมรับรู้ตัวตนของเขาอย่างง่ายๆ ในบ่ายวันหนึ่ง หลังจากที่รู้จักกันมาเกือบสองเดือน เมื่อธูปหอมมาเคาะประตูห้องเพื่อขอยืมกล่องเครื่องมือช่างไปซ่อมก๊อกน้ำที่หลุดรั่ว และพบกับผู้ชายเจ้าของถ้วยกาแฟสีฟ้าที่หน้าประตู กลับกลายเป็นเขาคนนั้นที่เป็นฝ่ายชะงัก

         “มาหาทะเลเหรอครับ” สีหน้าของเขาดูขัดเขิน “ทะเลนอนอยู่ เดี๋ยวผมจะเรียกให้”

         หนุ่มน้อยรีบขอตัวกลับเมื่อทะเลโผล่ออกมาจากห้องนอนทั้งชุดนอนเสื้อกล้าม ธูปหอมมองตามอย่างสนใจ “เพื่อนเหรอ”

         “ไม่ใช่หรอก...มากกว่าเพื่อน” ทะเลตอบพร้อมรอยยิ้มละไม เมื่อแรกธูปหอมคิดว่าตัวเองคงหูฝาดไป กระทั่งชายหนุ่มกล่าวซ้ำ “ผมเป็นเกย์”

         หญิงสาวเพียงแต่พยักหน้าง่ายๆ “อ้อ...งั้นเหรอ” กิริยานั้นได้เปิดประตูหัวใจของเขาให้รับเธอเข้ามาเดินเล่นในชีวิตได้อย่างอิสระและรวดเร็ว

         แม้ธูปหอมจะเคยตั้งคำถามที่อาจทำให้คนฟังลำบากใจอย่าง “ถามจริงๆ นะทะเล ทำไมนายถึงชอบผู้ชายเหมือนกันล่ะ” เขาก็เพียงหัวเราะ “ไม่รู้เหมือนกัน เวลาเห็นผู้ชายตัวเล็กๆ น่ารักแล้วมันอยากปกป้องดูแล”

         “อ๋อ...อย่างนั้นเองเหรอ” เธอทำสุ้มเสียงเหมือนกับเวลาที่แก้โจทย์เลขยากๆ ได้สำเร็จ

         “แล้วธูปล่ะ...ชอบผู้ชายหรือเปล่า ได้ยินว่าไม่เคยมีแฟน”

         “ก็...ไม่รู้สิ ฉันคงจะยังแยกความรู้สึกออกจากความคิดไม่ได้” หญิงสาวตอบอย่างระมัดระวัง “ฉันว่าความรักของชายหญิงมันเป็นเรื่องของความสัมพันธ์เชิงอำนาจ...ตราบที่ยังรู้สึกแบบนั้น ฉันเลยทำใจไม่ค่อยได้ ที่จะรักผู้ชายสักคน”

         “โอ้โฮ...ล้ำลึกจัง”

         “มันก็แค่มายาคติเรื่องผู้ชายเป็นใหญ่กว่านั่นแหละ...เกิดเป็นผู้หญิงเลยต้องทำนั่นทำนี่เพื่อให้ได้ความรักจากผู้ชาย ทำไมจะต้องเอาอกเอาใจ ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองให้สวยๆ แค่เพราะอยากให้ผู้ชายมารัก แล้วทำไมผู้หญิงถึงต้องมาอดทน ต้องยอม ต้องเอาชีวิตตัวเองไปผูกไว้กับผู้ชายขนาดนั้น...” มือบางของเธอกำแน่นขึ้นทุกทีขณะพูด “ความรักมันไม่ใช่เรื่องที่เท่าเทียมกันหรือไง ระหว่างคนสองคน มีแค่คนที่รักเรา และคนที่เรารัก แค่นั้นไม่พออีกเหรอ?”

          ทะเลมองดูหญิงสาวอย่างอ่อนโยนและเอ็นดู นาทีนั้นไม่มีธูปหอม หญิงสาวสวยเฉียบที่ไม่เคยยิ้มแย้ม มีแต่เด็กหญิงเล็กๆ ที่กำลังหวั่นไหวและสับสนเท่านั้น

         “สำหรับผม ความรักคือการยอมเชื่องกับใครบางคนอย่างเต็มใจ...อาจสวนทางกันสักหน่อย ไม่รู้สิ จังหวะนั้น แค่ได้อยู่ด้วยกัน มันไม่สำคัญแล้วล่ะว่าจะใครใหญ่กว่า”

         “นี่ ทะเล”

         น้ำเสียงเคร่งเครียด จริงจังของเธอดึงเขาให้หลุดออกจากภวังค์

         “นี่ฉันจริงจังนะ...เรามาหาทางช่วยผู้หญิงคนนั้นกันเถอะ พาหนีไปให้พ้นๆ จากไอ้ผู้ชายบ้านั่น...”

จากคุณ : Squilla
เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 21:44:14

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com