สาปสรรวรรณศิลป์

โคลงสี่สุภาพ

๏ คำสาปใครเสกเข้า              เสียงโคลง
โลมจิตหลงจรรโลง               จับแล้ว
ยากหลุดหยุดแล้วโยง             เหลืออยาก         ลบนอ
กลศัพท์กานท์สารแก้ว            ส่งก้องสกล ๚

๏ คือมนต์เสียงอรรถทั้ง           เอกโท
สูงต่ำทำภิญโญ                     เยี่ยงล้ำ
ขานขับจับมโน                      มโนชญ์ศัพท์       สดับเนอ
เสมือนสั่งกังวานซ้ำ                เสกขึ้นครื้นเขษม ๚ะ


วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

๏ ขับขานผสานวจนะอัน           เสนาะกรรณสนั่นเอม-
อิ่มโสตประโมทย์สวนะเปรม       พิเราะเขมะควรปรีดิ์ ๚

๏ เพลงฉันท์อนันตอุรุพล           ผิวมนต์ระคนศรี
สวมเสียงเจรียงวจะกวี               สุตะมีสะกดกล ๚

๏ วงจังหวะคำคุรุประดับ             ลหุรับสดับดล
ดังกลองคะนองสุษิระผล            พิเราะล้นดุริยางค์ ๚

๏ สาปสรรประพันธ์มสินิยม         อภิรมย์มิรู้วาง
ฟังเพลินเจริญมนะมิจาง             มิละล้างมลายปลง ๚ะ


กาพย์ยานี ๑๑

๏ ใครสาปคำกาพย์แก้ว            ให้ฟังแล้วไม่แผ่วลง
เสียงขับศัพท์ขานคง                ยงอยู่กรรณบันลือกานท์ ๚

๏ ยินเช้ายามคราวค่ำ               ยังชื่นฉ่ำน้ำคำหวาน
จำเรียงเสียงสราญ                   สำเริงโสตประโมทย์ฟัง ๚

๏ รสล้ำคำกวี                         รสความนี้มีพลัง
ลิขิตคุมจิตยัง                         อยู่ลิ้มรสบทกาพย์กล ๚

๏ ฤๅใครใส่เสน่ห์                    ให้กาพย์เห่กระเหิมผล
กระหายกว่าคลายมนต์              ชนม์คงสิ้นสร่างศิลป์ทรง ๚ะ


กลอนสักวา

๏ สักวาคำสาปกำซาบฤทธิ์              ลงลิขิตคำกลอนกลหลอนหลง
ได้ยินเสียงเพียงนิดแทบปลิดปลง      ใจพะวงภวังค์ด่ำวากย์คำกานท์
จะถอนมนต์พ้นไฉนใครจะช่วย          เอื้ออำนวยอดจิตคิดบรรสาน
วรรณศิลป์มิสิ้นสรรค์เสริมบรรทาน     จากเบาราณฤทธิ์ยิ่งเพริศพริ้งเอย ๚ะ๛

วฤก : ๒๔ กรกฎาคม ๒๕๕๒

แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 52 09:34:27

จากคุณ	: วฤก
เขียนเมื่อ	: 25 ก.ค. 52 00:57:54