ความคิดเห็นที่ 1 |
 |
ยาเสพติดพอเพียง
หลังจากต้องเสียเงินค่าซ่อมคอมและเกือบต้องเสียเงินค่าทำร้ายร่างกายหลุยส์
วิตตอง ผมก็เกิดอาการกระเป๋าเบาและมีความเครียดสะสม
พอขับรถกลับมาถึงหอ ผมก็เปลี่ยนไปใส่กางเกงขาสั้น ยัดเท้าแป ๆ ใส่เข้าไปใน
รองเท้าวิ่งคู่บารมี เดินลงจากหอ พ้นหอได้สักหน่อย ผมก็เริ่มออกวิ่งเหยาะ ๆ
ช่วงเย็น ๆ แบบนี้ เส้นทางที่ผมออกวิ่งประจำมักจะมีคนมาวิ่งออกกำลังกายกันอยู่
เรื่อย ๆ ผู้สูงวัยหลายคนพากันเดินออกกำลังหรือไม่ก็จับกลุ่มทำกายบริหารกัน
ผมวิ่งเหยาะ ๆ ตามก้นคนที่วิ่งก่อนหน้าผมไป แต่สักหน่อย ผมก็แซงเขา และผมก็
ค่อย ๆ แซงคนที่เคยนำหน้าผมไปทีละคนสองคน จนเมื่อรู้สึกตัว ผมก็พบว่า ผมไม่
ได้วิ่งเหยาะ ๆ เหมือนตอนแรกที่เริ่มวิ่งแต่ผมกำลังวิ่งด้วยความเร็วพอสมควร
หัวใจเต้นเหมือนกลองที่โดนรัว ปอดแทบมอดไหม้
ผมกำลังทรมานจากการวิ่งเร็วเกินกำลัง หายใจไม่ทัน เหนื่อยแสนสาหัส ไม่ไหวแล้ว
ต้องหยุดแล้ว ผมมองไปข้างหน้า เอาเป็นว่าวิ่งไปถึงเสาต้นนั้นแล้วค่อยหยุดวิ่ง
ก็แล้วกัน แต่พอวิ่งไปถึง ผมประเมินกำลังตัวเอง อ๊ะ ยังพอไหวอยู่ งั้นวิ่งต่อไปถึง
เสาไฟต้นโน้นต่อก็แล้วกัน
และก็เป็นอย่างนี้ไปประมาณ 5 เสาไฟ
พอเสาไฟที่ 6 ผมไม่ไหวแล้ว ใกล้จะตายแล้ว เอาล่ะหมดสองก้าวนี้ต้องหยุดวิ่งแล้ว
ขืนไม่หยุดมีหวังได้ไปวิ่งต่อในปรภพแหง ๆ แต่ก่อนที่จะวิ่งครบสองก้าว อยู่ ๆ ผม
ก็รู้สึกสดชื่น ความเหนื่อยล้าถูกกำจัด สภาพหมาหอบแดดที่เป็นมาก็หายไปดื้อ
Runner High
สมองของผมหลั่งสารเอนโดรฟินออกมาเนื่องจากผมวิ่งมากเกินไป ร่างกายเกินจะ
รับไหวจึงต้องบรรเทาอาการเหนื่อยล้าและการปวดโดยหลั่งสารนี้ออกมา
โอ้ รู้สึกสบายมากจริง ๆ แบบนี้ต่อให้วิ่งรอบโลกก็ยังไหวนะเนี่ย แต่ไม่ดีกว่า ผม
ตัดสินใจหันหลังกลับ วิ่ง ๆ เหยาะ ๆ ย้อนทางเดิม
วันนี้เสพเอนโดรฟินแค่นี้ก็พอ ขืนเสพมากไป เดี๋ยวตำรวจได้ระแคะระคาย อาจจะ
มาตระครุบตัวเข้าคุกก็ได้
เอาแค่พอเพียงไปวัน ๆ ก็แล้วกัน
| จากคุณ |
:
garnet19th   
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 ก.ค. 52 19:50:29
|
|
|
|
