ขาดฉัน..แล้วเธอจะรู้สึก

ขาดฉันแล้วเธอ...จะรู้สึก.
ราสส์ กิโลหก

ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวเสียหน่อย อันรูปร่างของผมนั้นมี ลักษณะเป็นรูปทรงกระบอกกลมยาวไม่ถึงศอก ชอบอาศัยอยู่ในพื้นที่ดิน   แต่สมัยก่อนรุ่นปู่ย่าตาทวด รูปทรงจะเป็นทรงกรวย ทางด้านล่างจะใหญ่ว่าด้านบน บางครั้งมีฐานที่ด้านล่างด้วย  การใช้งานพวกผมนั้นต้องถูกฝังลงบนดิน  เมื่อฝังลงดินเมื่อใดผมจะมีอำนาจมาก  หากยังไม่ได้ฝังลงดินพวกผมก็เป็นแค่ แท่งคอนกรีตธรรมดาเท่านั้น ท่านคงสงสัยว่าผมเป็นใครกัน ?..
           
ขอเฉลยว่า ผมคือหลักเขตที่ดินครับ เจ้าของที่ดินที่มีเอกสารสิทธิ์เป็นโฉนดที่ดิน จะต้องมีผมอยู่ในที่ดินทุกแปลง  แต่ก็เป็นเรื่องแปลก คนที่มีโฉนดที่ดินกลับให้ความสำคัญโฉนดที่ดินจนมองข้ามหัวของหลักเขตที่ดิน พวกเขาคิดว่าการกำโฉนดที่ดินอยู่ในมือก็เพียงพอแล้ว หลักเขตที่ดินเป็นเพียงส่วนประกอบ ผมไม่เถียงหรอกครับถึงอย่างไรผมก็ไม่อาจหาญเอาตัวไปเทียบกับโฉนดที่ดินได้ เพราะผมมันเป็นเพียงแค่หลักเขตที่ยืนโด่เด่ อยู่กลางท้องทุ่งท้องนา ที่ไร้คนเหลียวแล  
           
หลังจากช่างรังวัดมาทำการรังวัดที่ดิน และเจ้าของที่ดินได้ขุดหลุมฝังพวกผมลงในพื้นดินแล้ว ในเวลาต่อมาส่วนใหญ่พวกเขาจะไม่สนใจใยดีหลักเขตอย่างพวกผมอีกเลย นอกจากจะมีคนที่มีวุฒิภาวะบางคนเท่านั้นที่คิดการณ์ไกลจะนำหลักเสาปูน กว้าง 4 นิ้ว ยาว ประมาณ 60 เซนติเมตรมาฝังคู่ให้เป็นเพื่อนกับผม ทำให้ผมอบอุ่นใจมากเพราะเหมือนเป็นเกาะคุ้มภัยไม่ให้ใครมารังแกผมได้ เวลาเจ้าของที่ดินจะมาเยี่ยมผมจะมองเห็นได้ง่ายเพราะหลักปูนเพื่อนผมนั้นใหญ่และสูงกว่าผม
               
ส่วนเจ้าของที่ดินที่ไม่เคยสนใจผม  จะทอดทิ้งผมเหมือนเป็นสิ่งไร้ค่า  เมื่อเวลาเนิ่นนานหลายๆปี จนเขาลืมไปแล้วว่าพวกผมอยู่ตรงไหนบ้าง หลายๆหลักต้องล้มหายไปเนื่องจาก ถูกรถไถนาไถทิ้งบ้าง ถูกพวกเด็กเกเรทุบเล่นเอาบ้าง ถูกดินถมทับจนมิดบ้าง  โอ้ ! ผมนี่ช่างไร้ค่าจริงๆๆ..

                         ********************************
ณ.สำนักงานที่ดินจังหวัดแห่งหนึ่ง..

ชายสูงอายุในมือถือโฉนดที่ดินเดินหน้าตาตื่นเข้ามาที่ฝ่ายรังวัด.

“สวัสดีครับ ” เขายกมือไหว้เจ้าหน้าที่ผู้ชายคนหนึ่ง ที่นั่งเกาหัวอยู่ที่โต๊ะทำงาน

คนที่กำลังเกาหัวมันๆหันหน้ามามองแบบเคืองนิดๆ

“มีไรลุง ?”

ชายชรามองความว่างเปล่าที่หน้าโต๊ะทำงาน นึกในใจว่าอยากได้เก้าอี้นั่งซักตัว..  

“ว่าไง ครับ ! มีธุระอะไร ลุง”  เขาถามซ้ำ

คนถูกถามนึกโมโหในใจว่า มาจนถึงที่นี่ถ้าไม่มีธุระจะหาพระแสงอะไร อ้ายหอย เอ๊ย !

“ผมมาขอปรึกษาหน่อยครับ เกี่ยวกับที่ดิน”

“เอ้า ว่ามา อีก 2 ชั่วโมงจะเที่ยงแล้วเดี๋ยวผมไม่ว่าง ต้องออกไปกินข้าว”

“เอ่อ ! คือว่า..” ชายชราพูดติดอ่าง..

“อะไรอีกล่ะ ลุง เดี๋ยวก็หมดเวลา หรอก ! ชักช้าอยู่ได้” เค้าเก็บของบนโต๊ะคงเตรียมตัวไปกินข้าวกลางวัน  ในตอน 10 โมง

ชายชรา มองหน้ายิ้มๆ แต่นึกในใจ แล้วมรึงจะให้กูยืนอยู่แบบนี้หรือไง วะ แต่ปากพูดออกไปว่า..

“ไม่มีเก้าอี้ซักตัวหรือครับ ผมยืนจนเมื่อยแล้ว ครับ”

“หน่องๆๆ  เอาเก้าอี้ นายพรานมาให้ลุงแกหน่อย..” เขาคงเพิ่งนึกออก  ตะโกนบอกเจ้าหน้าที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆให้เอา เก้าอี้มาให้ชายชรานั่ง

หลังจากเหตุการณ์สงบ..

ชายชราเอาโฉนดที่ถือมา วางบนโต๊ะทำงานต่อหน้าเจ้าหน้าที่

“โฉนดที่ดินแปลงนี้รังวัดแบ่งแยกมา เมื่อ 10 ปีที่แล้ว มีคนมาขอซื้อ แต่หาหลักเขตไม่เจอ คนซื้อเลยยังไม่ตกลง เขาเกี่ยงให้ผมหาหลักเขตให้เขาดูก่อน เขากลัวผิดแปลง” ลุงพูดยาวจนเหนื่อย

“อ้าว หลักเขตอยู่ในที่ดินของ ลุง แล้วมันหายไปไหน ล่ะ ! ลุงไปดุด่าให้มันน้อยใจหรือเปล่า ?”

“ผมก็ไม่รู้ว่าหายไปไหน เจ้าหน้าที่ปักให้แล้ว ผมก็ไม่เห็นอีกเลย”

เจ้าหน้าที่รู้ทันทีว่า ตาลุงนี่แสบไม่เบา เพราะข้อเท็จจริง การปักหลักเขตนั้น  เจ้าของที่ดินจะเป็นผู้ขุดฝังเอง ต่อหน้าเจ้าหน้าที่และเจ้าของที่ดินแปลงที่ติดกันร่วมดูอยู่ด้วย..พอหลักหายขึ้นมาจัดแจงโทษเจ้าหน้าที่หน้าตาเฉย..

“ที่ดินก็เป็นของลุง หลักเขตก็อยู่ติดกับที่ดิน   ลุงไม่ดูแล แล้ว ผีที่ไหนจะเฝ้าให้ละครับ”

“ช่วยออกไปดูให้ผมหน่อย เถอะ วันพรุ่งนี้ คนซื้อจะมาดูหลัก ถ้าไม่เจอเขาจะไปซื้อแปลงอื่น”

ในหลักการแล้วเป็นการยากที่ออกไปรังวัดที่ดินด้วยความรวดเร็วแบบนั้น เพราะการรังวัดที่ดินต้องยื่นคำขอรังวัดก่อน ต้องกำหนดวันเวลา(ตามคิว) อาจจะเป็น 1 เดือน หรือ 2 เดือน

สรุปแล้วตาลุงซวยไป เนื่องจากผู้ซื้อรอไม่ได้จึงไปตกลงซื้อแปลงใกล้ๆกันที่เขารักษาหลักเขตไว้เป็นอย่างดีเพราะเอาเสาปูนขนาดยาว 60 เซนติเมตรฝังคู่ไปด้วยทำให้มองเห็นได้ชัดเจนไม่ต้องไปขุดหาให้ใจหายใจคว่ำว่าจะเจอหรือไม่  ?  เดินเอาโฉนดกางไปในพื้นที่ พบหลักเขตเบอร์ตรงกับโฉนดทุกหลัก ทำให้ผู้ซื้อและผู้ขายแฮปปี้..

อีกราย...

รายนี้ชื่อ นาย ห้อยเป็นเจ้าของที่นา จำนวนเนื้อที่ 20 ไร่เศษๆ เจ้าหน้าที่ออกไปเดินสำรวจออกโฉนดให้ ตอนที่ทำการรังวัดเจ้าของที่ดินต้องแบกหลักเขตตามหลังไปด้วย เมื่อถึงจุดมุมเขต ก็ขุดปักหลักเขตเรื่อยๆจนรอบแปลงที่ดิน   ที่ดินของแกทั้งแปลงปักหลักเขตทั้งหมดเกือบ 20 หลักเพราะติดลำห้วยเป็นส่วนใหญ่ทำให้มีจุดคดโค้งจำนวนมาก .

ขณะที่เดินรังวัดที่นา  ช่างรังวัดก็พร่ำสอนให้แกดูแลหลักเขตให้ดีเพราะหลักเขตเป็นสิ่งที่สำคัญ มีแต่โฉนดแต่ไม่พบหลักเขต ความศักดิ์สิทธิ์ของโฉนดที่ดินจะลดต่ำลง กลายเป็นโฉนดที่เลื่อนลอยหาความเชื่อถือไม่ได้  ช่างฯ พูดอะไรออกไปแกรับปากอย่างแข็งขันว่าจะดูแลให้ดีที่สุด.

หลายๆปีต่อมาที่ดินมีราคา มีนายหน้าติดต่อเอาไปขายให้นายทุน ..

“ลุงๆๆที่ดินของลุงแปลงนี้สวย ติดทั้งถนน ทั้งลำห้วย จะขาย มั้ย !  ถ้าตกลงขาย ช่วยถ่ายสำเนาโฉนดมาให้ผม 1 ชุด” ทิดหร่องนายหน้าประจำท้องถิ่น มาทำหน้าที่หน้าม้า..

อีกไม่กี่วัน ทิดหร่องมาส่งข่าวว่า นายทุนสนใจจะซื้อและจะพามาดูที่ดิน ในวันสองวันนี้ พร้อมกับถามหาหลักเขตว่าอยู่ครบมั้ย !

“หลักเขตไม่ต้องห่วง อยู่ครบทุกหลัก” ลุงห้อยยึดอกพูดด้วยความภูมิใจ

นายห้อย นึกขอบคุณ นายช่างรังวัดที่พร่ำสอนให้แกดูแลรักษาหลักเขตให้ดี มันเกิดผลดีกับแกมากอย่างคาดไม่ถึง แกนึกถึงเงินก้อนใหญ่ที่ได้จากการขายที่ดิน ส่วนหนึ่งต้องเก็บฝากธนาคารไว้ อีกส่วนหนึ่งจะเอาไปซื้อที่ดินที่ราคาถูกๆเอาไว้ทำกิน..

รถเบ็นซ์ คันงามมาจอดหน้าที่ดินลุงห้อย  โดยมีทิดหร่องขี่รถมอเตอร์ไซค์นำหน้ามา..

อาเสี่ยตัวขาวอ้วนพุงลุ้ย เดินลงมามองดูบริเวณที่ดินด้วยความพอใจ ..

ลุงห้อยถือโฉนดที่ดิน ออกมาพบเสี่ยอ้วน ..พร้อมยกมือไหว้.  อาเสี่ยหยิบโฉนดมาดู

“ลุง พาผมไปดูหลักเขตหน่อย”

“อ๋อ! ได้ครับ เดินตามผมมาเลย” ลุงห้อยเดินนำหน้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม..

ทุกคนเดินตามลุงห้อยเป็นงูกินหางไปตามคันนา  จนมาถึงใต้ถุนบ้าน..แกพาเดินไปที่ลังใหญ่.
เปิดฝาลังออก..

“เสี่ย เชิญทางนี้ครับ”

เสี่ยอ้วนทำหน้า งงๆ เดินไปที่ลังไม้ ..

ปรากฏเป็นหลักเขตจำนวนมากวางเรียงเป็นระเบียบอย่างดีอยู่ในลัง..

“นี่ครับเสี่ย ! หลักเขตทั้งหมดอยู่ที่นี่ ผมดูแลอย่างดี ล้างจนขาวสะอาด อยู่ครบทุกหลัก ตรวจดูเบอร์ในโฉนดได้รับรองตรงทุกหลัก”

นายห้อย ยิ้มจนเห็นฟันขาว...

แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 52 23:07:30

จากคุณ	: สวนดอก
เขียนเมื่อ	: 26 ก.ค. 52 21:08:46