พอ

ตอนเราเป็นเด็ก เราอยากแค่มีเงินสัก 10 บาท จะได้ซื้อขนมโตเกียวมากินให้อร่อย ก็คงมีความสุขพอแล้ว




แต่เมื่อเี่รามีเงินพอซื้อโตเกียวกินให้อื่มอร่อย เรากลับต้องการเงินอีก 30 บาท จะได้ซิ้อการ์ตูนขายหัวเราะมาอ่านสักเล่ม



เมื่อเราโตขึ้น ในเวลาที่เรามีหนังสือการ์ตูน กองเต็มบ้าน และมีเงินพอที่จะซื้อขนมโตเกียวได้เป็นร้อยอัน




เราก็กลับอยากได้นาฬิกาสักเรื่อน น่ารัก ๆ จะได้ใส่ คงรู้สึกดี ขอแค่มีเงินสักหนึ่งพันก็พอ


ก็คอยเก็บเงินไปเรื่อยๆ จนมีเงินครบ หนึ่งพันก็รีบเอาไม่ซื้อนาฬิกา

เรารู้สึกดีและเท่มาก ตั้งแต่เราใส่นาฬิกาเรือนนั้น ก็แน่ล่ะ เก็บมาตั้งนาน




แต่เมื่อผ่านไปได้สักพัก เราก็พบว่า เราอยากได้มือถือรุ่นเท่ๆอีก โห ถ้ามีนะ ดีมากเลยอ่ะ

ไม่ขออะไรมากกว่านี้แล้ว




เก็บ เงินได้ครบหมื่นนิดๆ ก็ตรงเข้าไปซื้อมือถือที่ฝันถึง มาอยู่ในมือ โห สุดๆเลย คราวนี้จะโทรไปหาใครก็ได้ ถ่ายรูปก็ได้


ผ่าน ไปสักเืดือน เมื่อเีราเริ่มเรียนจบ เราก็กลับพบว่า มือถือไม่พอแล้วล่ะ ที่เราจะต้องมี เราต้องมีรถสักคัน จะได้ไปไหนมาไหนสะดวก ถ้ามีรถนะ สุดยอดดดดดดดดดดดด




ทำ งานเก็บงินมาครบหกปี ก็ถึงวันที่เราได้มีรถกับเค้าสักที แม้ว่าหกปีที่ผ่านมา เอาแต่ทำงาน ไมได้ไปเที่ยวไหน ไม่ได้พักผ่อน แต่วันนี้เราได้ขับรถที่เราเก็บมาเองก็ เป็นที่สุดของที่สุดแล้ว!




พอ เริ่มเห็นคนอื่นเริ่มซื้อบ้านกัน ความคิดเรื่องอยากได้บ้านก็เข้ามา โอเค งั้นเราจะตั้งใจทำงานอีกสิบปีนะ จะซื้อบ้านหลังใหญ่ๆเลย ตอนนั้นแหละ เราจะมีความสุขที่สุดในโลกเลยยยยยยย







ตั้งแต่ เราเกิดมาจนถึงวันนี้ เรามีความต้องการ มากเท่าไหร่ และเมื่อเราหาสิ่งนั้นมาครอบครองได้ เรากลับพบว่า เรายังคงต้องการสิ่งนู้น สิ่งนี้ต่อไปเรื่อยๆ

แล้วสุดท้ายเราต้องมีเงินอีกเท่าไหร่ เราถึงจะซื้อ ความสุขที่จีรังได้


หรือจริงๆแล้ว คำตอบทั้งหมด อาจอยู่ที่คำว่า "พอ"

จากคุณ	: juipai
เขียนเมื่อ	: 27 ก.ค. 52 11:46:26