เจ้าชายไร้รัก (นิทานน่ารัก)

ณ ดินแดน อิ่มสุขเป็นดินแดนของเมืองที่เต็มไปด้วยความรักและความเมตตาต่อกันมีเจ้าแห่งความกรุณาและเจ้าแห่งความเมตตาปกครองอยู่มีลูกชายสองคนคือ เจ้าแห่งความรักและเจ้าแห่งความหล่อ เจ้าแห่งความรักผู้เป็นน้องชายเป็นเจ้าชายที่มีลักษณะเด่นไมเหมือนใครชีวิตของเค้าเต็มไปด้วยทั้งความรักความเมตตาและความกรุณาอยู่ในตัวหากใครได้รู้จักและได้ใกล้ชิดก็จะรู้สึกรักพระองค์โดยไม่มีเหตุผลอื่นใดไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้มบนใบหน้า เนื้อตัวเปล่งประกายไปด้วยแสงสีทองแผ่รัศมีหากเจ้าชายเดินไปทางใดหรือไปเยี่ยมเยือนชาวบ้านจะมีผู้คนออกมาดูเจ้าชายแห่งรักจำนวนมากเพราะเจ้าชายมีรูปร่างและลักษณะไม่เหมือนใครทำให้ชาวบ้านต่างรักใคร่ด้วยเพราะพระองค์ไม่ถือตัวและเข้าไปใกล้ชิดสัมผัสกับชาวบ้านอย่างไมรังเกียจทำให้พี่ชายเจ้าแห่งหล่อเกิดรู้สึกอิจฉาน้องมากจึงหาวิธีแกล้งน้องหากลอุบายบอกว่าตัวเองนั้นป่วยเป็นโรคขาดความรักโรคนี้ทำให้เจ้าชายไมสามารถทานข้าวได้ทานน้ำได้มีอาการซึมเศร้าหากไม่รักษาจะต้องตายในไมช้าเจ้าชายแห่งความหล่อจึงบอกว่ามีทางเดียวที่ตนจะหายคือต้องการพลังแห่งรักจากน้องชายเจ้าชายเมื่อได้ยินจึงไม่ปฏิเสธและรีบถ่ายเทพลังแห่งรักให้กับพี่ชายจนหมดทำให้เจ้าชายไมเหลือความรู้สึกรักอีกเลย แต่รูปร่างภายนอกของเค้าก็เหมือนเดิมความดีและความฉลาดก็ยังอยู่เหมือนเดิมมีเพียงความรู้สึกรักเท่านั้นที่ไม่เหมือนเดิม เค้ามีอาการเฉยชามากขึ้นและไม่ค่อยสนใจใครสักเท่าไหร่ไม่เหมือนก่อนเจ้าแห่งความเมตตาผู้เป็นแม่รู้สึกสงสารลูกมากตั้งแต่เจ้าชายแห่งรักนั้นได้ใช้พลังในการรักษาพี่ชายจนหายเค้าเองดูท่าทางไม่มีความสุขและมีใบหน้าที่เฉยชามาโดยตลอดไม่ยิ้มและหัวเราะเหมือนทุกครั้ง และแล้วเจ้าชายโตพอที่จะหาเจ้าหญิงมาเคียงข้าง เจ้าแห่งความเมตตาผู้เป็นแม่จึงหาเจ้าหญิงต่างเมืองที่มีความเพียบพร้อมมาให้เจ้าชายเลือก ไม่ว่าจะเป็นเจ้าหญิงแห่งความงาม เจ้าหญิงแห่งความฉลาด เจ้าหญิงแห่งความเรียบร้อย เจ้าหญิงแห่งความสุข เจ้าหญิงแห่งความโง่ เจ้าหญิงแต่ละเมืองเมื่อได้เห็นและได้พูดคุยกับเจ้าชายก็รู้สึกชอบและหลงเสน่ห์ของเจ้าชายเป็นอย่างมาก เจ้าแห่งความเมตตาจึงให้เจ้าชายเลือก แต่เจ้าชายกลับไม่เลือกเจ้าหญิงองค์ใดองค์หนึ่ง แต่กลับเลือกที่จะคบกับเจ้าหญิงทุกพระองค์ และองค์แรกที่เจ้าชายคบ คือ เจ้าหญิงแห่งความงาม เจ้าแห่งความเมตตาจึงบอกให้เจ้าหญิงองค์อื่นๆให้รอที่เมืองของตัวเองแล้วจะส่งจดหมายเรียกหากเจ้าชายแห่งรักต้องการคบหาเจ้าหญิง ทุกพระองค์ตอบตกลงที่จะรอคบกับเจ้าชาย เจ้าชายตัดสินใจคบหากับเจ้าหญิงแห่งความงามและคบหากับเจ้าชายได้เพียงหกเดือนเจ้าชายจึงได้บอกเลิกเจ้าหญิงไปแล้วบอกกับเจ้าหญิงว่า “ข้าคิดว่าข้าไม่เหมาะสมกับเจ้าเราสองคนเลิกกันเถอะ” เจ้าหญิงแห่งความงามจึงถามเหตุผลของเจ้าชายว่าทำไมถึงเลิกกับตนทั้งๆที่เจ้าหญิงไม่ได้ทำอะไรผิดเลยเจ้าชายได้ให้เหตุผลว่า “เจ้าไม่เหมาะกับเราเลยเพียงเพราะความงามของท่านทำให้ข้าหลงใหล ไม่เป็นอันทำการทำงานชีวิตของเรา เราต้องทำงานเพื่อชาวบ้านให้พวกเค้าอยู่กันอย่างมีความสุข หวังว่าท่านคงเข้าใจข้า” เจ้าแห่งความเมตตาจึงส่งจดหมายหาเจ้าหญิงแห่งความฉลาด เพื่อที่จะลองคบหากับเจ้าชาย และแล้วเจ้าชายก็คบหาเจ้าหญิงได้หนึ่งปี แล้วก็บอกกับเจ้าหญิงว่า “ท่านไม่เหมาะกับเราเพียงเพราะว่า ท่านฉลาดเกินไป เราคิดจะทำอะไรท่านเองก็ทำแทนเราไปหมด ข้าต้องการเป็นผู้นำมากกว่าเป็นผู้ตาม และหวังว่าท่านคงเข้าใจ” เจ้าแห่งความเมตตาผู้เป็นแม่จึงส่งจดหมายไปหา เจ้าหญิงแห่งความเรียบร้อยเพื่อมาคบหากับเจ้าชาย แต่คบกับเจ้าแห่งความเรียบร้อยได้สองปี เจ้าชายจึงบอกกับเจ้าหญิงว่า “เราคิดว่าท่านไม่เหมาะกับเราเลยเพราะท่านเรียบร้อยและน่าเบื่อทำให้เรารู้สึกว่าเราเองอยู่เพียงคนเดียว หวังว่าท่านคงเข้าใจที่เราพูด” เหลือเพียงเจ้าหญิงแห่งความสุขและเจ้าหญิงแห่งความโง่ จึงส่งจดหมายไปหาเจ้าแห่งความสุขให้มาคบหา เจ้าชายได้คบหาเจ้าหญิงแห่งความสุขและคบกับเจ้าหญิงได้เจ็ดปี และได้บอกกับเจ้าหญิงว่า”ข้ารู้สึกดีมากที่อยู่กับเจ้าและคงถึงเวลาแล้วที่ข้าจะขอเจ้าแต่งงาน”เจ้าหญิงแห่งความสุขรู้สึกนิ่งและเงียบไป แล้วพูดบอกกับเจ้าชายว่า “เราสองคนเลิกกันเถอะเจ้าชาย ข้านั้นรู้สึกว่าท่านวันๆทำแต่งานกับงานเพื่อบ้านเมืองของท่าน จนไม่สนใจข้าเลย ท่านทำให้ความสุขข้าลดน้อยลง” เจ้าชายจึงบอกเจ้าหญิงว่า “ก้แล้วแต่ท่าน” เจ้าหญิงกลับยืนร้องไห้พร้อมกับน้ำตาบนใบหน้าที่รินไหลออกมา แล้วบอกกับเจ้าชายว่า”ข้ารู้แล้วว่าท่านเป็นเจ้าชายที่ไร้ซึ่งความรักอย่างแท้จริง ท่านไม่เข้าใจในสิ่งที่ข้าพูด ข้าเพียงต้องการที่จะให้เจ้าชายสนใจข้าและเปลี่ยนแปลงตัวเองข้าพูดไปเพราะความน้อยใจ” เจ้าชายจึงบอกกับเจ้าหญิงว่า “มันสายไปแล้วเจ้าหญิงท่านเป็นถึงเจ้าหญิงพูดอะไรไปไม่รู้จักคิด ข้าก็ตัดสินใจเลิกกับท่าน และหวังว่าท่านคงเข้าใจ” เจ้าหญิงแห่งความสุขวิ่งเข้าไปกอดเจ้าชายไว้ แต่เจ้าชายก็ปัดมือเจ้าหญิงออกอย่างไม่ใยดี เจ้าแห่งความเมตตารู้สึกเป็นกังวลมากที่เจ้าเจ้าอายุ จะย่างเข้าเลขสามแต่ยังไมสามารถหาคู่ครองได้ เจ้าแห่งความกรุณาก็เริ่มแก่ชรามากแล้ว เจ้าแห่งความเมตตาจึงถามเจ้าชายว่า”ยังเหลือ เจ้าหญิงอีกหนึ่งพระองค์ คือเจ้าหญิงแห่งความโง่เจ้าแห่งความเมตตาถามเจ้าชายว่า”จะให้แม่เรียกเจ้าหญิงมาทดลองคบกับลูกหรือไม่” เจ้าชายกลับปฏิเสธทันที ผู้เป็นบิดาจึงขอให้เจ้าชายเข้าไปพบและบอกกับเจ้าชายว่า ความสุขของพ่อและแม่จะอยากจะเห็นคืออยากให้ลูก มีครอบครัวและได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ลูกรัก เจ้าชายเมื่อได้ยินเช่นนั้น เค้าจึงบอกเจ้าแห่งความเมตตาให้ไปขอเจ้าแห่งความงามแต่งงาน เจ้าแห่งความเมตตาจึงบอกกับลูกชายว่า “เจ้าหญิงทุกพระองค์ที่เจ้าชายได้ทดลองคบแต่งงานกันไปหมดแล้ว และยังคงเหลือเจ้าแห่งความโง่อยู่” เจ้าชายจึงเดินทางไปหาเจ้าหญิงแห่งความโง่เพื่อที่จะไปสืบดูว่าเจ้าหญิงเป็นคนยังไง แล้วจะได้ตัดสินใจสักที และแล้วก็เดินทางไปถึงเมืองของเจ้าหญิง เจ้าชายจึงถามเจ้าหญิงว่า “เจ้าหญิงทำไมท่านไม่แต่งงานสักที” เจ้าหญิงยิ้มแล้วพลางบอกกับเจ้าชายว่า “เพราะความโง่ของข้าจึงทนรอท่าน” เจ้าชายจึงหัวเราะและยิ้มออกมา หลังจากที่เค้าไม่เคยยิ้มแม้แต่ยิ้มและหัวเราะเลยสักครั้ง “ท่านยังคงรอข้าอีกเหรอ ทั้งๆทีข้าเองไม่เคยคิดจะแต่งงานกับท่านเลย เจ้าหญิงจึงบอกกับเจ้าชายว่า “เพราะความโง่ของข้าจึงทนรอท่านได้” เจ้าชายจึงบอกเจ้าหญิงว่าข้าไม่มีแม้แต่ความรักอยู่ในหัวใจและที่สำคัญข้าวันหนึ่งๆทำแต่งานกับงานให้กับบ้านเมืองท่านยังคงรอข้าอีกเหรอ” เจ้าหญิงจึงบอกกับเจ้าชายว่า “เพราะความโง่ของข้าจึงทนรอท่านได้” และใบหน้าก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เจ้าชายจ้องดูในตาของเจ้าแห่งความโง่และได้รับรู้ถึงความจริงใจได้ได้รับมาจากแววตาของเธอ เจ้าชายคิดหาวิธีให้เจ้าหญิงพูดประโยคอื่นบ้างเจ้าชายจึงถ่ายเทความฉลาดให้กับเจ้าหญิง แล้วถามเจ้าหญิงว่า “เจ้าหญิงถึงท่านจะโง่ก็อยากให้ท่านตอบประโยคอื่นบ้าง ทำไมท่านถึงรอเจ้าชายที่ไร้ซึ่งความรักอย่างข้า” เจ้าหญิงหันมาพร้อมกับ แววตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาแล้วบอกกับเจ้าชายว่า “ถึงข้าจะโง่แต่ก็โง่เพราะรักท่านและยอมรับในทุกอย่างที่ท่านเป็น” เจ้าชายเมื่อได้ฟังคำพูดของเจ้าหญิงจึงนึกคิดว่า เจ้าหญิงคนอื่นนั้น เมื่อถูกเจ้าชายปฏิเสธก็รีบกลับไปแต่งงานกับเจ้าชายเมืองอื่น เจ้าชายจึงตัดสินใจที่จะแต่งงานกับเจ้าหญิงแห่งความโง่ เพราะเจ้าหญิงเป็นเจ้าหญิงที่มีความอดทนและความเข้าใจ ดังนั้นเจ้าหญิงแห่งความโง่จึงได้แต่งงานกับเจ้าชายไร้รัก ผู้เป็นพี่เมื่อรู้ว่าน้องจะแต่งงานรู้สึกเสียใจที่เคยแกล้งน้องตัวเองจึงมอบพลังแห่งรักคืนให้กับน้องชาย ทำให้เจ้าชายกลับมาเป็นเจ้าชายแห่งรักดังเดิม และ ไม่รู้สึกโกรธพี่ชาย และได้ขอบคุณพี่ชายของเค้าที่ทำให้เค้าเจอรักแท้ พี่ชายจึงมอบดินแดนอิ่มสุขให้กับเจ้าชายเป็นการขอโทษที่เคยอิจฉาน้อง เจ้าชายแห่งรักและเจ้าหญิงแห่งความโง่ ก็ได้ปกครองดินแดนอิ่มสุขอย่างมีความสุข

จากคุณ	: ปั่นฝ้าย
เขียนเมื่อ	: วันภาษาไทยแห่งชาติ 00:12:35 A:118.172.23.153 X: