ความคิดเห็นที่ 1 |
ทุกท่านคะ กรุณาตรวจเช็คสิ่งของด้วยนะคะ ถ้าครบถ้วนเรียบร้อย บัวจะส่งทุกท่านตรงนี้
ขอบคุณทุกท่านที่ใช้บริการสไมล์เอเจนซี่ค่ะ มีอะไรขาดตกบกพร่องบัวขออภัยด้วย คราวหน้ามาเที่ยวกับบัวใหม่
บัวจะขอแก้ตัวให้บริการท่านดีกว่านี้ ขอบคุณค่ะ
ชายหนุ่มในชุดเสื้อยืดคอโปโลสีดำ กางเกงขายาวสีกากีแบบลำลองที่ยืนถัดออกจากกลุ่มนักท่องเที่ยว
ที่เพิ่งกลับมาจากทัวร์ยุโรป มองภาพนั้นแล้วอมยิ้มอย่างพอใจ
นี่คือใบบัวของเขา เธอมีมุขน่ารักๆที่ผูกใจลูกทัวร์ทุกคณะ จนนักท่องเที่ยวที่เคยไปกับบริษัท
จะร้องขอให้จัดลงกรุ๊ปทัวร์ที่มีใบบัวเป็นไกด์นำเที่ยวเสมอ
เกือบปีแล้วที่เขามายืนรอเธอกลับ หากว่าเขาไม่ได้ไปต่างประเทศซะเอง
เขายอมรับว่านอกจากความสวยน่ารักที่ไม่ได้ปรุงแต่งของเธอแล้ว อัธยาศัยที่ใครอยู่ใกล้แล้วสบายใจ
ก็เป็นอีกอย่างที่เขายอมรับเธอเป็นแฟนอย่างออกหน้าออกตาจนคนในบริษัทล้อเลียน ยกเว้น
คุณแม่ของเขาเอง
แรกๆใบบัวเองก็ไม่ได้ยอมรับเขา เพราะคิดว่าเขาจะควงเธอแบบสาวอื่นๆ
เขาลดคู่ควงคนอื่นๆจนหมดเพื่อให้เธอไว้วางใจ เหลือแต่
ซาร่า หรือสิวาพร หญิงสาวลูกนักการเมืองหลายสมัยที่คุณแม่เขาหมายมั่นปั้นมือ
มาตั้งแต่แรก สิวาพร เป็นสาวสังคมทันสมัยที่ทำธุรกิจหลายอย่าง เธอทั้งคล่องแคล่วและสวยสง่า
แต่กลับไม่ได้ผูกใจเหมือนหญิงสาวที่กำลังเดินตรงมา
เหนื่อยไหมบัวเขาช่วยลากกระเป๋าและหิ้วกล่องใบเล็กในมือที่เขารู้ว่านั่นคือของฝาก
คนในบริษัท อาจจะเป็นเพียงขนม หรือของที่ระลึกชิ้นเล็กๆที่ใบบัวคนนี้ต้องติดกลับมาทุกเที่ยว
หญิงสาวสั่นศีรษะ ยิ้มจนตาโตๆกลายเป็นตาหยี เมื่อถูกหอมแก้มเร็วๆ
เห็นพี่ระวี บัวก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ พรุ่งนี้พี่ต้องไปฝรั่งเศสไม่ใช่หรือ
ยังมารับบัวทำไม เดี๋ยวก็เพลียหรอกค่ะ
ก็เหมือนกัน พี่มาเจอบัวเติมพลังก่อน หิวไหมเขาถามอย่างเอื้ออาทร
ไม่ค่ะ ตื้อๆ ทุกครั้งที่กลับถึงบ้าน บัวอยากนอนอย่างเดียวแหละ
ถ้าง่วง พรุ่งนี้ตื่นสายก็ได้ ยังไม่ต้องเขียนรายงานให้เสร็จ พี่กลับมาอีกทีก็อาทิตย์หน้า มีเวลาอีกหลายวัน
ไม่เอา เดี๋ยวใครจะมาว่าบัวมีอภิสิทธิ์
ทั้งสองยังคงหยอกล้อกัน เมื่อระวีขับรถมาส่งเธอถึงบ้านที่ไม่ไกลจากสนามบินใหม่มากนัก
แม้มาจากออฟฟิศจะค่อนข้างไกลก็ตาม ชายหนุ่มดับเครื่องยกกระเป๋าและของลงแล้วเดินผ่านหน้า
หญิงสาวที่เปิดบ้าน เข้าไปตรวจรอบๆให้แน่ใจ แล้วเอ่ยกับหญิงสาวเมื่อเห็นเธอทำท่าจะหลับ
ไปอาบน้ำนอน พี่กลับก่อน แล้วถ้าไม่ไหว ไม่ต้องตื่นไปทำงานหนึ่งวัน พี่จะโทรหา ตอนพี่ไปถึงสนามบิน
ไม่เป็นไรค่ะ พรุ่งนี้บัวจะไปเจอพี่ระวีก่อน เดี๋ยวจะไม่ได้พบอีกหลายวัน
ตามใจ ราตรีสวัสดิ์ แมวขี้เซาเขาล้อเลียน แล้วก้มลงจูบหน้าผากมน
ราตรีสวัสดิ์ค่ะหญิงสาวเอ่ยแล้วยิ้มอย่างเป็นสุขใจ ใครจะคิดว่า
ผู้ชายแสนดุคนที่เธอขวัญผวาตอนถูกสัมภาษณ์จะมารักคนธรรมดาอย่างเธอได้
เรื่องมันยาว
คืนนี้หลับฝันดีอีกแล้ว
พี่ไปนะ ดูแลตัวเองด้วย วันกลับพี่มาเที่ยวดึก ไม่ต้องไปรับล่ะ พี่จะเป็นห่วง
ไม่ให้รับจริงๆหรือคะ
จริง แล้วพี่จะเอาของฝากมาให้
ก็ได้ เดินทางปลอดภัยนะคะพี่ระวี
จ๊ะ
ปลายสายวางไปแล้ว ใบบัวเดินยิ้มหวานกลับมาที่โต๊ะทำงาน ผ่านโต๊ะเลขาหน้าห้อง
บัว คุณระวีหรือ
ค่ะพี่นับ พี่ระวีกำลังจะขึ้นเครื่อง
คุณระวีไปเที่ยวนี้ คงงานหนักหน่อย
ทำไมหรือคะ
ก็ต้องดูแลลูกค้าพิเศษหลายคน บัวรู้หรือเปล่าว่ามีนักการเมืองไปกับครอบครัวด้วย
ใบบัวมองหน้าคุณนับพัน เลขานุการของพี่ระวี อย่างสงสัย
ปกติพี่นับพันจะไม่บอกข้อมูลส่วนตัวใดๆให้คนนอกรับรู้ แต่ความสนิทสนมคุ้นเคยที่มีต่อกันทำให้
พี่นับพันเล่าบางเรื่องให้ฟัง บางครั้งใบบัวคิดว่าเป็นเรื่องในอนาคต ต้องค่อยๆแก้ไข
แค่วันนี้รู้ว่าพี่ระวีมีใจให้เธอก็เป็นสุขแล้ว
พี่กำลังจะบอกว่าครอบครัวคุณซาร่าไปด้วยใช่ไหม
ฮื่อ.. พี่เห็นตอนที่รวบรวมทำวีซ่า แต่อย่ากังวลเลยนะ คุณระวีเขาไม่ได้
ชอบคุณซาร่าแล้ว เพียงแต่เป็นห่วงคุณระวีว่าจะลำบากใจหรือเปล่า
คงไม่เป็นไรมังคะพี่นับ
พี่ก็หวังอย่างนั้น แต่ทางนั้นอิทธิพลเยอะ ก็เลยเป็นห่วงไปก่อน
คงเป็นเพราะเหตุนี้ที่พี่ระวีบอกให้เธอไม่ต้องไปรับในวันกลับ คงกลัวว่าเธอจะเจอกับคุณซาร่า
ที่ระยะหลังมักจะมาระรานเธออยู่บ่อยๆโดยไม่เกรงใจหรือเกรงกลัวว่าจะเสียชื่อไปถึงครอบครัวด้วย
ตามที่รู้มาคุณซาร่าเป็นสุดที่รักของพ่อแม่จนเธอทำอะไรไม่ผิด
แม้กระทั่งการทำธุรกิจที่เลี่ยงภาษี การนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศที่เป็นที่รู้กันว่า
มีการแจ้งจำนวนแตกต่างจากของจริงเกินเท่าตัว
คนในวงการเดียวกันย่อมรู้แต่เมื่อไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวข้องก็ไม่พูด
ทำนองทีใครทีมัน ใครมือยาวสาวได้สาวเอา นั่นก็ด้วย
เรื่องนี้แม้จะมีผู้รู้ แต่เมื่อไม่มีหลักฐานก็ทำอะไรไม่ได้ อีกทั้งอิทธิพลของท่านวุฒิฯ
ก็ปิดปากคนได้อีกมากเช่นกัน
ใบบัว ไม่คิดจะกังวล ถ้าคนกลางไม่เล่นด้วย
หนึ่งปีต่อมา
ชายหนุ่มร่างผอม ใบหน้าซูบ ดวงตาเรียวยาวหัวตาแหลมคม แต่มีแววเศร้าสร้อย
ภายใต้แว่นสายตากรอบบาง ริมฝีปากซีดเพราะอากาศบนภูเขาแห่งนี้ทั้งแห้งและหนาวเย็น
ไกลออกไป หิมะที่ตกต่อเนื่องปกคลุมจนขาวโพลนไปทั้งภูเขา ต้นสนที่ใบร่วง
เหลือแต่กิ่งโกร๋น ยืนท้าลมหนาวไปทั่ว ปราศจากสิ่งมีชีวิตใดๆเบื้องหน้า
เขาผลักเลื่อนเปิดบานกระจกที่ยาวจรดพื้น เพื่อรับกระแสเย็นเฉียบภายนอก
ช่างโดดเดี่ยว เงียบเหงาเข้ากับอารมณ์ของเขาตอนนี้ยิ่งนัก
ลมเย็นๆที่พัดเข้ามาไม่ได้ทำให้เขารู้สึกหนาว
ใบหน้าที่เริ่มเย็นชื้นหันไปมองรอบๆ
ทันใด!
มีหิมะก้อนใหญ่ กลิ้งอย่างเร็วลงจากขอบภูเขาด้านบน เข้ามาในม่านสายตา
แล้วตกลงมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ กลิ้งเป็นก้อนกลม ม้วนลงมาเรื่อยๆ
เขาได้ยินเสียงจากก้อนกลมนั้นไกลๆ
กรี๊ดดด!ตามด้วย
โครม!เสียงแม้จะเบาเพราะห่าง แล้วเงียบ
ก้อนกลมถ้าเป็นหิมะทำไมมีเสียง!
เขากระพริบขนตาที่ยาวตรงเป็นแผง เพ่งสายตาฝ่าม่านหิมะออกไป
ก้อนกลมไปขดแน่นิ่งอยู่ตรงโคนต้นสนต้นหนึ่ง บางส่วนกระจายออก ห่างไปเกือบ เกือบสองร้อยหลา
ชายหนุ่มหมุนล้อรถเข็นที่นั่งอยู่กลับเข้าไปในห้อง คว้ากล้องส่องทาง ไกล
จากโต๊ะกลางห้อง แล้วกดปุ่มบังคับรถกลับมาอย่างรวดเร็ว ทำให้เห็นว่าเขาเดินไม่ได้
ขาทั้งสองข้างอยู่ในกางเกงขายาวที่คลุมทับด้วยผ้าห่มผืนบาง มองไม่ออกว่าเป็นอย่างไร
แต่ต้องใช้รถเข็นในการเคลื่อนที่ ยกกล้องส่องทางไกลแนบดวงตาเรียวยาว กดแว่นทับดั้งจมูก
แล้วปรับทำให้เห็นชัดขึ้น ภาพที่เห็นทำให้เขาตะโกนลั่น เพราะแข้งขาที่ชี้ไปคนละทางของก้อนกลมทำให้เห็นเป็นร่างคน
คุณคิม คุณคิม
ครับ นายท่าน มีอะไรครับ
โน่น โน่น มีคนตกลงมาชนต้นไม้ ตามใครไปดูเร็วเข้า
คุณคิมหรือพ่อบ้านวัยกลางคน ในชุดสูทเกือบเต็มยศ เพียงแต่ไม่ได้ผูกเน็คไทด์ หันไปมองรอบๆ
ทางไหนครับ
นี่ ดูนี่เขายื่นกล้องส่องทางไกลให้แล้วปรับทิศทางให้มอง
เห็นหรือยัง เร็วๆ
เห็นแล้วครับ ผมจะเรียกคนไปช่วยเดี๋ยวนี้
ระวังด้วย หาเครื่องมือไป อาจจะมีอะไรหัก ผมได้ยินเสียงชนดังมาถึงที่นี่ คงแรงมากทีเดียว
คุณคิมรีบออกไปอย่างรวดเร็ว
พื้นที่บนเขาด้านนี้ไม่ใช่สถานที่สำหรับเล่นสกี เพราะไม่มีความปลอดภัยเพียงพอ
ทั้งเส้นทางที่ชันมากกับมีต้นไม้มากเกินไป
ชายหนุ่มยังนั่งอยู่ตรงระเบียงของบ้านแบบรีสอร์ทสองชั้นขนาดกลาง
สร้างด้วยไม้สนกับปูนผสมกันในรูปแบบร่วมสมัย ล้อมรอบระเบียงชั้นบนเป็นกระจกหนา
บานกระจกยาวจรดพื้นระเบียงที่ถูกเปิดกว้าง ในจุดที่สามารถมองออกไปได้กว้างเกือบสองร้อยเจ็ดสิบองศา
ทำให้เป็นมุมที่นั่งสบายที่สุดของบ้าน
แต่วันนี้คงไม่สบายแล้ว ถ้าจะมีคนเจ็บหรืออาจจะ..ตาย
พอแล้ว...อย่ามีอะไรเลย ครั้งเดียวก็เกินพอ
อุบัติเหตุ ครั้งเดียวพอแล้ว
เขาดันแว่นสายตาให้กระชับกับดั้งจมูกโด่ง จ้องมองคุณคิมและนายฮอง
คนขับรถ ที่วิ่งไปยังจุดเกิดเหตุอย่างยากลำบากเพราะหิมะที่ลึกและบางส่วนยังอ่อนอยู่
ภาวนาในใจ อย่าให้มีอะไรร้ายแรงบริเวณนี้ ทางที่จะไปโรงพยาบาลค่อนข้างยาก
ใช่ โรงพยาบาล ทำไมไม่ให้โรงพยาบาลมาที่นี่ เข็นรถกลับเข้าไปในห้อง
หมุนโทรศัพท์ด้วยเบอร์ที่คุ้นเคย
ตลอดปีครึ่งมานี้ เขาเข้าออกโรงพยาบาลเหมือนบ้าน แล้วยังพบหมอบ่อย
มากกว่าพบคนในครอบครัวเสียอีก
หมอ ผมเองลีมินชู...ไม่ครับ ผมไม่ได้เป็นอะไร แต่มีคนตกลงมาจากภูเขา
ตรงหน้าบ้านผมครับ กำลังให้คุณคิมไปช่วย ผมเกรงว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรง
จะขอความกรุณาคุณหมอส่งใครขึ้นมาตรวจดูได้ไหมครับ
ครับ ขอบคุณมากครับ
ปลายสายวางไปแล้ว เขาเข็นรถกลับไปที่ระเบียงอีกครั้ง
| จากคุณ |
:
เฒ่าไม่เก่า  
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 ก.ค. 52 14:57:45
|
|
|
|
