รุ่งสาง
กับเส้นทางที่มืดมน
|
|
ช่วงขณะเวลารุ่งสาง
...ความมืดบังทางไปทั่ว
...บรรยากาศสลัวเมามัว
ฉันมองไม่เห็นตัว...........
...........ฉันมองไม่เห็นตน
ความเย็นบีบรัดรอบกาย
...จนภายในใจหมองหม่น
...ก่อเกิดเป็นไฟร้อนรน
ฉันมองไม่เห็นคน...........
.........ฉันมองไม่เห็นใคร
แสงสว่างใดใดในหล้า
...หลบเร้นหนีหน้าไปไหน
...ดาวเดือนก็เลื่อนก็ไกล
ฉันมองไม่เห็นใจ...........
.........ฉันมองไม่เห็นเจอ
ช่วงขณะเวลารุ่งสาง
...นอนคู้ริมทางคว้าง-เหม่อ
...ถูกทิ้ง ถูกทิ้ง พร่ำเพ้อ
ฉันอยากมองเห็นเธอ.........
............เจ้าของมือที่เขาว่าเลอ...ว่าอุ่นที่สุดในโลกา
โดย ชยสกล
2 สิงหาคม 2552
(แก้ไข - เพิ่มคำ)
แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 52 14:02:47
| จากคุณ |
:
PSlovebird  
|
| เขียนเมื่อ |
:
2 ส.ค. 52 13:25:55
|
|
|
| 
