ความคิดเห็นที่ 2   คาเระ คาเร~ หลังจากผจญภัยในดงหมาให้ระทึกใจเล่น ๆ ผมก็กลับมาถึงหออย่างสวัสดิภาพ พักเหนื่อยอยู่ครู่หนึ่ง ผมก็เปิดตู้เย็น หยิบแครอท มันฝรั่ง เสือร้องไห้ มะเขือเทศและหอม หัวใหญ่มาล้างทำความสะอาด ปอกเปลือก หั่นและซอยตามอัตถภาพของมัน ก่อนจะจัด เตรียมไว้บนจาน เอ แกงกระหรี่ เขาทำกันยังไงหว่า หลังจากซื้อก้อนแกงกระหรี่สำเร็จรูปมาหมักบ่มจนได้ที่ วันนี้เกิดนึกครึ้ม ผมก็เลยไปซื้อ เครื่องปรุงมาทำแกงกระหรี่กินเอง เพราะหลังจากไปทดลองกินตามโ00ชิและยาโ00 มา ขอบอกตามตรงว่า บ่ แซ้บ บ่ แซ่บ หยิบกล่องใส่ก้อนแกงกระหรี่มาดู โอ้ ภาษาญี่ปุ่นพรึ่บ พลิกดูจนทั่ว ยังดีที่ยังมีสติ๊กเกอร์ ภาษาไทยระบุขั้นตอนการทำเอาไว้ ผมจึงอ่านและเริ่มลงมือปรุงตามขั้นตอนนั้น เอาเนื้อผัดกับหอมใหญ่ เอ แล้วต้องใส่หอมใหญ่เท่าไรล่ะ ? เนื่องจากไม่รู้ปริมาณ ผมก็เลยเอาหอมหัวใหญ่ที่ซอยทั้งหมดลูกเทลงในกระทะผัดกับ เสื้อร้องไห้ ผัดอยู่จนหอมหัวใหญ่เปลี่ยนเป็นสีเหลืองอร่ามท้าทายให้สีแดงมาราวี ผมจึง หยุดผัด ยกกระทะลง เอาหม้อมาตั้ง เติมน้ำลงไปจนเลยค่อนหม้อ เหยาะเกลือลงไปหน่อย ก่อนจะเอาของในกระทะเทลงใส่หม้อเพื่อต้มต่อ หยิบมันฝรั่ง แครอทและมะเขือเทศที่หั่น เตรียมไว้แล้วโยนลงใส่หม้อ ต้มต่อไปเรื่อย ๆ นาน ๆ ครั้งก็แวะมาเปิดฝาหม้อ หยิบทัพพีมากวนให้เข้ากัน โดนไอน้ำ ลวกเอาก็หลายครั้ง ในที่สุด แครอทและมันฝรั่งก็เริ่มนิ่มได้ที่ แต่เสือร้องไห้ยังไม่นุ่มเลยอ่ะ เอาไงดีหว่า ผมตัดสินใจเอาก้อนแกงกระหรี่มาละลายใส่หม้อแกง คนจนน้ำแกงเปลี่ยนสี กลิ่นเครื่องเทศหอมชวนกินฟุ้งไปทั้งห้อง ชวนให้ตักเอามากินอย่างเป็นที่สุด แต่ผมก็อด ใจไว้ก่อนเพราะเนื้อยังไม่นุ่มเลย กินแกงกระหรี่ที่เนื้อเหนียว ๆ เนี่ย มันไม่ใช่ ผมเลย ตัดสินใจต้มต่อ หันหลังให้กับหม้อแกง ผมมานั่งเล่นเน็ตฆ่าเวลา เล่นไปได้สักพัก ผมก็ได้กลิ่นอะไรบาง ที่ทำให้ผมสะดุ้งพรวด ว้าก ! ร้อน ๆ ! ผมรีบเปิดฝาหม้อแกงที่ร้อนฉี่ หยิบทัพพีมาคน เวรแล้ว ! ผงแกงกระหรี่ลงไปนอนที่ก้น หม้อ เหนียวหนึบและเริ่มไหม้ ผมดับแก็ส ยกหม้อลง โชคยังดีที่แกงไม่ไหม้ไปทั้งหม้อ แกงกระหรี่ครั้งแรกของช้าน  ! ตรวจสอบสภาพอีกครั้ง แกงกระหรี่ยังไม่ไหม้ ยังดูดีอยู่  จะมีก็แค่ก้นหม้อไหม้นิดหน่อย เอาว่ะ กินก็กิน ผมคดข้าวใส่จาน ตักแกงกระหรี่ราดลงข้าว ทดลองกินดู เหมือนเดิม เสือร้องไห้ยังไม่ ยอมนุ่มซะทีทั้ง ๆ ที่เคียวจนหม้อแทบไหม้ แต่อร่อยแฮ่ะ ผมกินข้าวราดแกงกระหรี่ไปพลาง ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปพลาง ก็แหม ไม่นึกว่าจะมีปัญญา ทำแกงกระหรี่กินเอง แถมอร่อยกว่าที่เขาทำขายเสียอีก ทำครั้งแรกก็ขลุกขลักเอาเรื่อง แต่ครั้งต่อไปไม่มีพลาดแน่นอน อิอิ จากคุณ : garnet19th เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 52 20:58:56

ความคิดเห็นที่ 3   เผชิญหน้า ผมหัวเราะจนท้องคัดท้องแข็งไปถึงหอ ก็แหม มันจะเอาหมวกมาอุ้มทำไมให้ยุ่งยาก สู้เอา หัวยัดลงหมวกแล้วก็ขี่รถไปไม่ง่ายกว่าเรอะ ชอบทำอะไรให้ยุ่งยากจริง ๆ มนุษย์เนี่ย ผมเปิดก้นหนูมินท์ ขนข้าวของที่ซื้อมาขึ้นบนห้อง นั่งจัดข้าวของ เอาข้าวสารกรอกลง ถังข้าว ยัดอาหารสดเข้าใส่ตู้เย็น พอทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย อ้าว ได้เวลาออกไปวิ่งแล้ว ว่าแล้วผมก็เปลี่ยนไปใส่กางเกงขาสั้น สวมรองเท้าวิ่งคู่ใจ เสร็จแล้วก็ออกจากห้อง วิ่ง เหยาะ ๆ ไปบนทางเท้าที่เคยแหล่นประจำ วิ่งจน อิ่มหนำสำราญ ลิ้นห้อยได้ที่แล้ว ผมก็เดินกลับห้อง เดินไปเรื่อย ๆ เปื่อย ๆ จนไปถึงทางแยก ผมก็เกิดนึกสนุกเปลี่ยนทางเดินกลับหอไปใช้ เส้นทางใหม่ที่ไม่เคยเดินผ่านเลยสักที นัยว่าเพื่อเปลี่ยนมุมมองของชีวิต แต่พอเดินไปได้ สักหน่อยก็จ๊ะเอ๋กับเจ้าถิ่นเข้า หมาไทยสองตัวทำหน้าหมามองผมอยู่ ผมจ้องตอบพวกมันด้วยสายตาประมาณว่า กูเป็นลูกพี่เมิงนะโว้ย อย่าแสดง ขอร้อง ๆ และก็ดูท่ามันจะเข้าใจ ถึงได้พากันเดินอ้อมไปอยู่ข้างหลังของผม ผมลยต้องลอบมองดู ข้างหลังเป็นระยะ ๆ เพื่อความปลอดภัย เข้าใจสำนวน หมาลอบกัด ได้ดีกว่าเดิมขึ้นมาทันทีเลยแฮ่ะ เดินจนพ้นระยะทำการของเจ้าสองตัวนั่น ผมก็เดินไปเจอโกลเด้นอีกสองตัวเฝ้าเจ้าของ ที่กำลังออกมาเดินเล่นที่หน้าบ้านของเธออยู่ พอเจ้าองครักษ์ตัวหนึ่งเห็นผมเข้า มันก็เดิน เข้ามาหา ผมเลยยื่นมือไปให้มันดม มันเอาจมูกเปียก ๆ ของมันมาชนมือของผมเพื่อดม กลิ่นอยู่ครู่หนึ่งจนมันแน่ใจอะไรของมันแล้วก็ไม่รู้ มันจึงเดินกลับไปหาเจ้าของของมัน หมาเพื่อนโจรก็แบบนี้ ทำตัวเป็นมิตรไว้ก็ไม่มีปัญหาแล้ว เดินไปสักหน่อย เจออีกแล้ว คราวนี้เป็นอัลเซเชี่ยนตัวโตตัวหนึ่ง พอปะหน้ามัน ผมก็รีบ เอาเสื้อเข้าในกางเกง ยืดอกผายทำไหล่ผึ่ง เดินอย่างมาดมั่นผ่านหน้ามันไป มันเองก็นั่งลง และมองตามผม จัดท่าให้อยู่ในระเบียบที่ควรทำของมัน ต้องทำตัวให้น่าเชื่อถือ ขืนทำตัวซกลกเซ็กเล็ก มันฟัดเอาตายเลย โฮ้ง โฮ่ง ๆๆๆๆๆๆ ! ฮ่วย ซอยนี้หมาเยอะนักวะ ใกล้จะถึงหอแล้ว อยู่ ๆ เจ้าบางแก้วก็วิ่งออกมาจากบ้านของมันมาไล่กวดผมที่กำลังเดิน ผ่าน และโดยทันที ผมรีบกระโจนขึ้นกำแพง ยืนอยู่บนนั้น พร้อมกับด่ามัน " ไอ้จร้าดง่าวเอ้ย ! คิดเหรอว่าจะได้แอ้มกู กูนักก่อกำแพงนะเว้ย " ด่ามันเสร็จ ผมเดินบนกำแพงเพื่อกลับหอโดยไม่สนใจต่อเสียงเห่าของมัน จากคุณ : garnet19th เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 52 21:02:06

ความคิดเห็นที่ 4 ขำเรื่องเจ้าถิ่น จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 52 22:05:21

ความคิดเห็นที่ 5   คริ คริ งวดนี้น่าไปตั้งกระทู้ที่จตุรจักรกับก้นครัวมากกว่านะคะ ชอบทั้งสองเรื่องเลย ทำกับข้าวกับน้องหมา น่ารักที่สุด จากคุณ : annie <harmonica> เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 52 11:46:02

ความคิดเห็นที่ 6 "ด่ามันเสร็จ ผมเดินบนกำแพงเพื่อกลับหอโดยไม่สนใจต่อเสียงเห่าของมัน" ที่ "หนี" ไปเดินบนกำแพงเนี่ย เพราะไม่สนใจมันเหรอ จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 52 15:31:07