* * * * ก ร ะ สุ น ป ริ ศ น า * * * *

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



" ไม่รู้สิครับ ผมว่า มันเป็นการฆ่าตัวตายนะ "


" โธ่ .. คุณตำรวจ ใครมันจะไปฆ่าตัวตาย ลักษณะแบบนั้นได้คะ "


" แต่มันอยู่ในห้องนั้นคนเดียว ทางเข้า-ออก ก็มีทางเดียว
แถมเป็นทางเดียวกันกับที่ผมและลูกน้อง เข้าไปพบศพนะ คุณหมอ "


" เอาแบบนี้ดีกว่าค่ะ ...
สมมติคุณตำรวจเป็นโจรปล้นธนาคาร ที่ถูกยิง และโดนไล่เป็นหมาจนตรอกแบบนั้นนะ
คุณคิดฆ่าตัวตาย หนีความผิด มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหรอกค่ะ

... แต่ไอ้การที่เอาปืนอ้อมหัว จ่อยิงตัวเองจากท้ายทอยเนี่ย มันผิดธรรมชาติมากเลยนะคะ
แถมเหนี่ยวไกไปสามนัดซ้อนอีกต่างหาก แทบจะกลายเป็นเรื่องเหลือเชื่อ ไปเลย ... "


" แต่คุณหมอ ต้องฟังผมนิดนึงนะ ...
ตอนพวกผมเข้าไป มันเป็นห้องร้างเล็กๆ หน้าต่างก็มีอยู่บานเดียว
ประตูที่ผมพังเข้าไป เช็คดูแล้ว มันก็ถูกล็อคแบบแกนเหล็กสอดเข้าไปในช่อง
ซึ่งคนที่อยู่ด้านในเท่านั้น ถึงจะล็อคแบบนั้นได้
แถมที่ๆมันนอนตายเนี่ย .. ไม่ได้อยู่ในวิถีที่นักแม่นปืน จะยิงทะลุท้ายทอยมันได้เลย
ที่สำคัญกว่านั้น กระสุนที่เจาะท้ายทอยเนี่ย ...


เป็นกระสุนจากปืนของมันเอง "



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



บทที่ 1 : ชายผู้ล้มเหลว



ผมเป็นผู้ชายธรรมดา อายุ 28 ปี
ทำงานเป็นเซลส์ขายของให้บริษัทเล็กๆรายหนึ่ง
ที่ผลิตของกระจอกๆ มาหลอกขายชาวบ้าน
โธ่ .. คุณ ใครมันจะไปโง่ซื้อ
ผมจึงทำยอดขายให้บริษัทได้ ไม่ดี .. เท่าไอ้พวกลิ้นสองแฉกพวกนั้น
ผมตกงานมาได้สักสองสามเดือนแล้ว เครียดมาก มาก
ผมคิดวิธีหาเงินมาจ่ายหนี้บัตรเครดิต ยอดเกือบสองแสน ไม่ออกเลย
ให้ตายเถอะ ... มีวิธีหาเงินที่ง่าย และเร็วๆ มั้ยเนี่ย ..

และแล้ว .. ผมก็คิดได้
ผมมีปืนเก่าๆ กระบอกนึง ที่ผมเคยแอบจิ๊กมาจากเพื่อนมา นี่หว่า
ถือมันเข้าไปปล้นธนาคารแถวบ้าน ...

โอ้ .. ช่างเป็นแผนการที่ดีอะไรแบบนี้


ใครๆ ก็ว่าเราโง่ .. คนโง่ที่ไหนจะคิดแผนฉลาดๆแบบนี้ได้


คอยดูเถอะ รวยขึ้นมาเมื่อไหร่
จะตอกให้หน้าหงายเลย ..



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



บทที่ 2 : เด็กชายลึกลับ



เด็กชายอายุราว 10 ขวบ
สวมแว่นตาหนาเตอะ และหมวกแก๊ปสีเทา เพื่อพรางตัว
ค่อยๆย่องหลบ ลงมาจากชั้นบนของบ้านตัวเอง
ผ่านประตูห้องหลายบานที่เปิดอยู่
เงี่ยหัวดูว่า มีใครอยู่หรือไม่ .. จากนั้น

รีบวิ่ง และพาตัวเองออกมาอยู่นอกบ้านได้สำเร็จ โดยไม่มีใครเห็น
มองซ้าย-มองขวา และเดินต่อไป ตามแผนที่ที่เขียนไว้ในเศษกระดาษ

ขึ้นรถเมล์ จ่ายค่าโดยสาร
และพยายามไม่สบตาหรือสนทนากับใคร
ตามที่เพื่อนสนิทของเขา ได้กำชับไว้



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



บทที่ 3 : ห้องร้างที่ปิดสนิท



แฮ่ก ... แฮ่ก ... แฮ่ก ...

ไอ้บัดซบเอ้ย !!! พวกตำรวจมันรู้ได้ยังไงฟะ
สงสัย ... ต้องเป็นไอ้หน้าแหลม ตรงเคาน์เตอร์แน่ๆ ... ที่เป็นคนกดสัญญาณ


แฮ่ก ... แฮ่ก ... แฮ่ก ...

เริ่มหมดแรงแล้วสิเรา .. เลือดทะลักเต็มกางเกงเลยว่ะ
ชักจะวิ่งไม่ออกเท่าไหร่ ..


แฮ่ก ... แฮ่ก ... แฮ่ก ...

หายใจไม่ทัน ... เหนื่อย ...


แอบเข้าไปในนี้ก่อนละกันวะ ... ร้างขนาดนี้ ...
คงไม่มีใครเห็นหรอกมั้ง ...



ผมลากตัวเองด้วยขาข้างหนึ่งที่ชุ่มเลือด เข้าไปในร้านขายของชำเก่าๆ ขนาดชั้นครึ่ง
ซึ่งดูจากสภาพแล้ว คงเลิกกิจการมานาน
จนกลายเป็นเหมือนบ้านร้างเล็กๆ หลังหนึ่ง
ผมพยายามพาตัวเองขึ้นไปบนชั้นสอง เผื่อจะได้ดูลาดเลารอบตัวได้สะดวกขึ้น
ผมล็อคตัวเองไว้ในห้องชั้นบน
และนั่งลงพิงกำแพงใกล้กับหน้าต่างเล็กๆบานเดียวในห้อง


แผลที่โคนขาของผม เริ่มสำแดงความเจ็บปวดให้ผมได้รับรู้แล้ว

โอย ........ ไอ้ตำรวจอ้วนนั่น ลั่นไกมั่วซั่วขนาดนั้น
ดันส่องมาโดนขากรูจนได้


สงสัย ... วันนี้ ดวงจะไม่ดีจริงๆ ....



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



บทที่ 4 : วินาทีลั่นไก



" นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ ตอนนี้เราล้อมที่นี่ไว้หมดแล้ว
โยนอาวุธ และยอมแพ้แต่โดยดี .. ย้ำ .. เราล้อมแกไว้หมดแล้ว "


" กรูมีตัวประกันนะว้อยยย .. พวกเมิงลองกล้าเข้ามาเสะ พ่อจะยิงให้ดิ้นเล้ยยยยย !!!! "

ผมไม่มีหรอก ตัวประกงประกันอะไรนั่น
อย่างน้อย .. มันคงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม ...


" สารวัตรครับ .. ทีมแม่นปืน ว. มาว่า เนื่องจากเป็นห้องที่มีแค่หน้าต่างบานเล็กบานเดียว
และคาดว่า คนร้าย นั่งพิงกำแพงฝั่งเดียวกับหน้าต่าง .. ส่วนตัวประกัน ทางนู้นก็ไม่เห็นครับ
มุมมองจากจุดที่ประจำการณ์ทั้งหมด แทบมองอะไรในห้องไม่เห็นเลย .. ครับผม  "


" อืมม.. ลองเปลี่ยนจุดประจำการณ์ดู เพราะทางเราไม่แน่ใจเรื่องตัวประกัน
ถ้าเห็นอะไรชัดขึ้น ให้ติดต่อกลับมา ... ด่วน ........ เอ้อ ...
เฮ้ยๆ ... มานี่เด๊ะ .. เอ็งไปหามือถือมาซักเครื่อง หาทางเอาไปให้มัน จะได้ติดต่อกับมันสะดวกหน่อย ... "


ผ่านไปสักพัก ... เสียงจากโทรโข่งตำรวจ ก็ดังขึ้นอีกครั้ง


" นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ .. เดี๋ยวเราจะส่งโทรศัพท์มือถือเข้าไปให้ มีอะไรจะได้คุยกัน
เผื่อนายกับตัวประกันอยากได้ข้าว ได้น้ำ หรือข้อเรียกร้องอะไร ...
จะได้ติดต่อกันทางนั้น โอเคมั้ย ?? "


ไอ้ตำรวจพวกนี้ มันกำลังพยายามเข้ามาใกล้ผมนี่หว่า
อย่ามาหลอกกันเสียให้ยากเลย ...



" อย่าเข้ามา ....!!!! "


ผมที่นั่งอยู่ในท่าเดิม
ชูแค่ มือพร้อมปืนที่บรรจุกระสุนเต็มรังเพลิง โผล่ไปที่หน้าต่างบานเล็กๆ นั่น
เหนี่ยวไกอย่างมั่วซั่ว ใส่กลุ่มตำรวจ และบรรดาไทยมุง



เปรี้ยง !!  เปรี้ยง !!  เปรี้ยง !!



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



บทที่ 5 : กระสุนปริศนา

(** ปล. โปรดอ่านเป็นภาพแบบสโลโมชั่น **)



กระสุนนัดแรก ...
พุ่งออกจากปากกระบอกปืน วิ่งเข้าใส่ตำรวจนายหนึ่ง ...
ตำรวจนายนั้น ฉากหน้าหลบด้วยสัญชาตญาณ ... คมกระสุน ตัดนิ้วโป้งข้างขวาจนขาดกระเด็น ...
ปืนในมือตกกระแทกพื้น .... ส่วนกระสุนนัดนั้นยังคงเดินทางต่อไป .....


กระสุนนัดที่สอง ...
พุ่งตามกระสุนนัดแรกมาติดๆ ... แม้องศาตั้งต้นของการยิงต่างจากนัดแรกเล็กน้อย .....
แต่ส่งผลให้เป้าหมายแตกต่างไปอย่างมากมายมหาศาล ..... กระสุนนัดนี้ ....
พุ่งเฉี่ยวยางหลังของรถตำรวจที่จอดในที่เกิดเหตุ .... แฉลบออกไปทางขวาของตัวรถ ...
และยังคงเดินทางต่อ ...


กระสุนนัดที่สาม ...
ซึ่งเป็นนัดสุดท้ายของการรัวยิงครั้งนี้ .... พุ่งตรงเข้าหากลุ่มไทยมุง ...
ลำพังแค่เสียงปืนที่ดังขึ้น ... ฝูงชนก็วิ่งแตกฮือไปคนละทิศคนละทาง ....
กระสุนวิ่งเฉี่ยวคอของหญิงวัยกลางคน ...ไปไม่ถึง 1 เซ็นติเมตร .... อย่างน่าหวาดเสียว






และ .. ในเสี้ยววินาทีถัดมา
กระสุนสังหารทั้งสามนัดกลับพุ่งตรงไปยังจุดหมายเดียว นั่นก็คือ ...



































ท้ายทอยของเด็กชายสวมแว่นตาหนาเตอะ
ที่เพิ่งวิ่งมาถึงที่เกิดเหตุพอดิบพอดี



โพละ !!!



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



ก่อนหน้านี้




" นายรู้จัก หายนะจากการบิดเบี้ยวของเวลา มั้ย?? "


เด็กชายที่สวมแว่นหนาเตอะ นั่งฟังด้วยใบหน้าสุดจะงง


" กะอยู่แล้ว ว่านายต้องไม่รู้ ....
ที่จริง เราส่งนายไปยังอนาคต เพื่อให้นายเห็นด้วยตาของตัวเองว่า ...
ถ้านายยังขี้เกียจอยู่แบบนี้ อนาคตของตัวเอง จะเป็นแบบไหน "


" แล้วไอหายนะที่ว่า มันมาเกี่ยวไรด้วยล่ะ?? ไม่เห็นจะเข้าใจ " เด็กชายกล่าวอย่างงงๆ


" ถ้านายจะไปทำอะไรบางอย่าง ถึงแม้จะเล็กน้อย ในอนาคต
มันจะส่งผลให้เวลาถูกบิดเบี้ยว เพราะในความเป็นจริงแล้ว
ตัวนายตอนอายุ 10 ขวบนี้ ไม่ได้อยู่ในช่วงเวลานั้น  ....

เพราะฉะนั้น เมื่อไปถึง .. จงพยายามอย่าสบตา หรือพูดคุยกับใคร
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับ 'ตัวนายในอนาคต'
เพราะนั่น จะส่งผลให้เกิดการบิดเบี้ยวของเวลาอย่างรุนแรง
อาจถึงขั้นที่โลกถล่มทลายไปต่อหน้าได้เลย
ซึ่งมันอาจฟังดูเว่อร์ไปหน่อย แต่ก็ยังไม่มีใครเคยเห็นผลของมันเหมือนกัน
เอ้า .. นี่แผนที่ที่นายจะต้องไป ระวังตัวด้วยล่ะ "


เด็กชายรับเศษกระดาษใบนั้นไป


" นี่อีกอย่างนึง แต่น แตน แต๊น ... หมวกแก๊ปสะท้อนแรง "


" อะไรของนายเนี่ย?? "


" นี่คือหมวกแก๊ปที่ใส่แล้ว ไม่ว่าใครจะมาทำอะไรนาย
มันจะสะท้อนการกระทำนั้น กลับไปสู่ผู้กระทำแทน
ใส่เอาไว้ กันเหนียว "








เด็กชายพยักหน้า เดินไปที่โต๊ะหนังสือของตัวเอง แล้วเปิดลิ้นชักออก ...




- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

จากคุณ	: หน้ากากตี๋
เขียนเมื่อ	: 5 ส.ค. 52 08:19:07