ความคิดเห็นที่ 1   เมื่อมองเห็นหน้าเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงข้าม ตาลก็อดสงสารจูนไม่ได้ ทั้งๆที่อีกใจก็อยากด่าในพฤติกรรมของเพื่อนที่ไม่ค่อยจะถูกใจตาลซะเท่าไหร่ หลังจากสองสาวสั่งน้ำมะนาวมาดื่มแก้กระหายกันคนละแก้ว จูนถึงได้เริ่มอ้อมแอ้มเล่าเรื่องที่เธอรู้สึกเฮิร์ทสุดๆให้ฟัง “ คือว่า เรา เอ่อ เราสงสัยว่า แมคเค้า ” เสียงขาดหายไปในลำคอ เหมือนเจ้าตัวหมดความกล้าที่จะเล่าต่อ “เค้ามีแฟนใหม่ ใช่มั๊ย ต้องเป็นนางพยาบาลตามสูตรเป๊ะๆ แน่ๆเลย ใช่มะ” ตาลเริ่มร่ายเรื่องที่คิดว่าน่าจะเป็นไปได้เอง ด้วยความขัดใจในความอึกๆอักๆของเพื่อน “ ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันคงไม่รู้สึกแย่ขนาดนี้หรอก” จูนทำหน้าให้ดูน่าสงสารเข้าไปอีก “งั้นมันเรื่องอะไรล่ะ ถ้าแกไม่เล่า ฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้แหล่ะ เอ้ยไม่ได้ แกเป็นเพื่อนชั้น งั้นชั้นจะไปถามไอ้เจ้าหมา เอ๊ย หมอแม็คให้มันรู้เรื่องกันไปซะที ตกลงแกจะเอายังไง” ตาลชักเดือดด้วยความอยากรู้ “ ฉันสงสัยว่า หมอแม็คจะเป็น เกย์น่ะ” ในที่สุดเพื่อนรักของฉันก็หลุดปากออกมาได้ “ ฮ๊า! แกว่ายังไงนะ แกมีหลักฐานอะไรหรือเปล่า เรื่องอย่างนี้แกจะมาทึกทักเองไม่ได้นะเฟ้ย!” ตาลชักเริ่มออกงิ้ว ด้วยความอยากรู้ (มากขึ้นไปอีกนิดนึง) “แบบว่า เอ่อ แบบว่า ” แล้วเพื่อนรักของฉันก็เกิดอาการติดอ่างอีกครั้ง ซึ่งจากที่รู้จักนิสัยกันดี จะต้องมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากลแน่ๆ “ ไม่เป็นไร ถ้าแกไม่อยากเล่า ก็ไม่ต้องเล่า ชั้นไปล่ะ” ว่าแล้วตาลก็แกล้งฉวยกระเป๋า ในขณะที่จูนทำสีหน้าตกใจ พร้อมคว้าแขนเพื่อนรักเอาไว้ “ ก็ได้ ก็ได้ คือแบบว่า ฉันแอบดูอีเมลล์เค้าน่ะ” ว่าแล้วจูนก็ก้มหน้าอย่างรู้สึกละอายนิดๆ “ แก แกทำอะไรนะ แกไปเปิดคอมพิวเตอร์ ดูอีเมลล์เค้าอย่างนั้นเหรอ!” ตาลซักด้วยอารามตกใจ ด้วยความที่ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบศีลธรรมมาโดยตลอด การล่วงละเมิดสิทธิคนอื่นจึงค่อนข้างเป็นสิ่งที่ร้ายแรงในสายตาของเธอ “เปล่าหรอก ฉันไม่ได้แอบดูจากคอมพิวเตอร์ของเค้า แต่เอาเป็นว่าฉันมีวิธีในการดึงอีเมลล์เค้ามาได้ก็แล้วกัน” หลังจากฟังจูนสารภาพ ตาลก็พลันนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนมีความชอบในพวกอินเตอร์เน็ทเป็นพิเศษ และมีความสามารถที่อธิบายให้ตาย ตาลก็คงไม่เข้าใจ รวมไปถึงเรื่องที่เจ้าตัวกำลังเล่าอยู่ด้วย “ แล้วนี่ เป็นอีเมลล์ที่เค้าส่งหาเพื่อนเค้าที่เรียนอยู่เมืองนอก” ว่าแล้วจูนก็ส่งกระดาษที่พิมพ์อีเมลล์นั้นให้เพื่อน ถึงแม้อยากจะด่าเพื่อนซะเต็มกำลัง แต่ตาลก็กวาดสายตาอย่างรวดเร็วไปยังจดหมายที่ยาวรวมสองหน้ากระดาษนั้น ที่มีการโต้ตอบกันไปมาระหว่างสองหนุ่ม และด้วยวลีที่สวีทหวานจนตาลเริ่มรู้สึกอยากจะอาเจียน และแน่นอน ความรู้สึกสงสารเพื่อนเริ่มเปี่ยมล้นจะเต็มหัวใจ “ เค้าทำอย่างนี้กับแกได้ยังไง ฉันไม่เข้าใจ ทำไมเค้าต้องมาให้ความหวังแกในเมื่อเค้าเป็น ” คำสุดท้ายหายไปในลำคอของตาล ด้วยความกลัวว่ามันจะกระทบกระเทือนใจเพื่อนมากไปกว่านี้ “ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่รู้จริงๆ” ว่าแล้วน้ำตาเจ้ากรรมก็เริ่มพร่างพรูลงมา ทำให้ตาลใจหายวาบ ด้วยความที่มักจะทำตัวไม่ถูกเวลาเห็นคนอื่นร้องไห้ “ แล้วแกจะไปคุยกับเค้า หรือจะให้ฉันไปคุย” ตาของตาลเริ่มวาวด้วยความโกรธ “ ฉัน ฉันไปคุยเอง ไม่เป็นไรนะ ฉันไม่เป็นไรจริงๆ” จูนรีบละล่ำละลักบอก เพราะเข้าใจดีว่าตาลเป็นคนตรงขนาดไหน ซึ่งการไปช่วยคุยของเธอคงไม่ส่งผลให้อะไรดีขึ้น แต่อย่างไรก็ตามคืนนี้ อย่างน้อยต้องมีคนอย่างน้อยสองคนในโลกนี้ที่นอนไม่หลับอย่างแน่นอน ระหว่างที่ตาลกำลังหัวหมุนกับกองงานตรงหน้า พลันก็รู้สึกตัวว่ามีใครมายืนจ้องอยู่ “อ้าว ว่าไงตุ้ยนุ้ย มีอะไรเหรอ” ตรงหน้าตาลคือสาวน้อยแก้มแดงพร้อมหุ่นตุ้ยนุ้ยสมดังชื่อ กำลังยืนบิดไปมาด้วยความประหม่า “ เอ่อ คือมีคนฝากของมาให้ตาลน่ะ” เจ้าตัวทำท่าทางประหม่าราวกับเพิ่งเคยทำตัวเป็นทูตเพียงครั้งแรก ทำให้ตาลอดขำไม่ได้ พร้อมกับยื่นออร์แกไนเซอร์ปกหนังสีดำให้อย่ากล้าๆกลัวๆ “ใครฝากมาเหรอ” ตาลถามด้วยความอยากรู้ปนขำ “เขาไม่ให้บอกน่ะ” ว่าแล้วตุ้ยนุ้ยก็วิ่งตื๋อจากหายไป ยังไม่ทันที่ตาลจะได้คิดอะไรต่อ เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงคุ้นเคยส่งมาตามสาย ทำให้ตาลรู้สึกผิดเพราะยังไม่มีโอกาสได้คุยกับจูนอีกเลย นับตั้งแต่สองสามวันก่อนที่เกิดเรื่อง “ ว่าไงจ้ะ ตกลงเรื่องเป็นยังไง” ตาลถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ ไม่มีอะไรจ้ะ เค้าคงเป็นแค่เพื่อนกัน” ตาลรู้สึกงุนงงกับคำตอบของเพื่อน “ แปลว่าอะไร แปลว่าแกถามเขา และเขาบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกัน หรือแปลว่าแกยังไม่ได้คุยกับเขา” ตาลถามด้วยความที่รู้จักเพื่อนเป็นอย่างดี ว่าแม้จะมีบางมุมที่เพื่อนชอบทำอะไรแผลงๆที่ตาลมักจะนึกไม่ถึง แต่ก็มีหลายครั้งอยู่เช่นกันที่จูนมักจะชอบหนีปัญหา “ ฉัน เอ่อ ฉันไม่กล้าคุยกับเขา” ซื้อลอตเตอรี่แล้วให้มันถูกอย่างนี้บ้างสิ ตาลนึกด้วยความหมั่นเขี้ยวอยู่ในใจ “ แล้วไง แกจะปล่อยให้คาราคาซังอย่างนี้เหรอ ถ้าแกไม่กล้าถามเค้า ฉันว่าแกตัดใจจากเค้าเลยดีกว่า ฉันไม่อยากเห็นแกเสียใจไปมากกว่านี้” ตาลแนะนำด้วยความรู้สึกจากใจจริง แม้รู้ว่ามันคงทำได้ยาก “ เอ่อ! จริงๆแล้ว ชั้นมีเรื่องอื่นมาปรึกษาแกน่ะ” จูนตอบกลับอย่างกล้าๆกลัวๆ “ แกอย่าบอกนะ ว่าแกเจอคนใหม่แล้ว” ตาลถามเสียงสูงด้วยความตกใจ “ บ้า! ฉันไม่ได้เป็นคนรักง่ายหน่ายเร็วขนาดนั้นนะยะ คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ เมื่อวานนี้พ่อเค้าโทรมาขอให้ฉันช่วยไปดูคอมพิวเตอร์ที่บ้านน่ะ บอกว่าเครื่องมันขัดข้อง” จูนเริ่มเล่า “อืม บ้านนี้เค้าใช้แกคุ้มจริงๆนะเนี่ย” ตาลอดเหน็บแนมไม่ได้ “ ฉันก็จัดการให้เรียบร้อย แต่แบบว่า ไม่มีใครอยู่บ้านเลยนอกจากพ่อเค้า ” เสียงจูนเริ่มหายใจ พร้อมกับฉันเพิ่งเริ่มอึ้งและภาวนาว่าอย่าให้เรื่องที่เล่ามันเลวร้ายนักเลย “ พ่อเค้า ก็เข้ามาหอมแก้มชั้น ” ลมหายใจจูนสะดุด พร้อมกับที่ตาลเริ่มรู้สึกขาดอากาศหายใจอย่างไรพิกล “ ตอนแรกเราก็ตกใจ แต่คิดว่าเค้าคงมองว่าเราเป็นลูกสาว แต่เค้ากลับบอกว่า เค้ากับแม่ของแม็คไม่ได้มีอะไรกันมานานแล้ว” จูนยังคงเล่าต่อในขณะที่หัวใจของตาลหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม “ ฮ้า! แล้วแกทำยังไง” เสียงตาลสูงปรี๊ดด้วยความตกใจ “ ชั้นจะทำอะไรได้ล่ะแก ฉันก็พยายามใจดีสู้เสือ จากนั้นก็รีบเผ่นน่ะสิ” จูนว่า “ ชั้นขอยื่นคำขาดว่าแกต้องเลิกติดต่อกับครอบครัวนี้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้น แกกับฉันขาดกัน” ตาลยื่นคำขาด “ ชั้นกำลังพยายามทำอยู่นะ ตาล” จูนเสียงอ่อย และคงเป็นอีกครั้งที่ตาลรู้สึกขัดใจกับพฤติกรรมความอ่อนไหวของเพื่อนรักอย่างสุดๆ แต่ในที่สุดก็ต้องทำใจว่า ชีวิตใครก็ของใคร เราทำได้ดีที่สุดคือชี้แนะทางที่เราเห็นว่าถูกต้องให้ แต่การที่เขาจะเดินไปทางไหน ทุกคนต่างมีสิทธิเลือกชีวิตของตนเอง เฮ้อออออออออออออออออออ จากคุณ : ส้มเกลี้ยง เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 52 12:08:42 A:125.213.229.170 X:

ความคิดเห็นที่ 2 โอ้ น่าลำบากใจ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 52 16:45:18

ความคิดเห็นที่ 3 ง่า... จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 52 11:30:53

ความคิดเห็นที่ 4 อยากอ่านต่ออ่ะ จากคุณ : ^รตี เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 52 12:38:00

ความคิดเห็นที่ 5 แวะมาดู แต่ไม่เห็นมาต่อ อุอุอุ คนเขียนค๊าาาา หายปายหนายยย จากคุณ : ^รตี เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 52 17:06:31

ความคิดเห็นที่ 6 ^___^.. จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 08:28:27